Trójkąt...? - Netkobiety.pl

No i? W czym możemy ci pomóc?

Spojrzałam.

Ostatnio dużo Zuzann ma dylematy moralne.

Z boku to wygląda tak samo jak z przodu i tyłu. Każdy jest kowalem swojego losu....sama musisz podjąć decyzję....
A najlepiej rozstań się z byłym, rozstań się z obecnym....to związki bez przyszłości.....

Co "samemu?" Nie napisałaś o co ci chodzi, a my mamy się domyślać? Zrobiłaś swojemu narzeczonemu świństwo, ale czy to o to chodzi? Mamy cię rozgrzeszyć czy przyklasnąć?

Nie denerwuj się tylko napisz coś więcej. My tu wróżkami nie jesteśmy, choć chciałybyśmy być, przynajmniej ja

Nie wiem dlaczego wpakowałam się w ten obecny związek. Oni nawet z wyglądu są podobni, ale to nie te oczy patrzyły na mnie przez ostatnie 2 lata. Wiem dlaczego olałam bylego kiedy się odezwał, byłam na niego zła i duma wygrała, gdybym go wtedy zobaczyłam wiem, że odeszłabym i nie byłabym w obecnym związku, tylko z byłym, bo cholernie go kocham. Kupiłam sobie psa, który dostał całą miłość byłego.
Z narzeczonym coś mnie łączy, ale raczej wspólne pasje i mieszkanie.
Te 2 lata temu byłam wściekła na byłego, bo miał problemy i nic mi nie powiedział, chciał poradzić sobie sam, był z tym sam, problemy trwały równy rok, a ja po pół roku odeszłam, bo ja nie wiedziałam skąd jego zachowanie.
Nie jestem zdolna do zdrady w łóżku ale emocjonalnie jak widać zdradzam.
Ja nie wiem co mam robić. Jestem w takim stanie, że nie mam siły na nic w tym wszystkim, dziele łóżko z narzeczonym, nie sypiamy ze sobą od tygodnia, bo ja nie potrafię.
Zawsze robiłam tak jak trzeba, studia, bo trzeba, zaręczyny - powiedziałam tak, jedynie firmę otworzyłam w tej samej branży co były, bo zaraził mnie tym, zrobiłam mu konkurencję, ale wbrew pozorą zareagował ,,dumą" nie złością a sam mnie wiele nauczył w tej branży.

Tak, z obecnym coś stworzyłam, jestem bezpiecznie, bez miłości z mojej strony i tak ja nigdy nie byłam super szczeliwa w tym związku, ale czuje się bezpiecznie, tamten związek - byliśmy świetnie dobraną parą, ale kiedy pojawiły się problemy w jego życiu zmienił się, a że je ukrył ja czułam się jak czułam.

Jakaś relacje stworzyliśmy, może tak jakieś tam przebłyski szczęścia były i są, ale porównując relacje z byłym tą kiedy było normalnie byłam inna, bardziej szczęśliwa, owszem kłóciliśmy się bardziej niż z w mojej obecnej relacji, ale chyba dzięki temu znaliśmy się jak łyse konie, nie było fochów między nami, była kłótnia i rozmowa, ale właśnie przy problemach wychodzi najgorsze a problemy w życiu są, tak? I nie można zamknąć się w sobie. Zawsze mnie śmieszyło, bo często wyjeżdżał zawodowo i ja będąc w Polsce x km dalej jak myślałam o nim I stawiałam hipotezę pod tytułem pewnie coś tam robi albo czuje się tak albo coś się stało to on to potwierdzał jak pisał. Te jego problemy ja też czułam ale on się nie przyznawał a ja miałam dość drążenia co jest.
I ZAWSZE bolała mnie sytuacja z narzeczonym, że jest super człowiekiem, kocha mnie, a ja nie potrafię mu dać tego samego. Od początku mam o to do siebie pretensje i nie potrafię sobie wybaczyć, nie wiem czy on to czuje.

I niech tak zostanie...

Specjalne miejsce w sercu, to jest pewnie miłość. Taka część nas, co jest jednocześnie drugą osobą, jakby zrośnięte w jedno.

