Wygląda na to, że to nigdy nie mija - Netkobiety.pl

Witaj wzruszyłam się tym co napisałeś to takie prawdziwe... ja jestem w trakcie rozwodu to on odszedł a 8 lat razem- burzliwy związek, wiem, że on był moją wielką miłością chodź bywało różnie i nawet słabo. Będę iedalizowała go zapewne jak będą inne związki już widzę go wszędzie ahh to życie, ledow się pozbierałam, chdż wiem, żeon mnie nie szanowł a ja tak jak Ty kochałam za bardzo

Spróbuj może jednak zmienić target i zamiast celować w kobiety zbliżone "światopoglądem" do Ciebie,  poszukaj silnych, niezależnych, może tylko troszkę bardziej empatycznych i wrażliwych.  Takiej Ci widać potrzeba, inne mogą być za spokojne i nudne

Byłem i z silną. Było... poprawnie. To chyba najlepsze słowo.

Ba, powiem więcej, byłem i z piękną. I to tak piękną, że faceci na ulicy mało karków nie skręcili, gdy szliśmy razem. (nie, głupia nie była). Dostałem dla odmiany taką zimną wyniosłość, że skapitulowałem - a "zakochać się" i tak nie dałem rady.

Najpiękniejsze są sny, w których wracamy do siebie. Najpodlejsze są trzy minuty po przebudzeniu.

Facet, to nic innego ci nie poradzę, jak tylko zaakceptowanie faktu, że ci z nią wtedy nie wyszło i wchodzenie w nowe związki, kiedy już zamkniesz przeszłość. Inaczej nic nie będziesz potrafił dać w relacji i z każdą ci nie wyjdzie. Zmień strategię, już czas .

PS. W jakim wieku jesteś?

Nie miałam na myśli próby powrotu do byłej. Po prostu spotkanie, rozmowa - czasami to wystarczy, by się właśnie odmroczyć

Przez sny widać co tkwi w podświadomości

mam 29 lat.

To nie jest tak naprawdę kwestia tego czy TO nie mija, tylko dlaczego nie chcesz "puścić" przeszłości.
Co Ci daje jej kurczowe trzymanie się i stanie w miejscu? Jakie wewnętrzne (emocjonalne) potrzeby tym spełniasz?

Ta dziewczyna tak naprawdę nie jest nikim wyjątkowym -poznałeś i poznać jeszcze inne, czasem 'lepsze', czasem 'gorsze' (pod różnymi względami).
To, co ją wyróżnia na tle pozostałych, to fakt, że dla Twojego mózgu ona uosabia pewien stan emocjonalny w którym podświadomie chciałbyś trwać.
Dopóki nie zidentyfikujesz i nie nazwiesz tego stanu (i nie, nie chodzi o 'zakochanie', a o coś głębszego - braki jakie jej osobą w sobie zapełniałeś) zawsze będziesz miał wrażenie, że Ci jej brakuje.
Tak naprawdę brakuje Ci wypartych elementów w swojej osobowości, które ona posiadała i dzięki którym czułeś się "pełny".

Jakie to elementy?
Nazwij to i otwórz się na ich przejawianie, a problem "miłosnej obsesji" zniknie.

To złudzenie, że prawdziwa Miłość jest tylko jedna. To tylko mózg uczy się kodować rzeczywistość w określony sposób, w zależności od tego jakie myśli, emocje i obrazy mu podtykamy, potem już tylko odtwarza Program.
Rozkoduj zasady działania Programu i wyrwij się z Matrixa

Widzę, że czytasz bez zrozumienia lub wybiórczo.

Widzę to po odpowiedzi: powtarzasz w kółko to samo i upajasz się tym, tzn., że nadal nie chcesz pójść do przodu.
Dlatego nie będę marnować Twojego ani swojego czasu

Mam wrażenie, że bardzo dużo osób na tym portalu wręcz próbuje wmawiać, że tak naprawdę ktoś nie kocha danej osoby, tylko sobie to wmawia. Czemu? Równie dobrze można sobie wmawiać, że się nie kocha. A kochać.

WaltonSimons - bardzo dobrze Cię rozumiem, ja też kocham już od prawie dziesięciu lat, od czasu zanim jeszcze byłam z nim i po, jak już nie jestem, bo on nie chce. Także trzymaj się, jest tu wiele osób, które Cię pocieszą i "wysłuchają", jeśli chcesz się wyżalić.

