Gdzie poznać (fajnego) faceta? Jak to było w Waszym przypadku? - Netkobiety.pl

dokładnie. Fajnie jest trafić na szczęśliwy zbieg okoliczności i szczęśliwy traf. Tylko co skoro nic takie się nie dzieje? Szukanie jest dla desperatów. Szukam, ale za desperatkę wcale się nie uważam. Nie czekam na gotowe, wykorzystuję okazje do wyjścia z domu i poznania nowych osób - ale nie jestem taka, że 'na siłę' muszę kogoś poznać/mieć. Realizuję swoje pasje, robię wiele rzeczy, które mają pomóc mi w samorozwoju intelektualno-zawodowym, udzielam się w wolontariacie i takie tam - więc 'skupiam się na sobie'.

Jeśli chodzi o ofertę z 40-latkiem - to nie skorzystam. Ja mam 24 lata. Dopiero. Nigdy nie pociągali mnie dużo starsi faceci. Wolałabym takiego młodszego, tj. 24 - 28 lat, po prostu to 'samo pokolenie'

A tu te paskudne Walentynki za miesiąc;)

Wystarczy, jeśli będziesz w tym dobra to zaczniesz działać jak magnes i będziesz przebierać w "ofertach"

siema, i co? Już nikt mi nic nie doradzi?;) wcześniej tacy aktywni byliście, a teraz nikt nic nie pisze, tylko ja sama do siebie

o, cześć ale kurczę no... właśnie to jest najgorsze, że ja nie wiem co mam o tym myśleć, bo on raczej nie szuka nikogo
A bardzo chciałabym poznać kogoś fajnego, nowego, z kim mogłabym spędzać czas i ten ktoś by się we mnie zakochał i takie tam bla bla... przeraża mnie fakt, że coraz więcej znajomych jest sparowanych (w zeszłym tygodniu były ogłoszone zaręczony przez 2 znajome pary). I generalnie teraz będzie boom na zaręczyny:/ mnie osobiście do tego się nie śpieszy, ale chciałabym po prostu mieć kogoś i tyle. A to chyba nie tak wiele

akurat przyjaciółki nie potrzebuję
to nie jest tak, że mam minę cierpiętnicy, smęcę i tak chodzę po mieście;p baa, nawet ostatnio uśmiecham się tak do siebie/do ludzi (którzy do mnie już średnio:D), rozmawiam z obcymi i nic sobie nie obiecuję. Swoje żale wylewam tylko tutaj na forum. Chciałabym wiedzieć po prostu co mam dalej robić żeby to jakoś zmienić, a z drugiej strony cały czas w głowie mam tego przyjaciela:/

ananasowa, a jakie portale są godne uwagi?:> chętnie się dowiem;)
Nie smęcę tak cały czas (hmm kolejny raz to powtarzam) i nie 'na żywo';p W sumie takie smuty pojawiły się wczoraj wieczorem...

Zaglądam na forum dość często ale raczej jestem gościem, lubię czytać -czasem ochłonąć z zazdrości ale jak zobaczyłam ten temat stwierdziłam,że muszę napisać

Jeśli chodzi o portale to ja mogę z czystym sumieniem na własnym przykładzie polecić sympatię... Już tłumaczę- miałam ten sam problem co autorka, przez ok 2 lata spotykałam przeróżnych facetów- jednych fajnych innych mniej ale z żadnym nie było tego "czegoś" ... Kiedyś byłam z przyjaciółką na drinku i trafił się kolejny adorator... Oczywiście nie w moim typie więc zażartowałam,że fajnie byłoby ich selekcjonować na co przyjaciółka przyznała się,że ma profil na sympatii... Wieczorem po kilku drinkach założyłam i ja

Miałam go jakieś 2-3tygodnie, poznałam na paru NA PRAWDĘ fajnych facetów, grzecznych, wykształconych, oczytanych no i jeden z wyjątkowym poczuciem humoru ...
Z nim spotkałam się na krótką kawę, potem następną .
Po 3 miesiącach zamieszkaliśmy razem, po 8 się zaręczyliśmy. Teraz jesteśmy rok po zaręczynach - 7 września odbędzie się nasz ślub nad morzem...