Nie staraj się tego stłumić, bo się nie da. Ten żar zostanie w sercu i pewnie będzie sie zawsze tlił. Ale też nie rozpalaj go bardzo, bo Ci może zaszkodzić. A i tak nei dałabyś rady z nim żyć, bo odeszłaś z ważnych powodów.

Tak więc nic nie da się zrobić... Poprzedni mężczyzna nie nadwał się do życia, a obecnego nie kochasz tak bardzo...

Pewna kobieta:    "Całe życie szukałam takiej relacji, żebyśmy mieli zgodność na poziomie głowy, serca i cipki... Jak się kochaliśmy i dogadywaliśmy, to seks był kiepski... Jak kochaliśmy się i mieliśmy super seks, to intelektualnie nie pasowaliśmy do siebie... Zawsze brakowało połączenia na jednym lub więcej z tych poziomów".

Od lubienia, przez lubienie bardzo, potem bardzo, bardzo, przyjaźń, aż do miłości wiedzie taka ciągła droga. Może i nie czujesz totalnej miłości, motyli w brzuchu... ale przyjaźń to też miłość... tylko może nie tak spektakularna.

No weź, w taki gorąc? Lepiej ku Księżycowi w pełni!

Czy powody dla których zerwałaś z tamtym zniknęły?.
Zrywanie dla nauczki dało Tobie nauczkę, właśnie ją odbierasz.
Teraz głowa pracuje przeciwko obecnemu narzeczonejmu ,bo jakoś trzeba tę relację zdolować by nie wyszło że tak po prostu kierujesz się swoimi zachciankami..
To jest właśnie w tym smutne, że siebie oklamujesz by nie stanąć w obliczu niewygodnej prawdy:
Najpierw robisz nieudanyi szantaż
Potem wkładasz sobie życie wg jak przypuszczam swoich najlepszych korzyści.
A gdy widzisz gdzieś większą  korzyść  tam się zwracasz.
Co robić? To co zawsze robisz czyli obliczyć korzyści, ale nie udawać przed innymi że targają Tobą wichry losu.

Znalazłaś sobie ten sławetny "plasterek" po odejściu od narzeczonego. Facet podobny do byłego, ale jednak inny, bo dał ci to czego potrzebowałaś. spokój, wyciszenie, poczucie bezpieczeństwa. Jednak plasterek to tylko lekarstwo i to bardzo przejściowe jak widać. Oj, mam wrażenie że będziesz jeszcze miała niezły galimatias z tym wszystkim, bo sama nie wiesz czego chcesz.

To nie myslalas racjonalnie jak on się Tobie oświadczal? Chcesz spędzić resztę życia z kimś kogo nie kochasz.
Byli mają to do siebie , że coś tam po nich w sercu zawsze zostaje. Mi się jednak wydaje, że były czy ktoś całkiem nowy mógłby w Twoim związku niezle namieszac. Dlaczego? Bo Twój związek nie ma solidnych fundamentów. Brak w nim szczerości i miłości.

Te dwa zdania wzajemnie się wykluczają według mnie. Czyli jednak nie myślałaś racjonalnie a pandemia tylko ci pomogła.
A czy narzeczony wie ze nie chcesz ślubu czy zapomniałaś go o tym poinformować?
Zakładam ze jednak w końcu zostawisz narzeczonego bo zaczniesz się spotykać bardziej regularnie z byłym i to już będzie trójkat. Jak już będziesz pewna ze były chce cię spowrotem ( bo pewnie teraz nie jest to jeszcze sto procent ) to narzeczony szybko zniknie z twojego życia.
Generalnie rozwiązanie jest proste - po co byś z kimś kogo się tylko lubi ? I tak będziesz go lubiła do końca życia ? A z tym ślubem …. Nie chcesz to nie czujesz tego z nim.

Jak się ktoś oświadcza A nie chce się ślubu to się nie przyjmuje pierścionka i nie jest się narzeczoną?

