dziwna obsesja - Netkobiety.pl

choćbyś nie wiem jak starała się być miła, dobra to nigdy wszystkich nie zadowolisz. Zawsze coś się komuś nie będzie podobać, ktoś Cię nie będzie lubił.... Tak więc nie przejmuj się. Wiem, łatwo się mówi   ale innej recepty nie ma. Jak byłam młoda to bardzo mi zależało, aby być taką w sam raz, która wszystkim się będzie podobać. Idee fixe Z wiekiem mi przeszło i teraz mi totalnie wisi, co inni o mnie myślą, czy mnie będą lubić czy nie będą...
Uszy do góry. Jak ktoś ma Cię lubić to Cię polubi, jak nie, to nie. Nie musi. Zresztą to byłoby strasznie męczące, gdyby Cię wszyscy lubili.
Wstydzisz się, że wezmą Cię za głupka? Tym lepiej, głupek może sobie pozwolić na więcej

Masz bardzo zaniżone poczucie wartości i z tego wynikają Twoje problemy. Boisz się kogoś zranić, ale Twoje uczucia, Twoje interesy wydają Ci się mniej ważnie. To chyba zaczęło się w już dzieciństwie, prawda?

Ja też tak mam i niektórzy mówią ze jestem introwertyczką. Może i racja. Jezeli Twój nastrój i stan psychiczny nie pozwala Ci normalnie funkcjonować to zglos się do specjalisty. U mnie dochodzi fobia i natręctwa więc kontakty z ludźmi coraz gorsze.

Od małego dziecka chorowałam, i miałam liczne operacje, które zaważyły na wyglądzie mojej twarzy. Raz jedynie usłyszałam, że "mam dziwną twarz", ale nie była to bliska mi osoba. Poza tym reszta osób raczej traktowała mnie normalnie. W sumie to w szkole podstawowej, gimnazjum czy nawet liceum miałam tylko same koleżanki, w pewien sposób bałam się odezwać do chłopaka, bo bałam się, że pomyśli co taka brzydota chce od niego. A tak naprawdę nie byłam taka straszna. Koleżanki na ogół zawsze były bardziej dominujące ode mnie, miały swoje pasje, których ja praktycznie nie posiadałam. Wszelkie propozycje wyjść lub spędzenia wspólnie czasu wychodziły od nich. I niestety tak jest do dzisiaj, co mam często zarzucane. Nie potrafię niczego zaproponować, chociaż nie powiem, bo mam pewne pomysły, ale.. zapominam?

Jedną rzecz, którą niemile wspominam było to, że gdy poszłam do liceum wylądowałam w jednej klasie z koleżanką, z którą wcześniej chodziłam do szkoły. Nie byłyśmy koleżankami z ławki. Nie wiem jak to się stało, ale w szkole średniej zaczęła się na mnie wyżywać, bić i wyzywać, czego nie znosiłam dobrze. Bałam się. Myślałam nawet nad zmianą szkoły, bo nie potrafiłam się tutaj odnaleźć, zwłaszcza jak codziennie ktoś wali zeszytem po głowie. Nie potrafiłam skupić się na nauce. Rozmawiałam z rodzicami o zmianie szkoły, jednak na początku podałam inny powód, coś wymyśliłam. Ostatecznie wyszło na jaw i dopiero oni zareagowali i sprawa wróciła do normy. Zostałam przeproszona przez koleżankę. Jednak jak widać, nie potrafiłam sama się odezwać i zareagować, powiedzieć, że mi się to nie podoba i nie życzę sobie czegoś takiego, a przecież miałam pełne prawo.

No i dzisiaj jest tak samo. Ktoś zwraca mi uwagę, to ja siedzę cicho, przyjmuję to do siebie i jednocześnie denerwuję się, że ktoś tak o mnie myśli. Nigdy nic nie odpowiem, czy to w pracy, czy w życiu osobistym. Jak już się komuś postanawiam wyżalić, w sumie najbliższej mi osobie, że taka jestem, że sobie nie radzę i co czuję, to spotykam się jedynie z krytyką. Słyszę, że jestem jeszcze niedojrzałym dzieckiem nie radzącym sobie nawet z najprostszymi czynnościami, choćby zwykła odmową, bądź posiadaniem własnego zdania..

Typ uległy unika okazywania niechęci, stroni od kłótni i konfliktów, wycofuje się ze współzawodnictwa. Usuwa się z blasku reflektorów. Łagodzi spory, dąży do pojednania, nie żywi urazy. Wypiera pragnienie zemsty. Sam często się dziwi skąd u niego tyle łagodności i dobra. Charakteryzuje się tym, że automatycznie przyjmuje na siebie winę, oskarża siebie i analizuje swoje zachowanie, bojąc się kolejnego ataku. Wszelka agresja go przeraża. Uległość to liczne zahamowania – taka osoba, że umie wymagać, by inni ją szanowali, nie umie naciskać, krytykować, wydawać poleceń, nie dąży też do ambitnych celów. Nie potrafi podejmować działań wyłącznie dla własnych korzyści. Często nie umie rozkoszować się czymkolwiek w samotności – posiłkiem, spacerem, koncertem, wieczorem w domu. W ten sposób staje się zależna od innych.
To jest "wyrwane " ze Zwierciadła, wpisz sobie osobowość uległa, powinno ci wyskoczyć. Niestety nie można tu wklejać linków.