cesarskie cięcię - ból - Netkobiety.pl

Cześć, niechcialam bym Cię straszyć, moja siostra  cc i porworne mporworne tym , napewno dla tego wspnapewnoze zrobili jej w ostatniej chwili żeby ratować dziecko. Pamiętaj kazda z nas jest inna i inaczej wszystko przechodzi.

Witaj! Opiszę Ci moje doświadczenia. Miałam cc że względu że mały nie chciał zejść do kanału rodnego mimo że rozwarcie miałam 6 cm. Byłam Kluta 3 razy w kręgosłup do znieczulenia i za 3 razem udało im się wkluc .Pierwsze h po operacji koszmar,jak zaczęło schodzić znieczulenie z brzucha myślałam że umrę z bólu. Ale mnie chyba bardziej bolał kręgosłup  po znieczuleniu niż rana,która wiadomo ciągnie i trochę piecze ale da się to przeżyć. U mnie szwankowal kręgosłup, na drugi dzień nie mogłam wstać musiał mi pomagać mąż i pielęgniarka. Jak usiadłam to dosłownie na chwilę a pierwsze 2 tygodnie w domu to jak dla mnie wycięte z życiorysu. Ból kręgosłupa nie do opisania,nawet do dziecka wstać nie mogłam. A znam inne kobiety  które miały cięcie i ciekaly po oddziale już po kilkunastu godzinach,więc ty możesz do nich należEC, także głową do góry bo każdy poród jak i cięcie jest inne.WIADOMO rana ciągnie, i będziesz chodzić trochę jak staruszka ale dasz radę, u mnie nie było by źle gdyby kręgosłup nie bolał. JAK masz pytania jakieś to pisz,postaram się w miarę możliwości odpisać :-)

Dantek u mnie w szpitalu każdemu dają morfine jak kończą szyć.  Nie wymiotowalam ani ja ani żadna z pań leżących ze mną.  Wymiotowalam za to jak dostałam skirczy;)

witam
Moje wspomnienia sprzed 15 miesięcy:
Bólu podawania znieczulenia już nawet nie pamiętam, chyba zakuło. Potem przestawałam stopniowo czuć nogi i całą resztę od pasa w dół. Byłam spokojna, anestazjolog był miły, pani za głową sobie ze mną rozmawiała, ciągle pytali jak się czuję. Maski tlenowej nie potrzebowałam. Gdy zaczęli mnie ciąć miałam małego stresa. Potem czułam jak coś robią (pewnie odwracali córeczkę by ją wyciągnąć) bo aż mną trzęśli, ale bólu żadnego. Ciało bezwładne. Troszkę zaczęłam się denerwować bo nie mogła wziąć głębokiego oddechu tylko płytkie i zapytałam czy to możliwe, że znieczulenie idzie mi do góry bo jakby tak czułam. Dali mi maskę tlenową ale wcale to nie pomogło więc postanowiłam się uspokoić, odwróciłam głowę w bok i zamyśliłam się zupełnie o czymś innym. Po 30-40 minutach powiedzieli mi, że już, podnieśmi małą do góry na chwilkę żeby mi ją pokazać. Zobaczyłam szeroko otwarte i patrzące na mnie oczka. Łzy leciały mi jak grochy. Zastanawiałam się przez chwilę czemu nie płacze, ale zaraz zaczęła. Słyszałam jak ją wynieśli i płacz z innego pomieszczenia.
Zszywanie trwało kolejne 30 minut, bezbolesne. Potem w kilka osób przerzucili mnie na drugie łóżko i oglądając sufit jechałam na salę pooperacyjną. Zaczęłam rozglądać się na boki w poszukiwaniu męża i małej. Jak ich zobaczyłam, że mąż z córką na rękach idą na za mną wyłam jeszcze bardziej Mąż nie lepszy ;p
Gdy znieczulenie odchodziło trzęsło mnie z zimna, całe ciało aż chodziło. Potem zaczął pojawiać się ból. No niestety nie był lekki. Dostałam ketonal ale nie pomógł. Dali mi jeszcze coś dożylnie i było lepiej. Najgorzej pamiętam po 12 godzinach przejście na salę. Wstawałam chyba z 5 minut bo każda próba kończyła się lądowaniem z powrotem na łóżku. Ból niesamowity, ale do przeżycia. 3 dnia w szpitalu już było naprawdę znośnie, ale brałam 2 ketonale dziennie. Kiedy tylko lek przestawał już działać to nie mogłam się ruszać, a 15 minut po kolejnej tabletce mogłam latać jak kiedyś aż się zapominałam żeby uważać na każdy ruch.
Kolejna rzeczy którą bardzo źle wspominam to obchód. Lekarz chyba 2 dnia tak mnie nacisnął na brzuch, że zalałam się krwią dookoła, ale wiem, że musiał to zrobić. Dlatego polecam przed obchodem pamiętać o podkładach na prześcieradło i żeby wysoko podciągnąć koszulę by się zaraz nie przebierać jak ja;p
W domu już było w miarę ok, miałam pomoc non stop, chciałam nawet pierwszego dnia po szpitalu już pranie wieszać ale rodzina kazała mi leżeć.
Nie wiem co to poród naturalny, ale następnym razem też chętnie poddałabym się cc. Przepraszam za zbędne zdania, ale jak sobie zaczęłam przypominać to mnie poniosło i tak się rozpisałam.
Na koniec dodam, że nie ma się czego bać. To naprawdę jest do przeżycia, nie ma tragedii ale trzeba pamiętać by potem długo jeszcze na siebie uważać! Dziś blizby nawet za bardzo już nie widać
Pozdrawiam i powodzenia

Hej!

Osobiście uważam, że to kwestia indywidualna - jeśli masz z natury wysoki próg bólu, to przeżyjesz bez problemu.
Ja nie miałam cc, rodziłam naturalnie, ale jestem z tych, co mają naprawdę wysoki próg bólu i właściwie dla mnie poród to był taki mocniejszy ból miesiączkowy.
Jestem trochę hardkorem, bo wytrzymałam też leczenie kanałowe bez znieczulenia.

Opowiem Ci trochę o doświadczeniach mojej szwagierki i przyjaciółki, bo obie miały cc.
Szwagierka ciężko zniosła, bolało ją bardzo, praktycznie nie mogła się ruszać, ani dzieckiem się zająć.
Natomiast przyjaciółka b. szybko doszła do siebie, nie czuła dużego bólu.

Także wiesz... Nie ma co się martwić na zapas, ja sobie założyłam przed porodem, że po prostu muszę urodzić i to przeżyć, nie ma innego wyjścia i użalanie się nad sobą nic nie da.

Dziewczyny, a jak ma się przyjmowanie leków po cc do karmienia piersią w te pierwsze dni? Przecież to są mocne leki..