Przyjęłam pierścionek, zrobił to dość nie w moim klimacie i z masą ludzi. Nie byłam szczęśliwa. I nawet jakby nie pandemia to i tak tego ślubu teraz by nie było i dziecka też, zaraz mam dopiero 25 urodziny. Ja nie ukrywałam, że nie chce tego ślubu, jednocześnie nie mówiłam oficjalnie o tym. I te zaręczyny i ślub nie mają tu nic do rzeczy.

Jest mi głupio to powiedzieć, ale narzeczony był moim lekiem po rozstaniu, ja wtedy chyba potrzebowałam czuć się ważna, kochana i jakoś tak wyszło. A że z wyglądu są podobni, z charakteru już mniej. I od zawsze miałam do siebie żal, że nie potrafię dać mu tego na co zasługuje, bo nie zasługuje na brak miłości. Czy on wie? Nie wiem. Dwa razy powiedziałam do niego imieniem byłego, ale jego w tamtym czasie nie było w moim życiu a my byliśmy już zaręczeni. Ale jakoś to wytłumaczyłam, ja nawet wtedy o byłym nie myślałam.
Teraz unikając jego i seksu... no nie idzie łatwo, bo ściemniam, że źle się czuję a on mi dogadza.

Najwyraźniej się nie domyśla. Bo nigdy nie zapytał, no i on cały czas planuje dzieci i ślub.

Zastanów się, czy chcesz tak żyć? Nie kochasz go i nie chcesz ślubu. Odważ się wreszcie i zakończ to. Robisz mu krzywdę. Uważasz, że nie zasługuje na szczęście? Może spotkać kogoś, kto go pokocha. Ty nie jesteś szczęśliwa i jeśli nie były, to pojawi się ktoś nowy i sytuacja będzie się powtarzać. Im dłużej będziesz to ciągnęła, tym będzie trudniej.

A Ty się nie czujesz w roli " udawanej narzeczonej" zle ? On planuję a Ty co planujesz? Jeszcze trochę przeczekać az ktoś lepszy się nie trafi? Robisz ze swojego życia jakaś telenowele brazylijska a to naprawdę może być prostsze niż myślisz. Zrywasz z narzeczonym, próbujesz z ex. Jak nie wyjdzie z ex trudno, zdarza się i żyjesz dalej z czystym sumieniem.

Nie wiem, czy padła już taka rada - bzyknij się z byłym i powiedz o tym narzeczonemu. Koniecznie w tej kolejności. Narzeczony zerwie, nie wiadomo, czy z byłym wypali, ale co zaliczyłaś, to Twoje
Bo jak powiesz narzeczonemu, że go nie kochasz, albo swojego psa kochasz bardziej niż jego, to z seksu z byłym może nie wyjść (może leci na zajęte laski?). No i będziesz miała po ptokach.

Uważam, że on zasługuje na szczęście i na kogoś, kto będzie go kochał, wcześniej długo był sam, bo nikt nie spełniał jego standardów i wymagań.
Naprawdę żaden inny facet prócz byłego nie wywołał takich uczuć we mnie. A obracam się w męskim świecie od kilku lat.
To nie tak, że mam jego i jego uczucia gdzieś, bo nie mam. Co do seksu - no dla mnie osobiście jest zupełnie inaczej niż z byłym. Przypływy mocnej namiętności to miałam tylko po alkoholu. Ale jakoś oddzieliłam seks od życia. I nie, nie zamierzam sypiać z byłym, jak go prosiłam, żeby dał mi czas to uszanował to i mam miejsce na przemyślenie sytuacji. A on nie leci na zajęte laski.
Ja bym chciała ślub, dwoje dziecie, bo to były ,,otworzył" mnie na to, ale jakoś teraz tego nie czuje.

W pewnym momencie wiesz, że nie jest tak jak było, ale zastawiasz się czy może powodem nie jest to, iż nie zawsze musi być tak samo, w pewnym momencie przyzwyczajasz się. Jeśli coś Cię boli to się do bólu przyzywczajasz. Tak samo było w moim przypadku. Żadne złote myśli się nie pojawiły po pojawieniu się byłego. Po pojawieniu się byłego wróciły tylko uczucia. Nic więcej się nie zmieniło.

