Miłość, przyjaźń, a może koniec??? - Netkobiety.pl

Dołącz do Forum Kobiet Netkobiety.pl! To miejsce zostało stworzone dla pełnoletnich, aktywnych i wyjątkowych kobiet, właśnie takich jak Ty! Otrzymasz tutaj wsparcie oraz porady użytkowniczek forum! Zobacz jak wiele nas łączy ...

Szukasz darmowej porady, wsparcia ? Nie zwlekaj zarejestruj się !!!


Forum Kobiet » MOJA NIESAMOWITA HISTORIA » Miłość, przyjaźń, a może koniec???

Strony 1

Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź

Posty [ 1 ]

Temat: Miłość, przyjaźń, a może koniec???

Od czego tu zacząć? hmmmm może tak, jestem tu nowa i już przychodzę z zapytaniem smile Ponieważ są tu starsze osóbki ode mnie i mają większe doświadczenie, pragnę abyście mi pomogły. Oto moja mała wielka historia:
Byłam z chłopakiem prawie 9 miesięcy, nie ukrywam, że to był mój pierwszy poważny związek. Byliśmy ze sobą szczęśliwi. On mnie rozpieszczał, zabierał na przejażdżki, spacery, jak się kłóciliśmy to zwykle o jakieś drobnostki, ale po krótkim czasie szybko się godziliśmy. Pewnego dnia w wakacje opuściłam swoją miejscowość i wyjechałam na dłuższy czas do bardzo bliskiej rodziny. Tęskniliśmy za sobą, chociaż były portale społecznościowe, rozmowy przez telefon. Kiedy wróciłam , spotkaliśmy się. Wszystko było pięknie i tak dalej... Poprosiłam go o kolejne spotkanie jeszcze w tamtym tygodniu, ale taka propozycja nie wypaliła, ponieważ on pracował, dodatkowo jeszcze studia i  prowadził u siebie w domu mały biznesik. Między mną a nim są cztery lata różnicy. Ale zrozumiałam to, że nie może w danej chwili. Po jakimś czasie zauważyłam u niego dziwne zachowanie, mało się odzywał do mnie, jak rozmawialiśmy przez telefon, to wychodziły z tego tylko kłótnie, tak jak na Facebooku; jak się spotykaliśmy to na bardzo krótko z wymówką, że jest zmęczony, a potem pisał mi, że mimo zmęczenia, wyszedł z kumplami na piwo. Któregoś dnia zapytałam co się z nim w ogóle dzieje, skąd u niego takie nietypowe zachowanie. Widziałam, że cięzko mu było odpowiedzieć na moje pytania, które z czasem pogarszały sytuacje. Widziałam, że płacze i powoli zaczęłam sie domyślać co tu jest nie tak. Przełamał się i wyjaśnił mi, że przez ten czas wakacyjny czuł że mnie traci i coraz mniej mnie kocha, ale nie może ze mną zerwać, ponieważ sporo ze sobą przeżyliśmy. Cenię w ludziach szczerość, zamartwiłam się i  dopiero pozniej do mnie dotarło, że wciąż chce kontynuować ten związek i obiecał mi, że się zmieni. No okey.... Dodam, że był on naprawdę ideałem: miał szacunek do kobiet, potrafił poprawić humor, był bardzo wyrozumiały, zawsze potrafił pomóc, zabawny, ale jednoczesnie poważny i rozsądny, przystojny, utalentowany, mądry...
Pod koniec wakacji poznałam kolesia, który okazał sie przyjacielem mojej kumpeli chłopaka (troszkę zagmatwane). Zaczęłam mu się podobać, ale ja miałam już swojego księcia z bajki, więc traktowałam go jak kolegę. Opowiedziałam o nim mojemu chłopakowi i od tamtej pory stał się bardzo podejrzliwy i zazdrosny o mnie, nie pozwalał mi się z nim spotykać, kiedy wychodziliśmy z ekipą na miasto czy coś. Denerwowało mnie to strasznie, gdyż nie lubię byc tak traktowana, znowu zaczęliśmy się kłócić, wypominać sobie wszystko. Między nami było bardzo źle, czułam że się od siebie oddalamy, przestawałam go kochać, kiedy on z pozłości mówił mi o swoich koleżankach z pracy i NIESAMOWITYCH przygodach na imprezach czy o wypadach na piwo. Myślałam przez długi czas nad przerwą.
