Samotna matka i dużo starszy partner - Netkobiety.pl

Druga kwestia jest taka, że wciąż mnie krytykuje, porównuje do byłej żony, że ona taka zaradna w domu i tak super gotuje, jak przyjeżdża to tyle wspaniałości mu nagotuję. Jednak z tego co opowiadał, to więcej się kłócili i rozchodzili przez całe małżeństwo niż żyli w zgodzie. Krytykuje mnie, że nie potrafię myśleć przestrzennie i się gubię jak mam robić wiele rzeczy na raz, że nie jestem tak stanowcza i zasadnicza jak jego żona, a on chce mieć rozsądną kobietę. W przeciwieństwie do nich obydwóch ja ważę słowa zanim coś powiem, bo nie chcę się klócić i wolę pokojowe rozwiązania. Szukam teraz pracy a on wciąż mi tylko wytyka czego ja nie potrafię, doszło do tego, że zaczynam zle o sobie myśleć, bo już nie wiem co umiem, i coraz rzadziej zaglądam w ogłoszenia. Krytykuję  mnie jako matkę, bo chłopcy bardziej się jego posłuchają niż mnie, nie rozumie, że jestem sama z nimi i nie mają żadnego męskiego autorytetu, 2 lata temu pochowałam tatę i została mi tylko moja mama i babcia. Bolą mnie jego komentarze, coraz bardziej chciałabym czuć, ze kocha mnie i akceptuję taką jaką  Głupi, nawet mój odmienny charakter. Mówi, że mam dobre serce, to dlaczego potrafi być taki podły dla mnie? Głupi przykład- miałam dziś zanieść mu dekoder DVD do naprawy, a jest dziś mróz. Włożyłam go do siatki a nie zawinęłam w nic i trochę zmarzł. Już mnie opierdzielał, że wyświetlacz od mrozu mu wysiądzie, bo mi trzeba wszystko tłumaczyć dużymi literami.

Inna kwestia- czy to jest normalne? Jak jest u mnie zawsze gotuję mu to co lubi, wiję  się jak mrówka, żeby działać po jego myśli czyli robić wszystko naraz, i nie raz się gubię, bo tu ugotuj tu pozmywaj, wykąp dzieci, połóż je spać a on w tym wszystkim siedzi se w fotelu, tak jakby zapomniał, że ja jeszcze muszę swoje pociechy uszykować do spania. Jest jeden wielki pospiech z mojej strony, zmęczenie by o niczym nie zapomnieć, ja tak nie lubię, wolę działać na raty po kolei bez pośpiechu. Ja rozumiem,że to nie są jego dzieci, on nie powinien więcej mi pomagać? On uważa, że facet powinien zarobić na rodzinę a kobita musi się zająć domem i resztą.

Ja rozumiem, że jest Ci ciężko samej wychowywać dzieci i nie chcesz być samotną, ale ten facet raczej Ci szczęścia nie da.
Jest po rozwodzie, a podporządkowuje się swojej byłej żonie, dlaczego? W obawie o mieszkanie byłej żony, czy może z innego powodu?
Dlaczego on się Ciebie wstydzi i przed rodziną udaje, że Cię nie zna? Dlaczego porównuje Cię do byłej i ciągle krytykuje?
Dlaczego na Ciebie wrzeszczy i jest opryskliwy? Co to za pomysł, że na jego miłość musisz sobie zapracować?
Masz być sprzątaczką, kucharką, "przynieś podaj pozamiataj" i zawsze chętną na łóżkowe igraszki?
Dlaczego zmienia zapatrywania, co do Waszego związku niczym chorągiewka na wietrze?
I dlaczego Ci nie pomaga w domowych obowiązkach skoro jesteście w związku?
Przecież pojedzeniu mógłby pozmywać, a Ty mogłabyś w tym czasie wykąpać dzieci i dzięki temu mielibyście więcej czasu dla siebie.
Wiesz co Ci powiem, że nie dziwię się jego byłej że z nim się rozstała.
Ja jestem facetem, ale nie wyobrażam sobie by nie kochać, nie wspierać i sprawiać przykrość osobie, z którą jestem w obojętnie, jakim związku.
Z tego, co on pokazał w Waszym 1,5 rocznym związku to to, że to facet nienadający się do jakichkolwiek związków.
Co to za związek z, a raczej dla jego wygody? Koledzy tak, piwko od czasu do czasu tak, ale na pierwszym miejscu jest moja partnerka.
Wolę z Nią spędzić wieczór oglądając choćby ckliwy melodramat niż z kumplami, bo Ją kocham, a ich tylko lubię.   

