Jak znalezc pomoc - Netkobiety.pl

Jeżeli jest trochę upośledzona umysłowo to może warto postarać się o ile takowego nie ma o orzeczenie o niepełnosprawności.
Da jej to większe szanse na znalezienie pracy gdyż większość firm sprzątających i innych takich pracowników z orzeczeniem potrzebuje.
A co do aplikowania do pracy to czy nie macie tam w Katowicach jakiejś rodziny, znajomych, koleżanek, którzy mogą pomóc?
Może też przysługuje jej renta na tę niepełnosprawność umysłową i dodatkowo może sobie dorobić.
Ja nigdy nie aplikowałam taką drogą o pracę, dlatego nie wiem czy Ty sama za nią nie możesz aplikować jeśli jej dana praca odpowiada?

Jeżeli ma rentę to nie musi iść do pracy.
Nie wystarcza jej pieniędzy na wyżywienie, ubrania, środki czystości?
W jaki sposób mama jest zmęczona, że niepełnosprawna córka nie pracuje?
A mama pracuje?

Zdobycie polskiego numeru to dla Ciebie problem?
Siostra ma chyba telefon?
A jak nie siostra to mama?

Jeszcze jest taka ewentualność, że siostra nie jest w stanie nauczyć się aplikowania nawet gdyby spędziła wiele godzin na nauce z kimś.
Bo jej poziom intelektualny na to nie pozwala.
Moim zdaniem za dużo żądasz od niepełnosprawnej intelektualnie osoby.

Pani  Pasozyt niczego nie będzie się uczyć bo do żadnej pracy się nie wybiera. Po co ona ma się spocić jak siostra wszystko opłaci? Zapłaci bo ma. Jakby nie miała to by nie zapłaciła.
Proste jak konstrukcja cepa. Niestety.
Siostra poszumi, poszumi a potem wszystko posprząta - jak w tym  kawale z brodą.

Tylko ze siostra- czyli ja - juz jest porzadnie zmeczona i mysli, co tu zrobic, zeby Pani Pasozyt nie miala zadnej wymowki, by do pracy nie isc. I naprawde mam dosyc dokladania na jedzenie. I powiedzialam, ze gdy przyjda 13stki, to musza wyjsc na prosta, a ja przestaje zakupy robic. Zacznie sie chleb ze smalcem, to pasozyt spokornieje.

Gdyby ona z matka nie mieszkala, to by z glodu dawno padla. Tylko mi matki szkoda, bo jest miedzy mlotem a kowadlem.

Do powstanie tych długów matka w jakiś sposób się przyczyniła nieumiejętnie gospodarując pieniędzmi.
Nie zrzucaj całej winy na siostrę, to jest osoba intelektualnie niepełnosprawna.
Może sobie nie zdawać sprawy z konsekwencji swoich działań. niczym nieletnie dziecko.

A co do aplikowania - wcale nie jest tak, zeby musiała składać aplikację o prace przez internet. Można napisać odręcznie i zanieść do zakładu, który chce ją zatrudnić. W napisaniu podania mogą jej pomóc w MOPS i urzędzie pracy też. Gdyby naprawdę chciała pracować to by znalazła sposób aby to podanie dostarczyć. Po prostu wciskają Ci kit żeby ściągnąć z Ciebie kasę.

Nie zawsze. Bo np. są ogłoszenia na OLX gdzie nie ma nazwy zakładu a tylko stanowisko, miejscowość i konieczność aplikacji przez internet.
I weź pod uwagę, że mamy do czynienia z osobą niepełnosprawną intelektualnie, która z powodu upośledzenia pracy mózgu ma swoje humory, deficyty, inny sposób postrzegania wielu spraw. I ma rentę, nie jest pasożytem. Tylko nie potrafi umiejętnie gospodarować pieniędzmi i nie ma nikogo obok niej kto by jej w tym pomógł.

A, jeszcze trzeba dodac, ze siora zostala tak wychowana, ze trzeba jej prawie wszystko pod nos podac- a najlepiej prace i faceta z kokardka na szyi. Oduczanie tego, co spier..lili moi rodzice, jest bardzo czasochlonne, kosztuje mnie wiele nerwow, czasu i nie moge sie doczekac, az kiedys po smierci matki zerwe z siora kontakt. Przykre, ale prawdziwe. Ta kobieta tylko psuje mi nerwy. Matce zreszta tez, przewaznie z nudy urzadza awantury i dlatego matka jest zmeczona.

