Kontakt z byłą partnerką - Netkobiety.pl

Dla mnie bez sensu. Szukanie sentymentów i powroty do czasów sprzed tych wielkich przejśc. W większosc przypadków kończy się wielkim zawodem.

A kiedy ona się rozwiodła dokładnie?
Plasterka szuka czy jak?
Nie za szybko to wszystko idzie z jej strony? Trochę pisania, kilka spotkań i już, minęło 14 lat i nie znasz powodów jej rozpadu małżeństwa i kto tam zawinił czy ogólnie kto od kogo odszedł czy w jakich okolicznościach. Dziwne to takie trochę z jej strony,wiesz możesz mieć dobrą znajomą ale że jako plasterek nie chciałbyś chyba skończyć? Może mąż się obudzi po jakimś czasie i zechce wrócić,a ona też pewnie ma z nim dziecko /dzieci?

Wiele takich historii o czytałem nawet na innej stronce że zdradami,no i takie odrzucone,porzucone kobiety potrafią się dziwnie zachować. Także zanim załączy ci się "love'' to przemyśl to sobie co byś miał jasność w co ewentualnie się pakujesz.

Jest trzy lata po rozwodzie, zdrada męża, jest i małe dziecko. Co do plasterka, bardziej to byłoby możliwe w drugą stronę bo to ja mam teraz ciężki okres po rozstaniu, tego nie chcę.

Jeszcze raz napiszę: nie szukam tutaj porady jak postąpić. Interesuje mnie natomiast co myślicie o zmianie w człowieku. Czy w ogóle jest możliwa fundamentalna przemiana?

Jeśli o to pytasz, to są pewne rzeczy, które pozostają nie zmienne, z introwertyka nie zrobisz ekstrawertyka, w odwrotną stronę to też niemożliwe. Jeśli dobrze pamiętam to zależy od tego jak działa Twój mózg i jak przetwarza neurony, więc taka zmiana jest niemożliwa.

Nie jest jednak tak, że żadna zmiana nie jest możliwa. 14 lat to sporo czasu na przemyślenia i zmianę, więc faktycznie mogła się zmienić nie mało i dojrzeć, skoro piszesz, że wasz poprzedni związek był szczeniacki. Z drugiej strony są ludzie, którzy mogę się w tym czasie prawie w ogóle nie zmienić.

Ogólnie wiele zależy od osoby i takich czynników jak: skłonność do samorefleksji, możliwe, że w tym czasie 14 lat np. chodziła do psychoterapeuty, co pomogło jej w zmianie itd. Także pytanie co to jest za osoba i co się w tym czasie 14 lat z nią działo.

Pytanie co ona rozumie przez diametralną zmianę? Co Ty rozumiesz przez diametralną zmianę? Może rozumiecie coś innego?

Ogólnie powiem Ci tak, człowiek może się zmienić i może sporo przemyśleć w ciągu życia. Jak najbardziej można zrewidować swoje postawy i przekonania, trzeba tylko chcieć je zrewidować i mieć do tego skłonność. Czasami trzeba mieć też odwagę, żeby spojrzeć prawdzie w oczy i zobaczyć prawdę o samym sobie, poznać własne uczucia. Czy i w jakim stopniu Twoja była to zrobiła, tego nikt Ci nie powie.

Być może Twojej byłej wydaje się, że skoro trochę się zmieniła, to dokonała potężnej zmiany, ale nie wiem, nie znam jej i nie oceniam.

Mogą zmienić się priorytety, możemy być bardziej dojrzali i w sposób mądry patrzeć na życie, związki i budowanie relacji, ale trudno uwierzyć mi w całkowitą zmianę. Zły będzie złym, dobry będzie dobrym... Po co próbować wiązać się z kimś mając jednocześnie nadzieję, że zmienił się? Co było w niej wyjątkowego, że chcesz po 14latach próbować na nowo? Desperacja? Żal niespełnienia? Z mojej perspektywy szalone.

Chłopie gdzie masz jaja? Sprobuj to sie przekonasz, co masz do stracenia? Albo sie za nia bierzesz, albo olewasz temat, a nie chodzisz jak po parku z rekoma zalozonymi do tylu i rozmyslasz jak Tuwim nad nowymi wierszami.
Szkoda i Twojego i jej czasu, na jakies podchody, 40 lat na karku a zabierasz sie jak pies do jeza..

Życzliwy i tym komentarzem trafiłeś w sedno, Autor zamiast działać woli rozmyślać nad za i przeciw...
Ja bym się w to nie pakował - zresztą po części, Autor sam sobie odpowiedział w pierwszym wątku..
Bez sens !!!

Szi: nie wiem co było w niej takiego wyjatkowego. Kochałem ją, i tyle. Całą. Więc dla mnie wszystko w niej było wtedy wyjątkowe. Dopiero po długim upływie czasu, już po rozstaniu, byłem w stanie zobaczyć w niej te cechy charakteru które dzisiaj też dostrzegam. Miłość odeszła i już nie wróci. Więc w tej sprawie podjąłem decyzję.

Swoją drogą ciekawe jak to jest. Niektórzy mówią że życie jest jak poruszanie się po okręgu. Człowiek wciąż napotyka te same szanse. Ale tak nie jest. Przynajmniej w przypadku relacji. To poruszanie się po linii prostej. Gdy coś się w którejś chwili spieprzy, straci, i coś się skończy, to jest rzeczywiście koniec. Nawet gdyby włożyć w to cały wysiłek, martwego uczucia już się nie obudzi.

Dla mnie to też bez sensu. Ja do byłych nigdy nie wracam. Ale każdy robi jak chce.