Jemu już raczej mózg wysiadł. Dla wyświetlaczy LCD temperatura minimalna transportu i przechowywania to -70°C dla fluorescencyjnych -55°C. Zresztą zawsze sprzęt elektroniczny przed podłączeniem doprowadza się do temperatury otoczenia ze względu na kondensacje wewnątrz urządzenia pary wodnej. A poza tym, co to za powód do opierdzielania?

Tak jasne, a o równouprawnieniu ten pan słyszał? Podział obowiązków ma być równy. On ma urlop a kobieta zajmująca się domem gdzie go ma? Wiesz, co mnie wkurza jak słyszę od kogoś, że ona siedzi w domu i nic nierobi. Ja idę do pracy na 8 godzin, a kobieta w domu zasuwa 12 albo i więcej. Ja mam urlop, pensję, a kobieta w domu, co ma? Wieczne utyskiwania pana? Jak by mi tak szef uprzykrzał życie to pożegnalibyśmy się. 

Łatwo powiedzieć gorzej wykonać zwłaszcza, gdy się do kogoś coś jednak czuje.

Łatwo powidzić, trudno zrobić. Bardzo go kocham, choć mi wile przykrości robi ostatnio. Mówi, że jest stary i się już nie zmieni, bo starych drzew się nie przesadza, więc go staram się akceptować taki jakim jest. Wiele rzeczy minie wkurza w nim, wiele mi nie odpowiada, lae on nie pyta mnie o to. OOn dyktuje warunki, mówi wiesz jaki jest UKŁAD i jak mi się nie podoba to możemy to skończyć- tak na chłodno bez sentymentów. Czasami mam wrażenie, ze to co ja czuję się nie liczy dla niego. Mówi, że zależy mu na moim dobru, ale co mi daje? Śpi  u mnie, je, kapie się a nie dokłada mi się do niczego, dwa razy obiecał, że da na rachunki i na tym się skończyło. Brakowało mi, dostałam wtedy od mamy.
Dlaczego mnie tak krytykuję i chce mnie zmienić, mówi, ze to dla mojego dobra, żebym miała w życiu lepiej, zeby mnie zmobilizować. Do czego? Czuję się do niczego- bo mówię po angielsku, a go nie potrafię nauczyć, bo szukam pracy w biurze, a piszę wolno na komputerze. W związku z tym skoro nic nie potrafię  to gdzie mam tą pracę szukać? Skończyłam filologię włoską na UMK, ale w moim mieście nie ma zainteresowania tym językiem. Udało mi się skończyć studia to chyba zle o mnie nie świadczy, choć jestem osobą niedosłyszącą i noszę aparaty słuchowe. Jego podejście nie mobilizuję mnie, tylko dołuję, powinien mnie wspierać i kochać mnie taką jaką jestem. Sprzątać też nie potrafię podobno, bo mam słaby wzrok i nie wszystko widzę. Krytykuję mnie jako matkę, a staram się sama zapewnić dzieciakom wszystko i kocham ich najbardziej na świecie, choć nie jestem idealna. Jakim on był ojcem, córka w wieku 12 lat rzuciła szkołę i uciekła z domu, była karana, miała 5 wyroków, co prawda teraz wyszła za mąż i żyje już bez wyskoków, ale dlaczego tak się działo/

OK mogłabym zgodzić się na związek na dwa domy, gdybym tylko wiedziała, że on mnie kocha i chce być ze mną na dobre i na złe. Proste- kocham więc zrobię wszystko aby się nam udało, by dać dobro tej drugiej połówce, w takim układzie da się pogodzić wszystkie różnice- we wzajemnym zrozumieniu i szacunku. On chce zrozumienia, stabilizacji na stare lata, ale sam mi tego nie daje i zyje jak kawaler. Nie ma go po dwa dni u mnie a ja już się zastanawiam co z kim robi, kasę ma swoją i rządzi nią jak chce. Boli mnie te podejście z jego byłą zoną, jak ona jest ja czuję się na osranym końcu, ta gorsza, ta druga. Chciałabym czuć się tą jedyną kochaną i najważniejszą. Czy to tak trudno mu pogodzić te kwestie? Mówi, że jestem niestanowcza, że nie wiem czego chcę, ale sam nie potrafi uporządkować swojego życia i być stanowczym do swojej żony.

