PORÓD ! PANIKA - Netkobiety.pl

Poszukaj pomocy u jakiegos psychoterapeuty.
Takie nakrecanie sie niczemu dobremu nie służy.

Strach przed bólem, jak każdą fobię, mozna kontrolowac. Jesli nie calkowicie zapanować nad strachem, to przynajmniej mocno go zredukować.

Malinka jeśli już tak się boisz to warto dobrze się przygotować do tego wyzwania jakim jest poród. Czy będziesz korzystać z usług położnej środowiskowej? Jeśli nie to bardzo Ci polecam, niektóre kobiety wolą szkołę rodzenia, ja wybrałam położną która przysługuje każdej pacjentce w ciąży i u swojego lekarza rodzinnego trzeba o nią pytać. Położna przychodziła do mnie do domu i miałyśmy kilkanaście godzin zajęć o tematyce ciąży, porodu i połogu. Nauczyła mnie prawidłowo oddychać i przeć co jest szalenie ważne, bo prawidłowy sposób oddychania sprawi , że ból będzie mniejszy, zapanujesz w ten sposób nad ciałem. Polecam Ci również regularne uczęszczanie na basen lub ćwiczenia dla ciężarnych oczywiście po konsultacji z lekarzem. Poród to bardzo ciężkie fizycznie wyzwanie, więc poprawa kondycji , ćwiczenie także oddechu no i rozciąganie ciała przy jakichkolwiek ćwiczeniach odpowiednich dla ciężarnych również jest ważne. Sprawdź czy szpital , w którym chcesz rodzic oferuje znieczulenie i jeśli jest taka opcja to po prostu domagaj się jej.
Myślę, że nie ma sensu opisywać swoich porodów, każdy jest inny i nikt nie przewidzi jaki będzie Twój. Każda z nas się tego boi, są lżejsze i cięższe porody ale musisz myśleć pozytywnie. Na pocieszenie dodam, że przeżyjesz na pewno zawsze mozesz rozejrzeć się za wynajęciem prywatnej położnej, to teraz w modzie jest jeśli ma Ci to dodać otuchy. Masz jeszcze baaaaardzo daleko do porodu, skup się na dniu dzisiejszym ciesz ciążą, jeszcze bedzie czas na lęki

Dla mnie nie ma sensu opisywania porodu , bo wiem jakie opisy będą: w większości te w których prawie się umiera przy porodzie. Po co dziewczynę tym stresować? Mało to ich w internecie? Nikt nie przewidzi swojego porodu, trzeba się skupić na metodach łagodzących ból, dbać o siebie podczas ciąży i znać prawa pacjenta, wybrać dobrą osobę, która czuwa nad nami przy porodzie i jest wsparciem. Cieszyć się ciążą, świadomie przeżywać - a nie myśleć o bólu porodowym w 11 tyg

Właśnie myśle, aby zapisać do szkoły rodzenia..    15 minut?!  Jeeeny.. chciałąabym tyle... moja koleżanka rodziłą 8h...   a są przecież osoby,które jeszcze więcej ;O

UMRE CHYBA ZARAZ ZE STRACHU !!!!!!

Ja jestem zielona w temacie ciąży.. dzieci... ja w ogóle nie mam pojęcia o dzieciach.. jak juz mi ktoś wcisnął w ręke dzieciaka to jak sie rozpłakało to odrazu je oddawałam...   a mam mieć swoje? dramat jakis...  nic nie wiem ( w dodatku ten strach.. nie wiem w sumie co mam robić. Podobno nie polecają rodzić w moim miescie.. ale ja nie bede miala nawet jak dojechać do mojego miasta... a jeszcze kazda do innego to juz w ogole..  MUSZE PRZEZYC.. ale juz bym chciala meic za soba

Sama siebie nakręcasz.
Nie umierasz z żadnego strachu, uspokój się kobieto!

Będziesz się stresować tak strasznie to tylko dziecku zaszkodzisz. Masz dużo czasu jeszcze na przygotowanie się do porodu.

Jeny, ja już zapomniałam nawet jak to jest, uwielbiam spać na brzuchu, a jeszcze 14 tygodni w pozycji obrotowej z boku na bok

Kobieto, ile ty masz lat? Może trzeba było się zastanowić PRZED...

