czy kocha ? - Netkobiety.pl

Tak, to nie fair.
Ale myślę, że nie zaszłoby to tak daleko gdyby on miał za grosz szacunku do siebie.
Ona na pewno wie jak go traktuje, a fakt, że on tyle czasu udaje, że deszczyk pada powoduje u niej pogardę.
Nie usprawiedliwiam jej, ale tak to często działa.

A myślisz, że on by poszedł gdyby przecięła "smycz"?
Tak naprawdę tam żadnej smyczy nie ma. Jeśli już to tylko w jego głowie. Ona dawno wypuściła "smycz" z rąk i pootwierała wszystkie drzwi żeby mógł "przypadkiem uciec". Ale nie korzysta.
Zapiera się rekami i nogami.

Ehh autorze,  z tego co piszesz można wywnioskować,  że niestety jesteś na przegranej pozycji bo Tobie zależy na niej,  ale jej zależy tylko na tym żeby było jak dawniej u was czyli ona bogini a Ty poddany jej wielbiciel. Wcześniej pisałeś, że rozwód nie wchodzi w grę...wiec co zamierzasz? Ty już tego układu nie odkręcisz więc albo musisz być gotowy na rozwód albo musisz się poddać bo żadnej rewolucji tu nie będzie. Szarpiecie się oboje,  bliskości nie ma,  czułości nie ma, żyjecie tak naprawdę jak pies z kotem zachowując tylko pozory i udając przed córka. Ale córka dorasta i widzi i rozumie coraz więcej..powiedz szczerze czy chciałbyś żeby ona kiedyś miała małżeństwo takie jak wy macie?

Wiem, łatwo się rozwodzi kogoś innego ale próbuje wyobrazić sobie siebie w tej sytuacji i ja nie dałabym rady żyć w takim związku ani chwili.

Byłeś w tym małżeństwie wielkim nieobecnym i jesteś zdziwiony, że żona robi wiele rzeczy pod siebie. Może nawet nie słyszałeś ile razy Cie pyta bo byłeś skoncentrowany na czymś innym.
Aluzja jej przyjaciółki o zostawianiu kobiety samej ze wszystkim, też ma jakieś podłoże, nie wzięła się z powietrza.
Żeby  zmienić Wasze życie musiałbyś zapytać sam siebie czy naprawdę chcesz  zmienić swoją postawę w tym związku. Na pewno bez wspólnej terapii się nie obejdzie, ale sama terapia nie pomoże jeśli za nią nie pójdą zmiany w życiu codziennym.
To nie jest tak, że wyjdziesz ze swojego pokoju wieczorem, a żona szczęśliwa, że w końcu masz dla niej chwilkę, będzie leżeć w seksownej bieliźnie i wabić Cię do łóżka.
Z tymi telefonami, to mam wrażenie, oboje chcecie wzbudzić w sobie nawzajem zazdrość, że może coś ruszy. Nie ruszy, bo nie jesteście szczerzy, i każde rozumie to zachowanie jako odtrącenie.

Widziałam sporo związków, które rozpadły się z powodu wycofania mężczyzny i zajmowania swoimi sprawami, bo w domu jest mikro i przykro, bo chciałoby się wielkich rzeczy a w domu codzienność skrzeczy.
Mam znajomego, sam w sobie super chłopak. Pracowity, zawsze grzeczny, kultura itp. Pierwsze małżeństwo, z rówieśnicą, rozleciało mu się bo na okrągło był w delegacjach, a żona z malutkim dzieckiem sama w domu. Potem miał sporo  starszą kobietę, wzięli ślub, był cudowny czas, wszędzie razem, zwiedzanie świata, od zabawy do zabawy, do czasu aż wymyślił sobie kolejne studia. Żona poszła w odstawkę  a on po trzech latach  obudził się zdziwiony że nie ma między nimi bliskości, że żonie  ma własne życie gdy on wyjeżdża na weekendy na uczelnię. Drugi rozwód. Szybko kolejna kobieta, tym razem dużo młodsza, drugie dziecko i trzeci ślub.Następny zachwyt życiem, cudowny czas wielkich namiętności, wielkie szczęście. Do czasu aż wymyślił, że weźmie drugi etat by dorobić na lepsze życie, rzecz jasna dla dobra rodziny. Po czterech latach trzeci rozwód, bo żona nie wiedzieć czemu przestała się nim zachwycać, nawet jej przeszkadza że  całymi dniami pracuje dla rodziny.

