Nawrócenie? - Netkobiety.pl

Spróbujcie, jeszcze powalczyć o związek. To że stał się radykalnym katolikiem, to nie koniec świata. Zawsze możecie pracować nad tym żeby tę sztywne zasady jakie on reprezentuje nagiąć dla wspólnego dobra. Poza tym z tą nerwicą i depresją to współczuję, bo mam to samo. Trzymaj się ciepło jeszcze będzie dobrze.

nie produkujcie sie . Loka miala racje. troll w nowym wcieleniu.

Hej..
Pisze bo przechodzę właśnie załamanie nerwowe i depresje.
Co uważacie kiedy w związku po kilku latach jedna osoba nagle nawraca się i chcę iść w 100% za katolicyzmem a druga wierzy ale bez przesady? I nagle osoba nawrócona oczekuje zamieszkania osobno, czystości do ślubu i naturalnych metod planowania rodziny po ślubie? Takie zmiany po 30 roku życia i w trakcie trwania 9 letniego związku?

blueangel napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

Już ten tekst widziałam. Kilka lat temu

czyjes nowe wcielenie na forum?

Pewnie tak. Bo całe fragmenty kojarzę.

Kryzysowa23 napisał/a:

Hej..
Pisze bo przechodzę właśnie załamanie nerwowe i depresje.
Co uważacie kiedy w związku po kilku latach jedna osoba nagle nawraca się i chcę iść w 100% za katolicyzmem a druga wierzy ale bez przesady? I nagle osoba nawrócona oczekuje zamieszkania osobno, czystości do ślubu i naturalnych metod planowania rodziny po ślubie? Takie zmiany po 30 roku życia i w trakcie trwania 9 letniego związku?

Uważam, że chłopak chce Cię puścić w trąbę. Wyprowadzić się i postraszyć wielodzietną rodziną, a wszystko pod przykrywką pięknie brzmiącymi, katolickimi hasełkami.

Hej..
Pisze bo przechodzę właśnie załamanie nerwowe i depresje.
Co uważacie kiedy w związku po kilku latach jedna osoba nagle nawraca się i chcę iść w 100% za katolicyzmem a druga wierzy ale bez przesady? I nagle osoba nawrócona oczekuje zamieszkania osobno, czystości do ślubu i naturalnych metod planowania rodziny po ślubie? Takie zmiany po 30 roku życia i w trakcie trwania 9 letniego związku?

Kryzysowa23 napisał/a:

Aż ciężko mi uwierzyć, że mógłby uknuć taki plan. To raczej nie w jego stylu, jest osobą prawdomówna i szczera nawet jeśli ma zaboleć

Załóżmy, że mówi prawdę. Skąd zatem to załamanie nerwowe?
Czego się najbardziej obawiasz?

Jesteście kilka lat razem, a on proponuje mieszkanie osobno? Na jak długo osobno? Jeśli jest zapalonym katolikiem, to powinien się oświadczyć i brać ślub, a nie zwlekać.

Czy on powiedział, że chce tyle dzieci ile Bóg da? Czy raczej powiedział, że chce stosować naturalne metody planowania rodziny? Jeśli to drugie to współżyjecie bez antykoncepcji, a w czasie dni płodnych wcale nie współżyjecie - na tym ta metoda polega. Problem jest tylko z tym, że trzeba bardzo dobrze znać swój cykl - trzeba wiedzieć kiedy jest owulacja, by wtedy nie współżyć jeśli nie planujecie dzieci.

Chyba, że on Ci serio powiedział, że chce tyle dzieci ile Bóg da, chce współżyć nie patrząc na to czy masz dni płodne czy nie - wtedy bym się zastanawiała czy to nawrócenie czy fanatyzm.

Nawrócony mężczyzna nie jest taki zły jeśli przyjmuje wszystko co Bóg nakazuje - czyli m.in. wspieranie żony, miłość do żony, zero zdrad, życie razem aż do śmierci.

Zły jest fanatyzm. Bycie odrealnionym, brak działania - zostawianie wszystko Bogu. To nie jest tak, że Bóg będzie za niego układał mu życie. Jest takie powiedzenie - Módl się tak, jakby wszystko zależało od Boga, a działaj, jakby wszystko zależało tylko od ciebie. Jeśli chce to niech się modli i ufa, ale to go nie zwalnia z działania i myślenia.

Dla katolickiego mężczyzny najważniejszym człowiekiem jest ŻONA, a nie dzieci. Nie można przedkładać dzieci, nad żonę. Nie można przedkładać komfortu żony i dzieci które już są nad dzieci które mogłyby się narodzić. To nie jest tak, że katolickie małżeństwo ma się rozmnażać do woli i mieć przekonanie, że Bóg dał dzieci to i da na dzieci. Albo, że Bóg da siłę je wychować. Tak nie jest. Wielu moich znajomych - mocnych katolików ma po 2 dzieci. Stosują naturalne metody planowania rodziny, ale jednocześnie uważają, że rodzenie dzieci ile się da jest nieodpowiedzialne. Dziecko ma być szczęśliwe, ma mieć szczęśliwych rodziców. Rodzenie dzieci ile fabryka da dla samej idei nie jest katolickie tym bardziej jeśli kobieta nie czuje się na siłach by rodzić kolejne dziecko. Na pierwszym miejscu żona potem dzieci - tak powie normalny katolicki ksiądz. Żaden nie powie mężowi - pora na kolejne dziecko i nieważne czy żona chce czy nie, róbcie dzieci bo tego chce Bóg.

