Wakacje z byłą żoną - Netkobiety.pl

TO nie kwestia dystansu, a szczerości. Sama piszesz "dodatkowo wszyło, że w zeszłym roku gdy był z dziećmi rodziną tego samego, co w tym roku kolegi na urlopie, także była tam jego była zona, co w zeszłym roku udało mu się ukryć". Ukrywanie to jak kłamanie, po co? Byłabym głęboko zaniepokojona zaniechaniem takiej prawdy wobec mnie. Nie widziałabym problemu gdyby w życiu partnera i wakacjach ich dzieci uczestniczyła żona, bo to jednak ważna kobieta w ich życiu, nie da się jej wymazać, usunąć, odseparować, ale UKRYWANIE JEST JAK KŁAMANIE. Więc kłamał. A tego już bym nie przełknęła.

Kłamstwo najczęściej wynika z unikania konsekwencji powiedzenia prawdy, a niestety w tym przypadku powiedzenie prawdy nie oznaczałoby akceptacji czy przychylności (gdybym chciała mogłabym go w ten sposób wytłumaczyć). W moim światopoglądzie niestety nie mieszczą się wspólne wakacje z byłymi żonami czy mężami, być może błędnie, jednak nie rozumiem postępowania, gdy były mąż nie jest na tyle asertywny, aby odmówić córce czy koledze.

Nie mieszkają razem, partner jeździ często (kilka razy w tygodniu) do dzieci, nie nocuje tam. Problem w tym, że kolega wie, że oni są po rozwodzie.

Dla mnie to jakaś ściema. jak można 3 lata robić dzieci w chuja? Zero szacunku do dzieci. Poza tym, DZIECI NIE SĄ GŁUPIE. Wiedzą po kolegach z przedszkola/szkoły co to są rozstania, rozwody i co, nie pytają czemu tata nie nocuje w domu, czemu nie żyje z mamą, czemu z nią nie śpi? Ile dzieci mają lat?

Dorośli wiedzą o mnie, problem jest z poinformowaniem dzieci, po tym zdarzeniu kolejny raz pytałam partnera kiedy chce powiedzieć dzieciom o rozwodzie i że robi im nadzieję. Nie pytałam po raz pierwszy, widzę, że ma z tym ogromny problem. Mówiłam, aby wybrał się do psychologa w sprawie dzieci, odpuściłam, gdyż to ja widziałam taką potrzebę, a nie on, w jego mniemaniu chroni je przed bólem.

Nie. Tkwisz w jakimś popapranym czymś, co obok prawdziwej relacji nie stało.

OK ale nie odpowiedziałaś, czy te dzieci - duże już przecież i kumate - Ciebie znają? kim dla nich jesteś? A ex żona o Tobie w ogóle wie, czy też nie?... Paranoja pełną gębą. Dlaczego niby rozwód to taka tajemnica, dlaczego miałby być wielką traumą fakt, że rodzice się już nie kochają i żyją osobno, ale szczęśliwie? Toć połowa dzieciaków dziś jest w podobnych domach. Pewnie do pełnoletności pociech (dla ich dobra, oczywiście) będą tę szopkę ciągnąć? A zdajesz sobie sprawę, jak to de facto tym dzieciakom ryje beret (myślisz że one nie widzą co się dzieje?), a co dopiero gdy się dowiedzą iż rodzice ich przez lata okłamywali? jakie oni będą mieć wzorce na przyszłość? budowanie na kłamstwach bo jakżeby inaczej. Straszne.

Co do pokazania orzeczenia rozwodu.. to też śmierdzi. Jesteś pewna, że było autentyczne? A obrączkę nadal nosi, dla niepoznaki?
No i czy mieszkasz z partnerem?

Nie wmówisz mi, Autorko, że jesteś szczęśliwa w tym "związku". Nie wydaje Ci się, że stać Cię na więcej, że zasługujesz na normalną, szczerą relację a nie stek bzdur i kłamstw? Bycie tą trzecią, a na pewno nie najważniejszą? Przecież to jakaś paranoja, powtarzam. Nie czujesz tego sama? Domyślam się, że Ty jesteś bezdzietna, tak? Ile masz lat, a ile on? Nie planujesz rodziny? Chyba nie z tym cwanym typkiem, co? patrząc z boku to aż się wierzyć nie chce w Twoją naiwność - sorry za szczerość, ale może to Ci pomoże w podjęciu ważnych decyzji.

To jesteś jemu potrzebna tylko do umilania czasu i do łóżka.
Daj sobie spokój, bo nic dobrego dla Ciebie z tej relacji nie wyniknie, marnujesz czas.

Oni jeszcze mogą, ze sobą być, jak tak dobrze się dogadują, rozwód na papierze jeszcze o niczym nie świadczy.

"Strach przed utratą reputacji"? - żyjemy w  XXI wieku, a nie w wiekach dawnych. To wszystko o czym piszesz Autorko jest bardzo zachowawcze, sądzę że nie jesteś z nami do końca szczera. My Ci piszemy jak to realnie wygląda i co zrobiłybyśmy na Twoim miejscu (zerwałybyśmy); wybór zaś należy jedynie do Ciebie.