Więc szanowna autorko wątku- jeśli jesteś pracującą , fajną kobietką to na co czekasz? Załóż profil, będzie pisało też pewnie mnóstwo d*** ale znajdują się w internetowej społeczności fajni faceci- którzy zaglądają tam na chwilę - żeby poznać kogoś fajnego a nie prowadzić romanse na skalę krajową

Co do tematu jeśli chodzi o mnie, niedługo będę po rowodzie na dodatek z dzieckiem. Wcale nie spodziewałam się, że kogoś poznam na tyle, żeby stwierdzić cholera to jest to! Obstawiałam że jak dobrze to poznam faceta najszybciej za 2, 3lata albo wogóle.(Kto chciałby kobietę z dzieckiem?). Po miesiącu rozstania pojechałam z siostrą do jej znajomych "na domek" stwierdzając że bez sensu siedzieć w domu, dziecko pojechało do ojca, a ja za każdym razem zastanawiałam się jak mój szkrab się czuje co robi itd, więc pojechałyśmy na weekend. Tam poznałam kolegę siostry, którego znała parę lat i no cóż zaiskrzyło (dziwne prawda?). Spotykaliśmy się potem często (wiedział że mam dziecko). Wszystko to co robił, jak się zachowywał w stosunku do mnie, szacunek, podejście do życia sprawiło, że zamieszkaliśmy razem. Nawiasem mowiąc bardzo różni się od mojego niedługo byłego męża. Zrezygnował dla mnie z wyjazdu do Szwecji i pojechał za mną, bo przeprowadzałam się 400km od rodzinnego domu, a znał mnie krótko jak na moje realia, odpowiedzialny,inteligentny, czuje i wiem, że mnie kocha. Nareszcie czuje się doceniana i kochana, a nie jak piąte koło u wozu I nie żałuje, tego że wszystko tak się potoczyło. Nie miałam być na domku to był przypadek, miałam pojechać do kina z koleżanką, nie wypaliło i pojechałam z siostrą. On też nie miał być na domku, chciał pozałatwiać sprawy do wyjazdu ale wkońcu dał się bratu namówić, więc to był wyłącznie czysty przypadek. Ja nie chciałam nikogo poznawać, bo po co skoro wyjeżdżałam. On miał dosyć chodzenia na randki i kobiet. Więc myślę, że fajnego faceta możesz spotkać wszędzie ale nie warto szukać go na siłę.:-)

Można pomyśleć, że pierwszy się zakręcił i stwierdziłam że o to pewnie ten. Eh nie.. Mój były( dzisiaj zastanawiam się po co był ten ślub) od początku widziałam, że monogamistą to on nie jest. Nie mogłam liczyć na romantyczne kolacje ani na wspólne wyjazdy ani imprezy. Widzę teraz że mój były nadaje się na kolegę nie na męża. Teraz jest inaczej, widzę że charaktery mamy podobne i poglądy jak związek powinien wyglądać. Teraz chodzę szczęśliwa od początku a nie jak wtedy zdenerwowana, ciągle zastanawiając się, że jak nie odbiera to pewnie jest z inną kobietą. Śmiać mi się chce z ludzi(pochodzę z małej wioski, gdzie ludzie uwielbiają plotkować), bo nie ma mnie tam a słyszę od znajomych, że facet biedny, żona go zostawiła i puściła się z innym. Nie widzą już tego jaki on jest, co zrobił. Zresztą cóż on sam robi z siebie ofiarę. Szkoda, że mnie tam nie ma, bo ustawiłabym ich do pionu
Dla mnie kompletny bezsens, bo co mam by sama? oglądać sie na to co inni powiedzą i skoro poznałam mężczyznę, który jest wspaniały dla mnie i dla syna to mam go olać i biczować się za to, że odeszłam i nie chciałam wrócić mimo że "mąż" wysyłał mi pełno smsów że się zmieni i będzie lepiej? Skoro przez tyle czasu facet się nie zmienił to to się nigdy nie stanie.

Kurde przepraszam rozpisałam się a wcale nie chciałam i jeszcze nie na temat.....

Jakby to podsumując.... Nie szukajcie a znajdziecie

Ja jestem fajnym facetem.

Moje pytanie brzmi: Gdzie znaleźć szanującą siebie Damę? Inne nie wchodzą w grę.

