Wstydze się ojca - Netkobiety.pl

Obwiniasz siebie trochę jak dzieciaki DDA .
Moja żona i jej siostra maiły trochę podobnie jak Ty Lucjo ojciec co prawda nie pił od jakiegoś czasu ale tak w zaparte,
od dziecka dziewczyny nie zaznały od niego ciepła był zimny i oschły apodyktyczny,potem przestał popijać ale niewiele się zmienił bo stał się samotnikiem i odludkiem strasznie narzekający, marudny.Okazało się jednak że nie jest potworem.
Trochę dziewczyny się wstydziły,ale ja tam się nie przejmowałem ,bo nie musiałem mieszkać z nim.
Przez lata się przyzwyczaiłem do jego niego on jakby stał się mniej marudny dziwne.
Teraz "słucha się" tylko mnie i trochę szwagra córki sztorcuje i krytykuje buntuje się nieco mniej bo jest chory i zależny ale tylko trochę z nami mu się nie udają jego sztuczki ,także nie rozmyślaj tak nad ojcem masz racje odetnij się na jakiś czas i nie opowiadaj o nim tyle bo sama się nakręcasz.
Żyj swoim życiem i zacznij pracować nad tym że ojca nie zmienisz akceptacja to ważna sprawa nie jesteś za niego odpowiedzialna .
Nawet to że nie dostałaś od niego w dzieciństwie i później tego co potrzebowałaś to nie jest przeszkoda do szczęścia odpuść mu po prostu nie musisz z nim żyć ,a jak będzie schorowany i niesamodzielny to dopiero się będziesz zastanawiać co dalej 
Wszystko da się jakoś zorganizować jak się chce.
Twój partner może się trochę czuć momentami przytłoczony jeżeli często "potępiasz " ojca ale to jego zmartwienie nie Twoje o ile w ogóle to dla niego problem dlatego ,że on może to widzieć inaczej nie jak Ty i tak "czarno"takie sprawy mają wpływ na związek co by nie mówić kwestia zrozumienia,ale nie przez krytykę i nakręcanie tylko poszukiwanie rozwiązania.

Wiem, że to przykre, ale miał prawo się wycofać z tego związku, skoro coś mu nie odpowiadało.
Nie obwiniaj siebie, jak najszybciej wyprowadź się z tej patologii i poszukaj sobie kogoś, kto pokocha Cię taką, jaka jesteś.