Ona powinna chodzic z CV od drzwi do drzwi, a tymczasem wiekszosc ogloszen teraz w necie. No i jest klops. Chyba tylko faktycznie glod ja moze zmusic, bo ja juz sama nie wiem, co. Ona jest w stanie pracowac, tylko nie potrafi w obecnych warunkach szukac pracy. I to jest zamkniete kolo.

Wlasnie rozmawialam z mama, ktora sie zgodzila, zebym juz zakupow nie robila. Zaplace tylko w spoldzielni. I powiedzialam matce, ze gdy siora przy kompie siedzi, to nie wiadomo, po co, bo i tak nie jest w stanie aplikowac o prace. I matka sie zgodzila, ze musza sobie dac rade. A siorze napisalam, by mi nie pisala, ze nie ma co jesc, bo jej nie obchodzi, czy ja mam co jest. tak jest sprawiedliwie. One sa dwie, a ja jedna. Mi nikt nie pomaga i nikt si emna nie przejmuje. Radze sobie sama i jestem z tego dumna. 

Przenioslam sie do Niemiec, gdzie mam lepsze zycie niz w Irlandii i teraz bronie mojego nowego zycia, by sie nim cieszyc, a nie tylko wydawac na nie swoje rachunki. Mam do tego prawo. Slonce swieci, a ja dostaje depresji, gdy mysle o tzw. domu.

Musze sie troche odciac, bo mnie to wszystko dobija.

W prawie każdym większym mieście są jadłodajnie dla ubogich.
Za darmo można dostać obiad, jakiś suchy prowiant.
Skieruj tam siostrę i mamę gdy będą mówić, że nie mają co jeść.
Tam nikt nie pyta o dochody, stajesz w kolejce w ustalonym miejscu, godzinie i czekasz aż podadzą jedzenie.
Jest coś takiego jak Warsztaty Terapii Zajęciowej.
Może można zapisać tam siostrę aby mama mogła od niej odpocząć na kilka godzin.
Są tzw. Spółdzielnie Socjalne dla osób niepełnosprawnych. Mogą tam zostać zatrudnieni do prostych prac.
Sprawdzałam, na terenie Katowic jest ich kilka.
Na Facebooku są różne grupy pomocowe w danym mieście.
Załóż sobie konto i tam spróbuj popytać o pomoc w sprawie pomocy w napisaniu aplikacji czy nawet uzyskaniu konkretnej pracy dla siostry.

Mam nadzieję, że Ty pomagasz pokrzywdzonym przez los. W każdej rodzinie jest zawsze taka osoba, która wymaga wsparcia materialnego. Podobno dobrzy ludzie oddają 10% swoich dochodów dla  potrzebujących. Masz szansę się wykazać
Jak dasz od siebie tyle ile daje autorka, a w zamian spotkasz się z kolejnymi roszczeniami i pretensjami, to zrozumiesz skąd ta złość

Pomagam. I to obcym osobom, nie rodzinie. Czasami nawet więcej niż 10% moich dochodów jeżeli zbiórka tego wymaga i jest mało czasu. Niektóre operacje, leki to koszty na miliony. I udaje się nazbierać dzięki obcym ludziom. Wejdź na stronę Sie.pomaga. Zobacz ilu jest darczyńców. A WOŚP? Miliony złotych od zwykłych ludzi. Niektórzy złotówkę, kilka złotych a ogrom ludzi duże pieniądze wrzuca do puszek anonimowo, nie dla poklasku.
A złość na siostrę inwalidkę i to nawet większa niż na nieogarniętą matkę niczemu nie służy.
Pretensje to do losu  czy jak kto wierzący to do Pana Boga trzeba mieć

To nie jest złość na siostrę. Zrozumiałam, że autorka nie ma już siły, żeby samotnie dźwigać długofalowy ciężar finansowy. A to nie to samo, co pomoc na stronie siepomaga  lub  jednorazowe wrzucanie kasy do puszki. To nie jest także radosny przelew jednorazowy, żeby uspokoić własne sumienie.