W tym co napisałem zawiera się jednocześnie odpowiedz na pytanie postawione w temacie. Trzeba to tylko "nieco" przekręcić.

P.S
Gdybym chciał się bawić w odkopywanie tematów, kupiłbym zestaw małego archeologa. W Empiku sprzedają. Nieco drogo, ale zawsze.

hm, Nadya czy dobrze rozumiem Twoją historię poznania obecnego partnera:
- to dzięki niemu dojrzałaś do decyzji o rozwodzie ?
Czyli odchodzisz DO a nie OD ?

Mój były też szukał prawdziwej kobiety, damy. Miał być dżentelmenem, okazało się, że daleko mu do niego...

Właśnie, w tygodniu, gdy spędzam dużo czasu na uczelni, jakoś żyję z tym, że zostałam sama, a w weekend, mimo że mam co robić, przychodzi większe przygnębienie... Może też dlatego, że dużo par dookoła spędza wspólnie weekendy, a ja albo się uczę albo zamulam... Nawet jak pójdę do znajomych to jest lepiej tylko przez chwilę. Potem, gdy zaczynają się przy mnie przytulać czuję jaka jestem samotna...

Ja nawet zaczęłam się zastanawiać co mi z tego, że skończę studia. Wiem, że to głupie, ale nie chcę zostać wykształconą, ale samotną kobietą, pracoholiczką, która nie ma nic poza karierą. Chciałabym bardziej korzystać z życia, ale nie ma takiej radości, gdy robi się to samemu...

Moje koleżanki miały różnych chłopaków już od gimnazjum, ja pierwszego po skończeniu 21 lat, więc bycie "singlem" to dla mnie nie nowość, ale na kilka miesięcy zapomniałam o tym uczuciu, a teraz znowu to wróciło... Wcześniej wszyscy się dziwili czemu nie mam chłopaka, potem, że mam chłopaka. Mam jedną przyjaciółkę, która zawsze mnie wysłucha, ale ona zawsze jest sama, więc w pewnych kwestiach mnie nie zrozumie. Nie chcę zmniejszać moich oczekiwań, bo uważam, że są one racjonalne. Niektóre rzeczy można zaakceptować, a niektórych nie. Wiem, że mam jeszcze czas na znalezienie prawdziwej miłości, więc staram się być pozytywnej myśli...

Życie bez kogoś nie jest bezbarwne, chyba, że nie ma się żadnych zainteresowań. Są tysiące rzeczy, które można robić, to lepsze niż myślenie - nie mam nikogo - jest dół.
Przeciętny facet dziś może codziennie nawiązywać kontakty z różnymi kobietami wszędzie, przeciętna kobieta ma tak samo. Kwestia doboru tylko - ma każdy swoje cele odnośnie płci przeciwnej, te cele trzeba zaznaczyć. Szukam seksu, szukam miłości, szukam partnera, partnerki... Na dziś jest bardzo dużo samotnych ludzi, mimo to trudno kogoś poznać. Bo cele mijają się, jak nie akcentujemy ich.

przede wszystkim- fajnych facetów nie ma
są bardziej lub mniej świadomi i tacy, którym mniej lub bardziej zależy
także raczej rozwijaj swoją pasję, na tym się skup, bo relacje damsko-męskie bywają trudne

Obecnego partnera poznałam jak już się wyprowadziłam i wiedziałam, że nie wróce do niego. Dojrzewałam do rozwodu parę miesięcy przed wyprowadzką a to jak się zachowywał utwierdzało mnie w rozwodzie. Należe do kobiet, które nie zostawiają męża bo pojawił się inny, lepszy ale dlatego, że mężczyzna ich nie szanuje i wolą być same niż z kimś takim. Dziwnie to brzmi, bo wbrew temu co myślałam, poznałam bardzo szybko mężczyznę, który wiem, że zrobi wszystko bym była szczęśliwa.

mówienie, że faceci którzy chodza na imprezy są niepowazni i szukają tylko jednego to bzdura. Co ma jedno z drugim wspolnego? Skreślanie kogoś bo łazi po dyskotekach? nonsens

Terefere kuku, fajna osobe mozna wszedzie spotkac. Ja dwoch z moich bylych poznalam na imprezach, a Lubego- przyszlego meza, w pubie.