Himalaizm - Netkobiety.pl

no oki

ale to w końcu im chodziło o zdobycie góry i zejście
czy o wytafinowany sposób popełnienia samobojstwa?

ogólnie jestem za tym, żeby każdy żył i umieral  jak mu sie żywnie podoba
ale nie tak, ze później inni musza go ratowac - nie wazne, ochotnicy  czy nie

A ja się zgadzam z V.

Bo to wygląda jakby szli zupełnie nieprzygotowani. Jakby w ogóle tego nie zaplanowali. Teraz czterech innych musiało się dla nich narażać i jedna osoba zapłaciła życiem - a może wystarczyłoby się lepiej przygotować do tej wyprawy.

Oczywiście nie potępiam ratowników, ja rozumiem, że oni ryzykują życiem, by dotrzeć na miejsce. Dla mnie to jest okropne słyszeć, że musieli podjąć decyzję o nieratowaniu, dla nich pewnie codzienność i rutyna.

PS. Teraz czytam na wspinanie.pl że ponoć zdobyli szczyt. Ale nie da się tego udowodnić. Mam nadzieję, że się Francuzeczka cieszy i że było warto. GRatulację.

Ryzykowanie życia w pewnych warunkach jest odbierane jako wyczyn, a w innych jako debilizm. Choć osobiście nie neguje chęci spełniania tego typu potrzeb. Mnie bardziej zastanawia, dlaczego Polski rząd funduje akcję ratowniczą takim osobom. Tym bardziej obywatelowi Francji, a w tym czasie Francja chyba nie robi nic w kwestii finansowania.

Chcieli, chcieli... czy przez to, że chcieli ryzykują mniej? Nie. Ryzykują życie, bo ktoś miał widzimisię iść bez odpowiedniego przygotowania. Bo to, że ona była głodna i odwodniona świadczy chyba o tym, że nie wzięli tego, co trzeba. Brak żywności i picia, brak butli, poszli we dwie osoby w takich warunkach. Teraz troje dzieci jest bez ojca.

Bardzo mi przykro z tego powodu.

Może i są, ale to chyba trzeba dostosować do warunków pogodowych, prawda. Idą zimą, więc nie trzeba być ekspertem, by wiedzieć, ze to trudniejsze warunki.

Szkoda mi jego żony i dzieciaków. Facet zupełnie nieodpowiedzialny, jak tak go pasjonowały góry, to mógł rodziny nie zakładać, nie kazdy musi mieć rodzinę.

Zgłosiłam temat do zamknięcia moderacji. Zanim coś napiszecie, to pomyślcie, że może Wasze słowa będą kiedyś czytane przez kogoś z rodziny Mackiewicza lub z bliskich osób. Trochę empatii i pokory...

Jest to specyficzny typ wejścia - tzw. alpejski, w którym specjalizowała się również Wanda Rutkiewicz.
Kiedy miała ze sobą śpiwór, albo płachtę, to nie miała namiotu. Kiedy miała namiot, to nie miała maszynki, albo śpiwora ...
Polega to na szybkim ataku szczytowym i błyskawicznym zejściu w strefę bezpieczną.

Aby tego dokonać, należy się zbytnio nie obciążać czymkolwiek. Żadnych zbędnych przedmiotów - które nazywasz CatLady przygotowaniem, a które w rzeczywistości są górą CIĘŻKICH rzeczy, które trzeba na wierzchołek wtargać na własnych plecach i które trzeba później znieść.
Sama wspinaczka w takich warunkach to morderczy wysiłek dla organizmu, a dodatkowy balast w postaci tlenu o którym piszesz, namiotu, śpiworów, płachty, sprzętu, leków, żywności, kochera .... uczyniłby w tym konkretnym przypadku - wspinaczkę Revolt i Mackiewicza niemożliwą.
To nie była wielka wyprawa z dużą ilością wspinaczy, sprzętu i tragarzy .... oraz sponsorów.
Tomek przecież zbierał na nią środki również poprzez zbiórki.
Na dużą wyprawę nie było ich zwyczajnie stać. Pozwolenie na zimowe wejście to raptem kwota ok. 300 USD, podczas kiedy latem to samo pozwolenie to koszt nawet 10 tys. USD.

