Niska samoocena, efekt aureoli, rycerskie serce... - Netkobiety.pl

vicky85 napisał/a:

wilczysko napisał/a:

Fajnie powiedziane Też miałem nieciekawe demo.

witam w klubie:)

I dlatego mnie tak poraża stosunek żony do syna. Tak się właśnie psuje to demo.

Dziękuj sobie powodzenia!

"zaczynam widzieć pęknięcia na gładkiej powłoce związku i powoli daję na wstrzymanie chcę się nawet wycofać
[...]
jestem nieszczęśliwy w związku, ale włączę kontynuuję itp itd"

Tutaj widzę zaprzeczanie samemu sobie i tego co czujesz. Niesłuchanie samego siebie, tego co mówi Twoje ciało, co podpowiada Ci intuicja a często i rozsądek. Chęć bycia w relacji - choćby byle jakiej/jakiejkolwiek/niszczącej jest bardziej atrakcyjna. Mam takie wrażenie jakbyś się bał powiedzieć (pkt2), że coś Ci nie pasuje, że coś jest nie tak - a więc strach przed konfrontacją. Pewnie niewerbalnie to dajesz po sobie poznać, tak jak pisałeś -> druga osoba to czuje i wplątuje się np.w inną relację.

" eksplodują mi uczucia w głowie, włącza się tryb zakochany kundel i ratuję związek" - zamieniasz uczucia złości i frustracji na emocję strachu i potrzebę miłości.

"Jestem typem bez miłości matki, dużo chłodu i odrzucenia( ale tylko względem mnie, wobec mojego Ojca była wzorową partnerką" to może tłumaczyć Twoje "odrodzenie uczuć", "walka o związek", w momencie, gdy kobieta odchodzi. Nie chcesz znowu przegrać, znowu być w gorszy -> powielać schematu rodzinnego, tak jak "przegrałeś" z ojcem.

To wszystko może się odbywać na poziomach nieświadomych. Pomyśl nad tym, czy to Ci jakoś pasuje.

john.doe80 napisał/a:

teraz jak sobie z tym poradzić ?

john, polecam książki Pia Mellody, na początek „toksyczna miłość”

MagdaLena1111 napisał/a:

john.doe80 napisał/a:

teraz jak sobie z tym poradzić ?

john, polecam książki Pia Mellody, na początek „toksyczna miłość”

A parę słów tytułem wprowadzenia, na co zwrócić uwagę, co twoim zdaniem ma odniesienie ?

