Rozmowy w zwiazku partnerskim - Netkobiety.pl

Wbrew pozorom to jest kosmiczna technologia, albo nawet gorzej bo niestety jesteśmy bardzo różni. Wielu ludziom ciężko przychodzi wyartykułowanie swoich myśli. A jak już dochodzi np. jakiś wstydliwy temat jak seks to już dla wielu w ogóle masakra. Zwłaszcza że "polska język" to w tej kwestii "uboga język". To jest naprawdę trudne. Wiem to z autopsji.

To sie zgadza sex jest dosc ciezkim tematem ale do przelkniecia. Ja tam nie jestem pewna w zbyt wielu zwiazkach nie bylam (co mnie osobiscie cieszy) ale po pewnym czasie to juz raczej nie powinno byc problemem?  Bez rozmow w zwiazku nic sie nie zdziala, a przy partnerze moim zdaniem powinnismy sie bardziej otwierac, podejmowac kazde tematy, rozwijac sie..

To jesli osoba z ktora chce przeprowadzic rozmowe nie daje mi dojsc to slowa to moge ja pacnac w glowe i powiedziec, ze ma zaczac mnie sluchac a nie samolubnie patrzy tylko i wylacznie na siebie? Wtedy mam szanse na rozpoczecie rozmowy?

A wiec sie znowu potwierdzilo! Przemoc w niczym nie pomaga.

Że to są śmieszne wymówki to nie powiem, ale często ludzie nie zdają sobie sprawy, że nawet jak chcą rozmawiać, zaczynają rozmowy, prowadzą je, to robią to nieskutecznie albo wręcz w taki sposób, który zniechęca innych do podjęcia dialogu.

"Przecież z nim rozmawiam! Mówię mu dużo, na przykład ostatnio mu powiedziałam, że chciałabym z nim spędzać więcej czasu bo za nim tęsknię i że jestem zmęczona pracami domowymi. Jak? No tak - ty nigdy nie sprzątasz, zawsze siedzisz przy tym telewizorze, w ogóle mnie nie słuchasz. Ja potrzebuję natychmiast, żebyś odszedł od tego komputera, ale nie, dla ciebie zawsze ważniejsze te gry i koledzy. Tak? To ja się może wyprowadzę, kto ci będzie gotował i sprzątał? Może koledzy? Pewnie, najlepiej jakbym zamknęła się w piwnicy i tylko usługiwała."

Tak mniej więcej wyglądały "rozmowy" w moim domu rodzinnym, a matka zawsze swoje "z nim się nie da rozmawiać".

Po piąte: przypisywanie własnych myśli drugiej stronie "bo ty myślisz, że ja...", "na pewno się nie zgodzisz, abym..."