I owszem - wejście na szczyt da się udowodnić, najczęściej fotografią, którą zwyczajowo wykonuje się po wejściu na wierzchołek, a która w przypadku wątpliwości jest weryfikowana przez związki wspinaczy (charakterystyczne dla danego szczytu szczegóły, panorama itp.). Dodatkowo himalaiści zazwyczaj zostawiają w puszce, bądź w niewielkim pudełku kilka osobistych drobiazgów, kartkę z nazwiskiem, zatykają niewielką flagę.
Więc takie dowody mogą zostać zweryfikowane najpóźniej przez następnych, którzy staną na szczycie po nich.

W ratownictwie górskim działa zasada odwrotnego triażu, najpierw ratuje się tych, którzy najlepiej rokują i którzy mają największe szanse na przeżycie.
Niezależnie od tego, czy to Francuzeczka, czy "nasz". Niezależnie od tego, czy to "nasi" ratują, czy "tamci". Nie ratujemy przypadku, czy narodowości, tylko człowieka ...

Moim zdaniem to nie jest dziwne, że drugi raz zostawiła faceta w górach, bo kobieta nie dałaby rady go wziąć na swoich ramionach, a musiała się ratować.

Jak już wcześniej wspominałam najwięcej do powiedzenia mają osoby, które widziały góry na obrazku. Każdy sport to ryzyko. Najłatwiej oceniać innych siedząc na kanapie.

nie muszę uprawiać sportow ekstremalnych, żeby wiedzieć i rozumieć, jakie niosą ogromne ryzyko. Jesli Ty musisz to znaczy, że kompletnie brak Ci wyobraźni.

Ale dlaczego zamykać temat? Przecież dyskutujemy kulturalnie.

Robię to co kocham od 14 roku życia. Dla niektórych sport ekstremalny to sens życia. Np. Schumachera. Kanapowiec nigdy charta nie zrozumie.

Na stronie z wywiadem z siostrą Mackiewicza znalazłam informację, że ta zbiórka to chyba próba wyłudzenia, bo rodzina niczego takiego nie zgłaszała i ktoś chce tak zebrać pieniądze tak naprawdę dla siebie (tak można podejrzewać). Nie wpłacajcie na to.

Basen, bieganie, a często i inne sporty, to nie jest bycie kanapowcem. Co oczywiście nie zmienia faktu, że niektórzy lubią takie sporty, a inni ekstremalne.

Dałabym lajka.

Izabella,
dzięki za wyjaśnienia.
W głowie mi sie nie mieści wspinaczka w takich warunkach, tzn oni mieli plan szybko wejść, zejsć i po sprawie? Dlatego wzięli mało żywności?

Współczuję rodzinie Mackiewicza, dla nich to najtragiczniejsza niedziela w życiu

Dzieci alkoholików są ofiarami, że ich rodzice lubią golnąć, dzieci skrajnie otyłych są ofiarami tego że ich rodzice  jedzą bez opamiętania. Dzieci pracoholików, ćpunów, prostytutek, można tak w nieskończoność.

Jakoś wolałabym  mieć ojca czy matkę himalaistę. Niż rodzica, który umarł z "przejrzenia".

Piszesz o samych nałogach i chorobach. Może poza prostytucją. Kiepskie porównanie do dobrowolnej pasji jaką jest himalaizm.

ale co ma piernik do wiatraka? Robisz jakiś ranking większej nieodpowiedzialności czy co? Zabawa w to, co by kto wolał? Ja bym wolała mieć ojca bez nogi niż ślepego No i? Chyba nie o tym temat. Rozmawiamy o sportach ekstremalnych, gdzie ludzie ryzykują zdrowie i życie, i piszemy jakie mamy zdanie w temacie. To chyba nie dziwne, że nasze opinie mogą się rożnić. Reagujesz tak, jakbyś nie rozumiała, że ile ludzi, tyle opinii. Gdyby wszyscy się ze sobą zgadzali, to wszelkie dyskusje byłyby zbędne, wystaraczyłoby tylko potakiwac glowami. A już wniosek o zamykanie tematu to w ogóle, trąci histerią.