Elle88 - to ciekawe jest, co piszesz. Myślisz, że można siebie totalnie przeprogramować na inne fale? To znaczy, ja rozumiem, że to nawet trzeba (w zasadzie bez dwóch zdań), kiedy tkwimy w jakiejś emocji (np. żalu czy jakiejś niespełnionej "miłości" do kogoś) i ona nas niszczy i nie pozwala pójść do przodu (jak na przykład u autora), ale co z rdzeniem preferencji? Ja np. im jestem starsza, tym coraz częściej zauważam, że na partnerów wybieram sobie osoby dość podobne . Jak sobie tak to analizuję, to niektóre moje "ciąguty" racjonalnie wywalam (np. jakiś niestabilnych emocjonalnie mężczyzn, którzy dawali mi dużo emocji), bo po prostu mi to nie służy, ale dalej widzę, że pewne określone cechy faceta muszą być . Nie będę tu wymieniać swojej litanii. Nie wiem też, czy zawarłam w tych zdaniach to, o co mi chodzi . Ale liczę, że mnie zrozumiesz, bo temat doboru partnera ciekawy dla mnie .

Walton,
Popieram Elle88 w 100%. Przeczytaj jej wypowiedzi jeszcze raz ze zrozumieniem i spokojem. Czasami prawda o sobie nas boli, zawstydza i przez to ją (czasem podświadomie) wypieramy.
Moim zdaniem, roztrząsanie przeszłości przez lata nie prowadzi nas do przyszłości tylko zatrzymuje w miejscu. Nie czujesz się tak? ze stoisz w miejscu?

Nie chcę tu nikogo urażać, bo to wszak mój temat na wygadywanie się. Brzydko się wyrażę - "po babsku". Zgodnie z tematyką działu zresztą.

Wierzę, że Panie Elle88 i Teija mają dobre intencje, ale jeśli oczekują, że od paru zdawkowych zdań na forum ktoś, kto ma zryty beret od kilku lat nagle cudownie ozdrowieje - to liczą na cud
Nawet terapia za ciężką forsę trwa czasem latami i nie ma 100% skuteczności (jeśli wierzyć badaniom, to nie ma nawet 70%). Moje czytanie ze zrozumieniem nic tu nie ma do rzeczy.

Grunt, to się wygadać wśród nieznajomych.

Ale żeby nie było - nie przeszkadza mi zupełnie gdy ktoś po mnie "pojedzie" tutaj. Jestem anonimkiem z netu, branie do siebie uwag z tematu na forum byłoby raczej z mojej strony dziecinne

A co do tematu, to rzeczywiście - być może niektóre osoby nie czują skali problemu. To nie jest miesiąc, dwa, pół roku. To pięć długich lat i kilka związków w międzyczasie. Samego mnie to szokuje, że naprawdę po tak długim czasie tęsknię za moją byłą, i to pomimo świadomości, że nie była osobą "wyjątkową" - nie kochała mnie na zabój (ba, nie kochała mnie pewnie wcale), nie miała kompatybilnego ze mną charakteru, nawet nie uzupełnialiśmy się za bardzo.

Ale była pierwsza. Wiecie, to jak pierwsza randka, pierwszy pocałunek, pierwszy seks - o ile są udane, to wspominamy je po latach z rozrzewnieniem. Niektórzy widać są tak sentymentalni jak ja i nie potrafią wyjść ku teraźniejszości. Przeszłość siedzi na fotelu i gryzie ich w cztery litery

Przeżyłam coś podobnego ,może nawet jeszcze czasem przeżywam.Po latach jeszcze zdaża mi się ,,widzieć,,mojego bylego na ulicy.....choć zmieniłam kraj.Przebłyski myśli.tęsknot....u mnie też trwa to już z pięć lat.Jak ładnie piszesz przeszłość dalej gryzie mnie w d....
Myśle o tamtej miłości do byłego męża jak o nałogu.Pewnie to samo myślą niepijący alkocholicy ,nie pije od pięciu lat ale smak wraca, chęć wypicia pewnie gdzieś tam w mózgu zawsze żyje.
Mnie mój były wysterylizował takbym to dziwnie określiła on otrzepał się jak pies z deszczu ,ożenił.A ja przykleiłam sobie napis na czole niech się żaden facet do mnie nie zbliża....a myślami wciąż wracałam do tamtego chorego małżeństwa.
To nie miłość to choroba z którą musimy sami walczyć żeby odzyskać własne życie.

