uparty i niezdecydowany - Netkobiety.pl

Według mnie nieciekawie to wygląda. On nie chce z tobą rozmawiać o małzeństwie, wyraźnie tego unika. W mojej ocenie on po prostu nie chce narazie tego małzenstwa.
Daj sobie spokoj z naciskaniem na niego aby wszystko załatwiać, to jest upokarzające. W życiu bym tak nie umiała. U mnie obydwoje na równi szykowaliśmy ślub, gdybym tylko wyczuła, że moj przyszły mąż nie chce brać ślubu to odwołałabym choćby tydzień przed.
Jak czytam to co piszesz to niestety desperacja przez ciebie przemawia, chcesz koniecznie związać się jak najszybciej formalnie. Czy taki wymuszony związek da ci poczucie szczęścia, spełnienia?
To dopiero początek twojej drogi życiowej (małzeńskiej), jak chcesz aby to małzenstwo bylo szcześliwe jeszcze 30-50 lat, jesli musisz od samego początku walczyć o to?
Na tym etapie to powinniscie nie móc się od siebie oderwać, tesknic jak szaleni i marzyć o domku w górach.
Czy ty czujesz że on cie w ogóle kocha? Czy ty go kochasz?

Dobrze czyli jak? Że będziesz w końcu czuć się bezpieczna bo z obrączką na ręce?

On jest domyślny i doskonale sobie zdaje sprawę w końcu jesteście po zaręczynach. Tylko czemu miałby chcieć wchodzić w to małżeństwo? Jaki on miałby mieć zysk z tego całego cyrku ? No bo Ty wiadomo w końcu poczuła byś się bezpieczna i gotowa do założenia rodziny i budowania domu. Co on by z tego miał? Zastanawiałaś się w ogóle jakie on ma potrzeby ? Czemu milczy w tej sprawie?

Odtrąciłaś ukochanego. To jest bardzo ciężkie do przełknięcia dla faceta. Bo co on miał w takiej sytuacji zrobić? Wymownie milczy bo pewnie sam nie wie co ma zrobić bo jest sfrustrowany chciałby aby było dobrze ale nie jest bo z niewiadomych dla niego przyczyn nie masz na niego ochoty.

Rozmowa nie tylko polega na gadaniu ale też na słuchaniu zacznij słuchać co do Ciebie twój przyszły mąż mówi. Nawet gdy milczy to też jest wiadomość że coś nie gra. Nie myśl o nim jak o dziecku co nie wie czego chce on doskonale wie czego chce. A on chce związku w którym nie będzie musiał prosić o sex Ty najwyraźniej udajesz że tego nie rozumiesz .
Tu nie ma co płakać tylko zastanów się jak chcesz rozwiązać ten problem gdy jemu się chce a Ty masz anginę. Jak wymyślisz działające rozwiązanie na przyszłe takie sytuacje to mu je przedstaw i zapewniam że nie będzie milczał.

Ile jest tych dobrych chwil proporcjonalnie do tych, w których pojawia się wspomniany płacz, zawód, dorczarowanie? Czujesz się emocjonalnie bezpieczna, kochana, ważna? Bo z tego co opisujesz, to odnoszę wrażenie, że zaręczyłaś się z dużym, sfochowanym i bojącym się odpowiedzialności chłopcem. I nie, głupi sms to na pewno nie za dużo, w sytuacji takiej, jak wówczas zaistniała, masz prawo tego oczekiwać. Mało tego, jego brak jest wyrazem braku szacunku dla Ciebie.

Na pewno jednak nie powinnaś naciskać na ślub, do tej decyzji każdy musi dojrzeć we właściwym dla siebie czasie, wywieranie presji na pewno nie pomaga, a tym bardziej nie działa na Twoją korzyść. Zdarza się jednak, że ten moment nigdy nie następuje i wtedy należy zdać sobie sprawę, że to nie ma sensu i odpuścić. Dlaczego? Bo takie przeciąganie momentu podjęcia konkretnej decyzji zwykle wynika z faktu, że dorosły człowiek nie potrafi jej podjąć w obawie przed odpowiedzialnością, stąd zostawianie tematu na bliżej nieokreśloną przyszłość. I to również jest oznaką niedojrzałości.

