Pożyczanie pieniędzy - Netkobiety.pl

Jeśli byłaby bliska mi osoba, której po prostu jest potrzebna pożyczka, a ja miałabym wolne pieniądze i wiedziałabym, że one do mnie wrócą - tak.
Darmozjadom, co uważają, że trzeba im dać, a potem jeszcze błagać o oddanie - nie.
Poważnie przejmujesz się tym, że obrażą się na pół roku? Pff... zawsze możesz mówić, że nie masz wolnej gotówki. Niech idą do banku.

No właśnie ja to tak odczuwam. Jak bankomat. Już przestałam pożyczać i chyba nawet się nie przejmuje co o mnie pomyślą. Tylko jak słyszę głosy wśród rodziny i znajomych, że powinno się pomagać biedniejszym i słabszym to mnie szlak trafia. Czasami pracuje na półtorej etatu z mężem, żeby mi było lepiej, a nie komuś.
Myślałam, że może to ja jestem dziwna. Ale widzę, że macie podobne zdanie

Pożyczyć bym mogła, gdybym wiedziała, ze ktos faktycznie jest w potrzebie, bo mu sie noga powinęła, np utraty pracy z powodu pandemii, ale nigdy nie pożyczyłabym komuś, o kim wiem, że jest leniem i pasożytem i do pracy nie pójdzie bo mu się nie chce.

A już zwłaszcza nie, gdybym się na własnej skórze przekonała, że nie oddaje...

Nie lubię pożyczać bo zazwyczaj jest tak że muszę się upominać o zwrot. Nikt nigdy mi nie oddał pieniędzy tak po prostu bo je miał.
Uważam że każdy powinien rządzić się kasą którą posiada a nie pożyczać bo tak mozna.
Znam ludzi którzy całe życie jadą na pożyczkach, i nie są darmozjadami. Dobra praca, dom, samochód. Ale pożyczają bo mają u kogo. Oddają z pół rocznym opóźnieniem a po chwili pożyczają od nowa.

Jeśli miałbym pożyczyć, to tylko zaufanym osobom, i o których wiem, że są zaradne, a mają tylko chwilowy dołek finansowy  Drobne kwoty, rzędu do 500 zł. Zawsze oddawały.
Darmozjadów wysyłam do banku, niech on się męczy ściąganiem kasy od nich. Tacy są najgorsi, a jeszcze gorzej, gdy się dowiedzą, że jesteś majętny, na co samemu się zapracowało. Czytałem kiedyś historię takiej pary, razem mieli 50tys miesięcznie. Rodzinie nie pomagali, bo żerowała na nich, traktowali ich jak źródło zasiłku. Przestali pomagać im, rodzina się odwróciła, że snoby, a zaczęli pomagać przez serwisy crowdfunding.

Natomiast rodzice nauczyli mnie jednego. Własnym dzieciom się nie pożycza, tylko daje. Wielokrotnie mi pomagali i mam zamiar robić to samo w miarę możliwości.

Pożyczam tylko 2 osobom. Reszcie nie pożyczam, mam gdzieś co pomyślą, czy powiedzą, ze jestem skąpa, czyże, nie chcę pomagać biedym. Niech sami pomagają (oczywiscie tego nie robią).
W ogóle mam od dawna wywalone co pomyślą inni. Martwię się tylko jednym, ze mam nerwicę, i tu faktycznie przejmuję sie tym, co pomyślą inni, dlatego zwykle o tym nie mówię, a czasem to sie nawet izoluję jak mam atak.

Od jakiegoś czasu nie pożyczam, po prostu. Tyle razy zostałam zwyczajnie oszukana przez takich " w potrzebie" że się nauczyłam. Jeśli ja mogę o siebie zadbać i sobie radzic, to inni gdyby tylko chcieli skalać się pracą, to też mogliby sobie poradzić. Nie zyją na innej planecie i maja takie same możliwości jak ja. Jeśli ktoś bliski znajdzie się w potrzebie, to zwyczajnie daję jakąś kwotę bez proszenia i zaznaczam, że nie trzeba tego oddawać. Jednak znajomym, koleżankom, kolegom, nie pożyczam i w sumie mam spokój, bo wszyscy wiedzą jaka jestem i w ogóle przestali o pożyczki prosić. Gdybym policzyła wszystkie pieniądze które straciłam, bo się ulitowałam nad "potrzebującym" to by na niezły samochód starczyło. Wystarczy, więcej nie będzie.

Pieniądze i kwestie materialne są statystycznie najczęstszą przyczyną kryzysów w relacjach rodzinnych.
Dlatego nigdy nie pożyczałem i nigdy nie pożyczę pieniędzy nikomu z rodziny czy znajomych, ale też nigdy nie wpadłbym na pomysł żeby od kogoś pożyczyć. Wszystkie, absolutnie wszystkie przypadki jakie znam pożyczek w rodzinie - skończyły się pretensjami.
Szczerze odradzam.
I najlepiej od samego początku odmawiać. Jak się człowiek  raz zgodzi - trudno będzie za drugim razem odmówić

Maga, może koleżanka nie tyle sobie poradziła bez Ciebie, co pożycza od kogoś innego :-))

Wśród najbliższych osób z rodziny, jeśli nie jest powiedziane, że to dawanie, zamiast pożyczania, to może i bym pożyczył. Natomiast komuś mniej znanemu, to już gorzej..