Naprawianie błędów innych ludzi - Netkobiety.pl

Zwariowales?

To dorosly facet, a nie dziecko!

Piszesz tak, jakby to był Twój syn przynajmniej, albo niepełnosprawny młodszy brat.
Pomogles mu kilka razy, wystarczy.
Co on z tą pomocą zrobił i w jaki sposób z niej skorzystał - jego sprawa.
Nie rozumiem dlaczego tak się wyrywasz do spłacania za niego kredytu ?! To wręcz absurdalne ...

Zwykły kolega, a w całej sprawie chodzi właśnie o to, że tak jak zostawić zapałki w widocznym miejscu w towarzystwie żywego dzieciaka, tak jemu umożliwiłem zaciągnąć zobowiązanie, którego nigdy nie powinien był zaciągnąć. W tej sprawie bezpośrednio nie prosił mnie o pomoc, ale dużo rozmawialiśmy o studiach, że to jego szansa ale nie ma za bardzo jak podejść.
To był kolega od kilkunastu lat, poznaliśmy się gdzieś w podstawówce, potem zniknęliśmy z życia i ponownie trafiliśmy na siebie w pracy, ja zajmowałem inne stanowisko a on był szeregowym pracownikiem. Wiedziałem że potrafi szaleć, ale myślałem też że skoro trochę później poszedł na studia niż rówieśnicy (3 lata) to wyszalał się i jest ogarnięty.

Tak wiem, nikt mu nie kazał podpisywać umowy, nikt nie kazał wydawać pieniądze na imprezy. Ale ktoś mu to umożliwił. I tutaj sprawa dla Was koleżanki i koledzy. Pomóżcie mnie zniechęcić do tej decyzji, bo gdyby jeszcze on wziął się za siebie, poszedł do pracy i starał się odpracować wszystko, i gdyby ta pomoc miała dla niego jakąś wartość wychowawczą, po prostu kawałkiem nauki życiowej, to jeszcze można coś wynegocjować, np. pomoc w spłacie teraz i najwyżej gdyby zarabiał więcej i radził sobie lepiej, to oddałby mi. Ale tutaj wszystkie siły pójdą na marne, to jest studnia bez dna.

1. Bo szkoda żeby się stoczył na ulicę.
2. Nie chcę, bo liczę się z tym, że zamiast kumpla będę miał garba na plecach.
3. Kumpelstwo, pojawiał się i znikał, ale jak postarał się to był dobrym kumplem.
4. W tym dokładnie przypadku nie, ale gdy już studiował tak, pomagałem w nauce, jak mu zabrakło kasy (bo przepuścił) to mogłem mu dołożyć.
Jestem wrażliwy na krzywdę ludzką i tyle, nic więcej. Po co tyle zła na świecie.

Chodzi też o to, że ma zachowania autodestrukcyjne. Może nie samobójcze, co po prostu potrafi sam sobie sprawić niepotrzebne kłopoty. Borderline, wiadomo.

Przecież to jest dorosły człowiek, za którego nie masz obowiązku brać odpowiedzialności. Pomogłeś mu a on wręcz rzucił Ci tą pomocą w twarz - zamiast docenić, to przewalił kasę. Jak chcesz być naiwniakiem i spłacać za niego kredyt, to założę się, że on z tego baaardzo chętnie skorzysta

Zrozuum jedno - to jest jego zycie, jego decyzje. Jeśli on chce być samodestrukcyjny, to niech sobie jest. To nie Twój problem. Nie przeżyjesz życia za niego. Całe życie chcesz go tak pilnować? A jakby zrobił dziecko jakiejś lasce, którą Ty mu przedstawiłeś, to płaciłbyś za niego alimenty? On musi sam nauczyć się, że jak podejmuje decyzje, to one mają swoje konsekwencje.

PS. Ja też mam niespłacony jeszcze kredyt studencki - przydałby mi się przyjaciel naiwniak do spłaty. Albo poproszę koleżankę, która mi powiedziała o istnieniu takiego produktu bankowego jak kredyt studencki, niech teraz spłaca

Wartość wychowawaczą to będzie miało pozostawienie go samemu sobie, by naprawił swoje własne błędy - to będzie nauka życiowa. Jeśli Ty mu pomożesz - po raz kolejny -- to czego go uczysz? Że zawsze jest ktoś, kto załatwi sprawy za niego, posprząta bałagan. A jak zostanie z tym sam, to nauczy się, że wszystkie decyzje w życiu mają swoje konsekwencje, nauczy się myśleć, zanim coś zrobi i naprawiać swoje błędy.

Jasne. Spłać jego kredyt, rozejrzyj się za kolejnym utracjuszem, po czym pomyśl, dlaczego tak chętnie przejmujesz odpowiedzialność za innego człowieka.