Jeśli chodzi o pomoc,  to uważam, ze MOPR powinien się tym zająć, ponieważ mają tam specjalne programy pomocowe. Siostra może jedynie tam zadzwonić i poprosić o pokierowanie w tej sprawie, a może już to zrobiła? Przecież siostra nie jest ubezwłasnowolniona, a na miejscu jest też jej mama. Obydwie mają, z czego żyć, a nawet wiedziały jak zaciągnąć pożyczkę.

Dziekuje za zrozumienie wlasciwe moich emocji. Moja siostra zostala wychowana w taki sposob, ze wszystko trzeba jej podsunac pod nos i odwracanie tego procesu przeze mnie wize sie ze zszarganymi nerwami. Ona jest nauczowna brac, brac, wiecznie za malo i wieczne pretensje, ze kielbasy i miesa nie ma. Ja, gdy robie im zakupy zywnosciowe, to bez miesa , wedlin, parowek- czyli tego, co siora kocha najbardziej. Kupuje serki, ryby, takie podstawowe rzeczy, by bylo co jesc, ale tez, by pokazac siorze, ze na mieso musi zarobic. I caly czas jej powtarzam, ze na mieso musi zarobic. Ze swiat nie jest od serwowania jej wszystkiego pod nos.

W dziecinstwie, gdy obie mialysmy padaczke i bralysmy na to tabletki, ja probowalam myslec o tym normalnie i caly czas powtarzalam siostrze, ze mimo tabletek moze miec normalne zycie i cieszyc sie nim. Ale siora zawsze wolala miec depreche, jeczec, ze jest chora i ciagle sprawiac, by jej kazdy wspolczul, mimo ze nie byla az tak chora. Ja wyszlam z padaczki, ona nie i to tez caly czas powoduje, ze ona sie uwaza za wielce skrzywdzona i warta wspolczucia, kiedy tak naprawde padaczka w ogole nie wplywa na jej zycie. raczej odpiwedzialne jest tu jakies opoznienie intelektualne, depresja- samozawiniona- plus jeszcze problemy natury psychiatrycznej.
Ojciec fortune na korepetycje wydal, by mature zdala. nawe t po tej maturze zrobila technika prac biurowych. A potem 10 lat nie miala pracy i sie cofala bez kontaktu z ludzmi. Potem te 6 lat pracy w Ikei jej dobrze robilo, bo byla miedzy ludzmi, pieniadze byly w domu i matka miala troche oddechu. A od kiedy stracila prace w 2022 roku w listopadzie, znowu regres.  W zeszlym roku w pazdzierniku miala prace na miesiac- MOPS jej to zlatwil w katowickim Caritasie i nie utrzymala tej pracy. Nie wiem, dlaczego ja stracila, bo pani w Caritasie byla bardzo za tym, by jej pomoc. Tylko ze siora ma blokady mentalne i nie chciala zmienic grupy inwalidzkiej na znaczna, co by jej dalo wiecej szans na prace. I Pani w MOPSie powiedziala, ze z nia wiecznie w tym Caritasie byly problemy.
Za to w tej Ikei z nia problemow nie bylo, bo ja tam wiecznie chwalili. Dopiki odmowila sprzatniecia gowna w toalecie na wystawie (ludzie potrafia byc kompletnymi debilami , jesli chodzi o zalatwianie sie w toalecie na wystawie). NO i prace stracila bez odprawy, dyscyplinarnie.
Pani w MOPS jest ze mna w stalym kontakcie, siedziala z nia przy komputerze, byla jeszcze z jakas psycholog u mamy, i wyslaly siore na te jakies warsztaty przygotowujace do pracy. Siora jednak nic z tego nie wyniosla, skoro nie umie aplikowac o prace. Na Boze narodzenie kupilam jej ksiazki- cos w stylu- jak skutecznie szukac pracy. Ale to nic nie daje, bo z nia by trzeba bylo siedziec i pilnowac, by cos z ksiazki wyniosla. JA nie mam na to czasu, bo musze pracowac na wlasny dach nad glowa. Dzis zaraz tez napisze do tej pani z MOPSu, ze dalej jest problem, mimo warsztatow. I PAni znowu bedzie myslec, co zrobic.
Syn kolezanki sie zgodzil na nauczenie siory tego, oc jej potrzeba, wiec zorganizuje to w przyszlym tygodniu.