Wiesz co dziewczyno sorry że będe chamska ale olej tego starego gbura , boże kochany  stary a głupi niedość że niema szacunku do ciebie , że cie opierdziela o wszystko , sypia ze swoja byłą bo inaczej tego nie nazwe , to jeszcze żyje życiem kawalerskim i nawet boi się ciebie komukoliwek przedstawiać , już teraz porównuje się do byłej o jejciu to kurw...jak taka wspaniała była to niech spada do niej , boże czemu ty sie poniżasz , nie masz nawet do siebie szacunku pozwalasz na byle jakie traktowanie sobą  czy ty tego nie widzisz ???? naprawdę musi cię ktoś tak szmacić żebyś przejrzała??jesteś młoda i możesz mieć kogoś normalnego a nie starego  zbrzydłego zachowaniem gbura.

Uciekaj od niego  , i jeszcze musisz go ,,utrzymywać''

Sorki  że tak pojechałam ale aż nerwy biorą jakie laski są ,,głupie'' ja bym nie była z nim minuty dużej  a co  o znaczy  że jego  była jest !!!!!! nie jest  już z nią i ma prawo o tobie gadać , dzwonić , bez przesady myślisz że tak leżą koło sibie i co powiedzą dobranoc iidą spać!!!??? przejrzyj na oczy zanim zrówna cię z ziemią!!

Mam ogólne pytanie, jak już spotkam kogoś wartościowego, mam prawo wymagać by szanował i traktował moje dzieci jak swoje, by dzielił  ze mną moje obowiązki związane z nimi?
Są faceci na świecie którzy są w stanie pokochać cudze dzieci jak swoje? przecież to duża odpowiedzialność, spotkałam się już z podejściem- fajna jesteś ale sorry masz dzieci więc pa

Tak całą sytuację tłumaczy- nie mają podziału majątku chociaż są po rozwodzie, on się boi, że na starość zostanie bez mieszkania, że tamta doniesie, że przebywa gdzie indziej, tzn u mnie i go eksmitują z lokum. Mieszkanie mają wspólne, ona odwiedza dzieci jak przyjeżdża. On twierdzi, że skoro maja przebywać pod jednym dachem to on nie chce się kłócić i wysłuchiwać jej złośliwości. Kiedyś, na samym początku znajomości zadzwoniła do mnie, że mam się odczepić od jej męża i wyzwała mnie od k..

Niby opowiada, że ona tam ma kogoś, jakiegoś nowego faceta, to dlaczego on się  kryje ze mną, dlaczego ona nie może znieść faktu, że się ze mną spotyka, duma, zawiść? Podobno wie jak wyglądam i gdzie mieszkam, kpi ze mnie, że nie jestem piękność, bo jestem bardzo niska i że on durny, bo na stare lata bierze se kobietę z małymi dziećmi- sam mi to opowiedział.
Dziś zadzwonił do mnie, że mnie lubi a nie kocha, to po co siedzi u mnie po tydzień czasu, po co sypia ze mną po co robi mi nadzieje? Mówi, że to wszystko to dla niego za duże szczęście, bo życie było dla niego okrutne i on  nie wierzy w to, że tym razem może być inaczej., jestem dla niego za młoda i jak on się zrobi stary i zgrzybiały to go ostawię dla młodszego, dlatego lepiej być sceptycznym i chronić się w ten sposób od ewentualnych rozczarowań. To czemu jest ze mną skoro widzi taką przyszłość? Czuję się jakby to wszystko tkwiło w jednym miejscu, w jakimś marazmie, a ja chcę iść na przód, mieć tą stabilizację. Mi mówi, że brak mi rozsądku, ale sam się jak dzieciak zachowuję, sam nie wie czego chce, jednego dnia mówi tak, snuje pomysły, drugiego jest opryskliwy i mnie wytyka palcami.

Zdziadziały oldboy- dobre, moje dzieci mają po 5 i 6 lat, więc ich trudno zapytać o zdanie. Kiedy on wchodzi do domu do mnie, one chodzą jak w zegarku, co powie to zrobią, mnie się tak nie słuchają. Kwestia autorytetu? Jak tylko wychodzi ode mnie, zaraz wlatują do mnie do pokoju i jak ogonki latają za mną, broją i dokazują.

