Flirt/ koleżeństwo? Pogubiłam się. - Netkobiety.pl

Chłopak próbował podrywać. Uciekłaś. Możliwe, że dał sobie spokój.
To czego tu nie rozumiesz?

Chłopak był Tobą zainteresowany. Podrywał jak podrywał. Ty jego podryw zbombardowałaś. Dałaś mu znak "nigdy nie będziemy razem".

Dalej mu się podobasz, dalej jest zainteresowany. Ale już nie podrywa, bo przecież określiłaś że nigdy nie będziecie razem.

Chcesz z nim być? No to teraz Ty podrywaj... poczujesz się trochę w roli podrywającego mężczyzny, gdy nie wiadomo co kobieta myśli, czego chce, a nawet daje znaki że nic nie będzie

Aha... akurat... rozkminiasz dlaczego on nie dał sobie spokoju... nie wierzę... Pewnie chciałabyś aby znowu podrywał, a tutaj zonk... nie ma....

Chciałaś aby było jak dawniej? To znaczy? Byłaś bardziej miła? Ale on już wie, że jak jesteś miła, to znaczy że jesteś tylko-miła, a nie podrywasz.

Jest też taka droga -- podkulić ogon i powiedzieć mu   "OKej! Podobał mi się twój podryw, ale się wystraszyłam, i jednak chcę się z Tobą spotykać".

Następna królewna która czeka aż książę podjedzie na koniu z kwiatami a ona łaskawie pozwoli się adorować. Wątek przypomina mi podobny z tego forum gdzie dziewczę także oczekiwało atencji a samo nie dawało z siebie kompletnie nic, nie wykazywało zainteresowania, nie inicjowalo kontaktu itp. Tam też rozmowy odbywały się tylko w pracy i facet okazywał jawne zainteresowanie a panna wciąż byla w trybie oczekiwania a nie jakiejkolwiek reakcji i rozkminiala czemu nie pisze smskow po pracy.Ciekawe czy to jakaś epidemia ksieczniczek zwolenniczek znajomości online czy to ta sama osoba zakłada ten sam wątek pod inna nazwa.

Nie zamierzałam się z nikim bawić. Sama lekko w życiu nie mam, stąd strach i ucieczka. Zj*balam, wiem. Teraz chce to jakoś naprawić.

A gdybyś przytrzymała swą koronę (wtedy nie spadnie) i zaproponowała chłopakowi randkę?

Panicznie się boisz zaproponować chłopakowi, byście spotkali się poza pracą. Cóż takiego - realnie - stanie się Tobie, gdy usłyszysz odmowę?

***
Innym sposobem jest psychoterapia.

A jak czuje się idiotka?

Psychoterapia,

Poproś go o jakąś przysługę , kran niech Ci dokręcić albo książkę od niego pożycz, a potem z wdzięczności zaproś go do siebie na kawę. Bądź miła i naturalna, ciesz się ze spotkania i jego towarzystwa, przemyć kilka tekstów, że brakuje Ci tego co było i zobaczysz jak chłopak na to dopowie.

1. Podrywania nigdzie nie uczą.
2. Kobieta raczej nie musi "umieć podrywać" Rozmowa, w której widać zainteresowanie drugą osobą spokojnie wystarczy.
3. Jeżeli boisz się związków to najpierw poukładaj sobie wszystko w głowie później próbuj wchodzić w jakieś bliższe relacje.

Wlasnie obawiam się, że taka rozmowa nie wystarcza. Spartoliłam na starcie i to się ciągnie niestety. Szukam sposobu by to naprawić.
Chodzi o to, że zawsze obrywałam wiec ciężko u mnie z zaufaniem. Zawsze wydaje mi się że chodzi tylko o jedno. Pewnie tak jak Wam wydaje mu się ze taka księżniczka ze mnie, a to się nijak ma do prawdy.

Powodzenia

Tak. Tak sobie wyobrażam zachowanie dorosłej osoby wobec kogoś, kogo kiepsko się potraktowało.
Rozumiem jednak, że taktyka chowania głowy w piasek i zabawa w podchody jest Ci bliższa. Wobec tego nic tu po mnie.

