jak integrować się z ludźmi? - Netkobiety.pl

Jakoś nie wierze w to co piszesz.

mam wrazenie ze to i mnie dotyczy..

A ja mam wrażenie, że widzicie tylko 50% sytuacji, dziewczyny - @szczuplabrunetka, @malina12345 i @chcębyćlepsza.

Bardzo podobnie patrzyłam na świat, do póki nie zrozumiałam, że to roszczeniowa i płytka postawa. Zakłada, że to inni powinni się odzywać, zapraszać, wyciągać dłoń, dążyć do kontaktu.

Tak. Właśnie o to chodzi. Jak chce się mieć kontakt z ludźmi, to należy to komunikować, a nie siedzieć na tyłku i smęcić, że inni nie czytają Ci w myślach. Podam przykład z autopsji - przez przypadek odnowił mi się na chwilę kontakt z dawną znajomą (zhakowano mi fejsa, rozesłałam do wszystkich z listy ostrzeżenie, ona się odezwała z zapytaniem, co dokładnie się stało). Od słowa do słowa padła propozycja kawy w bliżej nieokreślonej przyszłości, miałyśmy się zdzwonić. Ale ja miałam przez kilka miesięcy nawał roboty i innych spraw, ona też się nie odzywała i znów była cisza na łączach. Ostatnio sobie o tym przypomniałam, bo wreszcie trochę u mnie spokojniej. I co? Mogłam się zastanawiać, dlaczego tyle czasu się nie odezwała ta koleżanka i jak to ma mnie w tyłku albo po prostu napisać do niej i zaproponować tę kawę. Zrobiłam to drugie, dostałam zaproszenie na domówkę, propozycję wspólnego powrotu w rodzinne strony na Wszystkich Świętych i tę kawę też. A jak bym się nie odezwała, to pretensje mogłabym mieć tylko do siebie, bo nikt nie ma obowiązku domyślać się, że akurat teraz mam ochotę na spotkanie.

Nie bardzo też rozumiem to podejście, że wszyscy, którzy nas znają, mają nas lubić i zabiegać o bliższe kontakty - a przynajmniej wszyscy ci, którzy chcielibyśmy, by zabiegali. Olbrzymia większość ludzi, których znam i których spotykam regularnie (w pracy, na uczelni) jest mi dość obojętna. Są ok, całkiem w porządku, ale nie mam potrzeby umawiać się z nimi na kawki/winka/imprezki. Część z nich mam na fejsie, części nie, ale to bez znaczenia - fejsowa znajomość to jeszcze nie jest żadna deklaracja chęci zawierania bliższej znajomości. A skoro ja mam prawo żywić obojętność w stosunku do ludzi, to i oni mają prawo być obojętni wobec mnie - nawet ci, którzy wolałabym, żeby chcieli się ze mną przyjaźnić. Jeśli JA chcę mieć przyjaciół, to JA muszę ich znaleźć i o nich zabiegać, a jak mają mnie w nosie - trudno, nie da się nikogo zmusić do przyjaźni.

Jak ktoś chce mieć paczkę znajomych, to musi się napracować - utrzymywać z tymi ludźmi kontakty, odsiewać zainteresowanych od obojętnych, poświęcać relacjom czas, energię i uwagę, angażować się. Dla mnie to za dużo zachodu, więc mam dosłownie kilku bliskich przyjaciół i tyle. Nie wiem, do kogo miałabym mieć w związku z tym pretensje. Na pewno nie do moich dalszych znajomysz, że wstrętne flądry nic nie robią, żeby mnie lepiej poznać.