JA często spie na boku lub na plecach

HaHaHa.... Przerośnięty słoń <3   Ohh... dobre

Ja zanim zaszłam w ciążę i w ogóle jak byłam dzieckiem, nastolatką, dorosłą osobą, czy w związku, czy nie, panicznie bałam sie ciąży i porodu. Wyobrażałam sobie, ze  sama ciąża to okropny czas. A jak zaszłam w ciążę to sie wszystko zmieniło, tzn nadal nie lubię dzieci, nadal się ich boję, ale do swojego już coś czuję, już jest jakas więź między nami. Tak samo z ciążą, nastawiłam się na jakieś katorgi, dzięki czemu jestem miło zaskoczona, nie wymiotowałam, kręgosłup mi nie strzela, kolana mi nie siadły. Co do porodu boję się, ale mniej niż przed ciążą, ponieważ wiem, że teraz już nie ma odwrotu, porównuję to do stresu, jak przed ważnym egzaminem, na zasadzie, jutro o 20 będzie już po wszystkim i teraz też sobie mówię, że jak w połowie lipca mąż będzie miał urodziny to już będzie po wszystkim i  od prawie miesiąca dziecko będzie z nami.

W prawdziwą panikę wpadłam raz, jak byłam w sklepie i przed nami stała kobieta w ciąży, ciut wyższa ode mnie, ale z ogromniastym brzuchem i wtedy sobie po pierwsze pomyślałam, Jezu za kilka miesięcy też taka będę i będzie mi ciężko, a po drugie, jak takie wielkie dziecko się rodzi. Autentycznie zrobiło mi się gorąco i słabo i zaczęłam płakać tzn, łzy mi zaczęły lecieć, dobrze, ze mąż był obok i mnie uspokoił twierdząc, ze to na pewno bliźniaki, albo i trojaczki

Dziękuję
ja ogólnie mam z kolanami duży problem, jestem po operacji, do tego jestem otyła, więc myślałam, ze szybciej mi te kolana odpadną i się poturlają. Przynajmniej dzięki ciąży dowiedziałam się, że mam problemy z tarczycą i prawdopodobnie dlatego nie chudłam mimo diet, zatem teraz jak biorę leki to mimo ciąży schudłam i dopiero od niedawna tyję ciążowo, ale czuję sie o wiele lepiej, nie jestem już senna, nie śpię w ciągu dnia, nie mam zachcianek na słodkie, słodycze moga leżeć, a ja się na nie nie rzucam. Dlatego marzę już o tym, zeby po ciąży wziąć się za siebie, bo w końcu widzę światełko w tunelu.

Mnie bolało cały czas tak samo i nawet nie wiedziałam, kiedy miałam skurcze.
Więc różnie bywa.

Jedno jest pewne... pod koniec 9 miesiąca Autorka będzie miała dość spuchnietych nóg i sikania co chwilę, więc szybko zacznie się modlić o jak najszybsze rozwiązanie.

Dziękuję  za rady
Też tak myślę, że swoje sie kocha, moja mama miała tak jak ja, nie cierpiała i nie cierpi dzieci nie zachwyca się nimi, ale mnie kochała i kocha
I fakt, boje się strasznie, ze ni będę umiała go trzymać, nosić, że mi wypadnie i będę drugą Katarzyną W. Nawet teraz znajomi nas zapraszają do siebie bo synek im sie stosunkowo niedawno urodził i sie śmieją, ze możemy na nim poćwiczyć, na co ja swojemu mówię, ok możemy jechac, ale ja go na ręcę nie będę brała. Nie chcę komuś dziecka uszkodzić.

Normalka Moja bratowa też mojej córy na ręce nie wzięła, chociaż ją mama lekarka namawiała Ale za to jak ją już skutecznie namówiła na ciążę, to potem miała pretensje, że nie ma kiedy wnuczki na ręce wziąć Będzie ok

Malinko, a ojciec dziecka? Może jednak opowiedz, a będziemy mogli Ci bardziej pomóc?

To, mała, lecim do sądu o uznanie ojcostwa zaraz po porodzie (dasz radę!!!). Jak pan za młody na wychowanie dziecka, ale nie za młody na jego zrobienie, to się cza wykupić...
Trzymam za Ciebie kciuki Bo chyba nie poród jest Twoim najważniejszym problemem Z tym dasz sobie radę jak nic

Ale że co, zrobił sobie dziecko i ma luz? Niech płaci. A prawa rodzicielskie to insza inszość, guzik ma do gadania. Można sprawę założyć jednocześnie, nie wiem, jakie Autorka ma dowody...

Ja się generalnie też z Wami zgadzam, ale Autorka nic nie pisze o finansach. Więc jak ma dziecku i Jej coś brakować, to nie ma rzygania tęczą.