50 letni pierdziel znalazł sobie młodą dupeczkę. Wybacz, ale Ty dla niego jesteś dupeczką do łóżeczka i do zrobienia obiadku. Idę o zakład, że on ze swoją ex uprawia sex, bo czemu nie? W końcu tyle lat razem, a jak już jest i śpi w jednym łóżku no to nie skorzystać? Bo niby po jakiego wała ona tam do niego przyjeżdża, hę? I dlaczego nie przyznaje się do Ciebie, hę?
Dajesz się bzykać za darmochę i jeszcze mu ugotujesz.
Twoje dzieci są na tyle duże, że powiedzą Ci szczerze, czy lubią "wujka" i radzę ich posłuchać.

Jak odejść z twarzą? Następnym razem jak powie, że możesz sobie zmienić to wstajesz i wychodzisz lub wypraszasz delikwenta z domu. Zmieniasz nr i nie odbierasz żadnych wiadomości.

Za co Ty go kochasz? Za ubliżanie? Za kontrolę? Za sprowadzanie do parteru? Za niepewność? Za chamstwo? Za zdrady z ex? No za co?

Był u mnie przed chwilą oddać mi pieniądze, pogadał i poszedł, nawet nie prosiłam, żeby został. Coś rozmawialiśmy o moich dzieciach, powiedział mi coś przykrego- to mój los, moja dola, w sumie mu nic do tego, ja nie mogę ingerować w jego rodzinę, on nie może ingerować w moją. Tak jakby mówił, toje dzieci to twój kłopot, w sumie nic mnie to nie obchodzi. Już chciałam zapytać kiedy będzie wspólnie, MY nasze, razem, ale się wstrzymałam, bo oznajmił, że za tydz przyjeżdża jego eks ( dwa tyg temu była ), lubi jak przyjeżdża, bo mu dobrego jedzenia nagotuję. Co miało być ?! Poczułam się jakby strzelił mi  w twarz, znów mnie skrytykował, że jak go nie ma to daje se dzieciom wchodzić na głowę, przed nim udaje, że tak nie jest.

Nie upadlam się - przyszedł i poszedł, jest mi już wszystko jedno czy miałby zostać.

Więc sama widzisz jak Cie traktuje! Proponuje zrobić jak mowia dziewczyny. Kopnij go w dupe, napisz smsa że to koniec ze masz dosc jego chamstwa i ponizania siebie ze nie jest ciebie wart ze myslalas ze cos moze z was wyjsc ale sie grubo pomylilas. Wyjedz do siostry albo do kogos z rodziny na te dni w ktorych on moze przyjsc. Nie odbieraj tel. zmien nr nic lepszego nie mozesz zrobic bo to nie ma sensu... jak on cie traktuje...

Albo ty naprawdę jesteś ślepa albo lubisz jak ktoś za twoimi plecami sie z ciebie wyśmiewa i nabija że jesteś łatwowierna...bo chyba nie myślisz że go  z ,,ex''nic nie łączy??? heheheeheheheh dobre na bank się kochaja , na bank on cos do niej czuje a ciebie po co ma?? zeby sie odchamić i mieć frajde ,m tamtej nie ubliży bo jest mądrzejsza niż ty , i wiesz co...wcale mu sie nie dziwie... pewnie każdy stary dziad chciałby nmieć kogoś gdzie przyjdzie porucha i poubliża i pójdzie do swojej ex sory  , ale taka prawda  po tych wszystkich wypowiedziach tutja każdą jedną dziewczynę bym posłuchała..dziwie sie że ty tego nie robisz ...

Bilans 1 dla Ciebie
0 dla pana .
Mądra decyzja

Mądre kobiety wiedzą...
Czym różni się przeżywanie miłości od przeżywania udręki./S. Carter

Aniu, czytam Twój wątek i nie mogę uwierzyć, że dorosłą kobieta może w ten sposób myśleć...

