Siła nałogu. - Netkobiety.pl

widać ze bardzo żonie ufales ze nawet mając dowody nie pomyślałeś o tym ze może nałóg przed tobą ukrywać . Trzeba mieć naprawdę silna wole i wsparcie bliskich osób aby rzucić palenie ona go miala ale nałóg wygrał . Porozmawiajcie szczerze może żona zrozumie i postara się dla ciebie skończyć z paleniem  i dla zdrowia bo papierosy naprawdę niszcza człowieka i w środku i na zewnątrz .

Trochę Cie rozumiem.
Jakieś 8 lat temu rzuciliśmy wraz z mężem palenie. Paliliśmy wcześniej jak smoki.
Przez rzucenie przeszliśmy razem, więc wspólnie sobie opowiadaliśmy co czujemy, swoje spostrzeżenia, relacje.

I wtedy, w tamtym czasie, gdyby on wrócił do palenia, odczułabym to jak zdradę. Trudno to wytłumaczyć, ale tak by było. Nawet mi się wtedy śniło że on znów pali i we śnie byłam wściekła. Była tez raz sytuacja że z daleka wydawało mi się że pali (było ciemno) i podchodziłam bliżej coraz bardziej naładowana i skora do awantury, a okazało się że pali ktoś inny. Dla mnie to byłoby złamanie mojego zaufania i wielki zawód.

Jednak teraz, po latach, gdy rzucanie palenia nie wywołuje we mnie emocji - mąż wrócił powolutku do palenia. I pogodziłam się z tym, jedynie czasami mu powiem że za dużo kasy na to idzie.

Znajomym i rodzinie trochę się nie dziwię - na pewno żona ich prosiła by Ci nie mówili, a oni nie chcieli się wtrącać. Musisz ich zrozumieć. Gdyby Ciebie Twój kolega czy Twój brat błagał "nie mów mojej żonie że wypiłem ten kieliszek / wypaliłem fajkę" to też byś nie mówił, bo nie chciałbyś żeby był na Ciebie zły że donosisz.
Ja też mam takich znajomych którzy potajemnie zapalą i chichoczą że partner dałby im po głowie. Nawet nie traktuję tego na tyle poważnie by iść do ich męża/żony i oficjalnie oznajmiać że ta osoba ich oszukuje. Dla osoby postronnej to jest pierdoła.

Co do żony - trudno mi powiedzieć. Może tez uważała że to jest takie nic i naprawdę w to wierzyła.
Kobiety też przecież często są na diecie i mimo że czasami zjedzą kawałek tortu to wierzą że wciąż na niej są.Może gdy zapaliła jednego papierosa co kilka dni to w jej głowie i tak było że "rzuciła", a ta jedna fajka raz na jakiś czas nic nie oznacza.

Jeśli paliła nadal dużo jak typowa palaczka, a skrupulatnie ukrywała to przez Tobą, to zastanów się dlaczego. W normalnych związkach nie powinno być kłamstw. Ludzie boją się powiedzieć prawdę, bo boja się konsekwencji.
Bała się Twojej reakcji. Bała się że będziesz jej kazał rzucić. Bała się że nie będzie mogła być sobą.

Tak na marginesie:
Gdy widzę te osoby które mówią "och, mój to by mnie zabił gdyby wiedział że popalam" to ja sobie nie myślę "kurde, ale ten biedny mąż jest oszukiwany", tylko "biedna babka, że musi się z tym ukrywać".
Do przemyślenia!

Zamiast zanurzać się w tym poczuciu zdrady zastanów się czemu ona kłamała. Jaka to musiała być presja z twojej strony . Rozumiem rzucać dla zdrowia i w ogóle ale chwalić się tym przy byle okazji ? I to nie swoim nie paleniem ale żony ? Ona jest tylko człowiekiem nie dała rady bała się Ci przyznać. Tak bardzo chciała aby być dla Ciebie tą idealną jaką ją postrzegałeś. Zmień swoją postawę na taką aby nie musiała się bać przyznawać do błędów przy Tobie to nie będzie Cie okłamywać.
Zabrakło wam komunikacji i poczucia bezpieczeństwa w tej relacji. Pomyśl o pozytywach jak się ukrywała z paleniem tak że nic nie wyczułeś to i tak musiała tego robić mniej niż gdy paliła nałogowo.

Przestań się przejmować jak wyglądasz w oczach znajomych i nie szukaj u nich podziwu. Zacznij się zastanawiać jak wyglądasz w oczach żony bo to z nią dzielisz życie. Stwórz odpowiednią atmosferę gdzie bez wyrzutów opowiesz jej o swoich emocjach tak aby ona mogła opowiedzieć bez oceniania jej czemu tak się zachowuje że nie mówiła Ci prawdy. Jak dobrze to rozegrasz to zaczniecie nowy lepszy etap waszego życia gdzie będziecie mogli mieć swoje słabości i dalej się kochali.