Krytyczna wobec niego nie jestem. Naprawdę, wcześniejsza sytuacja mnie wiele nauczyła. Z tym spojrzeniem jest czasami aż za bardzo intensywnie. Tak bardzo, że sie pesze.
Wydaje mi się, że właśnie oboje wiemy, że coś jest, ale po ostatniej akcji żadne z nas się nie wychyli. Tak myślę, może mam nadzieję.

On szedł w twoją stronę. Podrywał jak umiał. Zaczął trochę erotycznie, a Ty go zniszczyłaś. Jakby wysadziłaś drogę wiodącą do Ciebie, postawiłaś mur. I teraz się dziwisz dlaczego on muru nie zburzył i nie buduje nowego mostu.

Nie robi tego bo jest kulturalny. Jak dziewczyna postawiła granicę, tak jest postawiona na wieki wieków amen.

Kulturalny chłopak ustawił się w odpowiedniej odległości od tej granicy.

Jak do niego dotrzeć? Trzeba zburzyć mur, wybudować most, a potem iść w jego stronę -- czyli musisz dokłądnie to robić, co robił on, co robią mężczyźni podrywając kobietę. Wtedy kiedy "muszą pokonać się sami", wyjść poza własną strefę komfortu.

Jak to zrobisz? Nie wiem...

Ja bym wypalił prosto z mostu:     "Hm.. Yyyy... Ten tego... no ... Myślałam, że... Wydawało mi się, że flirtowaliśmy ze sobą, więc gdybyś chciał, to możemy się umówić po pracy...".

Albo prościej:    "Długo rozmawiamy ... muszę iść ... Umówimy się po pracy? Wieczorem? ".

Hmmm... rozumiem o co chodzi, ale to wykracza bardzo poza moją strefę komfortu. Niemniej rozumiem, że coś muszę zrobić. Może się przełamie. Szkoda, że nie ma prostszych metod.

NIe wiemy czy spapralaś bo nie wiemy co napisał. Może tekst był.zwyczajnym przegięciem. Może nie.
Panowie mogą tu sobie wiele pisać o równouprawnieniu w sensie podrywania czy zaczepiania ale tak naprawdę tacy którzy pomyślą dobrze o zaczepiającej dziewczynie to naprawdę mniejszość.  Tak już mają zwłaszcza jak szukają partnerki na życie A nie kochanki.
Jak będziesz życzliwie nastawiona A On jest naprawdę zainteresowany odważy się wykonać jakiś gest.

Nie ekscytuje wierz mi. Wolę takie nudne życie

po ile macie lat?

Amen. Już końcowo dodam tylko od siebie, że wierzę że miałaś jakieś wcześniejsze złe doświadczenia, ale to były sytuacje gdzie nie Ty kontrolowałaś rzeczywistość a wychodząc z inicjatywą to Ty nadajesz ton relacji co jest bardzo zdrowe i fajne. Nie skupiaj się wiec na problemach tylko korzystaj z podsuniętych rozwiązań i nie chodzi o etykietowanie Ciebie jako księżczniczki, po prostu zrozumienia że w życiu mamy tyle na ile starcza nam odwagi. Do boju dziewczyno

w pracy uwazaj, bo jak bedziecie krecic (nie po kolezensku) z nim nie wyjdzie to moze byc ciezka atmosfera. jesli chcesz w to isc to musisz byc gotowa na ewentualna zmiane pracy.

A ja ponawiam pytanie o wiek:
Bo może to być tak że jest Pan koło 40 i 20 latka  On zasugerował wprost numerek bez zobowiązań  A ona wmawia sobie big love w pracy.
Napisała o sobie: małolata.jak on jest wiele starszy to nie ma mowy o nieśmiałym rówieśniku.

A opisując swoją relację  z rówiesnikiem: "małolata"?