Któregoś dnia, wybrałam się z przyjaciółkami na piwo, był chłopak jednej z moich kumpeli no i oczywiście koleś którego poznałam wcześniej. Nie ukrywam, że po kilku browarach miałam lekką bombę i on to wykorzystał, całując mnie. Nie spodobało mi się to strasznie, źle się z tym czułam. Miałam chłopaka i nie życzyłam sobie takiego czegoś. Po tygodniu spotkaliśmy się z tymi samymi osobami, tym razem w domu u przyjaciółki. Wiem, że teraz to zabrzmi dziwnie, ale zaczął mi się podobać ten koleś. Tamtego dnia kleił się do mnie przy każdej sytuacji i jak mnie znowu pocałował, odwzajemniłam to. Niepotrzebnie, bo sprowadziło mnie to w dołek i do chaosu w głowie. Nie wiedziałam co robię. Wygadałam się kumpeli, ale ona tylko mi doradziła, żebym zerwała ze swoim chłopakiem i spróbowała czegoś nowego. Takie typowe zachowanie suki, nie chciałam tak. Kochałam swojego chłopaka i podobał mi się jeszcze ktoś inny. Mój chłopak dał jeszcze wiecej powodów, do zaplanowanej przerwy. Nadszedł dzień spotkania, w którym miałam mu o wszystkim powiedzieć, bałam się jego reakcji na tamtego kolesia. Nie mogłam spokojnie z nim pogadać, ponieważ ciągle wydzwaniały do mnie przyjaciółki i namawiały coraz bardziej na nowy związek. Poczułam w sobie pustkę, zrobiłam to, zerwałam z nim, ale mając nadzieję, że się zmieni i że kiedyś do siebie wrócimy. Nie potrzebowałam nowej miłości po zerwaniu. On był załamany, tak samo i ja. Koles, co do mnie zarywał, chodzi ze mna do szkoly. Dziewczyny widząc smutek na mojej twarzy, pomyslaly ze nowy chlopak, zmieni moje uczucia i bedziemy ze soba szczesliwi. Chwila glupoty i po jakims czasie, bardzo krotkim od zerwania zaczelismy ze soba chodzic. Nie potrafiłam go pokochać i sądziłam, że to jakies zauroczenie. Dawałam mu znaki, że nie chce z nim byc, ale on byl za bardzo we mnie zapatrzony. Kiedy mój były dowiedział się o całej sytuacji, rozgniewał się i jednoczesnie był załamany. Było mi go szkoda, chciałam miec z nim nadal kontakt, ale on nawet o tym nie myslal, tylko jak pozostwic marker na jego twarzy. Po dwóch miesiącach związku, moja najlepsza przyjaciółka wygadała, że wciąż myślę o swoim byłym i nadal go kocham. Zdenerwowało go to i mnie zostawił. Byłam wściekła na przyjaciółkę, a z rozstania się cieszyłam. Zawiodłam się na niej, nie wiedziałam ze jeszcze kiedys doprowadzi do utraty mojego kolejnego zwiazku, moglam sama to zalatwic. Dzis sie do siebie nie odzywamy, a z tym kolesiem nie chce miec nic wspolnego. Jak sie pozniej dowiedziałam, okazał się zwykłym palantem, kłamcą i lovelasem. Mam kontakt z moim byłym (1), ale kiedy go zapytałam kim dla niego jestem odpowiedział, że tylko koleżanką. Zgodził się na spotkanie, w którym porozmawialiśmy szczerze, nie szuka on dziewczyny na siłe, nie ma w ogóle teraz czasu na swoje hobby. Wciąż mi na nim zależy, ale mu o tym nie powiem, bo wiem ze zachowałam się jak szmata i suka w jednym. Załuje, że się związałam z tamtym lovelasem. Kiedy pisze ze swoim byłym (1) chce zebym była zazdrosna o jakies jego kolezanki z pracy i prowokuje mnie do jakiejs dłuższej wiadomości, żeby sprawić abym się wściekła.
Mimo, że mi na nim zależy, kocham go, to nie chce mieć teraz chłopaka. Za dużo straciłam, boję się tylko, że on znajdzie sobie jakąś i o mnie zapomni. Ale wciąż mam nadzieję, że do siebie wrócimy.
Co robić? Jak sobie z tym poradzić? Jak oceniacie tą sytuację (wiem, że posypie się pod tym postem fala hejtów, ale ja żałuję tego wszystkiego i codzien staram sie byc lepsza)?Jak myślicie czy my kiedyś do siebie wrócimy? Teraz wiem, że należy kierować się własnym rozumem, a nie przyjaciółkami....
Wspomóżcie sad

Zobacz podobne tematy :

Posty [ 1 ]

Strony 1

Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź

Forum Kobiet » MOJA NIESAMOWITA HISTORIA » Miłość, przyjaźń, a może koniec???

Zobacz popularne tematy :

Mapa strony - Archiwum | Regulamin | Polityka Prywatności



© www.netkobiety.pl 2007-2024