Z niewiadomych??? No litości! Przecież Autorka miała anginę, wystarczy odrobina elementarnej empatii, by wiedzieć, że kiedy człowiek źle się czuje, to seks niekoniecznie jest tym, na co ma się wtedy ochotę. W tej sytuacji to nie jej odmowa, ale jego foch jest czymś, co trudno zrozumieć.

Autorko, facet cię zwodzi, a ponieważ w tych sprawach nic na siłę, to powinnaś całkiem na serio rozważyć opcję z wycofaniem się z tego układu. To co opisałaś wygląda na zaciąganie faceta siłą przywiązanego grubym łańcuchem przed ołtarz.
Jest też możliwość taka, że ty masz po prostu taki charakter, że jesteś osobą szybka, konkretną i operatywna, on natomiast to takie flaki z olejem. Jeśli jednak widzisz, że w innych dziedzinach swojego życia potrafi być być energiczny i zaradny, a tylko w sprawie ślubu jest taki ociężały, to wyciągnij właściwe wnioski.

Można przyjąć że on jest wszystkiemu winny i jest niedojrzały i jeszcze ośmiela się fochać ale tak postawienie sprawy niczego nie rozwiązuje.

Albo jemu nie przeszkadza angina albo nawet nie wiedział jak źle czuje się Katarzyna. Ja tu widzę ewidentny problem w komunikowaniu autorki. Nie okazywała że chce czyli przyjęła bierną postawę nie licząc się z potrzebami partnera. Gdyby go odpowiednio wcześnie uświadomiła jaki jest jej stan i że na igraszki tego wieczora nie ma szans to pewnie by nawet nie podjął próby. Tak samo dnia następnego gdy przypuszczalnie poczuła się lepiej nie zrobiła nic aby mu jakoś wynagrodzić brak zabawy poprzedniego wieczora znów przyjęła bierną postawę i nie zrobiła nic. W nim w tym czasie narastała frustracja którą ujął słowami że nie będzie się prosić o to. Autorka po tym dalej jest bierna zamiast jakoś zareagować rzucić się na niego zaproponować że mu zrobi dobrze albo cokolwiek zaproponować wyjście na spacer aby pozbyć się nadmiaru energii.
W efekcie ona płacze on jest obrażony a wystarczy odpowiednio się komunikować aby ukochany nie czuł się jak petent co ma prosić o sex.

Z tego co piszesz wynika jasno, że Twoje pragnienia to dla niego jakaś abstrakcja. Podejrzewam, że nawet zaręczyny to nie był jego pomysł.

Tak bardzo chcesz, żeby Tobie było dobrze,  żeby spełniły się twoje marzenia i wyobrażenia, że nie widzisz jasnych sygnałów, że ogólnie nie jest dobrze,a już najmniej jemu.  Mam wrażenie w dodatku, że jesteś tak zakręcona na swoim punkcie, że on w ogóle boi się odezwać dla świętego spokoju, lub nie chce powiedzieć Ci co o tym wszystkim myśli, bo doskonale wie, że nie spodoba Ci się jego zdanie i nie znajdzie zrozumienia.  Mijacie się z oczekiwaniami.
Ciężko tak żyć z nerwami i frustracją, myślisz że to dobry pomysł ciągnąć go do ołtarza? Później wcale nie będzie lepiej.

Brzmisz jak 29 stara panna, na którą naciskają rodzice i znajomi z każdej strony "OŻEN SIĘ, TO JUŻ CZAS, CO TY TAKA SAMOTNA". Spieszy ci się i denerwujesz się tym, jakby jutro miało nie być świata.

Po drugie - wzięłaś sobie faceta bez doświadczenia na związek ... to [wulgaryzm]. Wiesz co taki facet ma w głowie? On nie będzie myślał w pierwszym związku odrazu o ślubie. On zapewne chce się wybawić, wyszaleć, nadrobić stracony czas. Pomogłaś mu zapewne wstać na nogi bo nie miał powodzenia u kobiet. Skończy się to tak, że on z tobą zerwie. Pobawi się przez jakiś czas z kilkoma kobietami, poimprezuje i dopiero wtedy będzie szukał stabilizacji.