Żaden przytomny rodzic nie zachowuje się wobec swego dorosłego dziecka tak, jak autor wątku wobec kolegi.

vundo niewątpliwie masz problem... ale ze sobą. Zdecydowanie powinieneś popracować nad wyjściem z roli wybawcy. Nie piszę tego złośliwie.  Zastanawiałeś się kiedyś  dlaczego pędzisz  z pomocą  niekoniecznie o nią proszony ? Cokolwiek nie sądzisz o postępowaniu swojego kolegi, to on ma prawo do własnych decyzji... nawet tak skrajnie nieodpowiedzialnych.
Osobiście w podobnej sytuacji zostawiłabym takiego delikwenta samemu sobie. Pozwól koledze dorosnąć. Może dzięki temu uniknie w przyszłości poważniejszych błędów.

a co to jest wilcza przysluga?

To byl troche skrot myslowy, bo Autor zachowuje sie jak rodzic pieciolatka.

Pal sześć kolegę, poradzi sobie. Jak nie możesz się powstrzymać to spłać za niego kredyt.
Ważniejsze jest pytanie co z Tobą?
I o ile nie jest to ślepa strzała amora- bo dla ukochanej osoby niektórzy robia wszystko i na slepo.. to masz poważny problem
Pierwszy raz tak chcesz kogoś wybawiać?
Chciałeś kiedyś komuś pomóc i masz wyrzuty, że tego nie zrobiłeś?
A moze chciałeś zadbać o siebie a ktoś wpędził Cię w poczucie winy?
Rozwiąż to sobie kolego, by uniknąć problemów ze sobą w przyszłości.

Taaaaa.... łatwo powiedzieć

W Rosji na niedźwiedzią przysługę mówi się wilcza przysługa (mają bardzo podobne znaczenie - niedźwiedzia przysługa to jednorazowe, ale dość "mocno" niekorzystne działanie w dobrej intencji; wilcza przysługa to chęć pomocy, która przynosi obustronne niekorzystne działanie). Napomnę, że nie chciałam nikogo urazić tylko w moim kręgu używa się bardziej tego sformułowania. Będę już posługiwała się tylko polskimi związkami frazeologicznymi .

... no to teraz będę na celowniku

Nie chodzi tu o to, czy tu się lubi Rosję czy nie, czy ktoś jest Rosjaninem itd. ale to jest polskojęzyczne forum, więc logiczne, że polskie związki frazeologiczne będą bardziej powszechnie rozumiane.

Nie, ale w dobie naszych "najlepszych" stosunków polsko-rosyjskich lepiej mieć się na baczności .

Po pisząc "my" miałem na myśli "wilki"
A po drugie to był żart... Rozumiem, że mało wyczuwalny.

Vundo - twój problem nie zostanie zamknięty faktem, że kolega wyjeżdża.
Kilka osób próbowało ci wytłumaczyć, że zbyt głęboko ingerujesz w cudze sprawy, co nie jest zbyt normalne. Spróbuj sobie wyobrazić, że ty jesteś na miejscu kolegi i ktoś próbuje "prostować" ci życie, bo uważa, że podążasz zbyt krętymi ścieżkami.
Dla ciebie to jest w porządku? podporządkowałabyś się cudzym koncepcją? w końcu z jakiegoś powodu wybrałeś te kręte ścieżki, a nie cudze, usłane kwiatkami.

Dla mnie sprawa jest zamknięta, bo poradził sobie sam. Nie będę teraz sprawdzał na co wydaje pieniądze, gdzie pracuje, za ile. Nie czuję że ingerowałem i nie prostowałem mu życia. Ale chyba wy macie ochotę na to.

Gdybym wtrącał się w jego życie to:
1. Urządzałbym awantury że trwoni pieniądze na głupoty - nic się nie odzywałem, mogłem jedynie zasugerować że są wydatki i są wydatki na przyjemności. Jaki był stosunek obowiązków do przyjemności, nie wiem i nie oceniam. Widocznie za duży, ale poradzi sobie.
2. Domagałbym się reorganizacji całego życia, kazałbym mu iść do pracy. Nie kazałem, nie szukałem mu pracy.
3. Wszedłbym mu na głowę żeby skończył studia. Nie zrobiłem tego. To wolny człowiek.
Tak naprawdę, chodziło tylko o jedną sprawę z niewielkim moim wkładem w nią włożonym. Cała otoczka wtrącania się, mieszania się - to jest jakiś absurd. A mi chodziło (może to egoistyczne, ale w tle chodziło o dobro drugiego człowieka) tylko o święty spokój i moje czyste konto.

Nic już nie mogę zrobić, więc sprawa skończona.