Autorze, słuszna uwaga o skuteczności terapii - wpisuje się w 100% w to, o czym od początku pisałam, a przed czym się tak wzbraniasz.
Otóż żadna terapia i wydane na nią $$ nie będą skuteczne gdy ktoś w głębi duszy NIE CHCE by były skuteczne

Zapominamy i wybaczamy wtedy i tylko wtedy gdy tego CHCEMY. Tu czas czy wspomnienia nie mają wpływu na decyzję - chcemy albo nie.
Możemy "twierdzić, że chcemy" lub CHCIEĆ - dwa zupełnie inne podejścia, dwa odmienne stany umysłu, czaisz?

Widocznie do czegoś Ci to 'brendzlowanie się' przeszłością potrzebne. Zazwyczaj gdy ktoś uparcie tkwi w przeszłości, ma poczucie, że ona była lepsza od teraźniejszości i tego, co będzie- projektując takie podejście na swój każdy kolejny dzień, tydzień i miesiąc.. więc nie ma prawa być inaczej: zgodnie z Prawem Przyciągania - dostajesz to, na co wierzysz, że zasługujesz. Wszystko się zgadza.
Autorze, pragniesz umrzeć otępiały we wspomnieniach sprzed 60-ciu lat? Twój wybór i wierz mi - tak się stanie wedle życzenia
Nie pojawi się żadna księżniczka, nie wydarzy się żaden cud, który Cię z tego myślenia wyrwie. Zrobisz to Ty sam, to Ty podejmiesz któregoś dnia decyzję i wykonasz pracę w tym kierunku , albo nikt i nic. Żadna ilość lat, płaczu, nostalgii, etc. nie zmieni z zewnątrz tego, co zakodowałeś sobie w środku.

Jest na świecie grupa ludzi, słabo rozwiniętych duchowo -autorze nie obraź się bo i nie to mam na celu, którzy nie rozumieją, że życie to ciągłe zmiany. Nie godzą się na nie i stoją w miejscu tupiąc nóżkami i rzucając się w gniewie i rozpaczy po podłodze, za tym co było -jak dziecko, które nie chce wyjść ze sklepu póki biedna Mama, której nie stać na nowy zestaw lego, nie złamie się i mu go nie kupi.
Czasem trafi się mądra Mama (Świadomość) i nie da sobie dziecku (podświadomość) wejść na głowę, ale często to podświadomość (to małe rzucające się po podłodze bobo) wygrywa.

Ty autorze jesteś duchowo na etapie Bobo. Ma być tak jak sobie umyśliłeś, w Twoim mniemaniu jesteś mądrzejszy od Życia, kieruje Tobą pycha - dlatego niezmiennie od 5 lat przegrywasz i będziesz przegrywał nadal. Dopóki nie nauczysz się odpuszczać, dopóki nie nauczysz się pokory (nie mylić z użalaniem się i cierpiętnictwem = egoizm).

cb
czy z Tobą można się jakoś skontaktować poza forum? Chodzi mi o kontakt mailowy.

Pewnie Przy poście powinna być opcja "E-mail".

Jak się spotka po rozstaniu osobę,która nas na tyle zainteresuje sobą pod względem wizualnym,intelektualnym,podejściem do życia,i swoimi pasjami-to bardzo szybko nawet najsmutniejsze rozstanie uznamy za pozytywne zrządzenie losu.Jeśli nikt taki nie stanie na naszej drodze-to niestety czeka nas męczarnia w postaci myśli o ex .

Kurcze ma to samo co Ty napisałaś , mąż mnie porzucił dla innej jeszcze nie mmay rozwodu od roku sie nie widzielismy. Zanlismy 9 lat, tak bardzo bylam i czasem chyba jestem jeszcze uzalezniona od niego od jego osby czuję jakby brakowało mi alkoholu, narkotyku jak dla alkoholika czy narkomana chodź na chwilę chcem sie ogarnąć bardzo. Przez to nie mogę poznać nikogo bo ciagle mam go przed oczyma tak bardzo boli to boli

Oj, misiaczki

W moim przypadku zarzut mylenia zauroczenia z miłością jest totalną kulą w płot. Nie miałem do tej osoby żadnych "motylków". Po prostu z każdym dniem uczyłem się ją kochać. Miłość ma to do siebie, że nie mija i nie można jej 'zapomnieć'. Można ją co najwyżej przygasić Tak jak nie da się przestać kochać matki, gdy odwali awanturę, a nawet wywali cię z domu. Masz urazę, ale kochasz ją nadal.