To była taka przenośna. Nie wszystko bierze się dosłownie

Bo nie masz uczuć do obecnego partnera. Sama dobrze o tym wiesz i sama o tym pisalas. Moim zdaniem jak nie były to kto inny. Na razie zyjesz w komforcie związku więc po co wystawiać się na jakies rozstania i zranienia z tym zawiązanie. O wiele prościej jest przeskoczyć jak małpka z gałęzi na gałąź. Zdecydowanie mniej bolesne dla Ciebie rozwiązanie. Czekasz az z byłym coś się rozwinie żeby mieć gwarant, że jest gdzie iść a wtedy zerwiesz z narzeczonym.
Duzo ludzi tak robi mimo , że z szacunkiem i moralnością nie ma to nic wspólnego.

Nie zamierzam spotykać się z byłym. Póki co nie planuje powrotu, ale z aktualnym związkiem też muszę się rozliczyć.
Piszecie, że zabieram mu szansę na szczęście, ale on jest zdania, że jest szczęśliwy ze mną. A ja nie zmuszam się do seksu. Ok jest inaczej niż z byłym, nie ma we mnie tego ognia, ale nie zmuszam się.

Wiesz ja jestem lepiej zarabiającą, z lepszym autem, fakt więcej wydającą, ale to nie tak, że narzeczony jest mi do czegoś potrzebny. Podobam się wielu facetom i przez okres trwania naszego związku nigdy nie zboczyłam z tej ,,naszej" wspólnej drogi. Owszem przyzwyczaiłam się, że jest. Brak czegoś w moich oczach, bo to nie te oczy na mnie patrzą, nie ten dotyk.  Nie sypiamy od kiedy pierwszy raz pojawił się były, czuje totalną blokadę i nie potrafię. Ogień się nie pojawi, chyba że po alkoholu... zdecydowanie brakuje tego czegoś. Porównuje dwa związki, dwa zupełnie inne łóżka, wiem jak było a jak jest.

Wiesz, autorko, pozwolę sobie zebrać do kupy parę przedstawionych przez Ciebie rzeczy żebyś może miała lepszy obraz sytuacji, bo momentami mam wrażenie że próbujesz oszukiwać siebie na równi z narzeczonym:

Co Ty masz z tego związku:

"...Jest mi głupio to powiedzieć, ale narzeczony był moim lekiem po rozstaniu, ja wtedy chyba potrzebowałam czuć się ważna, kochana i jakoś tak wyszło. A że z wyglądu są podobni, z charakteru już mniej...."
"...z obecnym coś stworzyłam, jestem bezpiecznie, bez miłości z mojej strony i tak ja nigdy nie byłam super szczeliwa w tym związku, ale czuje się bezpiecznie..."
"...Jakaś relacje stworzyliśmy, może tak jakieś tam przebłyski szczęścia były i są, ale porównując relacje z byłym tą kiedy było normalnie byłam inna, bardziej szczęśliwa..."
"...Z narzeczonym coś mnie łączy, ale raczej wspólne pasje i mieszkanie..."
"...Nawet kupiłam sobie yorka, żeby przelać gdzieś tą miłość, która we mnie jest...."
"...Ogień się nie pojawi, chyba że po alkoholu... zdecydowanie brakuje tego czegoś..."
"...Nie sypiamy od kiedy pierwszy raz pojawił się były, czuje totalną blokadę i nie potrafię..."

Jest: względne poczucie bezpieczeństwa, podobieństwo fizyczne do byłego, jakieś wspólne zainteresowania...
Nie ma: miłości (ciekawi mnie czy w ogóle mówisz mu że go kochasz? zapewne tak... patrzysz mu wtedy w oczy a potem sobie, w lustrze? Jakie to uczucie?), pożądania, fascynacji, dobrego seksu, szcześcia, dobrych perspektyw na przyszłość...

Co ma z tego związku narzeczony:

Myśli że zostaniesz jego żoną (to zadeklarowałaś przyjmując oświadczyny, zgodziłaś się więc dla niego to oczywiste), zapewne myśli że go kochasz, że jesteś tą jedyną... Nie ma więc nic prawdziwego, wszystko w co wierzy to kłamstwa, a teraz nawet już seksu nie ma.... co nie przeszkadza Ci go wykorzystywać w takiej sytuacji: "...Teraz unikając jego i seksu... no nie idzie łatwo, bo ściemniam, że źle się czuję a on mi dogadza...."