Poza tym mam wrażenie, że Twój narzeczony nie przemyślał sprawy. To jest euforia nawrócenia, która najprawdopodobniej opadnie po starciu z rzeczywistością. Mam kolegę który też uważał, że dzieci trzeba mieć dużo, a żona to najlepiej jakby nie pracowała i zajmowała się domem. idee i poglądy zweryfikowały się po starciu z rzeczywistością. Obecnie mają dwoje dzieci i więcej nie planują i on również zajmuje się domem, a nie tylko żona, Bo Bóg nie dał żonie magicznej mocy ogarniania wszystkiego. Mimo, że są wierzący to nie mają podejścia typu - Róbmy sobie kolejne dzieci Bóg nam przecież pomoże. Nie. Bóg magicznie nie sprawi, że żona będzie miała siłę obrabiać kolejne dziecko, a jemu z nieba spadnie lepiej płatna praca. Tak jak wyżej napisałam, mimo że ktoś jest wierzący to powinien działać tak jakby wszystko zależało od niego.

Kryzysowa23 napisał/a:

Hej..
Pisze bo przechodzę właśnie załamanie nerwowe i depresje.
Co uważacie kiedy w związku po kilku latach jedna osoba nagle nawraca się i chcę iść w 100% za katolicyzmem a druga wierzy ale bez przesady? I nagle osoba nawrócona oczekuje zamieszkania osobno, czystości do ślubu i naturalnych metod planowania rodziny po ślubie? Takie zmiany po 30 roku życia i w trakcie trwania 9 letniego związku?

Cóż albo objawił mu się diabeł i postraszył piekłem jeśli się nie zmieni. Albo jest zyebany... Jeśli tak Ci powiedział to na bank ma Cię w dupie albo to jakaś wymówka i pretekst zasłaniający się wiarą. Ja jestem osobą wierzącą, ale musiało by mnie yebnać by nagłe zacząć biegać do kościoła i się modlić razem z pedofilami i qrwiarzami w sutannach. Bóg jest wszędzie i zawsze mogę się modlić w domu. Kopnij go w dupe jakby tak szczerze wierzył nie krzywdziłby innych. (Ciebie)

maku2 napisał/a:

5.   Nie zabijaj.
6.   Nie cudzołóż.
7.   Nie kradnij.
Dla mnie same plusy ale skoro jesteś osobą nie wierzącą i wierzący partner Ci przeszkadza to odejdź.

Oczywiście, że same plusy. Bardziej chodzi mi o to, że niektóre zasady są nie do przyjęcia dla mnie. Jestem wierząca osobą ale mam też swoje zdanie i swoje poglądy.

On chce stosować npr a podejście do dzieci ma takie, że ile Bóg da tyle da. Jest otwarty bo ufa Mu. A ja nie ufam i sama chce decydować o sobie.

Johnny.B napisał/a:

Kryzysowa23 napisał/a:

Hej..
Pisze bo przechodzę właśnie załamanie nerwowe i depresje.
Co uważacie kiedy w związku po kilku latach jedna osoba nagle nawraca się i chcę iść w 100% za katolicyzmem a druga wierzy ale bez przesady? I nagle osoba nawrócona oczekuje zamieszkania osobno, czystości do ślubu i naturalnych metod planowania rodziny po ślubie? Takie zmiany po 30 roku życia i w trakcie trwania 9 letniego związku?

Cóż albo objawił mu się diabeł i postraszył piekłem jeśli się nie zmieni. Albo jest zyebany... Jeśli tak Ci powiedział to na bank ma Cię w dupie albo to jakaś wymówka i pretekst zasłaniający się wiarą. Ja jestem osobą wierzącą, ale musiało by mnie yebnać by nagłe zacząć biegać do kościoła i się modlić razem z pedofilami i qrwiarzami w sutannach. Bóg jest wszędzie i zawsze mogę się modlić w domu. Kopnij go w dupe jakby tak szczerze wierzył nie krzywdziłby innych. (Ciebie)

Bo każdy ksiądz w Twojej parafii jest pedofilem i k.rwiarzem? Pacnij się w czoło morze pomorze.

Lady Loka napisał/a:

Już ten tekst widziałam. Kilka lat temu

Też coś kojarzę.
To znaczy, że jest tu jednak ktoś, komu zależy, żeby był ruch na forum. Tylko pomysłów brakuje :-D

PS. Można też podejść do tego inaczej, tj. sprawdzić jak na przestrzeni lat zmienia się postrzeganie tego samego tematu przez nowy narybek userów ;-)

stodwa napisał/a:

A pytałaś go co go skłoniło do takich ostrych zmian w jego życiu? skoro znacie się 9 lat to powinnaś wiedzieć czy nie zaczął się zachowywać dziwnie, być może to nie ty przechodzisz załamanie nerwowe i depresje tylko on.

Do ostrych zmian skłoniło go chyba to, że za dużo przypisał Bogu a za mało lekom.