Poza tym, moje kochane czytelniczki, wiecie, co znaczy dla uczuciowego faceta "ta pierwsza" ?:) Kiedy własne wyobrażenia pierwszy raz konfrontuje się z rzeczywistością i okazuje się, że w rzeczywistości jest nawet lepiej, niż w fantazjach ? Kiedy ta osoba (dla której również jesteś pierwszym) doświadcza tego razem z Tobą, odkrywając sferę, którą znało się z kiepskich przekazów w książkach/filmach? To naprawdę piękne I żadna inna nie będzie "tą pierwszą". Używając nowomowy Elle wprost z gimnazjum, żadne to "brędzlowanie się". To akurat fakt, a mózg nie lubi faktów Będzie druga, trzecia, piąta, pierwsza nigdy. I nigdy już nie będzie to odkrywanie nieznanego, jeszcze pełnym dziecinnych marzeń, bez obawy o bycie skrzywdzonym, bez traumatycznych (mniej lub bardziej) doświadczeń z "eksami". To takie "czyste" uczucie, bez naleciałości. Za tym tęsknię. Jeśli ktoś tego nie rozumie, no to cóż! Nic na to nie poradzę Być może za dużo submężczyzn o emocjach mastodonta w życiu spotkałyście?

Czy mi to przejdzie? Idealnie byłoby, gdybym po prostu pozbył się "przykrej" strony tej świadomości, że to nie wróci. Za dzieciństwem wszak też tęsknimy, ale nikt się nie tnie, że już nie wróci Ot, było, minęło. Są wspomnienia. Jest sympatia. Idziemy dalej. Martwi mnie tylko, że wciąż nie przerobiłem tego w ten sposób. Minął szmat czasu, a tęsknota potrafi wrócić, wyskoczyć zza krzaków i kopnąć mnie w kule.

Ano, masz rację. Na to liczę, tylko czemu do ciężkiej anielki tyle to trwa

Widzę, że jestem raczej w forumowej czołówce. Na takie tematy zwykle pozwalają sobie ludzie po roku-trzech (tops). A tutaj piąteczka. Ałć.

I żeby nie było, to ja naprawdę jej nie idealizuję Racjonalnie wyliczę jej wady i przywary. I brak uczuć do mnie (głębszych, bo zauroczenie było na pewno).

Może powinienem zrobić coś, co do tej pory uznawałem za kardynalny błąd i poprosić ją o spotkanie? oczywiście godzina kawy na mieście, nic więcej nie śmiałbym proponować, głównie w trosce o swoją psychikę
Boję się jedynie, że konfrontacja z demonami przeszłości odbierze mi efekt (wątpliwy, ale zawsze) tych pięciu lat i wrócę do punktu wyjścia

Sorry wjadę na chwilę z offtopem:  cb,  przenieśli nam wątek o Danielu do działu Nasza Społeczność (to tak jakbyś szukając i nie znajdując go dzisiaj mało zawału nie dostała, tak jak ja )

Dokładnie Zorija..pisałam posta w tym samym duchu co Ty ale nagle wyskoczył komunikat ze nie mam uprawnień do strony i posta wcięło Autor tłumaczy nam to tak łopatologicznie jakby tu nikt nigdy nie kochał pierwszy raz tylko od razu drugi albo piąty i na pewno nie szczerze skoro się jakoś pozbieralismy i życie potoczyło się dalej. Autor tylko kochał prawdziwie i głęboko i teraz ma prawo być Werterem do śmierci.

Waldi,

A dlaczego właśnie 14 lutego?
Pamiętaj, że św. Walenty jest także patronem chorych na pląsawicę i ciężkie choroby psychiczne, Twoje intencje mogą
więc zostać źle odczytane, a dziewczyna zadzwoni po pogotowie... ; -)))

Walton,

Czy jesteś przekonany, że Twoja niezdolność do zaangażowania się w nową relację wynika wyłącznie z siły wspomnień o Twojej Pierwszej Miłości?

