zbuntowana piętnastolatka - Netkobiety.pl

Jeśli pyta, czy może wyjść i wraca o której obieca, to nie jest tak źle, to oznacza że jest zdyscyplinowana i słowna, wiec aż tak na córkę nie narzekaj że wychodzi i to z chłopakami, bo dziewczyna dorasta, wiec chyba należało się tego spodziewać. Reszta to kwestie mało ważne, no chyba że wolałabyś szukać córki nad ranem po jej znajomych w zamian za to że przed wyjściem zjadła dwudaniowy pełnowartościowy obiad.  Może zaproponuj córce, pozwól jej, zaprosić do domu tych znajomych, poznaj ich, niech zobaczy że masz do niej zaufanie.
Co do reszty - nie stosuj metod polegających na zabranianiu (mimo, że ma jeszcze tyle lat ile ma, ale nie jest także już małym dzieckiem), zamiast zabraniać i nakazywać zacznij z nią rozmawiać, spróbuj potraktować ją jak dorosłą osobę, ale nierozsądną i niepoważną.

Mam prawie 14 latkę,która też wszędzie zostawia po sobie mega syf.Często było tak jak u Ciebie-sprzątałam po niej a bo dziecko ma dwie szkoły,wraca do domu wieczorem a tu jeszcze lekcje trzeba odrobić.No ale bez przesady-wrzucić talerz i kubek do zmywarki to chyba nie jest nadludzki wysiłek.I zaczęłam egzekwować.Na początku była też akcja,że się czepiam.Ale powiedziałam,że ja mogę nie sprzątać.I przestałam przez tydzień.Trzeba było samodzielnie sobie blat umyć by zrobić kanapkę i się nie przykleić,trzeba było umyć podłogę by wylanego syfu nie roznieść po chacie i nie sprzątać całego domu.Zobaczyła ile w weekend zajmuje sprzątnięcie tego syfu z tygodnia,że się ogarnęła nieco.Nie krzycz,nie proś.Powiedz tylko,ze Ty też nie sprzątasz.A jak będzie chciała kogoś do domu zaprosić to będzie tak jak zostawiła po sobie.
Z tym chodzeniem gdzie chce-moja córka bardzo rzadko na tygodniu gdzies wychodzi bo nie ma na to czasu.I tak ma większość nastolatków.
Nie daj sie traktować jak służbę.Pogadaj z nią,przypomnij,ze jest w hierarchii rodziny nie wyżej od Ciebie i tak jak Ty masz wobec niej obowiązek wiktu i opierunku tak ona ma obowiązek uczyć się i pomóc Ci w domu.Jak ona się nie wywiązuje z obowiązków to niech ona sobie pomyśli co sie stanie jak Ty nie będziesz się wywiązywać?
Zaczęłaś nagle tyle wymagać więc nic dziwnego,że Ty jesteś jej problemem.
Jednak jak jej powiesz,że oprócz obowiązków Twoja córka ma jeszcze przywileje wieku nastoletniego-i tu wymienisz stosowne i takie by pannę zachęcić do działania-to kto wie,może sprawy się pomyślnie ułożą?

Moim zdaniem najwazniejsze, bys wiedziała, z kim spotyka się corka, jeśli towarzystwo jest ok, to docen to, ze dotrzymuje słowa co do powrotu. Mnie by martwilo jakies radykalne opuszczenie się w nauce, ale z drugiej strony, 15latki teraz maja dużo nauki, wiem po mojej corce - ja bym zwrocila uwagę, ile faktycznie czasu poswieca na lekcje.

Zabranianiem i odbieraniem przywilejow można się trochę jako rodzic zapedzic w kozi rog, bo w ktoryms tam momencie wszystko już zabrane, a sytuacje dalej ta sama .