Lata swoje siora ma, nadwage tez, ale skoro byla w stanie sprztac 6 lat, to dlaczego ma tego nie robic teraz? Ma tylko 44 lata. Pracy biurowej i tak jej nikt nie da. A ona bardzo chce byc sprzataczka, bo to lubi. Tylko tez mammy do czynienia z czlowiekiem, ktory ma w dupie opoinie rodziny i cos do niej trafia, gdy obcy cos powie. A do tego dochodza fochy w stylu: nie, na pokojowke do hotelu nie pojde- bo by musiala czyscic kible... A ja sie jej pytam: a co pokojowka robi? Czyta ksiazki? Czy tez sprzata, tyle ze po gosciach?
W zeszlym roku nie chciala uslyszec o pracy popoludniowej. Tera zjuz sie by zgodzila na kazda zmianie. To ktos, komu ciezko wyjsc z jakiejkolwiek strefy komfortu, gdy sobie cos ubzdura i ta strefe konfortu trzeba rozwalac dynamitem , a niejednokrotnie szantazem. Matka jest zmeczona i ja, bo jesli od siory cos chcemy, to trzeba ja wiecznie szantazowac. To jest meczace. Kto z was chcialby sie z tym meczyc?

Ja tez zwrocilam siorze uwage, ze matka sama tych pozyczek nie zaciagnela , a kase wydawaly obie. Bylo wielkie oburzenie, gdy przynioslam mamie adresy i telefony jadlodajni w zeszlym roku w kwietniu, gdy mialy te niezaplacone raty. I mowilam siorze, ze moze trzeba by bylo mieszkanie zamienic na tansze, w innej dzielnicy Katowic, zeby moze splacic te mamy dlugi w calosci- a nabraly dlugow na 51 tysiecy, hu wi na co. 17 tysiecy kosztowal jakis pierd.....ny zestaw porcelany szwedzkiej, bo siora chiala miec posag. A zadnego faceta na horyzoncie. To sie wydarlam, ze niech te  talerzyki zre za swoja glupote. MAmie w koncu ta firma porcelanowa dlug odpisala na straty, bo matka jeczala, ze kasy nie ma. No i to skreslili.
I oczywisice sugestia przeprowadzki wywolala kolejne oburzenie, ze ona ma juz tu swoich lekarzy i bedzie musiala zmieniac. No to ja sie towarzystwa pytam: jakbyscie sie czuli, kiedy na kazde rozwiazanie siora ciagle by Wam rzucala klody pod nogi i wyrazala sprzeciw? Mi nerwy puscily. Matka powiedziala, ze chce byc pochowana na innym cmentazru niz ojciec. Bo nasz tata kiedys po smierci tez zostawil dlugi w 2001 roku i ja to musialam wszystko odkrecac i dzwonic po windykacjach. 22 lata pozniej matka robi dlugi. Siora powiedziala, ze na dwa cmentarze lazic nie bedzie. No to wybuchlam, ze matka jej zrec daje, dach nad glowa, a ona nie pojdzie na grob matki? I sie spytalam, czy chce w dziob. Potaknela, bo nie wierzyla, ze dostanie. I wywalilam z jednej i drugiej strony, bo to juz byl szczyt bezczelnosci i czarnej niewdziecznosci powiedziec, ze sie na grob matki nie pojdzie, kiedy ta matka zapewnia dach nad glowa. Nie cierpie niewczecznikow, a siora jest czarna niewdziecznica, ktora nie docenia tego, ze matka zapewnia jej komfortowe zycie na tyle, ile moze.