Wydaje mi się że autor chciał stworzyć idealną rodzinę z idealnymi partnerami. Zona nie chciała sprawić mu przykrości lub nie jest w jej stylu przeciwstawiać się komuś. Gdzie tu wielkie słowo "zdrada"? Popalała sobie potajemnie i tyle. Nic się nie stało co by wymagało wsparcia. Machnij ręką i żyj dalej. Nie zawsze kształtowanie innych na swój obraz przynosi dobre efekty. Rozumiem, jak by była chora na płuca powiedzmy, to miał byś prawo się złościć. Jest dorosła, żyj i daj żyć innym.

Spokojny123, pewnie twojej żonie jak i waszym przyjaciołom było ciebie żal, dlatego nic nie wiedziałeś. Niepotrzebnie robisz aferę o te fajki. Żona pali i chce palić, dlatego po prostu przyjmij to do wiadomości nie robiąc przy tym krucjaty, bo i po co?

12miecio12, tak, on moze czuć się oszukany, jak najbardziej. Jednak patrząc na ton autora nie jest takie dziwne, że żona cos przed nim zataja...
Teraz zostaje rozmowa z żoną o wyrządzonej przykrości i poproszenie, by więcej nie próbowała kłamać. Jednocześnie zaznacz, że nie będziesz jej zachęcać usilnie do podejmowania twoich aktywności... Może autorze nie zdajesz sobie sprawy, może nie chcesz tego widzieć, może chcesz o tym zapomnieć, ale pomimo czerpania garściami z eko lajfstajlu zmarszczki i tak masz... coraz większe. Tego nie przeskoczysz.

Drogie forumowiczki i forumowicze.
Bardzo dziękuję za tak ożywione odpowiedzi.
Rozumiem wasze domysły w pewnych kwestiach co do mojego związku.
Musiałbym tu napisać 20 stron opowiadania aby pokrótce streścić nasze relacje z żoną. I tego nie popełnię.
Otóż jesteśmy małżeństwem w rozjazdach. Ja wyjeżdżam częściej ale i ona też dużo podróżuje.  Ja w swoim życiu mam wiele zainteresowań i hobby i nie namawiam doń mojej żony. Mamy inne style życia i obycia. Mamy inne charaktery. Moja żona również ma swoje życie prywatne do którego się nie wtącam. Ja mam paru starych kumpli. Ona ma ciągle nowych przyjaciół.  Ja mam swoje  poukładane plany na dzien/tydzien/miesiąc /rok. Ona nie wie co będzie dziś robić. I to drodzy państwo jest piękne. Ona ma we mnie oparcie a ja w niej przypomnienie świata jaki mnie otacza. Nie próbujemy zmieniać się  nawzajem, czy walczyć o to by tylko jedno miało rację.
Czasem nie widzimy się miesiącami i nikt z nas nie podejrzewa drugiej osoby o jakieś zdrady. Jeśli chodzi o moje "nie alkoholowi" to jest to kwestia zawałów w mojej rodzinie. Nie ma związku z alkoholizmem. Jesteśmy ponad to. Ja nigdy od niej nie oczekiwałem żeby robiła co ja zechce. Z resztą to ona jest kierowniczką a ja szeregowcem i jestem z tego dumny. Nie mógłbym popatrzeć w lustro gdybym zaczął jej mówić kim ma być, czego nie robić . Dla mnie już jest nie byle kim.
Można powiedzieć że prowadzimy równoległe życia i spotykamy się w naszym domu. Jestem zajebistym farciarzem bo mam żonę i kochankę w jednym. (Dla tych co nie jarzą,to był żart).  Napisałem do was bo przez chwilę zwątpiłem w  dobre chęci mej ukochanej. Ja wolę smutną prawdę od pięknych kłamstw. Nie jest dla nas problemem rozmowa o tym co się stało. Problemem jest to że nie wierzę w szczerość tej rozmowy i każdej następnej. Za dwa tygodnie do mnie przylatuje i będziemy z sobą przez 14 dni i nocy. Myślę że po pierwszym spojrzeniu w jej oczy będę wiedział wszytko. Tylko co jeśli spojrzę a ona odwróci wzrok.....
Przyznaję jest we mnie lęk lecz wasze odpowiedzi pozytywnie wpływają na procesy myślowe.
Piszcie proszę.
Pozdrawiam.

Konkrety są takie ze nie jestem żadnym oszołomem ieże niczego nie narzucam nikomu. To w waszych umysłach jest pełno domysłów i stereotypów, faceta buraka.
Ona mnie prosiła żebym rzucił bo sama próbowała lecz bezskutecznie, bo mówiła ze to przeze mnie bo palę.
To ona musiała schudnąć przed operacją i dla tego wszyscy przeszliśmy na jej dietę by było jej łatwiej. Dla tego właśnie zbadałem krew by przy okazji dowiedzieć się coś o własnym zdrowiu. Skoro żona może to i ja spróbuję, pomślałem. Skoro ona stara się o zdrowie to i ja tak zrobię.  Nie róbcie ze mnie dieto-świra, który coś sobie ubzdurał i teraz wszyscy na około muszą wpieprzać kiełki i popijać kranówą. Pisząc ze namówiłem ja do rzucenia, miałem na myśli właśnie to że swoim odejściem od nałogu dałem jej szansę której potrzebowała. Z resztą BARDZO TRUDNO mi przypomnieć sobie co było kilka lat temu. Sam dopiero co sobie przypominam, jak to było.  Wszystkie  powody,  wszystkie rozmowy, kto z was pamięta.
Czy jeszcze macie  jakieś konkretne pytania?
Pozdrawiam.

