pozadanie wyagslo... - Netkobiety.pl

Wiesz.

To wygodny stan.

Anno, jako dorosła kobieta powinnaś wiedzieć, że każdy związek podzielony jest na pewne etapy, a jak nie to o osławionych pierwszych dwóch latach słyszałaś na pewno (odsyłam do opracowań psychologicznych). U was nie zadziało się nic, co nie jest wytłumaczone z psychologicznego i biologicznego punktu widzenia. Stygną emocje, pożądanie, przychodzi rutyna- nasza sprawa jak dalej będziemy związek pielęgnować. Zakładam, że pomyliliście miłość z pożądaniem, ewentualnie zakochaniem i relacja nie ma zbyt solidnych fundamentów- ale to tylko moja interpretacja.

Rozumiem to, że każdy ma swoje upodobania i jeśli Tobie samej przeszkadzają kilogramy no to weź idź na tę siłownię i je zrzuć. Ale nie wiem jak można czuć się bezpiecznie i ufać mężczyźnie, dla którego liczy się niemal tylko ciało jako bodziec. A Twojego umysłu, osobowości, całokształtu nie kocha? Tylko ciało jako powierzchnię użytkową? I co, jak kiedyś się rozchorujesz poważnie i utyjesz albo będziesz miała problem z powrotem do prawidłowej wagi po ciąży o której rozmawialiście to co on zrobi? Zgnoi Cię, obwini, zdradzi, zostawi?

Ty mimo upodobań do szczupłych i tak piszesz, że akceptowałaś jego nadmiarowe kg, a dla niego sprawa jest zerojedynkowa. Są kg- jesteś fe. Smutne.

Edit: piszesz "Coraz mniej kaplementow, mniej usciskow od tak, wiadomosci na tel sie ograniczyly (...)- na czym ty opierasz poczucie własnej wartości i atrakcyjności, że myślisz jak nastolatka i oczekujesz że nic w tej materii się nie zmieni i będzie szał jak na początku? Na atencji od osób trzecich, łechtania Twojego ego miłymi słówkami? Nie widzisz w jego oczach, że jesteś dla niego najpiękniejszą kobietą? ... no tak, nie widzisz, nawet Ci to powiedział.

wg. różnych badań 3 rok jest dla par w większości kryzysowy i służy wypracowaniu pewnego porozumienia, które pozwoli pozostać w relację na lata, lub po kres
pożądanie zawsze spadanie z czasem, to jest biologicznie uwarunkowane i służy przekierowaniu uwagi na potomstwo, to że już je macie nic nie zmieni w tej materii, plus pytanie klucz czy to pożądanie i udane życie seksualne z zaradnością i dojrzałością partnera nie były tu kluczowym elementem że zostaliście parą?, bo pożądanie to nie jest miłość ale to tylko pytanie, to nie stwierdzenie
odnośnie wagi to ona może odebrać ochotę na seks ale wtedy powinien uczciwie to zakomunikować i pomóc w jej utracie bez żadnych żądań
a na koniec ciekawostka, jak się zastanowić to logiczna, włoscy naukowcy właśnie ogłosili wyniki wieloletnich badan których rezultatem jest wniosek że bardziej od seksu łączą ludzie pocałunki i okazywanie ciepła czyli przytulanie, mizianie itd itp, ma to sens moim zdaniem, seks może być bardzo mechaniczny a takie okazywanie uczucia jest już jednak wyrazem troski/uczucia, widać że 2 stronie zależy

Dziekuje za wszystkie odpowiedzi
Wiem, ze sex nie jest budulcem zwiazku ale jest bardzo wazny. Nasz zwiazek nie zbudowal sie na ich fundamentach oboje bylismy w podobnych sytuacji zyciowej-(po przejsciach) i to nas polaczylo- mozna tak powiedziec wspolne problemy.
Bo nigdy na siebie "uwagi" nie zwracalismy ale po czasie naszych  dlugich rozmow i spotkan cos zaczelo sie zmieniac i z czasem postanowilismy sprobowac byc razem.

Tak, jestem dorosla kobieta i nie wierze,ze bedzie wszystko jak na poczatku, ale cos chyba powinno zostac? wlasnie te "male gesty" , typu maly kaplement-mile slowo, przytulenie czy cookolwiek takiego?

Napislam wlasnie dlatego bo jak juz zostalo to wspomniane czy powinnam sie dla niego zmieniac? Czy warto? Wlasnie jesli zachoruje on albo ja i bd miec problem nie odwracalny z waga to sie rozejsc bo BMI nie jest takie jak powinno.

Co do zrzucenia wagi mysle,ze wiekszego problemu nie bd miala.

W jakims stopniu sie na nim zawiodlam bo bardzo przykro mi sie zrobilo jak mi to powiedzial.

Moze tez powinnam stac z metrem przed nim i waga- sprawdzac jego Bmi - wg wyniuku dawkowac uwage/zainteresowanie czy ew dopuszczenie do siebie...?

pozdrawiam

Aniu, skoro uwazasz, ze nie bedziesz miala problemu ze zrzuceniem wagi, to czemu tego nie zrobisz?
Sama napisalas, ze oboje nie przepadacie za grubszymi partnerami.
Ogolnie nie warto sie zmieniac, ale z drugiej strony jezeli partner sie zaniedba, to warto zwrocic uwage. To jest cos, co robisz po to, zeby w zwiazku Wam bylo lepiej a przy okazji chudniesz dla siebie, to tez plus.

Swoja droga w Polsce jestesmy, tutaj sie mowi seks i komplement.