Aż nie wiem, od czego zacząć. Może tak: jaki Ty masz w ogóle z niego pożytek? Czy on zaspokaja jedynie Twoją potrzebę teoretycznego bycia z kimś w związku? Czy może seks od czasu do czasu i namiastka bliskości?
Jeśli chodzi o seks i namiastki: wejdź sobie na jakiegokolwiek czata i po kilku minutach będziesz miała stado chętnych na te dwie rzeczy. Do wyboru do koloru. Wystarczy upewnić się, że wybrany jest zwolennikiem prezerwatyw (żeby jakiegoś draństwa nie złapać) i już masz i seks i namiastkę bliskości. A przy tym nie musisz gotować obiadków ani delikwenta finansować...

Masz ogromne kompleksy. A największym jest chyba Twój status samotnej matki. Jako była samotna matka chciałabym Ci powiedzieć, że posiadanie dzieci w żaden sposób nie umniejsza Twojej wartości! Nie pozbawia honoru i godności i nikomu nie daje prawa, żeby Tobą pomiatać!

Zastanów się, co jest dla Ciebie najważniejsze. Powinny być dzieci. I nie mówię tego jako jakaś nawiedzona Matka Polka czy utopijna idealistka. Jest to najzwyklejsza logika - powołałaś te istoty na świat i jesteś za nie odpowiedzialna. Za żadnego dorosłego faceta odpowiedzialna nie jesteś. Powinnaś zatroszczyć się o to, żeby Twoje dzieci miały normalne dzieciństwo i wyrosły na normalnych ludzi. Na pewno nie osiągniesz tego wiążąc się z jakimś patologicznym osobnikiem i pokazując dzieciom jak nie powinna wyglądać rodzina...

Jeszcze 2 lata temu byłam samotną matką (z jednym dzieckiem, ale to żadna różnica w tym przypadku). Nigdy, przenigdy nie dałabym się tak traktować. Na pierwszy rzut oka widać, że facet ewidentnie Cię wykorzystuje. On Cię nie kocha ani nie chce być Twoim partnerem. Nie chce tworzyć z Tobą rodziny. Chce mieć tylko kucharkę, sprzątaczkę, sponsorkę i kochankę. A Ty, nie wiedzieć czemu, się na tą rolę zgadzasz. Gdyby mi się taki delikwent trafił to nie zadałabym sobie nawet trudu, żeby go kopnąć w cztery litery. Po prostu bym się więcej nie odezwała, gdyż szkoda by mi było mojego czasu na tłumaczenia czy zwykłą informację.

Aniu, to w czym tkwisz to nie jest związek. To pasmo wykorzystywania, poniżenia, upokarzania. A Ty się na to zgadzasz! Dlaczego?

Odpowiadając na Twoje pytanie zadane gdzieś wcześniej: nie masz prawa oczekiwać, że mężczyzna, z którym się zwiążesz będzie kochał Twoje dzieci jak własne (aczkolwiek tacy się też zdarzają). Ale masz prawo (a nawet obowiązek) oczekiwać, że będzie w pełni akceptował istnienie Twoich dzieci, że będzie się czuł odpowiedzialny za ich wychowanie, że będzie kochał i szanował ich matkę. Czy Twój partner spełnia którykolwiek z tych wymogów? Żadnego. Zapewniam Cię, że są na tym świecie mężczyźni, którzy spełniają je wszystkie i nie widzę powodu, dla którego miałabyś sobie takiego mężczyzny nie znaleźć...

Teraz przynajmniej widzisz że byłaś dla  iego zabawką i miał cię za nic , szczera prawda koleś się znudził i to skończył był na tyle mądrzejszy  że umiał gto zakończyć a ty na co czekałaś to niewiem??szukałaś dziadka dla siebie czy jak bo nie czaje:-(

Ania-s-25,
Pomino tego, ze nie jestem w stanie zrozumiec Twojej postawy, nie bedze Cie krytykowala, bo z milosci ludzie robia rozne rzeczy. Ten facet ponizal Cie na kazdym kroku i ponizyl na sam koniec, przyprowadzajac jeszcze kolege , ktory w ogole smial dorzucic swoje trzy grosze! Zalosne. Szkoda tylko, ze to nie TY dalas mu kopa w tylek na dowidzenia, na prawde szkoda. Ogarnij sie, skup sie na sobie i na dzieciach i uwierz w koncu w swoja wartosc dziewczyno, a wyjdzie Ci to na dobre.
Zycze duzo sily.