Gdy czyta się już Twój pierwszy post, opisywana przez Ciebie dysproporcja pomiędzy Twoimi uczuciami, a uczuciami tej Dziewczyny jest rażąca. Jak zdołałeś tak szaleńczo kochać kogoś, kto takiej miłości nie chce, nie potrzebuje, a w końcu od niej ucieka?
Czy nie masz wrażenia, że bardziej chciałeś tę miłość posiadać, niż dzielić się nią i być nią obdarowywanym? Że kochałeś tak bardzo, iż nie starczyło już miejca dla Twojej Ukochanej i jej miłość ku Tobie? Że zabrakło przestrzeni na jej uczucie?

Jesteś jak piękny ogród, dokładnie zaprojektowany i starannie pielęgnowany. Moim zdaniem, warto jednak, abyś w
przyszłości dał szansę wyrosnąć jakiejś niepozornej samosiejce...
Powodzenia!

Moim zdaniem powinieneś się z nią spotkać, a wręcz ze wszystkich sił dążyć do tego. Dodatkowo na tym spotkaniu powinieneś powiedzieć jej wszystko to , co nam piszesz tutaj. Może być to trudne,  bo gdzieś podświadomie czujesz ,że jej reakcja będzie raczej nagatywna, a jestem przekonana,że gdzieś w głebi wyborażasz sobie, że "ona mnie gdzieś tam w środku kocha". Piszesz, że dla niej to również były pierwsze, niezapomniene chwilę. Nie zdziwię się, że ona te pierwsze niezapomiane chwile miała już wcześniej, z kimś innym, mógłby to być nawet chłopak z ktorym spotkala sie z 3 razy. Musisz w końcu skonfrontować to, co czujesz z rzeczywistością i naprawę opowiedzieć jej szczerze,że przez te 5 lat ciągle za nią tęksnisz i , że z nikim nie ułożyłes sobie życia , bo nie możesz zapomnieć o niej. Nie chodzi tu o to , aby ona do Ciebie wróciła, chodzi o CIEBIE, o to żebyś Ty się oczyścił. pamiętaj SŁOWA WYPOWIEDZIANE TRACĄ MOC. Więc jesli Ty jej to powiesz- to NA PEWNO straci CHOĆ TROCHĘ moc.

Skąd to wszytsko wiem? Z własnego doświadczenia, sama od 5 lat mam podbny "problem", z tym ,że u mnie już to bardzo wyblakło, jest dalej gdzieś na dnie, brakuje mi siebie z tamtych chwil - własnie niewinnej itp. ALE to ,że coś jest peirwsze nie oznacza , że musi być NAJLEPSZE. Ja do mojego eks miałam ze 3 takie "podchody" , raz też mu wyznałam miłośc, innym razem się sptokaliśmy, a ostatnim olał mnie , bo ma inną. I z każdym tym moim podejściem do niego coraz bardziej go poznawałam ,w idziałam jak się zmieniał, widziałam też jego slabości ,a moje uczucie malało, uśiwaodmiołam sobie, że wcale z nim nie byłoby tak pięknie. Ale to trzeba doświadczyć, gadki tu nie pomogą. Dlatego jedyna rada na Ciebie to DZIAŁAJ.

WaltonSimons Nie przejmuj się tymi komentarzami. Jesteś wrażliwym facetem , a takich teraz szukać na pęczki. To twoja ogromna zaleta.

Walton, mam wrażenie, że doskonale CIe rozumiem. Byłam w związkach, w których dwa pozostawiły po sobie niezatarte wspomnienia. Skończyły sie w nieciekawy sposób, mimo to są chwile, że zdaje mi się, że nadal kocham, nie tych mężczyzn, którymi oni są teraz, ale moje wyobrażenia o nich, zbudowane na podstawie tego, jak mi się starali przedstawiać.
Czasem zdaje mi się, że cierpię na ambiwalencję uczuć - z jednej strony moi byli są mi (teraz) obojętni uczuciowo (w sensie, że nie czuję nienawiści do nich), z drugiej strony czuję do nich jakąś sympatię pomieszaną ze wspomnieniami miłości. Gdzieś kiedyś wyczytałam, że ponoć cechą naszego mózgu jest to, że oddzielane są wspomnienia i zachowywane szczególnie te dobre, a te złe gdzieś uciekają. I ja się pod tym podpisuję - pamiętam z moich związków niemal same dobre chwile, choć mam świadomość faktów, że były też złe. Dlatego wydaje mi się, czujesz, że Twoja miłość nie minęła. Zresztą, przecież gdyby miała minąć nie mogłaby być nazwana miłością, prawda? Prawdziwa miłość nigdy nie ustaje, wszystko znosi... Kto kocha, pozwala odejść, bo przecież chce szczęścia drugiej osoby... Wspomnienia wracają, prawda, ja zaczynam szósty rok po rozstaniu, czuję się, że ze wszystkim pogodziłam, poukładałam sprawy, nauczyłam żyć na własną rękę, a jednak czasem mam jakieś myśli w stosunku do byłych partnerów. Wraca jakieś pojedyncze słówko, rym, powiedzonko, znajomość reakcji na zachowanie, chociaż wcale nie zależy mi na pielęgnowaniu tych zachowań.  Myślę, że to takie ludzkie.