Loka, Warto zwrócić uwagę partnerowi- tak, ale zrobić to w sposób choć ciut delikatniejszy lub bardziej wyważony, a nie wyjechać z tak mocnym tekstem jak "nie podniecasz mnie", który może człowieka wgnieść w ziemię. To ma bardzo silny i negatywny ładunek i jak widać mocno w autorkę uderzył skoro aż założyła o tym temat. Widać autorka sama dopatrzyła się w tym czegoś bardziej negatywnego i źle rokującego niż zwykły komunikat "przytyłaś".

Autorko- a ty mu powiedziałaś, że Cię to bardzo zabolało i jak to odbierasz? Bo może on po prostu ma dość wąskie myślenie i nie widzi w tym czegoś, co niejedno pożycie może wręcz zniszczyć? Porozmawiajcie. Nie dopisuj sama intencji do pewnych spraw, rozmówcie je by móc iść dalej i pracować nad relacją (w głębszych sferach niż kilogramy)
A jak rozmowa nic nie da i on nie zrozumie problemu to tak, to ja jestem na tyle wredna, że zrobiłabym tak, jak napisałaś. Terapia szokowa. Czasem tylko taka działa.

Aniu i teraz wszystko się rozbije o to czy uszanujecie swoją szczerość, która nie zawsze jest miła. Czy potraktujesz to jako szczerą odpowiedź partnera. Nie łatwo być szczerym jak widzisz, bo zazwyczaj reakcja jest standardowa jak twoja. Jednak każda szczerość to szansa dla związku by mogło być lepiej. To komunikat dla 2 strony, co lubię, co jest dla mnie ważne, na co nie jestem gotowa, gotowy. To również postawa partnera do którego skierowana jest szczerość, czy wybierze obrażenie się, czy potraktuje to poważnie jako wskazówkę na  czuły gest dla partnera. Nie zapomnij w tym wszystkim o twojej szczerości, ale nie wynikającej z urażenia słowami partnera tylko z chęci bycia szczęśliwą w związku. Ja mojemu partnerowi mówię w prost potrzebuję przytulenia. Potrzebuję czułości, bo bez tego rośnie we mnie uczucie odrzucenia. Daję mu instrukcje , a on to z ulgą (bo nie musi się domyślać) chętnie z czułością realizuje. Obrażać się potrafi każdy, ale ważne by podejść do wspólnego życia logicznie i brać z niego co ci potrzeba. Powodzenia w komunikacji.

Dziękuję raz jescze wszystkim za swoje poglądy i przemyślenia na ten temat. cieszę się, że wpadłam na taki pomysl żeby podzielić się tak intymna sprawa.

Którą mnie zszokowala i wiodła w ziemię  zarazem jak już zostało to dokładnie opisane. I może on ma rację i ja po części. Napewno z nim o tym porozmawiam ale jeszcze to przemyśle dokładnie nie bd rozmawiać na gorąco puki co.

Ale naprawdę jestem bardzo miło zaskoczona za tak odzew! super dziękuję bo nie wyobrażam sobie komuś tego powiedzieć w twarz i porozmawiać normalnie. Gdyby nie wy wszyscy myśli zjadły by mnie i głowa pękła od myślenia.
Dziękuję życzę wszystkiego dobrego !
I nie omieszkam napisać jaki był tego dalszy ciąg

<3

Prawda jest luksusem, na którego nie każdego stać.

Rita mnie "sprowokowała "

"Prawda jest tam, gdzie nigdy się nie spogląda."
Jiddu Krishnamurti - "Jedyna rewolucja"

"Do prawdy nie wiodą żadne ścieżki, bo to jest pięknem prawdy, że jest ona żywa. Ścieżka może prowadzić do rzeczy martwej, gdyż rzecz martwa tkwi w jednym miejscu, jest statyczna. Gdy ujrzycie, że prawda jest czymś żywym, poruszającym się, nie znającym spoczynku, że nie ma ona świątyni, meczetu czy kościoła, że nie może was do niej zaprowadzić żadna religia, żaden nauczyciel, żaden filozof, nikt w ogóle, wtedy też zrozumiecie, że żywym elementem prawdy jest to, czym obecnie jesteście - wasz gniew, wasza brutalność, wasza przemoc, rozpacz, cierpienie i smutek. Zrozumienie tego wszystkiego jest prawdą i możecie ją pojąć tylko wtedy, gdy dowiecie się, jak należy na te problemy w waszym życiu patrzeć. Nie można tego ujrzeć przez pryzmat ideologii, słów, uczucia nadziei, czy strachu."
Jiddu Krishnamurti "Wolność od znanego"

Krishnamurti jest inspirujący
warto się pochylić nad tym co napisał moim zdaniem -
odnośnie dylematu Autorki to stanięcie w prawdzie o sobie jest procesem jak akceptacja ,nie potrzeba spełniać specjalnych warunków.
Wystarczy zacząć od siebie i szukać w sobie ,poznawać siebie to jak się myśli i jak się czuje na początek.

Pasławku, czy mam się czuć winna owej prowokacji?

Zgadzam się, Krishnamurti jest bardzo inspirujący. Akurat "jedyna rewolucja" i "Wolność od znanego" dawno za mną, ale aktualnie rozważam otrzymaną w prezencie "Pierwszą i ostatnią wolność".

Co do tematu Elu: jednak uważam, że trochę o prawdę i sposób jej przyjęcia także w temacie chodzi- przynajmniej to dźwięczało z kolejnych postów autorki W sumie to uważam, że ona to nawet przyznała.

Autorko,  mówiłaś  partnerowi  co też sama  oczekujesz? Zdrowy  egoizm,  jeśli ja mam coś dać,  to też oczekuje  że ktoś zrobi coś dla mnie

Tyle że kolego stosujesz podwójne standardy co pisałeś kobiecie odmawiającej seksu ...

Chyba nie chciałabym być z facetem dla ktorego liczy się tylko moje ciało. To obrzydliwe.