Aniu, czy wiesz, że jak on po te rzeczy przylezie to znowu będzie Ci mącił w głowie? Albo będzie milutki i obiecywał niestworzone rzeczy (które, jak już wiesz, nigdy się nie spełniają), albo będzie Ci robił jakieś chamskie sceny (czego na pewno obojętnie nie przyjmiesz). Czy Ty nie możesz mu spakować tych rzeczy, wywieźć i wyrzucić pod jego drzwiami dzwoniąc, żeby wyszedł i je sobie pozbierał? Lub wysłać kurierem i napisać smsa, żeby we wtorek oczekiwał przesyłki?

Nie rozumiem Twoich wątpliwości. Jak to? Masz "wymagać"? To chyba normalne, że jeżeli ktoś wchodzi w związek w takiej sytuacji i jest świadomy istnienia Twoich dzieci - traktuje je tak jak i Ciebie, wspierając we wszystkim. Jeśli tego brak - to nie związek tylko jakiś chory układ, w który nie powinnaś się pakować...

Przypomniała mi się jedna historia- raz był u mnie prawie 2 tyg, potem przez tydzień nie spał u mnie, tam zaszedł na chwilkę i zaraz uciekał. Cały tydzień czekałam stęskniona na niego, co dzień mu pisała, że tęsknie, że kocham. W sobotę załatwiłam se opiekę do dzieci i chciałam iść z nim potańczyć. Po południu wyłączył tel i na wieczór dopiero włączył, jak mu powiedziałam, że jestem na mieście koło niego i spytałam, czy da się wyciągnąć z domu, nakrzyczał na mnie,  że zmęczony po pracy i chce odpocząć. W związku z tym spytałam, czy mogę wpaść do niego, posiedzieć i porozmawiać. Kategorycznie odmówił i przestał odbierać tel. Chciałam spędzić miły wieczór, a po wszystkim miałam kaca moralnego,jak to mogłam prosić go o czas dla siebie, bo przecież on był zmęczony a ja mu się napatoczałam na głowę.
Raz byłam u niego w mieszkaniu, sam mnie zaprosił na chwilę, tak miałam kategorycznie zabronione przychodzić do niego bez jego pozwolenia,lub choćby gdzieś tam w pobliżu jego bloku się plątać.
Może mógłby mi tu ktoś mądry i szczery napisać jak w takim związku powinnam być przez niego potraktowana, co mi się POWINNO od niego należeć, jak powinien się zachować od samego początku?

Ania - zostaw to rozkminianie, gdybanie "gdybym wtedy powiedziala/zrobila tak.... to by bylo może lepiej". Leć do kościoła i świeczkę zapal w podzięce, ze Cię Bozia od takiego pacana wybawiła.

Dorosły facet, taki który jest DOJRZAŁY, kiedy rozstaje się z kobietą, to się NAPRAWDĘ rozstaje. Nie śpi u niej, nie żre obiadków, nie naprawia pralki i nie dmucha w rurkę. Od nocowania są hotele, kwatery albo kozetka u kumpla. Dojrzały mężczyzna wiążąc się z kobietą - zostawia przeszłość za progiem nowego związku, chyba że wiążą go z bylą sprawy alimentacyjne. Ale do tego ani nocowanie ani wyłączanie telefonu - nie są potrzebne.

Ja mam taką teorię: on tak naprawdę nigdy się z żoną nie rozstał, wiąże ich jakiś chory związek, ale JAWNY. Ty byłaś kimś "na dokładkę". Im bardziej prosiłaś o miłość, tym bardziej jej nie dostawałaś. Mial nad Tobą taką emocjonalną władzę, obniżył Twoje poczucie własnej wartości - bo masz dzieci, a to mu nie pasowało. Sfrustrowany stary cap.
Sfrustrowanym starym capem mozna być w dowolnym wieku, nawet mając lat 20kilka.

Mężczyzna kiedy kocha prawdziwie - góry będzie dla Ciebie przenosił. A Ty dla niego. Bez przepychanek - pełne zasady partnerstwa. Dojrzali ludzie tworzą dom - a nie toksyczne miejsce z którego się ucieka. Bardzo długo dawałaś się robić w balona - daj sobie spokój, bp jak będziesz szukać bliskości na siłę, to albo trafisz na identyczną łajzę, albo jeszcze do tamtego wrócisz.