Ty, pomimo że wiesz że źle robisz:
"... ZAWSZE bolała mnie sytuacja z narzeczonym, że jest super człowiekiem, kocha mnie, a ja nie potrafię mu dać tego samego. Od początku mam o to do siebie pretensje i nie potrafię sobie wybaczyć...", "...Cholernie ciężko jest... krzywdzę narzeczonego...",

oszukujesz go i siebie ile się da, tylko robisz to w białych rękawiczkach i starasz się usprawiedliwiać że nic strasznego nie robisz:

"...Zawsze robiłam tak jak trzeba, studia, bo trzeba, zaręczyny - powiedziałam tak..." (w jakim wszechświecie TRZEBA przyjąć oświadczyny od mężczyzny którego się nie kocha???)
"...Myślałam racjonalnie jak się oświadczał - wiedziałam, że ślubu nie chce. Od roku mam dobre usprawiedliwienie na brak planów ślubnych...." (nie chcesz ślubu więc przyjęłaś oświadczyny - to nie jest myślenie racjonalne tylko przeciwieństwo - głupota)
"...Ja nie ukrywałam, że nie chce tego ślubu, jednocześnie nie mówiłam oficjalnie o tym...." (fajnie to "nieukrywanie", takie nie za widoczne)
"...Najwyraźniej się nie domyśla. Bo nigdy nie zapytał, no i on cały czas planuje dzieci i ślub...." (czego ma się domyślać? kto normalny zastanawia się czy kobieta nie chce ślubu - skoro powiedziała "TAK"???)
"...ale on jest zdania, że jest szczęśliwy ze mną..." (jest szczęśliwy ze swoim wyobrażeniem Ciebie, a Ty utrzymujesz go w tym złudzeniu)

GWARANTUJE Ci to że jeżeli Twój narzeczony by to powyższe przeczytał - nie byłabyś w stanie w żaden sposób sprawić żeby nie poczuł się oszukany, manipulowany, żeby nie miał wrażenia że wykorzystałaś go marnując mu część życia, duża szansa na to że uznałby Cię za najgorszą osobę jaką w życiu miał nieprzyjemność poznać...

Pytanie, co powinnaś zrobić?
Powinnaś z nim zerwać jak najszybciej, bo z każdym dniem będzie więcej bólu który odczuje jak się ta farsa zakończy.

Co ja myślę, że zrobisz?
Nie powiesz mu prawdy, nie zostawisz go, będziesz go dalej oszukiwała i siebie również, tłumacząc że wcale nie zabierasz mu najlepszych lat....
Aż w końcu go zdradzisz z byłym (tzn, sama przyznałaś że zdradzasz emocjonalnie, ale wierzę że w końcu pójdziesz na całość).

Powiem Ci tylko tyle - w końcu pojawi się kropla która przepełni kielich, a za to wszystko Twój narzeczony zapewne zapała do Ciebie taką nienawiścią jakiej w życiu nie doznałaś i nie widziałaś.... i będziesz wiedziała że na to zasłużyłaś...

A jeżeli to co powyżej napisałem Cię nie rusza to wybacz ale, albo naprawdę jesteś złą osobą, pozbawioną empatii i egoistyczną, albo... jesteś za głupia żeby dostrzec jak bardzo go krzywdzisz.

Okropne! Skończ to póki jesteście młodzi. Dziś, najpóźniej jutro. Im dłużej z tym wzlekasz, tym większa kara Cię czeka. Będziesz cierpieć jeszcze bardziej, bo prawo a psycha to dwie różne rzeczy. Jak tego teraz nie zakończysz, to skończysz w psychiatryku. Co to za różnica, nie? Więzienie czy psychiatryk? Taka sama karma.

Bo tak jak Ty, to nikt nie robi. No chyba, że to jakiś temat fake, tak dla zabawy i jakaś tam fikcja.