Witam!Od dzieciństwa zmagam się z nerwicą(depresją).W odróżnieniu od wielu z Was miałam normalny dom-pełna rodzina,kochający rodzice,rodzeństwo,brak większych problemów...Zawsze jednak czułam swoją inność.Miałam chwile,gdy chciałam zniknąć,zasnąć,cokolwiek-byle mnie nie było.Z wiekiem ta potrzeba była coraz silniejsza i częstsza.Teraz jestem dorosła,mam męża i dwójkę dorastających dzieci,pracuję.Mieszkamy we własnym domu,który zamieszamy rozbudować(choć brakuje nam na to pieniędzy-ale kto dziś nie ma problemów finansowych?),jesteśmy zdrowi i kochamy się.Dla wielu to sielanka i spełnienie marzeń.
Dlaczego we mnie coś szwankuje i mam to poczucie beznadziejności?Boję się,że w każdej chwili mogę to stracić,że za to wszystko będę musiała zapłacić.Nie rozumiem,co sie ze mną dzieje,to wszystko jest głupie.Im więcej sie nad tym zastanawiam,tym bardziej się motam.NIE MAM PRAWA TAK SIĘ CZUĆ.Mąż mi mówi,,weź się w garść".Na tym upływa mi ostatnio czas-nie potrafię.Rozważam pomoc psychologa ale boję się-sama nie wiem czego...czy ktoś mi powie jak to wygląda w praktyce?Jak przebiega psychoterapia?
- ego354
- Niewinne początki
- Nieaktywny
- Anemonne
- 100% Netkobieta
- Nieaktywny
Wizyta u psychologa to nic strasznego 
Najważniejsze, to trafić na psychologa, który będzie Ci odpowiadał charakterem i usposobieniem - to trochę tak, jak dobierać sobie "przyjaciela", wiadomo, że lepiej będzie nam się dogadać z kimś podobnym do nas. Psychologowi też o wiele łatwiej prowadzić terapię z kimś, kto nadaje na podobnych falach.
Psychoterapia wygląda tak, że z jakąś regularną częstotliwością (najczęściej są to wizyty raz w tygodniu) odwiedzasz swojego terapeutę. Spotkania najczęściej trwają pełną godzinę zegarową (choć u każdego psychologa może być różnie - czasem taką "jednostką" jest 45 minut, czasem 50 itd.). Podczas spotkań po prostu rozmawiasz z terapeutą - mówisz o tym, co Cię gryzie, czasem dostaniesz do wypełnienia jakiś test, natomiast rolą terapeuty jest wyjść naprzeciw Twoim potrzebom i po pierwsze: rozgryźć co Ci "dolega", a po drugie: pomóc. Pomoc oczywiście polega głównie na rozmowie i poradach, na ćwiczeniach i często też na "zadaniach domowych", które musisz opracować na następne spotkanie.
Jeśli trafisz na odpowiedniego dla siebie psychoterapeutę, to spotkania z nim będą przyjemne, oczyszczające, będziesz to traktować jak pokrzepiającą rozmowę z przyjacielem. Na pewno nie ma się czego obawiać - najtrudniej jest zrobić ten pierwszy krok, umówić się na pierwszą wizytę, a potem wszelki stres znika. Nie czekaj, aż deprecha i nerwica Cię zjedzą, pomóż sobie.
- humbert_humbert
- Zbanowany
- Nieaktywny
Ważne, żeby psychoterapeuta był po albo w trakcie profesjonalnego szkolenia w psychoterapii. Nie daj się naciąć. Najlepiej jeśli poszukasz dobrego psychologa/terapeuty prywatnie. Ja byłam u takiego, który nie zadawał mi żadnych prac domowych, tylko cierpliwie słuchał. Od czasu do czasu komentował moje problemy z jego perspektywy i to mi naprawdę dużo dało. Choć czasem było ciężko, raz nawet miałam chęć skończyć terapię, złościło mnie to, że mało mówi i nie chce poradzić. Ale polecam ci, to naprawdę pomaga. Tylko musisz być nastawiona na pracę nad sobą i to, że podejmiesz wysiłek. Terapeuta nie ma magicznej różdżki i bez twojego udziału niewiele może wskórać. Pozdrawiam.
- Efcia44
- O krok od uzależnienia
- Nieaktywny
Psychoterapie są różne i raczej zanim sie wybierze konkretną chociaz odrobinę powinno się coś o niej wiedzieć ... bo nie kazdy rodzaj terapii może nam odpowiadać . Pacjent tez ma wybór i nie musi się na wszystko godzic . A rodzaje terapii są : behawioralna , poznawcza, psychoanalityczna, systemowa i egzystencjalno - humanistyczna.
- Anna_Wrocław
- Niewinne początki
- Nieaktywny
Owszem, są różne nurty terapeutyczne. Jednak badania dotyczące skuteczności psychoterapii dowodzą, że skuteczność terapii jest podobna w każdym nurcie.Co do uprawnień do prowadzenia terapii... Tu sytuacja nie jest niestety jasna. Polskie prawo nie określa jakie uprawnienia trzeba mieć aby móc nazwać się psychoterapeutą. Szkół zaś jest wiele. Ponadto terapeuta to nie zawsze psycholog, choć wielu ludzi tak uważa. Na prawdę nie ma się czego obawiać. Zachęcam do szukania pomocy i życzę powodzenia.