Hej. Dziękuję za rady. Wróciłam z pracy Teraz mam drugą zmianę i w tym tygodniu nie mam jak z córą dojść do porozumienia. Szkoda, bo sytuacja odbija się na mojej pracy.
Tak sobie myślę... córka nigdy w stosunku do mnie nie była chamska, arogancka czy bezczelna. Jak jej coś nie pasowało, obrażała się ale kulturalnie.
Od czasu kiedy wychodzi z pewnym chłopakiem (rok starszy) zrobiła się taka . Jest wręcz agresywna. Na każde moje słowo zaczyna podnosić głos.Nie wiem czy on czasem nie ma na nią wpływu. Czy jej nie buntuje. Widzę to tak:
Moja córka mówi mu, że musi iść bo obiecała być o 20.00 w domu a on może na to " ale matka Tobą rządzi ! Nie pozwól jej na to ! ... Itp.
Nie wiem czy dobrym pomysłem będzie jak ją o to zapytam. I czy się przyzna, jeśli nawet.
Co do tego sprzątania po sobie to wynoszenie brudnych naczyń do jej pokoju na stolik już przerabiałam. Nie bardzo to zdało egzamin. Przynosiła je z powrotem na stół do kuchni.
I tak w kółko. W końcu przypilnowana, wstawiła do zmywarki z wielkimi fochami Nie mam na to siły codziennie- ani czasu
Czy wiem z kim się spotyka. Wiem, bo wypytuje z kim wychodzi. Czasem sama mi pokazuje profil na FB albo jakieś fotki z telefonu.
Są to koledzy z gimnazjum lub byli koledzy, którzy teraz poszli do szkoły średniej.

Jeszcze jedna sprawa - niedawno przyszedł do niej kolega rok starszy, znają się z gimnazjum (nie chodzili do jednej klasy ) wytłumaczyć jej matematykę.
Siedzieli w pokoju, uczyli się -spoko.
Po tygodniu ona chciała iść do niego do domu, żeby jej wytłumaczył chemię ( jest w liceum biol-chem)
Nie puściłam jej. Nie znam go na tyle, nie wiem czy byliby sami w domu. Oj była obrażona bardzo. Tłumaczyłam,że może przyjść znów do nas, ale ona chciała iść do niego.
Wyrwało mi się, że jest naiwna skoro myśli że 17-latek ją zaprosił tylko po to, żeby uczyć się chemii.
Myślicie, że źle zrobiłam nie puszczając jej ? Nawet nie wiem gdzie on mieszka a przecież nie będę pytała jej o adres

No, to tyle chyba na razie moich rozterek
Ogólnie to wiem, że czasem przesadzam z ostrożnością, wszędzie widzę gwałcicieli i morderców a dziecko nagle chce być dorosłe ...nie bardzo umiem zapanować nad myśleniem pesymistycznym jak tylko moje dziecko wyjdzie z domu z kimś

Zachowujesz sie niepoważnie. Nie masz wpływu na to dokąd córka pójdzie np. po lekcjach w szkole, czy przypadkiem nie spędzi czasu u jakiegoś kolegi w domu sam na sam. Jesli liczysz na to, ze bedziesz wiedzieć wszystko, to sie przeliczysz. I jesteś na dobrej drodze do tego żeby córka zaczęła Cię okłamywac dokąd i z kim wychodzi. Na razie mówi prawdę, a Ty histeryzujesz. Ona będzie dorastać, a Ty panicznie zaczynasz się bać się tego dorastania.
I właśnie trzeba było zapytac o ten adres.

tak, dobrze zrobiłaś nie puszczając jej. Mogą się uczyć w domu u Ciebie. I powiedziałaś jej prawdę.
Nie musisz na wszystko pozwalać- nie jest dorosła. To że w większości przypadków jest to nauka, to wynika z innych powodów, niezależnych od Ciebie.
Nie zabraniasz jej za wiele, ni dajmy się zwariować, ze musisz pozwalać na wszystko. Musisz myśleć za nią. I jak ma chłopaka, porozmawiałabym o antykoncepcji..

Gojka, słuchaliście Bacha i jedliście pomarańcze, też mam podobne wspomnienia i 100  % pewność, ze po latach On nie te pomarańcze pamięta.
Przypominam, że Ona ma 15 lat, nie 17..

