Wspomienia.... - Netkobiety.pl

Azja ja co prawda mam jeszcze tego pulchnego bobasa, ale potrafię sobie wyobrazić co czujesz.. najpierw marzysz żeby szybko wyrosły, usamodzielniły się, Ty się wyśpisz, a potem marzysz żeby Cię potrzebowały, przyszły przytuliły tęsknisz wyłącznie za tym okresem kiedy dzieci malutkie bardziej Cię potrzebowały czy w ogóle dotkliwiej odczuwasz to przemijanie również po sobie? chciałabyś zatrzymać czas?
Niesamowite jest to, że możesz być towarzyszem tego, jak Twoje dzieci rosną, rozwijają się, jakimi ludźmi się stają i w jaki sposób Ty wpłynęłaś na ich ukształtowanie jaki mają system wartości , kim chcą zostać.. z jednej strony mały bobas był cudowny i jakby bezproblemowy, z drugiej strony powoli masz partnerów do prawdziwych rozmów, ciekawego spędzania czasu , nowy rozdział w życiu chwilowo będą się odganiać od mamy jak od natrętnej muchy, ale wrócą jeszcze i docenią Twoje towarzystwo

Ja mam podobnie jak gojka. Nie tęsknię za czasami niemowlęcymi, maluszkowymi. Owszem, zdjęć i filmików mam sporo, czasami oglądam i się śmieję, czasem powspominam jak było ciężko . Moja ma obecnie 15 lat, ale jako dziecko była strasznie absorbująca, stale płakała, nie można się było z nią dogadać, źle spała przez kilka pierwszych lat swego życia. Ile ja nerwów straciłam, ile nocy nie przespałam i jak mi było ciężko... tylko ja wiem. Wcale do tego nie tęsknię. Ciesze się, że mam taką dużą pannicę, że jest już samodzielna, że mogę z nią pogadać jak z przyjaciółką, że mam wreszcie czas dla siebie, że mogę wreszcie żyć własnym życiem. Tak jak pisze gojka, całe jej życie uczyłam ją jak być samodzielną, odpowiedzialną, rozsądną i czekałam z niecierpliwością, aż ta nauka da efekty.

gojka102, tajemnicza75, uwierzcie mi że mi chłopcy tez dali do wiwatu, miałam ich rok po roku i oboje przez bite 6 miesięcy mieli dramatyczne kolki, później ząbkowanie- aż mi ciarki przechodzą na samo wspomnienie;)choroby, jelitówki itp...... ale jednak teraz z persektywy czasu nie wraca się raczej do tego co złe , tylko raczej wspomina te miłe momenty, ten uśmiech na bezzębnej buzi, ręce wyciągnięte na widok mamy a po chwili już zaciśnięte na jej szyi, pierwsze słowa czasem tak przekręcane że można było pęknąć ze śmiechu................ale tak jak piszecie nastolatek jest równie fajny i pewnie za kilkanaście lat będę z rownym sentymentem wracac do tego własnie okresu

Dokładnie to mam na myśli nawet jeśli dopada Cię kryzys - masz do niego prawo. Powspominaj sobie, odżałuj to co chcesz, obejrzyj wszystkie zdjęcia jakie masz i filmy. Taka refleksja jest nam potrzebna, w końcu to matka poświęca wiele lat na wychowanie dziecka najwięcej, było wiele wspaniałych i ciężkich momentów w Waszym wspólnym życiu, ale dzięki temu jesteś tu gdzie jesteś, kształtujesz wciąż swoje dzieci i jesteś dla nich największym autorytetem pomimo tego, że one pewnie teraz w życiu by się do tego nie przyznały. Ponoć upływ czasu widzi się właśnie po dorastających dzieciach.. każdą z nas to czeka Dziewczyny powyżej nie chciałyby wrócić do niemowlęctwa - Ty ten czas wspominasz z nostalgią - każda z nas jest inna i ma do tego prawo. Ja osobiście nie chciałabym cofnąć czasu, jestem jakby na świeżo, bo syn ma 10 mcy, ale jestem przekonana że znajdę się w przyszłości na etapie takim jak Ty teraz.