Bo moim zdaniem teraz będzie tak: pan szanowny się zorientuje, ze mlode laski pokotem pod drzwiami nie leżą, żona znowu pokaże prawdziwe "ja", popomiata nim, powyzywa, on zabierze dupę w troki i z jękiem będzie chciał wrócić na okazjonalne bzykanko. Nie daj się dziewczyno, bo to wszystko się odbija na dzieciach. I Twoje nastroje, i niepewnosć, i nerwy.

Ania - zostaw to rozkminianie, gdybanie "gdybym wtedy powiedziala/zrobila tak.... to by bylo może lepiej". Leć do kościoła i świeczkę zapal w podzięce, ze Cię Bozia od takiego pacana wybawiła.

Byłam dziś w Kościele z dziećmi, była msza w stylu- Panie Boże ulecz moją chorą duszę i rozdawali biuletyn na temat jak powinno wyglądać normalne małżeństwo. Zrządzenie przypadku?
Potem poszłam do dziadka na obiad, a potem szalałam z dziećmi na górkach w parku. Wszystko, żeby wyjść z domu i nie myśleć.
Wczoraj poszłam sama na dyskotekę, wbrew wszystkiemu, bonie mam koleżanki nawet z którą mogłabym gdzieś wyskoczyć, jednak uznałam, że to nie powód, żeby na zawsze zamykać się w domu i się smuci. Nie poszłam po to, by wyrywać facetów, bo nawet nie było jak. To była dyskoteka walentynkowa, więc każdy był z kimś, tylko ja byłam taki rodzynek samotny, ale miałam to gdzieś. Impreza była we włoskich klimatach, co mi się bardzo podobało, bo mi się czasy studenckie przypomniały. Nie poszłam nawet się nachlać i utopić moje smutki, wypiłam dwa drinki i tańczyłam cztery godziny, wypociłam i wyskakałam wszystkie smutki. Wróciłam taxi cała szczęśliwa i zadowolona, bo przez parę godzin o niczym nie myslałam.

Nie... Winna Twoja ufność. Przykre, że to, co wszyscy wyczytali między wierszami Twoich wpisów i "wykrakali" - okazało się podłą prawdą.
Trzymaj się twardo.

ania-s-25 Mam ogólne pytanie, jak już spotkam kogoś wartościowego, mam prawo wymagać by szanował i traktował moje dzieci jak swoje, by dzielił  ze mną moje obowiązki związane z nimi?
Są faceci na świecie którzy są w stanie pokochać cudze dzieci jak swoje? przecież to duża odpowiedzialność, spotkałam się już z podejściem- fajna jesteś ale sorry masz dzieci więc pa[

No pewnie że tak jesli chce być z Toba to również z dziecmi twoimi. Pomagać w obowiazkach. Uwierz mi że sa tacy faceci co kochaja nie swoje dzieci. Podam ci przykład mam córke i tez nie jestem z ojcem dziecka. Poznałam faceta który akceptuje pomaga mi wychowaniu i obowiązkach i przede wszystkim kocha jak swoje. I sobie nie wyobrażam jak by miało byc inaczej. Ja wiedziałam że jak związe sie z kims to chciałam zeby zakceptował moja córki inaczej bym z nim nie była. Moja córka jest moim zyciem i chciałam żeby ona tez była szczesliwa tak jak ja.

Szukaj faceta który bedzie ciebie i twoje dzieci kochał i szanował. A tego faceta kopnij w d...!
Głowa do góry.
Powodzena:)

