Czy komuś udało się wyjść z nerwicy lekowej? - Netkobiety.pl

Do tego niestety wchodzi nadużywanie alkoholu. Byłam dwa razy u terapeutki w związku z tym problemem. Terapia polegała na tym, że siedziałam razem z temperaturką ok. 45 min w jej gabinecie, w tym czasie opowiadała mi o swoim życiu, a ja słuchałam.

To nie jest łatwe znaleźć dobrego psychiatrę i terapeutę. Jeśli Ci leki nie pasują to należy je zmienić. Odstawianie leku powinno być stopniowe, po przez regularne zmniejszanie dawki. Nagłe odstawienie może być faktycznie bardzo nieprzyjemne. No i leczenie nerwicy lękowej musi być połączone z terapią. Leki to praktycznie leczenie samych objawów. Terapia ma natomiast na celu dotrzeć do źródła tych lęków.

W takim razie warto poszukać dobrej terapeutki oraz może grupy wsparcia, by zaniechać nadużywania alkoholu.

Parę osób wyżej pisało, że wystarczyła im praca nad sobą. Jeśli Panom faktycznie udało się uporać z problemem samemu to rzecz jasna serdecznie gratuluję napomknę tylko, że jeśli problemy natury psychologicznej są w nas naprawdę głęboko zakorzenione przykładowo wynik wielkiej traumy, zdarzenia z dzieciństwa (czasem nawet niemowlęctwa, niedostępne dla naszej świadomości) to najczęściej techniki relaksacyjne i odżywianie mogą być pomocą, ale bez dotarcia do źródła problemu się go nie rozwiąże, dlatego jeśli uważasz że Twoja nerwica ma głębsze podłoże niż np stresująca praca to naprawdę polecam pracę nad sobą ale pod okiem specjalisty bo dla większości dotarcie tak głęboko samemu jest niemożliwe.
Powodzenia, trzymam kciuki żeby się ułożyło

tak tak, nerwica to poważna sprawa. Mi pomógł ruch i zmiana miejsca zamieszkania.

witam borykam sie z depresją trzy miesiące zmieniam leki  i walczę nieraz mam erazenie ze dostanę pomieszania zmysłów ale od poniedziałku zaczynam chodzic na psycoterapie i licze na efekty

Cześć na depresję ,zaburzenia lękowe cierpię już 13 lat.Leczę się farmaceutycznie.Clonozepanum.
Teraz doszła nerwica,nad która nie panuje.Trzęsą mi się nogi od 13 lat.
Czasem piję.Nie byłam na orzecznictwie  ,bo akurat byłam na kacu i mimo,że złożyłam już tam papiery od lekarza psychiatry więc chyba za dużo nie muszę tam mówić odwlekałam wizytę tam jakbym się bała..nie wiem czego.
Nie mam normalnych znajomych.Wszyscy są z jakiejś patologii.Mam 38 lat.Od poniedziałku zmieniłam numer telefonu i nie chcę by ktokolwiek go znał.Żyję z rodzicami.Nie umiem być w związku.A może czuję,że nie jest mi to potrzebne.Wszyscy "znajomi" mówią żebym rzuciła te leki bo ja je ćpam.Jak mam rzucić  coś co pomaga mi 13 lat??!! I kim oni są,żeby mówić mi co mam zrobić.Sami piją albo ćpają jakieś specyfiki.Moja depresja trwa od 2001 roku kiedy koleżanka namówiła mnie na wizytę u lekarza.Drźeniie NóG zaczęło się w 2004 roku po traumie związanej z gwałtem.Nie panowałam nad tym.Zostalam sama.nie chciałam o tym nikomu mówić bo po co..
ZZaczęłam pić.Wtedy nie czułam tych drgawek.Nie wiem ile czasu piłam..wystarczająco żeby wiedzieć co to alkoholizm..i jakie są skutki jego odstawienia.Rodzice nie rozumieli co się ze mną dzieje..Zresztą trudno było do mnie dotrzeć i o cokolwiek się spytać
Na pierwszej wizycie u lekarza mało pamiętam taka byłam trzeźwa..na druga przyszłam po 2/3 piwach żeby nie telepało i żeby normalnie rozmawiać.
DDziś oszczędzam leki,nie chodzę do pracy,nie wychodzę na dwór.Boję się. Tylko nie wiem czego.Tak jakby to się pogłębiło.Są dni,że nienawidzę wszystkich i wszystkiego.Dni w których  nie panuje nad sobą.Robię dziwne rzeczy.Ostatnio pocielam   sobie nogi.Myślałam,,że dzięki bólowi przestaną mi się trzasc.Nie wyszło.Nie radzę sobie ze sobą i boję się siebie.Martwię się o przyszłość a teraźniejszość mnie przerasta.W tym roku byłam w dwóch pracach.W żadnej się nie utrzymałam dłużej.Nie chcieli mnie.to się czuje...wiem jaka będzie odpowiedź idź do psychologa na terapię
Zacznij coś  z sobą robić..Nie chcę.Chcę sama sobie z tym poradzić,ale jak dotąd nie wychodzi mi to.Jedyne miejsce gdzie wychodzę to do biblioteki czytam książki psychiatryczne.Szukam w nich pomocy.Niie znalazłam.nawet nninie wwiwiewiem po cco tto piisiszisze...