Różni są faceci, ale większość musi się wybawić zanim zdecyduje się na ślub. My faceci mamy to we krwi. Możecie się zgadzać lub nie - na początku musimy przerobić kilka kobiet, zaliczyć kilka przygód, doświadczyć tych emocji aby zrozumieć, że jednorazowe przygody są tak naprawdę fajne przez chwile, ale są bardzo puste i nie dają szczęścia w dłuższej perspektywie. Dopiero wtedy do nas dociera, że warto ustatkować się z porządną kobietą i myśleć o stałej relacji, ślubie, dzieciach bo te imprezy, przelotne znajomości i łatwe kobiety nie dają szczęścia. To jest taki zakazany owoc, coś nieznanego i ekscytującego na początku, ale szybko się nudzi i facet po tym dojrzewa.

To jest tak jak wyznaczymy sobie jakiś cel np zbieramy na wymarzony telefon dorabiając w wakacje u sąsiada. Znacie to uczucie? Pracujecie na coś ciężko, jest ekscytacja, a potem kupujecie ten wymarzony telefon - jest fajnie przez 2-3 dni, a potem to wszystko przechodzi. I w zasadzie samo oczekiwanie dawało więcej radości niż efekt finalny. Tak samo jest z facetami. Faceci muszą przeżyć kilka przygód, wybawić się aby zrozumieć, że po tym etapie zdobywania kobiety(oczekiwania na coś) na jeden raz przez chwile jest fajnie, a potem jest pusta i w zasadzie poczucie, że to było bez sensu.
Dopiero wtedy facet dojrzewa do związku i zauważa, że w zasadzie takie przelotne znajomości za wiele do życia nie wnoszą.

Naprawdę ciężko jest mi uwierzyć w to, że jest facet,który odrazu chce założyć rodzinę i brać ślub i nie ma potrzeby się wybawić. To nie jest w naszej naturze. Dlatego na twoim miejscu przycisnąłbym twojego faceta na ostrą, szczerą rozmowę. Spytaj się go, czy na 100% się już w życiu wybawił i chce się w końcu ustatkować czy nie. Możliwe, że twój facet marzy o innych kobietach bo się nie wybawił, ale boi się odejść bo nie chce cie zranić. Być może jesteście na innych etapach - on nie myśli jeszcze poważnie, ty tak. I lepiej będzie gdy się szybko rozstaniecie i ty znajdziesz faceta, który chce tak jak ty stabilizacji, a on się wybawi i dopiero zacznie dojrzewać.

.                  Nie masz racji. Jeśli facet jest do jakiegoś tam późniejszego wieku (25+) sam, to często bardzo docenia to, ze w końcu poznaje kobietę, z którą coś go łączy i za nic w świecie nie chce jej wypuścić z -rąk, porównuje bowiem jakość życia, gdy czuł się samotny i nie mógł nikogo znaleźć do tego, co ma obecnie. A faceci, którzy powyżej 25 rz nie maja za sobą doświadczeń to rzadko pewni siebie mężczyźni mogący wyrywać laski na potęgę. Jest tez jakaś tam grupa piwniczakow, którzy mając w końcu dziewczynę czują się jak maczo i myślą, ze świat do nich należy, zostawiają dobre partnerki, które ich dowartościowały i ruszają w świat, często jednak okazuje się, ze wcale nie są tacy super jak myśleli i dostają potężnego kopniaka od losu.

mam w rodzinie takich, którzy rozstali się na bardzo długo, zdaje się 2 lata, a teraz mają 2 dzieci, psa, kota i dom

Na podstawie pojedynczych - zgoda. Biorąc pod uwagę dużą ilość można wyciągnąć statystykę - zgodnie z rozkładem normalnym. I nawet już taka statystyka jest - w większości przypadków prawiczek/dziewicza zakończy swój pierwszy związek. Pojawi się etap pt: "Trzeba się wybawić" wiążący się z jednonocnymi relacjami lub seksem bez zobowiązań. W skrajnych przypadkach prawiczek/dziewica utworzą stałą relację z partnerem.'