A co do sciagania kasy- od kiedy w 2006 roku wyjechalam, to mojej matce sie wydaje, ze ja sram pieniedzmi. I tez matce powiedzialam, ze skoro ja zasuwalam na kuchni na zmywaku, sprzatalam, na kasie siedzialam, kanapki na deli robilam swego czasu, kurczaki sprzedawalam, to jakim prawem moja siora wybrzydza na prace? W czym ona jest lepsza ode mnie? To mam mam zawsze zasuwac i kase slac, a ksiezna pani bedzie wybrzydzac na prace, tak? Moje euro nikomu nie smierdzialo, gdy zasuwalam jak dziki osiol, ale siora ma prawo wybrzydzac, tak. No to ja dziekuje za cos takiego. To sie dziwicie, ze jestem sfustrowana? Nie moge sie doczekac, az kiedys sie od siory odetne i juz jej teraz mowie, by liczyla na siebie, a nie na moja kase w przyszlosci, gdy matki nie bedzie. Ale ona w to nie wierzy. Az bedzie twarde ladowanie po matki pogrzebie, gdy zostanie z renta 1200 zlotych, ja kupie jej male mieszkanie, ktore z tej renty oplaci i moze jej zostanie na chleb z maslem.
Ja kiedys lot do Polski odwolalam, bo matka nagle sobie zazyczyla 1000 zlotych co miesiac, a ja nawet tyle swego czasu nie moglam zaoszczedzic. No i sie zdenerwowalam i nie polecialam do mamy, by pokazac, ze na glowe upadla. To bylo w czasach, gdy jeszcze nie mialam pracy biurowej.

Skoro ktos uwaza, ze ja mam obowiazek pomaganie komus, kto nie chce pracowac, to ja chetnie ten obowiazek przerzuce na niego.......Tym bardziej, gdy tu ktos pisze, ze pracowac to ona moze, ale nie musi. No to moze wez sobie takiego pasozyta na utrzymanie, co? Ja chetnie ten ciezar przerzuce na kogos innego, nawet doplace za wziecie jej.

Moja matka nie wie, ze ja oszczedzam na sowja przyszlosc, bo zaraz by zazadala, bym te wszystkie ich dlugo poplacila. Ale to dopiero by sie siora rozbestwila. To juz by w ogole lezala, z przeproszeniem, cipa do gory na kanapie. Stac mnie na to, by cale te ich dlugi splacic w calosci, ale dlaczego ja mam uczyc kogos, ze zawsze zaplace za czyjas glupote? I matka i siora musza wiedziec, ze glupota ma swoje konsekwencje. Mama ta lekcje przyjmuje z pokora, a siora wiecznie kreci nosem, ze miesa nie ma w domu, ze nie ma sie w co ubrac, bo czeka, az ktos cos kupi i jej z nieba spadnie. A ja tego jej nie chce uczyc. Bo to jej zadnej przyslugi nie odda. Siora jest narcystycznym sobkiem, ktory ciagle pyta: A co ze mna? A ja jej zawsze na to, ze jest odpowiedzialna za swoje zycie i jesli je spierdoli, to bedzie jej wina.
Mowimy o osobie, ktora pojdzie na poczte i zaplaci mamie rachunki, zrobi zakupy, a gdy sie je jakis termin orzeczenia konczy, to lazi po leakrzach, by jej ZUS wyplacal rente od nowa. Kolo wlasnych czterech liter zawsze sie ogarnie, by jej bylo dobrze. Tyle to ona potrafi ogarnac. Ale wszelka jakas dyskusja z nia to jest walenie glowa w mur, i to od lat. Ale wczoraj sie z matka zgodzilysmy, ze brak moich zakupow siorze dobrze zrobi.

Matka ze mna siedziala nocami, gdy mialam ataki padaczki, po szpitalach ze mna jezdzila i cale zycie nam poswiecila. Ja nie mam problemu z pomaganiem mamie. Mam byla u mnie w Irlandii i zaprosilam mame w tym roku na sierpien do Niemiec. Oczywiscie bez siory, bo inaczej bym nie odpoczela psychicznie, a matka tez. Matce kupilam ostatnio kurtke na wiosne, bo swoja siorze dala, bo ta nie miala. Ale tez uczulilam matke, ze mloda ma wszystko , co ma, zerzec do dziur- buty, ciuchy, az zarobi na nowe. Nie ma tak, by miala cos za nic.