A z ciekawości sobie zrobiłem taki "rachunek sumienia".
Piszę teraz tylko o stałych związkach, nie znajomościach/randkowaniu/seksowaniu gdzie stały związek dla mnie to +9 miesięcy.
W sumie to 4 z 5 takich relacji można do tego zaliczyć. Kolejność dalej przypadkowa.
2 ewidentnie dziewczyny mnie zaczepiły i wzięły los w swoje ręce (komplementowały, zapraszały, chciały gdzieś wychodzić - miałem zero wątpliwości co do ich zainteresowania). Dochodziło do sytuacji, że nawet jak chciałem się odwdzięczyć to po ludzku nie miałem jak bo był sms czy idziemy gdzieś tam. Szczere podejście. Tylko starałem się być fair i też dużo od siebie dawać.
W kolejnej było fifty fifty raczej, jak zrobiłem pierwszy krok to po równo wychodziło.
W czwartej podobnie ale zaczęły się jakieś fochy i nie odpisywania/odmawiania bo tak. Wyłożyłem kawę na ławę, że ja się nie zamierzam tak bujać i albo gada co jest albo nara. To powiedziała że koleżanki jej nagadały że tak trzeba że to działa na facetów. No olaboga, facepalm to za mało. Wyjaśniliśmy sobie temat i było ok.
W jednej ja "latałem za babą" - pierwszy i ostatni raz - w sensie tylko ode mnie wychodziło, a ona łaskawie pozwalała. Wkurwiało mnie to niemiłosiernie. W końcu coś we mnie pękło i zlałem temat całkowicie, uznałem, że szkoda mojego czasu na jakieś takie użeranie się. Był wielki foch, wielkie uniesienie się pani dumą, po miesiącu sama napisała (ja poszedłem dalej). Wtedy się zeszliśmy.
Tylko ja jestem facetem który właśnie ma własną godność i nie lubi marnować czasu, jak nie ma jakiejś wzajemności to nie marnuje czasu.

Nie wiem Ela skąd u ciebie to przeświadczenie, że taką dziewczynę można traktować jako dziewczynę drugiej kategorii. Mi odwaga bardzo imponuje, to cnota.

A tu mamy przypadek, że nasza delikwentka wie, że się mu podoba, podrywał ją więc nie powinna mieć wątpliwości, że jest dla niego atrakcyjna. Tylko boi się wyjść ze strefy komfortu, kouczowo mówiąc.

nie ma się czego bać, jak facet jest na poziomie to nawet jak nic z tego nie będzie to wszystko się odbędzie w miłej i kulturalnej atmosferze, nikt tego nie zobaczy i nie nagra
jak byłby gnojem albo liczył na zabawę na jedną noc to wtedy od razu weryfikacja, ale patrząc po opisie to typowa sytuacja gdzie doszło do niezręcznej komunikacji i teraz należy to sklaryfikować, nikt tu nie oczekuje budowania rakiety kosmicznej, mam wrażenie że w XXI wieku ludzie już w ogóle o emocjach nie umieją rozmawiać xd, pewnie że to oznacza wyjście ze strefy komfortu i kończy się czas myślenia o kimś i rozważań ale w pewnym wieku czas to największe aktywo, kawa na ławę i do przodu, dasz radę, my jako faceci na musimy to robić mega często chyba że jeden tu na 10 tys zgromadzonych jest genetycznym cudem i sam dostał od losu wszystko, ale każdy inny walczy o to na czym mu zależy, natomiast trzeba zrozumieć że my też mamy swoje ''doświadczenia'', w wyniku których jak mam charakter to się nie narzucamy, piłka jest po Twojej stronie, strzelaj w końcu bramkę

czas to zmienić, trenowałem różne sporty walki i kobiety sobie świetnie radzą, autorko nie ma miękkiej gry, załatw co trzeba a odnajdziesz w sobie siłę o jakiej nie śniłaś i już nawet olać tego chłopaka, nabierzesz po tym doświadczeniu więcej wiary w siebie, tak czy siak sytuacja wygrana-wygrana (win-win), najgorsze co możesz zrobić to czekać dalej lub odpuścić i potem się dręczyć myślami że może jednak warto było

Słuchajcie raczej czytajcie- ja mam 30 on 25 lat. Podczas jednej z rozmów oczywiście padl temat wieku. I oczywiście jemu to nie przeszkadza. Nie powiem, że to nie jest jeden z czynników, który powstrzymuje mnie przed zrobieniem czegokolwiek.
Kogo bym nie zapytała to słyszę, że przecież psy na lata się nie gryza dlatego tutaj pominęłam ten fakt.
Wlasnie iabwiam się, że moge być potraktowana jako druga kategoria dlatego też chyba się nie przełamie. Gwoli ścisłości Jestem dla niego miła, żartujemy, ale i na poważne tematy rozmawiamy. Jak to on mówi otworzył się przede mną, to prawda. Zdecydowanie bardziej niz ja przed nim. Może po prostu to zostawić własnemu biegowi?