Tak samo w większości przypadków osoby, które się wybawiły zmieniają swoje życie i kończą imprezować. Zmienia się tryb z ilości na jakość i szukanie odpowiedniego, stałego partnera. W skrajnych przypadkach niektóre osobniki cale życie imprezują i zmieniają partnerów lub nie wchodzą w relacje.

Matematyki nie da się oszukać.

Też mnie ciekawią te statystyki. Bo też po znajomych odnoszę wrażenie że kto ma stały charakter i jakieś tam predyspozycje i umiejętności bycia w związku (ewentualnie jest tak zdesperowany że na wiele przymyka oczy) to tworzy te długotrwałe związki. A jak ktoś szaleje za młodu to często jest taka jego natura i to że stanie się starszy nie gwarantuje że mu się to odmieni. Często też ludzie wpadają w jakieś schematy wybiera taka alkoholika i po burzliwym zerwaniu spotyka się z kolejnym co od wódki nie stroni i tak kolejne związki kończą się po podobnych odstępach czasu. Czasem to się zmienia jak ktoś dorobi się potomka i poczuje się odpowiedzialnym ale nie zawsze. Jest też grupa ludzi co faktycznie ma pecha szuka i nie może znaleźć chociaż spotykając odpowiednią osobę stworzą w końcu coś bardzo trwałego.

uleshe Ty faktycznie masz problem z komunikacją... Albo inaczej Tobie wszystko trzeba mówić, bo Ty świata wokół siebie nie potrafisz zinterpretować... Skoro autorka była chora, to co, ma  się tłumaczyć chłopakowi, jak bardzo jest chora i źle się czuje, to tego nie widać?

Czyli jak ktoś będzie umierać to powinien Ci powiedzieć - "będę umierać" ...

Piszesz też o tym, że na kolejny dzień powinna mu to wynagrodzić? Przepraszam co wynagrodzić? Przecież krzywdy mu nie zrobiła, tym że akurat źle się czuła i nie miała ochoty? Zatem co ma mu wynagradzać? Sorry to nie jest jej żadnym zasranym obowiązkiem się z nim przespać, to powinna być przyjemność dla obu stron, gdzie obie strony wyrażają chęć i ochotę... Seks nie jest po to aby tylko jemu było przyjemnie... Zatem nie bardzo rozumiem, co ona ma mu wynagradzać?  Może jeszcze według Ciebie powinna go przeprosić, że wtedy była chora? Każda dojrzała, myśląca osoba jest w stanie to zrozumieć. A jeśli facet swoje poczucie wartości buduje tylko w oparciu o to, że kobieta za każdym razem jest na niego chętna, to mocno żałosne.

uleshe w innym temacie https://www.netkobiety.pl/t118376.html napisałeś takie coś

czemu w tamtej sytuacji choroba miałaby być usprawiedliwieniem, a tutaj wymówką? jeśli łączysz kłótnię z objawami depresji, tutaj nieporozumienia z chłopakiem również miały miejsce. Rozumiem że masz własny punkt widzenia który ma jakieś uzasadnienie, ale w ogóle sobie nie wyobrażam że np. jestem chory i ktoś mi mówi że to wymówka i dalej czegoś chce, może jestem za bardzo egocentryczny, nie wiem. Miałem już taką znajomość internetową gdzie takie teorie były wymyślane, i nigdy więcej. Osoba która jest chora może potrzebować pomocy z wizytą u lekarza, załatwieniem lekarstw, opieki, niezależnie czy jest to zapalenie płuc czy angina (nawet bagatelizowanie przeziębienia może wiązać się z powikłaniami) a nie jakieś dziwne oczekiwania i pretensje.

podstawy związku? raczej powiedziałbym że szczyt, gdy we wszystkich innych sprawach wspólne życie jest udane, była taka piramida chyba Pawlowa (możliwe że źle napisałem) gdzie było takie pojęcie jak samorealizacja, to byłoby dobre porównanie.