Hehe. A co wczesniej luba ma randke z innym panem i od jej przebiegu uzaleznia odpowiedz na Twoje pytanie? Waldi ile Ty masz lat chlopie 28 czy 8? Latasz za ta dziewczyna od lat płaszczysz sie, zaliczasz rowy wypadki itp a ona... da Ci odp po 14 lutego Pewnie ma niezla beke z Ciebie i bawi sie przednio ze jestes na tyle glupi by nie wiedziec ze gdyby jej chociaz ciut zalezalo to juz dawno by sie okreslila a nie...po Walentynkach albo nastepnej  pelni ksiezyca
Takze nie nie jestes jak Autor ..on chociaz sie nie poniza w oczach kogos kto ma go gdzies

A ja myślę ze jesteś niezłym jeleniem. Waldi napisz proszę ze jesteś trollem i sobie jaja robisz pisząc te wszystkie bzdety. Bo jeśli nie i Ty tak serio serio to nawet szkoda fatygi na tłumaczenie Ci jak się ośmieszasz i pozwalasz robic w bambuko bo i tak tego nie ogarniesz niestety

Prawda.

Może dlatego tak ciężko się od tego uwolnić.

Staram się, ale nie jest mi łatwo. Czasem dopada mnie uczucie zmęczenia, starości. Dobija mnie, gdy widzę znajomych biorących śluby i płodzących potomstwo. Nie, nie dlatego, że im zazdroszczę, albo że też bym tak chciał (bynajmniej)... po prostu boleśnie mi to uświadamia mijający czas. Ci sami ludzie, których wciąż pamiętam jako wesołych licealistów, dziś są już tacy... zakotwiczeni, po życiowych wyborach, już na życiowej prostej. Dojrzali/dorośli.

A mówili, że to ja zawsze byłem taki "znacznie starszy niż w metryce"... życie było proste i piękne, gdy miałem lat 15, 20, 23. Szkoła, studia, brak zmartwień, pierwszy poważny związek, poczucie, że wszystko przede mną, odkrywanie nowości samemu i z przyjaciółmi... tęsknię za tamtym czasem.

Ale to nie oznacza, że ta osoba jest mi obca, albo że to tylko moja tęsknota za mijającą młodością. No way. Ją akurat będę kochał absolutnie zawsze, jak matkę czy siostrę. Nie da się przestać kochać kogoś, kogo pokochało się naprawdę

Oby udało mi się pokochać kogoś jeszcze. Czuję się już dawno "wyleczony" z tej kobiety, ale chyba jestem trochę zablokowany we własnych wspomnieniach.

Walton, czytajac Cie czuje sie jak bym spotkala swojego sobowtora. Historia moja tez podobna.  Fajnie, ze sa jeszcze na tym swiecie ludzie, ktorzy potrafia kochac. Oj zycze Ci zebys pokochal kogos wartosciowego. Powodzenia

Dziękuję za miłe słowa. Obecnie jestem na etapie przekonywania siebie,że to było jak dzieciństwo. Było fajne. Minęło, bo musiało - moving on. Myślę, że w końcu w pełni się ogarnę, bo taki tryb rozumowania działa na mnie zaskakująco dobrze

Naprędce - na szczęście już nikogo nie krzywdzę. Rzeczywiście, po rozstaniu wpadłem w kilka związków, co zresztą było szczeniacką nieodpowiedzialnością z mojej strony - znałem swój stan psychiczny, nie byłem gotowy. Na szczęście opamiętałem się. Z moimi eks mam kontakt do dziś - żadna nie przeżyła tego bardzo mocno, bo związki te nie trwały długo - nie miały czasu mocno się przywiązać. Żadna o dziwo nie ma mi tego za złe - dobre i to

Hmm... gdybym mógł mieć znów 15 lat, to oddałbym za to nerkę i jedną z półkul mózgowych. bez wahania