Zastanawiam siię czy to była forma manipulacji czy nawet przemocy psychicznej- facet spędzał ze mną każdy dzień przez dwa tygodnie, żył ze mną jak ze swoją kobietą, a ptem zima- milczenie, nie odbieranie tel, teksty typu rozbestwiłaś się, za bardzo się przyzwyczaiłaś to teraz nie będzie mnie przez tydzień, kiedyś przychodziłem żadziej i nic nie mówiłaś. To było przykre, czułam się jakby mnie atakował, a ja na to nie mam wpływu, bo on tak chce. Wolał luzny układ, bo on nie jest moją właśnością i ja nie będe jego życiem sterować. Było dobrze jak nie mówiłam nic, a gdy chciałam być szczera to albo moja to była rzecz, co ja myślę, bo to nie istotne jest, albo głupie. Bardzo to brałam se do serca, druga to był stanełą okoniem, a ja przepłakałam nie jedną noc, nie mogłam jeść i spać, czekając na telefon i tęskniąc, bo on przychodził kiedy on chciał i dzwonił kiedy chciał. Czasami jednego dnia był miły i miód cud, a drugiego o coś zły, bo to w pracy nie tak itp. i wyganiał mnie wręcz bo nie chciało mu się z nikim gadać, albo nawet słowem się nie odezwał. Panowie jak was coś gryzie, to mówcie o tym swoim paniom, bo tte wasze milczenie to katorga nieludzka!!!
Inna kobieta to by powiedziała, że nie chcesz przychodzić to goń się padalcu na drzewo, a ja do tego podchodziłam emocjonalnie, zaraz płakałąm, się denerwowałam, taka już jestem. dopiero pozniej pomyślałam, że było to głupie, że niepotrzebne, tylko nie umiałam na nim wyegzekwować tego, żeby też liczył się z moimi uczuciami. Nie jestem kłutliwa, raczej wolę ustepować i rozwiązywać spory niż się kłucić, ale z drugiej strony jestem bardzo uczuciowa i impulsywna.

Jaki był nagły zwrot sytuacji ze strony tego pana, w sumie nie widziałam go 5 miesięcy i mam święty spokój, bo jestem sama.
Skończyły się z mojej strony ulubione obiadki z piwem, potemtelefony, prożby o wizytę, aż pewnego dnia usiadłam z nim porozmawiać i wyżygałam mu wszystko, że nigdzie mnie nie zabierał, że nie poświęcał uwagi moim dzieciom, że chciałabym mieć w nim więcej pomocy. Powiedział, że moje dzieci to mój kłopot i się spakował i wyprowadził, potem mu powiedziałm, że albo się zmieni i określi czego chce, albo może poszukać se pani do ruchania gdzie indziej. Ja tylko poprosiłam o wsparcie, a on miał mnie w d.. i się zakręcił i wyszedł, bo najważnieejsze jest to, co on ma do powiedzenia. Za 3 dni tel. czy zaproszę go na noc, a ja nie dziękuję, jakoś nie wierzę, by coś się zmieniło. Parę dni później umówiłam się na randkę, poszłam z chłopakiem na kawę, po prostu nie chciałam sama siedzieć w domu. Za parę dni telefon i pretensje od ex, że go nie ma parę dni a ja szukam wrażeń, a taka była mu obojętna, że niby mnie nie kocha!!! Wyjasniłam mu, że skoro się spakował to ja nie będe siedziała w domu i prosiła, by raczył spędzić ze mną czas.

Dla mnie to było oczywiste zabrał rzeczy nie chce już z nim być, dla  niego to było nic takiego. Ile mu nawyrzucałam, próbował wpędzić mnie w poczucie winy, żee tak szybko szukam se innych wrażeń, czułam się jakbym mówiła do ściany. Żałowałam, że mu nie wygarnełam od samego początku, może to by szybciej się skończyło, choć na początku psychicznie byłam wykończona, ale cieszyłam się, że nie przychodził, bo patrzyłam na to z dystansem i aż się zdziwiłam sama sobie, że gdy się spakował, nie prosiłam, nie płakałam nawet powieka mi nie drgneła. Gdy go widziałam później wracała tęsknota i chęć, żeby porozmawiać i się pogodzić. Jednak se tłumaczyłam, ze gdzieś tam jest ktoś fajny dla mnie i będzie lepiej. Z czasem ten dystans do tego wszystkiego był coraz większy.

Spora zmiana w Twoim podejściu... Aż cieszy.
Twoje ostanie wpisy - co prawda bez naszego odzewu i mające znamiona zapisków - pokazują tą przemianę. Ostatnio na Forum śledzę doskonały temat, który i Ciebie chyba dotyczy: http://www.netkobiety.pl/t45622.html
Zaczynasz poznawać siebie i czerpać radość z bycia taką... To ważne, że nie potrzebujesz już tak rozpaczliwie tamtego "towarzystwa", że znajdujesz spokój i nabierasz dystansu do czegoś, co kiedyś tak bardzo Cię pochłaniało. Wróć do swoich pierwszych - w tym wątku - wpisów i porównaj je z ostatnimi... Jesteś na dobrej drodze. Życzę wytrwałości ...i mile spędzonych świąt