Nie powiedziałabym, że seks jest tą podstawową potrzebą fizjologiczną tym bardziej, że bez seksu się nie umiera. Podstawową potrzebą fizjologiczną jest potrzeba choćby jedzenia, wyspania się, odziania się - ochronienia się przed chłodem.

Seks też jak dla mnie nie jest podstawą związku bo jeśli dwie osoby nie potrafią się ze sobą dogadać, nie czuja się ze sobą dobrze w codzienności to nawet "zajebisty" seks takiego związku nie uratuje. A nawet jeśli ta relacja miałby się opierać tylko na super dobrym seksie to nie byłby to już związek tylko układ. Tym bardziej, że seks to nie jedyny sposób na to aby ze sobą przyjemnie spędzić czas, nie jedyny sposób okazania sobie uczuć, czułości. Tak też sprowadzanie związku jedynie do aspektu seksualnego to straszne uproszczenie...

Natomiast jeśli wszystkie inne aspekty ich związku (potrzeby) byłyby spełnione - zaspokojone, to wtedy ten seks faktycznie mógłby być szczytem tej piramidy maslowa.

witam enya Ciebie dawno nie było na forum:D:D
uleshe są takie sytuacje gdy bez konieczności komunikowania się widać jakie jest czyjeś samopoczucie, podane choroby mogą wiązać się z takimi objawami.

ale na górze piramidy Pawlowa jest samorealizacja i do tego to porównywałem, jaki jest sens w takim spędzaniu czasu razem, jeśli w innych obszarach jest dużo do poprawy? nie wyobrażam sobie tego

ogólnie piszesz w taki sposób że nie da się nie zgodzić i generalnie to jest to co mysle tylko że lepiej napisane, niż sam byłbym w stanie, ciekawa sytuacja dla mnie:D ale ponieważ chetnie zobaczyłbym jak dyskutujesz, podjąłem wysiłek znalezienia fragmentu z którym mógłbym polemizować, i mam:D czyli piramida którą stworzył hmm facet, rozumiem że to w jakiś sposób różni się od sytuacji gdyby stworzyła ją kobieta albo zespół mieszany:)hmm a była też teoria że jeden z uczonych był kobietą chyba Kopernik, nie mam pojęcia o co tam chodziło i skąd pomysł:D ale chyba nikt nie wymyślił teorii że Pawlow mógłby być kobietą:) i pytanie co wtedy;) (gdyby okazala sie to prawda) czy piramida wymyślona przez kobietę miałaby jakieś inne aspekty możliwe do analizowania niż w przypadku gdy wynalazcą był męzczyzna;) (no bo natury samej piramidy to nie zmienia, tylko jakby osobę twórcy) hahhaha nie zdziwię się jeśli nie zrozumiecie o co mi chodzi:D

albo może jest jeszcze inaczej że różni ludzie mogą mieć indywidualną piramidę potrzeb a związek może stanowić dobre lub złe dopasowanie takowych:D ciekawe czy Pawlow o tym pomyślał i jak to badał w ogóle;) chcialem poczytać, wpisalem w google...i nie udalo mi sie znaleźć, może później spróbuje znowu:D jest artykuł pod nazwą "Hierarchia potrzeb" ale tu nie widać metody badawczej;)a na biologii trzeba sie tego uczyć i później odpowiadać na pytania może nie w zgodzie z sobą:D

na temat piramid to można by napisać więcej:)ja np. znam rodzinę która ma taki dom co wygląda jak piramida;)no może nie do końca wygląda,raczej cechuje sie pewnymi podobieństwami:)albo kiedyś mój znajomy opowiadał o piramidach w Egipcie i jakichś urządzeniach pod nimi:D i pokazywal nawet papiery na to które chyba sam narysowal:)nie pamiętam już o co chodziło ale było o czym posłuchać:D tylko jakos przestalem sie dogadywać z nim:( tu mogłyby być głosy zdziwienia, że przecież dwóch takich to powinno się dogadać bez problemu:D ale może na tym zakończę zeby nie popadać w paranoję:D (jeszcze większą)