Co myślicie o Hygge? Macie jakieś doświadczenia? ???? - Netkobiety.pl

Skandynawowie zawsze potrafili wymyślić coś, co im najbardziej odpowiada. Hygge, Feng shui, Ikigai, Wabi - sabi i inne podobne im filozofie to efekt naszych czasów. W tym całym szalonym pędzie życia połączonym ze zmęczeniem z powodu nadmiaru wszystkiego wiele osób zaczęło poszukiwać równowagi życiowej. Jedni próbują istnieć wyłącznie w jednej przestrzeni. Inni zaś doskonale czują się w różnorodnych miksach. Wszyscy, no, może prawie wszyscy szukają różnych interesujących, pobudzający i stymulujących inspiracji.
Wszystko zależy od tego co kto lubi, od naszego charakteru, od naszych pragnień, od naszego temperamentu. Dlatego ludzie od wieków poszukują swojego świętego Graala, swojego "złotego środka". Wszelkie filozofie życiowe ludzie wymyślali jedynie na własne potrzeby. Nieważny był konkretny kurs filozoficzny. O wiele ważniejsze było poczucie spełnienia i zadowolenia z wybranej trasy.

Hygge to słowo pochodzące z języka duńskiego.  Oznacza, w ogólnym skrócie, spokój, równowagę, powodzenie, szczęście, zadowolenie. To filozofia życiowa, sposób na życie.

Jakie to uczucie? Dokładnie takie samo jakie Ty masz ze swoją Koronką. Każdy dopasowuje daną filozofię do siebie.

Poczytaj w internecie o tym. Znajdziesz tam cała masę artykułów na ten temat.

Julka, uwielbiam Twoje poczucie humoru

Znam temat, ale nie jestem ekspertem w tym zakresie. W dzisiejszym czasach nie ma opcji, aby być alfą i omegą we wszystkim, takim człowiekiem renesansu.

Leniuszek do pupecki zajrzał? Uważam, że stać Cię na więcej.

Naprawdę masz świetne poczucie humoru takie angielskie

Myślę, że o ile w Danii czy Norwegii wychodzi to naturalnie, o tyle w Polsce Słowianie potrzebują do poczucia "hygge" kubeczków, serwetków i rękawiczków. U nas wszystko jest takie, hmmm, nie na miejscu, zbędne, jakby z czymś pomylone.

Nie przylazło samo, lecz Polacy samodzielnie się zajęli, by to świętować. Wszystko zeżremy z Zachodu, pierwszym lepszym przykładem są jeansy, które nosimy do wszystkiego i na każdą okazję.

Z tego co słyszałem to są Polacy, którzy w przeszłości mieszkali trochę w USA, wrócili do kraju i tu obchodzą Święto Dziękczynienia.

W trudnych momentach staram się odnajdywać spokój i równowagę w codziennych prostych czynnościach, skupiać na nich i czerpać z nich przyjemność. Doceniać to co mnie otacza, cieszyć się z możliwości jakie mam.
Tego nie uczy się nas od dziecka, a szkoda.
Świat stara się narzucić nam takie zasady by jak najwięcej na nas skorzystać. Robi z nas niewolników konsumpcjonizmu. Każe nam kupować, płacić.  Wmawia nam, że bez tego czy tamtego nie możemy być zadowoleni  z własnego życia. To zrozumiałe jeśli wezmiemy pod uwagę, że każdy z narzucanych na trendów to biznes wart miliony dolarów.
Hygge, Zen i podobne filozofie, bo trochę ich jest, starają się dać człowiekowi odpoczynek od codziennego pędu, od zdobywania  kolejnych celów i kolejnych, zanim zdążymy ucieszyć się już osiągniętym.

Nie musimy szukać i sięgać po to, co "daleko" i wymyślnie brzmi (choć oczywiście nikt nam nie zabroni). Mamy też tak modny teraz minimalizm, decluttering, slow life, mindfullness. Slow life było mi bardzo długo bliskie i mogę z czystym sumieniem napisać, że praktykowałam z sukcesem . Co mówi internet na ten temat? Promuje życie w zgodzie ze sobą i z własnymi potrzebami, by było ono bardziej wartościowe. Obejmuje coraz więcej obszarów i dziedzin życia człowieka. Zalicza się do niej m.in. Cittàslow, Slow Tourism, Slow Fashion, Slow Cosmetics. ale przecież to wiele wiele więcej, np.: filozofia, której celem jest życie w zgodzie z wyznawanymi wartościami, z dala od bieganiny codziennego życia. Chodzi o zwolnienie tempa życia, wskazanie na jakość i intencję, a nie na ilość.
Mi było bardzo łatwo być slow i żyć na wysokim poziomie uważności na to co tu i teraz bo mieszkałam długo na wsi. Nie byłam na codzień wystawiana na obecność i obserwowanie tej gonitwy i pędu, który nas otacza. Brak pracy też to ułatwiał. Celebrowałam śniadania, piłam kawę na tarasie z uważnością, obserowalam przyrode, chodzilam do lasu i wiele więcej. Jakby to powiedzieć... miałam warunki i czas do bycia "slow". A teraz z racji zmiany warunków życia, sytuacji mieszkaniowej określonej, rozpoczęcia pracy, życia z zegarkiem w ręku bo ciągle jakieś obowiązki to już nie jest tak łatwo "być slow". Kawa pita w pospiechu, jakieś szybkie śniadanie.... cóż. Może to przejściowe i się unormuje.

Ja właśnie teraz osiągam hygge, zen, dobrostan, lagom - otulam się elektrycznym kocem w posprzątanym domu, po głowie nie chodzi pranie, prasowanie i nieumyte naczynia, bo to już zrobiłam, czekam na telefon od mojej miłości, która dzisiaj pracuje.

ja również

Zgadzam się, że warto odnaleźć w tym wszystkim własną równowagę i skupić się na tym, co naprawdę daje nam szczęście. Zdrowy egoizm to często klucz do zachowania spokoju i życia w zgodzie z samym sobą.

Bo życie to "zwykła" codzienność, a codzienność składa się z małych rzeczy. Celebrując drobnostki dnia codziennego jak wspólnie wypita kawa, wschód słońca, bezpieczne dotarcie do pracy, uśmiech dziecka, rozmowa z mężem, pomoc komuś, możliwość relaksu w postaci wieczoru pod kocykiem z książką (wstaw dowolne), kakao na wieczór... skupiając uwagę na małych rzeczach budujemy najlepiej poczucie szczęścia. Wtedy nie przygniotą nas stresy dnia codziennego, bo będziemy "chwytać dzień". Ja się tego uczyłam w duchu "slow life" nie hygge ale zwał jak zwał.