JAK UTRZYMAĆ NERWY NA WODZY I NIE UPAŚĆ... - Netkobiety.pl

Dzięki za te słowa miło jest wiedzieć że ktoś mnie wysłuchał. Jeśli chodzi o mój związek to tak kocham go tylko też mam wrażenie że jednak tylko ja o to walczę. Masz rację z tym że praca to praca i powinnam o tym rozmawiać ze swoim partnerem tylko on cały czas mówi że nie chce myśleć negatywnie a ja jak z kimś tego nieprzegadam to sama sobie też nie poradzę dlatego trafiłam tu i widzę że dobrze trafiłam.   zapomniałam chyba jakto jest żyć normalnie bez atakow paniki i duszności ....  Moje życie to teraz takie błędne koło denerwuję się pracą wracam do domu chce o tym pogadać i zaczynamy się kłócić i jest jeszcze gorzej bo zaczynam się dusić i kładę się do łóżka co z koleji jego wyprowadza z równowagi ....a ja nie potrafię wtedy zapanować nad swoim stanem fizycznym i się izoluję od niego i całego świata (kapiel ze łzami w oczach albo glowa pod koc) wszystko po to aby zapanować nad myślami, nad tym kotłem w głowie. Tak wygląda teraz moje życie. Niechcę też jego obarczać zabardzo moimi problemami bo wiem że on ma depresję ale z kim mam rozmawiać o swoich problemach??? Tak czuję się za niego odpowiedzialna powiem nawet więcej czuję presję tego żeby wszystko bylo ok bo inaczej cała moja rodzina znowu będzie chciała mnie odizolować od niego .....

Widzisz to jest tak że moja rodzina strasznie chce ingerować w moje życie. Chcą układać moje życie za mnie chociaż wiedzą że radzę sobie . Są przeciwni temu że jestem z facetem który kiedys mnie zostawił a teraz wrocił i jestem z nim jak on ma depresję. I nalegaj nato że powinnam go zostawić są przeciwni temu że mieszka ze mną. Dlatego o swoich problemach nie moge z nimi pogadać bo stwierdzą że wszystko co złe to przyczyna tego z kim jestem. Prosty przykład mó brat uważa że moja decyzja zakupu mieszkania to wynik tego że jestem z facetem który jest chory na depresję i ja zaraziłam sie tym jak katarem;-)dlatego moje decyzje są rzekomo "nieświadome" czy cokolwiek.
Tak wszystko naprawdę wszystko zawdzięczam tylko sobie. Niestety jak ja stracę pracę to mój partner nie zarobi na nasze utrzymanie.

Witam ,dziewczyno kończ to wszystko jeśli chcesz siebie ocalić.Ja jestem teraz w podobnej sytuacji.Przerzyłam 21 lat,były próby samobójcze u mojego męża próba zabicia mnie.Długo by to opowiadać wiedz że ja miałam ojca alkoholika jestem odpowiedzialna zaradna i szukałam faceta który by nie pił.Zapomniałam że nie tylko alkoholu ale i mojej -krwi.Przeczytaj o dorosłych dzieciach alkoholików(jest to termin z psychologi).Jesteśmy "skazane na chore związki".Pozdrawiam

hej, Dawno mnie tu nie było . A teraz znowu dół i znowu tu. Coś się dzieje złego z moim facetem . Leczy depresję już od jakiś 12 lat , ale teraz zaczął być wobec mnie agresywny nie wiem czy tylko tak mówi a raczej krzyczy że coś mi zrobi czy chce coś złego mi zrobić. Mam niestety dziwne wrażenie że on wpada w jakiś dziwny niedoopanowania SZAŁ. Czy to jest normalne w depresji takie zachowania....? Podpowiedzcie coś bardzo go kocham ale nie daję rady.

Depresja depresją, ale skoro Ty się troszczysz o niego, to on powinien też o Ciebie. Skoro Ty dajesz i utrzymanie, i wsparcie jemu, a on nie daje ani tego, ani tego, to znaczy, że jest u Was brak równowagi, który przepłacasz zdrowiem. Jeśli on nie chce tego zmieniać, zasłaniając się depresją, to znaczy, że to się będzie utrzymywało. Skoro tak, Twój stan zdrowia się nie poprawi i możesz przez to zawalić pracęi utracić to, co już osiągnęłaś. Wniosek jest jeden: zostawić partnera, bo jeśli się nie zmieni, będziesz cierpieć. Możesz też ewentualnie zmienić swoje podejście, ale trudno oczekiwać, żebyś się cieszyła z czegoś co każdą zdrową osobę przeraża.
Jeśli nie jesteś jeszcze na to gotowa, możesz przynajmniej sobie poprawić nastrój. Więc przede wszystkim - te objawy powstają pod wpływem myśli o tym co się dzieje, prawda? Wobec tego najlepiej by chyba było przestać o nich myśleć. Zabrzmi to dziwnie, ale u mnie działa sprzątanie albo wykorzystanie jakiegoś nieznanego przedtem przepisu. Sprzątanie poprawia nastrój bo od razu widać efekt, a przepis wymaga uwagi. Możesz też iść na spacer po okolicy, najlepiej w nieznane miejsce (jakiś zakątek pobliskiego parku gdzie nigdy jeszcze nie byłaś). To może brzmi banalnie i trochę dziwnie, ale naprawdę działa. Ostatnio wyczytałam, że nerwicę serca odróżnia się od chorób serca m.in. po tym, że o ile w zwykłych chorobach serca objawy występują po wysiłku, o tyle w nerwicy często znikają po jakimś wysiłku, bo człowiek jest wtedy zaabsorbowany czymś innym. Nie wiem na ile to prawda, ale brzmi logicznie. Wiem, że perspektywa wysiłku kiedy się dusisz, nie brzmi zbyt rozsądnie, więc na początek może w czasie takiego ataku wyjdź z domu. Fizycznie zmień miejsce, to działa, sprawdziłam. A kiedy atak minie, może wybierz się na rower. Adrenalina i odskocznia poprawiają nastrój.
I przede wszystkim trzymaj się. Nie pozwalaj sobie na myślenie w kółko o tym samym, bo to jest najgorsze, co możesz zrobić. Byłaś dzielna przedtem, będziesz i teraz, przecież wiesz, jak to się robi

Onorina. Na 100% skorzystam z twoich rad. Muszę zapanować nad swoim organizmem. Dziękuję

Też trzymam za ciebie kciuki i zrób w końcu porządek ze swoim życiem. Jeszcze wszystko przed Tobą i jeśli popracujesz nad własną osobowością czeka Cię wiele szczęśliwych dni. Powodzenia.