Zima w wierszach - Netkobiety.pl

Lanolinka lubię takie wiersze.

Zima
Autor: JÓZEF CZECHOWICZ
Pada śnieg, prószy śnieg,
wszędzie go nawiało.
Dachy są już białe,
na ulicach biało.

Strojne w biel, w srebrny puch
latarnie się wdzięczą.
Dziń-dziń-dziń-dziń-dziń-dziń,
dzwonki sanek brzęczą.

Pada śnieg, prószy śnieg,
bielutki jak mleko.
W sklepach gwar, w sklepach ruch:
- Gwiazdka niedaleko!

Jeszcze dzień, jeszcze dwa,
chłopcy i dziewczynki!
Będą stać niby las
na rynku choinki.

Ok coś napisałem

Lanolinka gdy śnieg za oknem pruszy
Tworzy rymy w nastrojowej ciszy
Drzewa siwizną lekko oszronione
Jej wiersz o dziewczynie i o mnie
Sen był o  moich ukrytych słabościach 
A oboje lubimy wiersze o miłości

" Zima"

Niebo błękitniało, niebo owdowiało,
Owdowiały błękit białym śniegiem spadł,
Co się nagle stało, że tak biało, biało,
Pod nogami mymi zaszeleścił świat?

Włożę lisią czapę, przypnę lisi ogon,
Zmylę wszystkie ślady, zmiotę śnieżny kurz,
Pójdę sobie drogą, pójdę bez nikogo
I do ciebie nigdy nie powrócę już.

-Jan Brzechwa

Lanolinka
Dzięki za fajniutki wierszyk,cytaty tez można -oczywiście zapraszam .
Legat
Dzięki -super wierszyk -pozdrawiam i czekam na więcej

Wzrokiem otępiałym
Patrzę przez okno
Na śnieżne zaspy
I tak mnie naszło
Na żal wspomnień 
Ile czasu przespałem
Głos wewnętrzny jak ogień
Kiedyś szeptał do ucha
Głos którego nie rozumiałem
Łap jej wzrok i jej uśmiech
Oczy które wołają
By czasu nie stracić
Dziś patrzę jak
Płatki śniegu opadają
Każde z nich przeminie
Gdy tylko ziemię dotknie

Na szybach maluje mróz
Srebrzyste i białe kwiaty
Dla biednych i dla bogatych
Mróz kwiaty prosto z nieba zniósł
Za oknem wicher i chłód
Strach myśleć co by też było 
Gdyby nam tę naszą miłość
Bóg zmienił w lodowaty lód
- Zbigniew Książek

Z Leśmiana
"...Lub tam, gdzie żale świata na szczytach się śnieżą,
W tym śniegu, w tym wzbielalym ku zaciszom zgonie
Znaleźć dwie załamane, dwie bez jutra dłonie
I całować, nie wiedząc, do kogo należą..."

Piszesz na bierzaco czy jakies wyciagniete z szuflady?
Brakuje ci kobiety/milosci?

Zupełnie niedawno odkryłem w sobie taką zdolność. Niektórzy twierdzą, że korzystam ze sztucznej inteligencji. O dziwo umiem pisać z ludzkich historii. Wykorzystuję najczęściej te opisywane na tym forum, ale nie tylko. Tutaj ostatnio jakiś facet pisał o wewnętrznym głosie, który zachęca go do flirtowania z nieznajomymi dziewczynami. Dołączyłem jeszcze inny wątek, którego teraz już nie znajdę, Wiersz ma być o zimie. No to powstało to co powstało. A mam stety, albo niestety i też to zauważono manierę sentymentalną/melancholijną w wierszach.
Odnośnie wiersza o zimowym śnie to. To trafiłem na wiersz Mickiewicza i na jego podstawie powstał mój wiersz. Także bardziej ze mnie taki kopiarz. Czytam przetrawiam na swoje i jak przyjdzie wena piszę.

Zapach zimy
W powietrzu się unosi
To zapach węglowy
I palonych śmieci
Od mrozu marzną uszy
A w modzie nadal kopciuchy
Wiatraki brzydzą wygląd
Nadziei na polepszenie znikąd
Kłócą się politycy niemili
Przecież to oni nic nie zrobili

Seniorko, dla Ciebie
Byla sobie raz Seniorka co lubiła wiersze
Ćwierkaly jej wierszem wróble, rymowały świerszcze
Siedmiowersowe strofy
Układały koty
Upychała je po kieszeniach i prosiła o jeszcze

A teraz Oriana Fallaci
,,Zima jest porą roku dla bogatych. Jeżeli jesteś bogaty, chłód dla ciebie to igraszka, kupujesz sobie futro, płacisz za ogrzewanie, jedziesz na narty. Ale jeżeli jesteś biedny, chłód staje się przekleństwem, a ty potrafisz wręcz znienawidzić ten biały krajobraz pod śniegiem."