A ze pomaga matce, gdy z nia mieszka? Laski nie robi- gdy sie mieszka razem, to sie pomaga. A jesli sie nie podoba mieszkanie z mama, to droga wolna- moze sie zawsze spakowac i wyjsc. Tylko gdzie? U mamusi ciepelko i zawsze w lodowce czy szafce cos. Mowimy o kims, kto wyjadl matce 2 lata temu cala wedline, ktora kupilam w styczniu, gdy przylecialam do Polski, gdy ich lodowka byla pusta. Dwa plasterki matce zostawila. Gyd stracila prace, a matka sie ruszac nie mogla, to trzy dni nie dala matce jesc, poki matka ne zaczela mi plakac w sluchawke, ze nic je mloda nie dala przez 3 dni, tylko sobie robila zarcie. To wydarlam sie tak po siorze, ze jesli w tej chwili nie zrobi matce kolacji, to dzwonie po policje, karetke i sprawie, ze straci zasilek pielegnacyjny i zamnka ja w izolatce. I od tej pory bez zslowa robi posilki matce. To bylo dwa lata temu. Gardlo wtedy zdarlam, bo bylam jak wsciekly smok i do tej pory nie moge tego zapomniec. I tez dlatego mi sie zbieralo, by wywalic siorze w dziob pozniej. Gdyby ktos Wam matke 3 dni glodzil, to tez by Wam nerwy puscily.

Siory nigdy nie zaprosze, bo to jest tak, jakby ktos zaprosil marudzacego wampira do domu, ktory tylko narzeka i energie wysysa. Mi cos takiego niepotrzebne, bo ja sobie cenie w zyciu spokoj. A jesli ktos sie tu na mnie oburzy, to ja chetnie do niego siore na urlop wysle, czemu nie?To zobaczysz, z czym sie mecze latami.

Jedyne, co mnie denerwuje, to pasozyt- siora- ktory na tej pomocy matce korzysta i wiecznie ma fochy, ze czegos za malo, a samej jej sie nie chce niczego zrobic, by bylo lepiej. Nawet szantaz emocjonalny w stylu: nie kochasz matki, bo gdybys kochala, to bys poszla do pracy - gowno daje. Bo narcyz przeciez kocha siebie i wlasne cztery litery, niezaleznie od tego, czy kobieta jest narcyzem, czy facet. Tu uwaga do wszystkich piszacych o relacjach toksycznych- jedyne na lekarstwo na nracyza to brak kontaktu. Predzej czy pozniej, Ja sie tego braku kontaktu doczekac po smierci matki nie moge. Oczywiscie zycze mamie, by setki dozyla, a jest w dobrym zdrowiu. Po prostu z uplywem lat poglaebia sie rodzial ppomiedzy mna a sobkowatym narcyzem, jakim jest siora. Matke kocham, a siory juz dawno nie.

Nic, ide pisac na Whatsappie do MOPSu. I moze w przyszlym tygodniu, gdy przy nauce aplikacji na ogloszenia mloda mimo wszystko wysle CV, moze cos drgnie. Bo ja juz naprawde nie mam sily zarabiania na dwa domy. Tym bardziej, ze jestem sama i nie mam drugiej pensji. Licze tylko na siebie, bo zycie mnie nauczylo, ze inaczej sie laduje z reka w nocniku. I tego tez probuje pasozyta nauczyc, zanim wyladuje w tym nocniku.

Przykro mi bardzo i rozumiem, co czujesz, rozumiem twój gniew i frustrację. Miałam dość podobną sytuację, chociaż bez porównania dużo łatwiejszą. Przede wszystkim nikt nie przymierał głodem, tylko istniało ryzyko wejścia komornika i chodziło o osobę całkowicie sprawną intelektualnie, tylko pogubioną w życiu. Mojej mamie było jej żal i bała jej się odmawiać, mnie było żal mamy. Wszelkie próby wpływania na siostrę kończyły się awanturą i w końcu przekonałam mamę, że tylko ona może na nią wpłynąć, że ustępując jej robi jej i nam wszystkim krzywdę. Po tym, jak siostra po raz kolejny zaplanowała sobie wakacje za pieniądze z parabanku, a do okien pukał komornik, mama w końcu nie wytrzymała. Otrzeźwiło to moją siostrę na tyle, że z wakacji zrezygnowała, teraz nawet dorabia sobie, żeby szybciej pospłacać długi, sporo już udało jej się uregulować, po prostu zmiana o 180 stopni.
Nie wiem, jaki wpływ na zachowanie twojej siostry ma jej niepełnosprawność intelektualna, zdaję sobie sprawę, że u ciebie problem tak łatwo się nie rozwiąże... życzę ci siły i cierpliwości, no i konsekwencji. Nie ustępuj, wpływaj na zmianę nastawienia mamy jak tylko się da.

Autorko, dlaczego Polak?  Tego nie rozumiem.