Rozumiem, że żyjemy w XXI wieku  i jedyne co jest pewne to zmiana. Nie sądzę aby pisanie tutaj było próbą zachowania obecnego status quo w moim życiu, aczkolwiek nie jestem fanką zachowań typu akcja-reakcja, tak można tylko skrzywdzić drugiego człowieka, więc muszę mieć pewność, że określonych zdarzeń w swoim życiu nie uniosę bądź nie chcę aby miały miejsce ponownie aby podjąć właściwą (subiektywnie) decyzję. Co do bycia nie do końca szczerą to niestety, ale partner posiada orzeczenie rozwodu i nie jest to relacja bez zaangażowania, gdyż jeśli dobrze zrozumiałam to nie pasuje Szeptem.

O to prawdziwy samiec Alfa z niego

Dziwne to FwB

Jestem nowa na forun. Nikt nie odpowiedział na mój post i tak sobie przeglądam i jesteś Ty. Wiesz co, może on się bał przyznać, że ex będzie na wakacjach. To z żoną kolegi trochę naciągane, ale partner wywala arsenał, bo się broni...ok. Być może nic się nie dzieje między nim a ex i zwyczajnie nie chciał Ci powiedzieć, żebyś się nie martwiła/stresowała. Skoro już wiesz, to warto to przegadać. Ludzie mają dzieci z poprzednich związków i ex partnerów, tylko że moim zdaniem ukrywanie wyjazdu z matką dziecka, nie było fair wobec Ciebie. Ja bym nie robiła awantury, tylko spokojnie z nim porozmawiała. Ok, on chce żeby dzieci miały kontakt z mamą. Jak najbardziej fair, ale jeśli Ty się nie czujesz komfortowo, że Ciebie przy tym kontakcie w ogóle nie ma, to mu o tym powiedz. Też bym wspomniała, że budowanie związku na kłamstwie to może nie jest najlepszy sposób na integrację "starego życia z nowym". On jest z Tobą więc powinien Ci ufać.

No dokładnie, jestem przekonana że przed dziećmi udają nadal prawdziwą rodzinę z wszelkimi tego konsekwencjami, w tym i spaniem itd. 
Naprawdę dziwię się Autorce wątku i innym kobietom w podobnej sytuacji, że akceptują przez lata takie byle co, jakąś ułudę, imitację relacji - bo prawdziwym związkiem nazwać się tego nie da. Same niedomówienia, tajemnice i kłamstwa. Świetne fundamenty do budowania życia, zaufania itd - prawda?

Jeśli chodzi o moje odczucia to wg mnie partner żyje na dwa domy. Dręczy go poczucie winy względem dzieci, stad nielojalne  zachowania wobec mnie. Natomiast jeśli chodzi o wakacje, to początkowo był plan na maj, ale nie wypalił ze względu na pracę i przesunęliśmy wakacje na  ostatni tydzień września. Jednak w związku ze zdarzeniem z połowy sierpnia, czyli wakacjami z byłą żoną zrezygnowałam ze wspólnego urlopu i nie jestem na urlopie, partner także nie jest. Wg mnie swoje wakacje już miał, sam je wybrał.

Absolutnie nie czułabym się dobrze w takim układzie.
Zaufanie zostało nadużyte, byłaś przez dłuższy czas z premedytacją okłamywana. Nie wiadomo, o czym jeszcze Twój partner Ci nie powiedział.
Uważam, że ogólnie związki z rodzicami są bardzo trudne, tutaj wygląda to trochę tak, jakby facet - nawet jeżeli nie robi nic niestosownego z byłą żoną - po prostu jeszcze nie zakończył definitywnie poprzedniego etapu.
Ja bym raczej nie zgodziła się na to, by mój facet spędzał wakacje z byłą - co innego dowiezienie dzieci, jakieś kontakty w nagłych sytuacjach, typu choroba, problemy wychowawcze... Tu w grę wchodzi jednak przede wszystkim poważne nadużycie zaufania.  Tu nie było nawet telefonu "plany się zmieniły, X. chce uczestniczyć w wyjeździe z dziećmi, czy nie masz nic przeciwko?" tylko obrzydliwe kłamstwo. Gdybym dowiedziała się czegoś takiego, po prostu nie czułabym się pewnie, by budować z kimś takim swoją przyszłość. To kwestia braku lojalności.

Skomplikuję partner gdy wyszła tajemnica z urlopem z byłą małżonką na jaw powiedział mi że podobno była żona także jechać nie chciała, tylko dziecku nie umiała odmówić. Jeśli tak było to jakim cudem w tym czasie miała 2 tygodniowy urlop w swojej pracy, a on w swojej. Nie pasuje mi to zaskoczenie propozycją wyjazdu byłej żony i zbiegiem terminów urlopów byłych małżonków.  Oczywiście urlop z byłą żoną wyszedł na jaw, ponieważ go podpuściłam i nie był pewien czy nie sprawdziłam czy była żona ma w tym czasie urlop. A pomysł aby go podpuścić przyszedł mi do głowy, gdyż partner ostatnie dni przed wyjazdem zachowywał się inaczej niż zwykle.