(...)CO POCIĄGA NAŁOGOWCÓW KOCHANIA W NAŁOGOWCACH UNIKANIA BLISKOŚCI
Przynajmniej trzy czynniki maja wpływ na pociąg, jaki Nałogowiec Kochania odczuwa do Nałogowca Unikania Bliskości :
1)magnetyzm tego, co jest mu znajome,
2)pociąg do sytuacji, które stwarzają nadzieję uleczenia ran
pochodzących z dzieciństwa,
3)tęsknota za możliwością urzeczywistnienia dziecięcej fantazji.
1.Magnetyzm tego co znajome
Rodzina w której się wychowujemy jako dzieci, zaszczepia w nas swoje specyficzne pojmowanie bliskich stosunków z drugimi ludźmi. To, w jaki sposób zachowują się opiekunowie wobec siebie, staje się dla dzieci czymś naturalnym i znajomym. Stosunki panujące w rodzinie mogą być bardzo wadliwe, jednakże dzieci łatwo się do nich
przyzwyczajają, a to, co jest dla kogoś znajome, do czego się przyzwyczaił, na różny sposób wydaje się mu wygodne i bezpieczne. Kiedy dorastamy i rozglądamy się za partnerem, pociągają nas ludzie, którzy przypominaja naszych opiekunów z dzieciństwa choć nie jesteśmy tego świadomi.
Ponieważ poczucie porzucenia i osamotnienia jakiego Nałogowcy Kochania doznali w swojej pierwotnej rodzinie, przyzwyczaiło ich do tego, że jako dzieci musieli być spokojni, samotni, pozbawieni potrzeb i pragnień (żeby ,,nie zawracać głowy” rodzicom), później nieświadomie pociągają ich ludzie, którzy nie starają się do nich
bardziej zbliżyć.
Ludzie, którzy ich przyciągają są zwykle zaangażowani w wiele różnych spraw, często w jedno lub więcej uzależnień. Tacy ludzie sprawiają wrażenie, że naprawdę potrafią troszczyć się o siebie-bo są wciąż tacy zajęci i prowadzą tak intensywne życie. Nałogowcy Kochania przywykli do ludzi, którzy prowadzą bardzo aktywne życie i
nie mają czasu, aby się o nich troszczyć.
2.Pociąg do sytuacji, które budzą nadzieję uleczenia ran pochodzących z dzieciństwa
Ponieważ porzuceniu, jakie w dzieciństwie przeżyli Nałogowcy Kochania, towarzyszył komunikat, że nie zasługują na to, aby się nimi zajmować, ich poczucie własnej wartości zostało głęboko zranione i upośledzone. Nałogowcy Unikania Bliskości wywierają na nich magnetyczny wpływ między innymi dlatego, że wyczuwają w nich ludzi, którzy zachowują dystans, a to ich pociąga. Nęci ich możliwość rozwiązania problemu, którego nie byli w stanie rozwiązać jako dzieci: jak nakłonić osobę, która ich opuszcza, do tego aby się z nimi związała. W ten sposób odzyskaliby poczucie własnej wartości i zaznali ,,rodzicielskiej” opieki, której im brakowało w dzieciństwie.
Bardzo chciałam, aby mój ojciec był blisko mnie. Pragnęłam żeby się mną interesował, dając mi przez to poznać, że mnie kocha. Nie przyszło mu to do głowy. Myślę, że odczuwając pociąg do ludzi, którzy wciąż się ode mnie oddalali i starając się nakłonić ich, aby poświęcili mi swój czas i tkliwą uwagę(czego mi brakowało w
dzieciństwie), chciałam rozwiązać swój stary problem: moich relacji z ojcem. Takie zachowanie jest czymś więcej, niż tylko wyrazem potrzeby czyjegoś zainteresowania; jest to próba wyleczenia starej rany zadanej w dzieciństwie.
3.Tęsknota za możliwością urzeczywistnienia dziecięcej fantazji
Nałogowiec Kochania szuka również kogoś, kto urzeczywistniłby jego dziecięcą fantazję o chroniącym go i dodającym otuchy wybawcy, kogoś, kto stałby się jego Najwyższym Autorytetem. Nie interesują go zdrowi ludzie, którzy są ciekawi jego opinii, którzy nie starają się rozwiązać jego problemów, którzy go nie uwodzą, którzy unikają gwałtownych sporów. Dla Nałogowca Kochania tacy ludzie są po prostu nudni, nieczuli lub dziwni.
Natomiast uwodzicielski czar Nałogowca Unikania Bliskości, pewność siebie, z jaką wszystko bierze w swoje ręce, jego usilne dążenie, aby zawsze mieć rację, dosłownie ich elektryzują(...)

hmm ciekawy fragment. Tylko czy to oznaczałoby, że "nałogowiec kochania" umie jakoś rozpoznać "nałogowca unikania bliskości" i związać się z taką osobą? wydaje mi się że takie zachowania wychodzą na jaw raczej później, nie na początku znajomości

„toksyczna miłość” napisał/a:

(...)Nęci ich możliwość rozwiązania problemu, którego nie byli w stanie rozwiązać jako dzieci: jak nakłonić osobę, która ich opuszcza, do tego aby się z nimi związała. W ten sposób odzyskaliby poczucie własnej wartości i zaznali ,,rodzicielskiej” opieki, której im brakowało w dzieciństwie.