No nie, Fałka, to nie tak, jak piszesz. Akurat wiem. A kasa się przyda

No, ok, ale to jest wszystko pod warunkiem, że Autorka ma warunki finansowe, żeby dziecko utrzymać.  Żeby nie było, że nie kumam czaczy - ojciec moich dzieci wziął się był i zabił, jak miał zaległe 38400 alimentów czy jakoś tak. O alimenty wystąpiłam, żeby mu na złość zrobić, tyle. Renty dzieci nie mają, jakoś tam żyjemy
Ale w razie gdyby ustalenie ojcostwa podstawowa sprawa...

ja nie uważam, że jakikolwiek ojciec jest lepszy niż żaden

lepiej nie mieć żadnego, niż mieć takiego

No tak.. jak bym nie poszła.. to  UPIEKŁOBY mu się, a ja bym się męczyła.. o nie ! !  Tylko najgorzej jeśli do tych alimentow dziecko musi miec naziwsko ojca?  to będzie najgorsze..

Nie musi mieć nazwiska ojca. Zarejestrujesz dziecko na swoje nazwisko, a potem wytoczysz sprawę o ustalenie ojcostwa i alimenty. A potem zapewne o pozbawienie władzy rodzicielskiej, jak znam życie...

Po pierwsze Malinka powinnaś udac sie do radcy prawnego po radę. Po drugie ojciec wcale nie musi mieć praw rodzicielskich zeby płacić alimenty. Mój ex małżonek też myślał że jak zrzeknie się praw do dzieci to nie będzie musiał płacić i się pomylił Obecnie ma ograniczone prawa do dowiadywania się o wyniki w nauce i o stan zdrowia, a wszystkie decyzje podejmuję ja i beż jego zgody
Lepiej postaraj się o ustalenie ojcostwa póki możesz go namierzyć bo nie wiesz jak Ci się będzie wiodło później a kasa moze się przydać. Przeciez nie musisz jej z miejsca wydawać a odkładac sobie na koncie na czarną godzinę.

Off top...
Nirvanka coś ci powiem z mojego doświadczenia.
Miałam z mężem podobnie jak ty. Dzieci niet, na ręce brać nie chciałam, płacz mnie irytował i generalnie to były dla mnie nie racjonalne istoty...stało sie ze zaszłam w ciąże całkiem niespodziewanie. Oboje z mężem baliśmy sie ze tego dziecka nie pokochamy. Nie jesteśmy oziębli ale w naszym życiu nie mamy jakis siostrzeńców czy bratanków żebyśmy sie mieli do tego przyzwyczaić. Poród miałam załatwiony umówiona cesarka wiec problemu nie było. Zabieg odbył sie bez problemu, zdrowe, ładne, duże dziecko.
Wszyscy mówią ze po porodzie zapomina sie o bólu, ze kocha sie od razu....bzdury. Nie każda kobieta tak reaguje. Ja po znieczuleniu jedyne co chciałam robić to spać. Położyli mi mała na piersi i rzygania tęcza nie było. Nie skrzywdzilabym ale nie rozpłynęłam sie nagle w jakimś nieziemskim uczuciu szczęścia. Zabraliśmy mała do domu na drugi dzień i tez nic. Dopiero trzeciego dnia kiedy ta mała ciepła istotka po jedzeniu zasnęła mi w ramionach mnie jakby obuchem walnęło. Spędziłam prawie 24 godziny trzymając ja, tulac i bujając z przerwami na jedzenie..nie mogłam sie nacieszyć. Działania hormonów w to nie mieszajmy, ten pierdolec nadal ma sie dobrze i trwa juz ponad 5 mcy
Chce powiedzieć ze nie należy sie martwić jeśli sie tego dziecka od razu nie kocha na zabój. Szpital nie zawsze jest dobrym miejscem na zacieśnianie więzi z noworodkiem. Po ciężkim wysiłku jakim jest poród czy cesarka każda kobieta chciałaby odpocząć, przespać sie, może wykapać. W większości przypadków ta miłość do dziecka przyjdzie sama. A jak juz przyjdzie to lepiej będzie usiąść bo pierwsza fala potrafi odebrać władze w nogach

Ja nie przepadalam za dziećmi, nie czułam ogromnej chęci ich posiadania.... W sumie może dlatego, że okrutnie przerażal mnie poród, brak doświadczenia etc. I co? Jak zaszłam w ciążę okazało się, że bliźniaki (w 6tc), w 13tc okazało się, że trojaki (dzisiaj panny mają 3 latka). Rodzina zaniemówiła, przerażona. My z mężem spokojni. Zwłaszcza ja bo egoistycznie cieszyłam się, że będzie CC (wiem, że nie pocieszyła ale nawet gdybym z jednym była w ciąży to wzięłabym świstek że skierowaniem na cc. Ogólnie zabieg nie był straszny, szybko do siebie doszlam).