Bardzo się oburzyłeś, dlaczego? Twoja reakcja jest zaskakująca i sporo mówi o Tobie.

Nikt Cię tu nie nazwał oszołomem i skoro nim nie jesteś, to nie rób cyrku o parę fajek, jeśli żona chce palić, to niech pali. Źle, że Cię okłamała, ale według mnie po prostu bała się reakcji lub wstydziła powrotu do nałogu. Możesz spokojnie jej powiedzieć, że Cię to zabolało i podać powód, dlaczego.

Jednakże robienie z tego problemu na skalę światową i porównywanie tego do zdrady - gruba przesada i wskazuje na to, że lubisz wyolbrzymiać. Niepotrzebnie to robisz, bo potem sam się kisisz w powiększonym problemie, który można było w zarodku zdusić.

Spokojny, ale to jest inna waga problemu.
Oszukiwanie to byłoby w momencie, gdybyś nagle się dowiedział, że ona ma pozamałżeńskie dziecko. Albo, że była w innym małzeństwie przed Tobą, a Ty byś o tym nie wiedział. Albo jakby utrzymywała drugą rodzinę za Twoimi plecami.

Palenie papierosów w takim stopniu, że nawet nie wyczułeś, nie jest oszustwem. Więc tak, wyolbrzymiasz. A Twoja reakcja idealnie pokazuje dlaczego ona Ci o tym nie powiedziała. Robisz z igły widły.

To problem tego samego kalibru jak kupno nowej pary butów i schowanie ich, bo mąż się czepia o każdą wydaną złotówkę. Rozumiesz?

A ja uważam, że to było jednak oszustwo, tylko na mniejszą skalę.

Musicie po prostu porozmawiać. Na spokojnie, bez obwiniania się. I nie wyolbrzymiaj tego tak bardzo, bo sam siebie zagnębisz.

Po kolejnych przemyśleniach. Doszedłem do wniosku iż nie jest możliwe by moja żona okłamywała mnie ze strachu przede mną.
Po prostu jesteśmy sobie równi i nie ma się czego bać. Strach przed reakcją odpada.
Myślę że mogę z nią o tym porozmawiać. Jestem gotów.

Przyszło Ci, Spokojny123, do głowy, że być może zupełnie nie zdajesz sobie z tego sprawy, a jednak wywierasz na żonę presję? Ona w Twoich oczach jest tak doskonała, tak wyjątkowa, że ma świadomość, że wszystko, co ten obraz burzy, może zrzucić ją z piedestału bycia idealną. Notabene tak właśnie się stało. To z kolei stanowi dla Ciebie spory problem, bo przecież Ty masz swoją bajkę, a w bajkach księżniczki mają nadludzką moc, dlatego pozbawione są jakichkolwiek wad. 

Z drugiej strony trochę Cię rozumiem, w zasadzie to rozczarowanie. Moja mama kilka lat temu po bardzo wielu latach palenia postanowiła rozprawić się z nałogiem. Jakiś czas później przeżyła, wszyscy przeżyliśmy, ogromną tragedię, ale nie złamała się. Natomiast kiedy złamała nogę, w wyniku czego na jakiś czas była uziemiona w domu, poprosiła znajomego o papierosa, przypuszczam, że z nudów, a potem już się zaczęło - popłynęła z tym równo.
Rzecz w tym, że palenie bardzo szybko odbiło się na jej wyglądzie - znacząco schudła, cera zrobiła się szara, ziemista, wyglądała na zmęczoną i po prostu niepokojąco. Poważnie zastanawiałam się co się dzieje i martwiłam. W tym czasie moi najbliżsi byli już świadomi, że wróciła do palenia, bo syn ją nakrył, a mąż też w jakiś sposób się zorientował, ale że obiecali, że nie będą mnie martwić (ot, taki paradoks), to nie pisnęli pary z ust. Czy miałam żal? Miałam, ale też starałam się rozumieć i mamę, która uznała, że wystarczy mi zmartwień, i moich chłopaków, którzy jej to obiecali.

Mieliście racje. Bała się mnie.
Powiedziałem jej że nigdy jej nie zabraniałem palić. Że jak chce to niech pali tylko niech mnie nie okłamuje. Wytlumaczyłem że jak się poczułem i jak to wygląda z mojej strony. Było jej przykro gdy to zrozumiała. A mi że jednak tak się stało. Zobaczymy co dalej.
Pozdrawiam.

Spokojny123 podpisuję się pod tym co powyżej napisała Feniks35 i dodałabym od siebie - rozmawiają z nią. Masz super związek.
I jesteś bardzo otwarty na opinie innych ludzi - kilka wypowiedzi powyżej napisałeś,

tak głębokie własne przekonania, a wystarczyło porozmawiać.
Super że potrafisz zweryfikować swoje przeświadczenia.