Tak są choroby powodujące otyłość, ale nie oszukujmy się 90% to powód lenistwa i obżarstwa.

Otyłość jest często poruszanym przez Ciebie wątkiem...

-----------

Makigigi, uważam, że przesadzasz. Rozmowa w wątku jak do tej pory jest na poziomie. Każdy ma prawo do swojego zdania, dopóki kulturalnie je przekazuje innym.

Równie dobrze nie powinno się rozmawiać o żadnych aktualnościach, bo ZAWSZE kogoś dotyczą, a przecież szacunek dla rodzin zachować trzeba...

Przeczytałam wypowiedź ojca Tomka Mackiewicza.I poruszyła mnie bardzo.I choć jestem niewierząca to wierzę w ten niezwykły związek jaki istnieje pomiędzy rodzicem a dzieckiem...

"– Ja wiem, czuję to, że on wciąż żyje. Tomek potrafi przeżyć przez 6 dni w jamie śnieżnej na podobnej wysokości. To twardy i bardzo uparty chłopak – mówi „Newsweekowi” ojciec himalaisty Witold Mackiewicz.
Po tym, jak okazało się, że himalaista Tomasz Mackiewicz, jego ojciec Witold Mackiewicz powiedział „Newsweekowi”: Błagam o wznowienie akcji ratunkowej dla mojego syna Tomka. Ja wiem, czuję to, że on wciąż żyje. Tomek potrafi przeżyć przez 6 dni w jamie śnieżnej na podobnej wysokości. To twardy i bardzo uparty chłopak.
– Wczoraj wieczorem – kontynuuje nie bez wzruszenia Witold Mackiewicz – zadzwonił do mnie wnuk z Hamburga i powiedział: „Dziadku, pan Bóg weźmie Tomusia na plecki i zniesie go w dół”.
Ojciec himalaisty apeluje: – Jesteśmy ludźmi głębokiej wiary. Oddaje sprawę syna w ręce Boga, ale mam niedosyt, że przerwano akcję. Przecież w przypadku Tomka to nie jest akcja poszukiwawcza, bo wiadomo, gdzie on jest. To akcja ratunkowa. Jestem wdzięczny za dotychczasową pomoc, za włączenie się polskich władz, ale jako ojciec, a także człowiek, proszę - nie zostawiajmy Tomka samego, póki może żyć. "

Trochę niespodzianka.
Ona (ta himalaistka) nie była w tak całkowicie kiepskiej formie , tak mydle.
Przecież nie mogla zakładać , że ktoś jej pomoże tak wiec kalkulowała swoją wspinaczkę z partnerem żeby przeżyć.
Nikt nie zakłada  przecież, że zdobędę szczyt a zadzwonię potem na 112.

Co się zmieniało od rachunków przed zdobyciem poza tym , że zostawiła partnera ?
Myślę że niewiele.

Policzyła to wszystko i zaczęła schodzić.
Przy zejściu pojawiła się dodatkowa pomoc , która zmieniła bilans.

"Problem" z tą pomocą jest taki ,ze być może nie była tak na 100% potrzebna.
Przecież przed zdobyciem szczytu siły były liczone.

Czyli zostaw faceta w namiocie, zejdź niżej a tam już czeka ekipa ratunkowa z kawą i ciastkiem.
Teraz nie da się już powiedzieć , bo ten człowiek i tak by umarł.

Skomplikowana historia, do tego wszystko się popsuło po zdobyciu szczytu.
Ho, ho ale cuda.

Odnośnie aktualnej historii medialnej - dotyczącej himalaistów.

Co do Newsweeka to red. naczelny chyba dostał nagrodę "hiena roku".
Newsweek to szambo , moim zdaniem.

