Zerwałam z chłopakiem - Netkobiety.pl

Z góry przepraszam, jeśli temat się powtarza, ale jestem tutaj nowa i nie znalazłam podobnego wątku... Nie chcę tutaj Wam opowiadać swojej historii życia, chcę tylko spojrzenia na sprawę zimnym okiem... Zerwałam z chłopakiem, a raczej to on ze mną... Od dłuższego czasu się nie dogadywaliśmy, ciągle były pretensje itp. Zerwaliśmy już raz, ale wróciliśmy po miesiącu przerwy, ja mu dałam drugą szansę, chociaż inni pukali się w głowę. Kochałam go, uważałam, że warto dać drugą szansę, bo nikt z nas nie jest idealny... Każdy popełnia błędy... Powodem rozstania było po prostu nieporozumienie, on w złości mnie zwyzywał i powiedział, że to koniec. Po tym jak wróciliśmy do siebie było dobrze, ale potem znowu się zaczęliśmy ścierać i nie rozumieć, on uciekał od problemów, był nerwowy, chamski itp. ja zawsze go wspierałam w trudnych chwilach, ale jak takie były to on się odcinał i nie było z nim kontaktu przez kilka dni, potem wracał jakby się nic nie stało. Strasznie mnie to męczyło, bo ja bardzo chciałam mu pomóc. Wystawił mnie też dwa tygodnie przed weselem, stwierdził, że on tańczyć nie umie i nie lubi takich zabawa, chociaż parę dni wcześniej mówił mi, że się nie może doczekać... Powiedział, że go nudzi nasza relacja, że robimy ciągle to samo i on tak nie chce, staranie się wkurzyłam, bo to nie był pierwszy raz. Ja miałam problemy z uczelnią i chciałam żeby wtedy przy mnie był, no i był przy mnie, faktycznie, byłam mu za to wdzięczna! Ale potem znowu zaczął się czepiać o wszystko, że nie mam dla niego czasu, że pracuję itp. Jak wcześniej nie pracowałam to też było źle. A ja mam ten problem, że kocham za bardzo, że się poświęcam drugiej osobie, a ta druga osoba tylko to wykorzystuje. Dodatkowo myślę, że naszym problemem był fakt, że ja jestem z rodziny lepiej sytuowanej od niego, chociaż nigdy nie pokazywałam mu swojej wyższości nad nim. On twierdził inaczej, że jestem materialistką i liczy się dla mnie drogi samochód, prezenty i wyjazdy za granicę, a ja potrafiłam się cieszyć z naszego wyjazdu w góry na 3 dni... Od tamtej sytuacji z weselem (jakoś miesiąc temu) coś we mnie pękło i zrozumiałam, że tak dalej być nie może, że to jest po prostu słabe, mówiłam mu o swoich wątpliwościach, on mi mówił, że pewnie rodzice mi tak nagadali, że nie myślę racjonalnie, tylko pochopnie wyciągam wnioski, bo przecież jest okej... Ale ja już tego nie czułam, napisałam do niego, że chcę pogadać, na to on, że jeśli znowu mam wątpliwości, to on ze mną w takim razie zrywa, bo ja widocznie nie mam odwagi i go ciągle okłamywałam przez te wszystkie chwile... Dodatkowo stwierdził, że byłam z nim tylko dla seksu i jestem pozbawiona uczuć... Poczułam się strasznie, bardzo mnie to zabolało zwłaszcza, że to ja ciągle chciałam naprawiać naszą relację i to ja wyciągałam pierwsza do niego rękę na zgodę. Oczywiście ja nie chcę się wybielać, ani twierdzić, że ja byłam zawsze ok w stosunku do niego. Nie nie byłam, czasami mi się zdarzyło powiedzieć coś w złości za dużo, ale zawsze przepraszałam i żałowałam tego. Czuję się okropnie, wiem że nic to nie da już... Z jednej strony czuję ulgę, ale z drugiej serce płacze i chce wrócić. Jest wgl sens to ratować? Zablokował mnie wszędzie gdzie się tylko da, mamy wspólnych znajomych i mi piszą, że wypisuje posty na fb, że jest mu ciężko po rozstaniu, że wyjeżdża i że został oszukany, a to są kompletne bzdury. Zablokował też moje najlepsze przyjaciółki... Absurd jakiś Dzięki, że wytrwaliście do końca i życzę Wam miłego weekendu