Słuchaliśmy Bacha bo  mieliśmy grać w duecie na popisie w muzycznej.Ja wykłócałam się o interwały w kanonach a on mi potakiwał I żarliśmy te pomarańcze.Żadnej chemii nie było.On mi się nie podobał nie wiem czy ja jemu,ale to nieistotne dla mnie było.Więc wiesz...

Przyjaciele, Ok. Jak jest impreza i rodzice w domu- ok.
Ale powiedz Tajemnicza, spotkałaś się z taką sytuacją, że córka chce jechać do kolegi którego Ty nie znasz, uczyć się i ją po prostu zawozisz? tak to wygląda?

Ale ja zaufanie do córki mam- była sama na obozach, za granicą również. Jest samodzielna, jako 13 latka była na obozie przetrwania. Ale jak kolegi nie znam to nie zgodzę się i już.To do niego nie mam zaufania. Taka ze mnie matka kwoka Z synem tak nie miałam..
I nawet nie o to chodzi, że Oni mieliby seks- na to nie mam wpływu- tylko że ktokolwiek zmusiłby ją do zrobienia czegoś wbrew sobie.
Stałego chłopaka zapewne bym znała wcześniej.

15 latka na pewno myśli o sobie jak o dorosłej. Niepotrzebna ta kontrola
Zadziwiające jak się te czasy przez 10 lat zmieniły, ja od 7 roku życia samemu na obozy jeździłam, od 14 byłam odpowiedzialna za grupkę młodszych dzieci a od 16 za całą dużą drużynę. A tu matka boi się puścić dziewczyny do kolegi. Taka rada, jak jej zabronisz to i tak pójdzie, nie będziesz tylko o tym wiedzieć. Dziecko staje się dorosłym, tego nie da się odwrócić, pora pozbyć się ochoty stałej kontroli oraz uchronienia przed złem świata.

Dzięki

Bardzo mi się podoba Twój pomysł z pogadaniem z córką, tak " po babsku " - tak zrobię. Na pewno napiszę Wam co z tego wyszło.

Co do zaufania - do mojego dziecka mam zaufanie. Wiem, że nie chciała tam iść " na sex".
Ale nie znam chłopaka. Jest też tak jak piszecie. Niekoniecznie nieznajomy musi byc tym "złym" . Kolega z klasy też może się okazać kimś innym niż się wydawał.
Zresztą była parę razy u kolegi z klasy. Ale znam jego rodziców  i znam jego.
Martwię się bo wydaje mi się, że moja córka jest strasznie naiwna. Uważa, że wszyscy są idealni, wspaniali, szczerzy i mili. Że złe rzeczy to tylko w filmach się dzieją i innym osobom przytrafiają.
Dlatego próbuję ograniczyć ryzyko ile się da. Przynajmniej dopóki mam na to wpływ.

Ależ już dawno jej próbowałam uświadomić, że nie można ufać każdemu, że ludzie są różni. Że to co pokazują w telewizji i piszą w gazetach to nie fikcja. Że takie rzeczy mogą się przytrafić każdemu itp . Po jej reakcji na moje słowa twierdzę, że jest naiwna. Zostałam wyśmiana, potraktowana jak paranoiczka i oczywiście cyt." przesadzasz mama "
Martwi mnie jej podejście i lekceważący stosunek do bezpieczeństwa.

Haha Moja mama też tak mawiała, a nie wiedziała 3/4 rzeczy, o których zdecydowanie nie powinna była wiedzieć, a to właśnie przez mniej wiecej takie postępowanie jak postępowanie Autorki, czyli próby kurczowo paranoicznego trzymania dorastającej córki pod kloszem. Niestety 15 latka to nie bezwolna istota, i swój rozum już ma.
Zwracam uwagę Autorki jedynie na fakt, że zbytnim rygoryzmem w traktowaniu dorastającej nastolatki może spowodować tzw. ukryty bunt, tj. spadek rzeczywistego zaufania na pozorne i kombinowania nastolatki jak wyjść na swoje bo ona robi się coraz starsza, czy tego Autorka chce czy nie.