Ja czytałem coś na kilku portalach.
Ale ktoś tu cytuje Newsweeka, myślę sobie że to dobra okazja aby przypomnieć o zasługach red. naczelnego.
Przyszły tydzień dla wielu gazet, upłynie pod znakiem sępa i hieny.

No , nie ma kobieta szczęścia do partnerów do wspinaczki  albo to oni nie mają szczęścia do niej.
To już drogi martwy
Powinna już zaprzestać tego sportu.

Ja poczekam aż znajdą ciało i okaże się czy miał jeszcze telefon i swoją baterie.
Bo zakładam że miał i telefon i baterie.
Sekcja zwłok wyjaśni całą resztę.

Trzeba czasu , na razie jest heroizm ratowników.
W ratowaniu kogoś, kto liczył przecież dzień wcześniej ile ma sił na wejście i zejście.

Kurz opadnie, to inni ludzi zaczną się temu przyglądać.

Znajdą zapewne jego ciało, jak poprawi się pogoda. W końcu wiedzą, gdzie jest.

Tak chyba tak. W tej sytuacji oczywiście, gorzej jak nie wiadomo gdzie ta osoba jest. Wtedy mogą nie znaleźć. No ale tak jak pisze Isabella to nie jest też takie proste.

Ja tak odnośnie wcześniejszych postów o tym niewypowiadaniu się.

Uważam, że dopóki dyskusja jest kulturalna to każdy ma prawo do wypowiedzi. Gdybym chciała skomentować artykuł na np. wp z jakimikolwiek wątpliwościami, to od razu zostałabym zjedzona, bo teraz nie wolno powiedzieć nic złego tylko trzeba chwalić.

Dlaczego teraz nie można wyrażać własnej opinii?
Pod historią taty Mackiewicza na onecie znalazłam komentarz, który w 100% wyraża moje zdanie.
Revol z odmrożonymi rękami i stopami jest w stanie zejść? Jest w stanie jednocześnie pisać smsy? Jak ją spotykają twierdzi, że nie ma czucia w rękach i nogach i trzeba będzie ją spuszczać, a potem schodzą dużo szybciej niż zakładali i wszyscy są zdziwieni, że dała radę w takim tempie to zrobić. Jej relacja na temat stanu Mackiewicza też jest różna. Od odmrożeń nóg po ciężki stan i wreszcie po prawie agonalny.
Rozumiem warunki atmosferyczne, zamieć śnieżną tam i wszystkie problemu i o to nie mam żadnych wątpliwości. Ale nie klei mi się to, co czytałam o tej akcji. Za dużo tutaj szumu. Tylko jeszcze nie wiem czy to szum informacyjny wynikający z mnogości źródeł i powtarzanych danych, czy błędy wynikające z samej Revol.

A co do odnajdywania ciała, to zawsze mogą tam wyjść zrobić mu symboliczny pochówek. Tak jak na Broad Peck zrobili.

Bo ja wiem.
W tym kraju brakuje bohaterów , to towar deficytowy.
Ludzie są albo bohaterami albo ofiarami albo celebrytami  albo nikim ważnym.
Tak przynajmniej wynika z nagłówków artykułów.
W dużym uproszczeniu oczywiście.

Ta historia , łącznie z życiorysem to dosyć nośny temat.
Teraz już nagłośniony.

Myślę , że kiedyś powstanie film o człowieku który spoczął na szczycie góry.
O człowieku który ze wszystkich nałogów rzucił wszystkie, oprócz wspinaczki.
O człowieku który , był tak blisko z górami , że po po realizacji swojego marzenia został tam na zawsze  itd. itp.
Do tego jeszcze akcja ratownicza, zła pogoda , jeden uczestnik który przeżył ...

No wiec ilu himalaistów umarło, bez echa ?
Ten , przy odpowiedniej dozie szczęścia dostanie coś więcej.
Jak będzie to czas pokaże.

Brzmi cynicznie ?
No ale taki jest właśnie przemysł dostarczający złudzenia.
Złudzenia tego, że można gapiąc się "szklaną kule" przeżyć to co przeżył ktoś inny.