Lanolinka

Serdeczne dzięki
za superowy wierszyk o mnie -tak b.lubię poezję i podziwiam te osoby co mają talent .

Seniorko

Czyje wiersze lubisz najbardziej?  Masz jakiś ulubionych poetów  lub ulubiony wiersz?

Lubisz Henryka Zbierzchowskiego?
To jego:

Gdybym miał sanie i dwa białe konie
I uprząż całą wybitą dzwonkami,
Tobym w poranek, gdy świat w słońcu tonie,
Śniegi się iskrzą wokół brylantami,
A mgły różowe snują się po niebie,
Hucznie i dzwonnie przyjechał po ciebie.

Jabym otulił twoje nóżki małe
Miękkością koców i ciepłem baranic
I gnałbym z tobą hen na pola białe,
Gdzie bezmiar śniegu ciągnie się bez granic
I gdzie na drzewach, zadumanych ciszą,
Okiście śnieżne nieruchomo wiszą.

Wokół nas śniegów bajka brylantowa
I niebo, które do ziemi się chyli —
Jabym do ciebie nie rzekł ani słowa,
Bo słowa piękność okłamują chwili,
Ale bym rączkę twą pod futrem ścisnął
I na twych oczach oczyma zawisnął.

A po powrocie, gdy zamilkną dzwonki
I bat przed domem raz ostatni strzeli,
Tobym wydobył cię z futer osłonki
Tak jak dobywał dziad mój karabeli
I słowo „kocham“ na wargach zakrzepłe
Jabym wcałował w twoje usta ciepłe.

"Grudniowy poranek"

____________________
Grudniowy poranek zniknął w szarych chmurach,
czerwień kalin ledwo spod śniegu widoczna,
białe płatki krążą, jak ogromne pióra,
kwietny pejzaż wyrósł na zmarzniętych oknach.
W zamglonym powietrzu mknie lekka zadymka,
mróz przysiadł i czeka na swoje spełnienie,
krople z dachu zamknął w kryształowy pryzmat,
deszczowe staccato już tylko wspomnieniem.
Słońca ani śladu, zimny wicher gwiżdże,
a ja, ciepłolubna, ciągle marznę w dłonie,
zanim przyjdą na świat wiosenne odwilże,
w twoich ciepłych słowach jak w puchu utonę.
Autor: Ewa Pilipczuk

Zima odchodziła kroplami
Z drzew i z dachów
Stawały się kałużami
Łez nikomu niepotrzebnych
Wiatr załkał zasmucony   
Nucąc pożegnalną melodię
Ale zima mówi do mnie
To tylko chwilowa odwilż
Ja tu jeszcze wrócę
Mrozem o sobie przypomnę

https://youtu.be/MjyLmHlyFrM?si=W4VuGbNpP2MyLCDB
Dla odmiany zima w piosence

"Co lubi grudzień...?"
Kocha spotkania, świętowanie
i na św. Mikołaja oczekiwanie.
Kolędom wtóruje, opłatek łamie,
gdy wigilijna kolacja nastanie...
W dzień białe tło miesiąc lubi,
a nocą złotem patrzy na ludzi.
Dżdżu kropelki i płatki śniegu,
wtapia w szarość końca roku...
Cicho z uśmiechem odchodzi,
nim zimą Nowy Rok pozdrowi.
Zapachem świerku się raduje,
a żegnając się - miło dziękuje.

zdarzają się dni takie
a zwłaszcza przed świętami
kiedy widzisz jak ludzie
gonią jakby ścigani
.
chęcią by więcej kupić
zdobyć coś gdzieś w promocji
przedrzeć przez zgiełk i hałas
ominąć żywe potoki
.
a obok może blisko
cisza chodzi i śpiewa
głaszcze powietrze trawy
i napotkane drzewa
.
światło otwiera dłonie
jakby chciało nas natchnąć
do olśnień przeżywania
tego co właśnie warto
.
doświadczyć doznać dotknąć
obudzić wiarę w sobie
do cudu narodzenia
i przyjąć Boga godnie
.
w oczy patrząc z miłością
najbliższym skończyć spory
przebaczyć krzywdy dawne
i za swoje przeprosić
.
Autor: Maryla Polak

Stoi bałwan koło płotka
kto go spotka śmieje się
bo wąsiki ma z patyków
a z kamyków pięć guzików
w obu rękach miotły dwie,
Zamiast czapki miska wielka
z kartofelka piękny nos
wróble skaczą i ćwierkają
Burek szczeka, zmyka zając
bo się dzieci śmieją w głos.

To nie ja wymyśliłam. To tekst piosenki dla dzieci, którą pamiętam ze szkoły