Teraz doszło kłócie w sercu.A drgania jak nie biorę leków są nie do zniesienia.
Raz miałam stan przed padaczkowy nie! Nie z picia.po prostu nie bralam leków i myślałam,że dam radę.
Akurat w ten dzień miałam 3 stresujace sytuacje.niby się trzymałam i było okej.
Dojechalam na osiedle i nerwy puściły..
Bałam się,że upadne,że nie dojde do najbliższej ławki.Lęk byk okropny.Szłam z ręką przed sobą,nogi były dziwne,jakby sztywne...dziwne uczucie..
Udało mi się dojść do ławki.
Teraz mam problemy z miesiaczką..nie mam..nie mogę obliczyć bo ostatnia trwała dwa dni..a pamiętam jak miałam dwa razy w miesiącu..mam dosyć tego stanu.tych nerwów nie wiadomo skąd..lęków które nie dają żyć,nie przespanych nocy,deszczu,braku słońca...i myśli skąd te lęki????????
Czego się boję..że sobie nie poradzę..w pracy..że znowu mnie zwolnią bo mam okres..albo zwolnią bo kłamstwo ma krótkie nogi..jakie kłamstwo? Jedyne co rozumiem dziś to to że trzeba się kłócić,pytać bo tak naprawdę nikt ci nie pomoże...czasem mam takie odczucie jakby ludzie życzyli mi śmierci..jakbym była pryszczem na dupie tego systemu..a pryszcze się usuwa bo drażnią...

Gabrielo, nie jesteś w stanie sama sobie poradzić. Zaufaj lekarzom, opowiedz o tym jak zostałaś skrzywdzona 13 lat temu. To od tego się wszystko zaczęło. Jeśli nie jesteś w stanie o tym mówić to napisz na kartce i daj lekarzowi. Trzeba sięgnąć do samego początku Twoich problemów a nie leczyć tylko skutki: drżenie nóg, alkoholizm. Ktoś Cię bardzo skrzywdził, ale nie wszyscy ludzie są źli. Dlaczego zmieniłaś numer i odcięłaś się od znajomych, czy nie ma wśród nich osób życzliwych które chcą Ci pomóc? A rodzice, czy nie możesz być z nimi szczera?

Przy nerwicach najczęściej występuje jakieś wydarzenie, które pozornie nie jest związane z objawem, ale zaczyna całą karuzelę i póki się do wspomnienia o nim nie dotrze i nie przepracuje, problem pozostanie. Dlatego tak ważne jest, byś poza lekami pomyślała o jakiejś dobrej psychoterapii. Jedną z technik walki z nerwicą jest właśnie to, co opisał ktoś wyżej, czyli podmiana złego odczucia przy wspomnieniu o tej rzeczy, która powoduje nerwicę, na coś miłego. Dodajemy fizyczną przyjemność, do nieprzyjemnego wspomnienia, nadpisując je. Nie jestem tylko pewny, czy bez specjalisty jest się w stanie to zrobić. Przede wszystkim to wspomnienie nie musi być takie oczywiste i może być dosłownie jakąś drobnostką, którą ciężko wykryć lub podejrzewać o takie katastrofalne skutki. Istnieje możliwość wpadnięcia w panikę podczas powracania do wspomnienia, dlatego nie powinno się wtedy być samemu.

Jeżeli chcesz z tego wyjść, poszukaj dobrego terapeuty.

Gabrielo, moim zdaniem na początek powinnaś zacząć od psychiatry i szczerze mu wszystko opowiedzieć od początku.

Spokojnie. Nie wpadajmy w paranoję. Nikt Cię nie śledzi. Mnie też czasami wyskakują jakieś głupoty w telefonie. Jeśli po instalacji jakiejś aplikacji dzieje się coś co Ci się nie podoba, to ją po prostu odinstaluj.

Ja również cierpię na nerwicę lękową..nalozylo sie na to mnóstwo ciężkich spraw przez wiele lat łącznie z traumami z dzieciństwa. Potem dwa chore  związki, brak wsparcia w rodzicach ehh szkoda gadać. Zaczynam terapię poki co byłam raz u terapeutki i od najbliżej soboty juz zaczynam regularne spotkania.leków na razie nie będę brać ponieważ jestem młodą mamą i ciągle karmię..ale kupiłam homeopatyczne L72 na nerwice depresje itd..uzupelniam witamine B12 bo jej niedobór daje mnóstwo objawów nerwicowych więc nie zaszkodzi się tym wspomagać. Mogę również polecić krople o nazwie NERWOBONISOL to kroplki "od księży " sa naprawdę skuteczne wyciszają uspokajają, nie uzależniają i nie otumaniają.także ja się poki co lecze takimi metodami. Trzymam kciuki za Was wszystkich

TAK.

Meczylem sie 8 lat. Nerwica zawsze wracala i bylam wrakiem.

Moja aktualna lekarka dobrala mi dobrze leki i juz po 4 miesiacach mega poprawa a po 6 odstawilam i juz 2 lata mam wszystko OK w zyciu.