Dziękuję za ten wpis. My też nie planowaliśmy, wiedzieliśmy, że chcemy mieć w przyszłości dzieci, że w sumie już najwyższa pora, ale jeszcze odkładaliśmy i odkładaliśmy, chociaż ja w okolicach maja wyłam, ze tyle już na mojego jajeczek straciłam do tej pory sie z tego śmieję.
No i stało się za pierwszym razem bez zabezpieczenia, my sie cieszymy i chcemy dziecka. Po prostu żadne z nas nie ma doświadczeń z dziećmi, u mnie w rodzinie jest sporo dzieciaków, ale mieszkam daleko od rodziny. Tak czy siak, ja się nie boję tego, że odrzucę dziecko, boję się tylko, że przez swój brak doświadczenia mogę zrobić mu krzywdę. Wiem też, ze własnie nie będę "rzygać tęczą", dzieci nadal nie robią na mnie wrażenia, w przeciwieństwie do zwierzątek, nie ma co się oszukiwać, dzieci po porodzie są po prostu wymemłane i brzydkie, oczywiście zdarzają się wyjątki.

A co do samego porodu, to będę miała cc, będziemy rodzić w prywatnej klinice. Nawet jakbym nie miała wskazań do cesarki to i tak na nią byśmy się zdecydowali. Co do zacieśniania więzów w szpitalu. Gdy ja będę składana i zszywana po cc, to mąż będzie kangurował , poza tym mąż może zostać ze mną i z dzieckiem na sali, sa jedno i dwuosobowe pokoje. Pielęgniarki i położne same przychodzą i sprawdzają co się dzieje, są na każdy "dzwonek". Więc to trochę mnie uspokaja.

a jak jest ze znieczuleniem do cc? jak ono wygląda i jak długo człowiek po nim dochodzi do siebie?

Jak ty będziesz zszywana po cesarce to położne bedą noworodka mierzyć, ważyć, odsłuchiwać i inne takie. Kangurowanie może odbyć sie pózniej. Przynajmniej w UK. Zawożą cię na sale z dzieckiem i wtedy dopiero ma sie szanse zastanowić...ja akurat zareagowałam cieżko na znieczulenie, ty możesz unosić sie na skrzydłach euforii.
Dla osób bez doświadczenia pierwszy dzień w domu sam na sam z noworodkiem może być stresujący. Trzeba od razu wiedzieć co dziecko chce, nie ma ze boli czy jest sie zmęczonym. Moj maz został ze mną przez trzy tygodnie w domu zeby mi pomoc. Nawiązywał wież z dzieckiem inaczej niż ja, w końcu to facet, inaczej reaguje.
Jeśli chodzi o bliznę to akurat na mnie sie goi jak na psie. Po tych trzech tygodniach byłam w pełni na nogach, po czterech chodziliśmy na spacery z kangurkiem a po pięciu wsiadłam w samochód bo juz mnie nosiło. Jeśli nie wda sie zakażenie to nie powinno być problemu.
Dam ci jedna radę...naprzytulaj sie póki możesz Bo bardzo szybko dzieci robią sie zainteresowane światem i mogą nie chcieć sie przytulać. A to sa fajne momenty, nie do przegapienia. Tutaj w UK kategorycznie nakazuje sie zeby dzieci do spania kłaść płasko na pleckach w łóżeczku zeby zminimalizować ryzyko nagłej śmierci łóżeczkowej. Ja akurat ta radę wyrzuciłam przez okno i mała spała na mnie kiedy chciała. Kładłam ja sobie na piersi, przykrywałam ja kocem i lulu. Dziecku z dobra masa urodzeniowa takie spanie nie powinno zrobić krzywdy a wręcz przeciwnie. Najnowsze badania wskazują ze takie spanie sprawia ze dzieci czuja sie bezpieczne i wyrastają na spokojne pewne siebie osoby. Niestety, co dobre szybko sie kończy i mała po 3 mcu zaprzestała tego słodkiego rytuału na rzecz spania w swoim łóżeczku. Dlatego naprzytulaj sie póki możesz

A propos spania i przytulania -  mloda spala z nami w lozku chyba przez pierwsze dwa lata, naczytalam sie i nasluchalam jakie to niebezpieczne a i tak robilam swoje Dziecko szlo do lozeczka tylko jak mielismy ochote na seks.

Dzięki temu od pierwszych dni chodzilam wyspana i wypoczeta po nocy (karmilam naturalnie wiec nie musialam wstawac z lozka).

Czytam czesto wiele komentarzy, ze dziecko w lozku razem z rodzicami zabija zycie seksualne, a moim zdaniem jest to g... prawda, brak snu i przemeczenie szkodzi o wiele bardziej.