Ku mojemu zaskoczeniu: to właśnie młode pokolenie ma z tym problemy.
Większość  kobiet i mężczyzn  40 plus nie ma.
Ja nie mam żadnych na pewno, ale jestem dojrzałą kobietą.
Natomiast mnóstwo 20 latkow boi się inicjatywy kobiety ( no chyba ze chodzi o seks)
Boi się że taka śmiała dziewczyna będzie taka ni tylko w stosunku do nich  ale i do kolegów: widzą w tym zagrożenie..
Masz rację, że np w Niemczech jest inaczej.  Ale tam jest wiele luźnych związków  w tym przedziale wiekowym.
A jak zrozumiałam autorka szuka mężczyzny na życie.
Chyba na jej miejscu szukałabym gdzie indziej.
Raczej tu mamy chłopca.:)I nie o wiek chodzi gdyby on miał 35 też uznałabym że nie wie czego chce jako mężczyzna.
Więc opisałam sytuację z obserwacji i rozmów  z Waszym pokoleniem.
Nie jak być powinno: ale jak jest.
Oczywiście autorce korona z głowy nie spadnie jak podstawie młodszego kolegę. 
Chociaż obstawiam że On- o ile nie stchórzy to szybko potem ucieknie od związku z 30 latką.
Spróbować można.
Tylko , prawdę  mówiąc mężczyzna w takiej sytuacji mając opcję poznawania wielu mężczyzn i o ile autorka wyglądem nie straszy ma szeroki wachlarz możliwości, mężczyzna mając te możliwości jako kobieta machnąlby ręką i poszedł dalej już dawno.
PS. Wielu młodych Polaków wyjeżdża na zachód: ilu przywozi stamtąd .żony?
A odwrotnie?

Poza wszystkim w tym temacie nie wiemy czego szuka autorka? Może właśnie znajomości niekoniecznie męża.
Jeśli tak: to niech wyjdzie z inicjatywą najszybszą droga. Jeśli Ona mu się podoba to najprawdopodobniej się zblizą.

za dużo analizujecie, może jak się ma 18-22 lata to człowiek nie umie pewnych rzeczy docenić, ale dojrzały facet który jest adorowany czuję się tak samo jak kobieta, jest mu miło a jak jeszcze druga osoba mu się podoba to na pewno to doceni i będzie dążył do poznania tej osoby, autorka już go trochę zna, skoro uważa że to spoko facet to musi podziałać bo jak on to zrobił to został odrzucony i nie chce się teraz narzucać, nie skupiajcie się na problemach których nie ma, tylko na rozwiązaniach których tu już padło wiele

100% masz rację, ale prędzej czy później każdy z nas musi się zmierzyć z rzeczywistością, plus odwaga na ogół jest nagradzana

Wg mnie to urażona męska dumą. On próbował, Ty go odepchnęłaś, więc drugi raz nie chce się od ściany odbić.
Teraz piłka po Twojej stronie. Równie dobrze on mógł sobie Ciebie odpuścić i już pisze z tym inną, skoro Ty nie chciałaś. Musisz się liczyć z tym, że to on Ciebie teraz odepchnie.

Mam tak samo i namawiam zawsze innych żeby kierowali się tym samym bo to zdrowsze dla ciała i duszy. Ale uczciwie muszę przyznać
że nauczyłem się tego z wiekiem i nabytmi doświadczeniami. Też inaczej odbiera się upływ czasu z wiekiem. Może autorka jeszcze nie jest w tym miejscu albo ma silnie zakorzenione przekonanie że to jednak facet, nawet odrzucony ma wracać ale czasy uległy zmianie. Wygrywają aktywni, bierni zostają w większości sami.

Może z czasem się tego nauczę. Nie żyję w przekonaniu, że facet do śmierci ma za swoją wybranką latać spokojnie, to nie te czasy