Takich przykładów widzi się sporo. Mężczyźni nudzą się w związkach więc wynajdują sposoby i powody by sobie to życie urozmaicić poza życiem rodzinnym. Opowiadają bardzo przekonująco, że mężczyzna tak jest skonstruowany, coś o polowaniach, o jaskiniach itp. No może i są tak skonstruowani, tylko jeśli nie ma Cię w życiu rodzinnym, to nie oczekuj, że będziesz grał w nim pierwsze skrzypce, nie dziw się, że żona  będzie mogła obejść się bez Ciebie.

Miałeś  z żoną seks dopóki nie wymyśliłeś, że to ona powinna wychodzić z inicjatywą. Teraz czekasz, że ona nagle rzuci się na Ciebie, może nawet zedrze ubranie i będziecie się kochać jak na początku, jak wtedy, gdy starałeś się o nią, gdy robiłeś wszystko aby jak najwięcej być w jej życiu.
Możesz się tego nie doczekać, bo oboje się zmieniliście, i ona i Ty.
Jeśli macie spotkać się po środku drogi musi zajść kolejna zmiana w Was obojgu. Tego nie załatwią pretensje ani żale. To może się stać tylko pod wpływem szczerej rozmowy i prawdziwej chęci wspólnego życia.

Coś mi chyba uciekło w tym wątku. Przecież tu był zachwyt nad jej urodą, ona robiła za boginię. Z bogini nie zdziera się szat, ma stać i lśnić na swoim piedestale.

Bo większość kobiet tak ma - albo próbują udowodnić za wszelką cenę, że mają gorzej - albo, że mają lepiej. Dlatego większość rozmów tak wygląda, ze albo są to narzekania, albo puste przechwałki. Bardzo rzadko można byś świadkiem normalnej rozmowy, która nie polegałaby na licytacji w którąś stronę.

Masz za niskie wymagania.

Minął prawie miesiąc odkąd założyłeś ten temat. Czemu jeszcze tego nie zrobiłeś? Na oklaski czekasz?

Ty się do wszystkiego tak zabierasz jak to tutaj opisałeś? Bo jak ciebie czytam, to mam takie wrażenie, że ty mniej niż uczestnikiem zdarzeń i ich autorem to bardziej jesteś świadkiem i obserwatorem.

Netk, wczoraj podczytałam jeszcze raz twoje posty i ... no wychodzi z nich mi, że żona emocjonalnie związana jest ze swoim exem, a nie z tobą. Z twoich postów jawi się również jako osoba stateczna i wyważona. Jednak miłości tam nie widzę. Jest zaopiekowanie ciebie, ale nie miłość.
Co natomiast widzę? Kobietę, która sprytnie wykorzystała Ciebie, by mieć dziecko, być może też dla mieszkania/domu i gabinetu stomatologicznego (wystarczy spojrzeć na ceny sprzętu specjalistycznego). Jednak to tylko moje domysły, sam wiesz jak jest naprawdę.

Do małżonki raczej nie przemówisz, choćbyś stawał na rzęsach - ona ma już wyrobioną opinię o Tobie i o waszym, hmm, układzie, bo małżeństwem nie można tego nazwać. Znamienne też, jak bardzo ona nie lubi nikogo z twojego otoczenia, czy to twoich rodziców, czy znajomych. W sumie toksyczne. Bez jaj, bo ktoś jeździł na motorze lub jointował za młodu? Znamienne też, ze żona potrafi okazać czułość i miłość swoim bliskim przyjaciółkom, więc nie jest to osoba, która "tak ma, że nie ma w sobie tych pokładów".

Dobra, jedna z nielicznych rzeczy, która rzuciła mi się w oczy na korzyść żony, to ta, kiedy rozmawialiście z kolegami o wypadzie wakacyjnym, na co twoja żona zareagowała mówiąc, że z nią nic nie ustalałeś - to jeszcze jak najbardziej da się zrozumieć.

Ja bym ten list odebrała jako dalsze płaszczenie się autora.
W każdym inny przypadku, GDYBY komunikacja była na poziomie dorosłych ludzi, a nie pasywno-agresywnym jak u jego żony, to takie pisemne wyrażenie uczuć i potrzeb na pewno jest efektywnym rozwiązaniem, bo daje przestrzeń żeby "posiedzieć" z tym co druga strona napisała.
Ale w przypadku jego żony, która zachowuje się raczej jak posąg, ale z mosiądzu nie ze złota (jak autor chce ja widzieć), albo stara nadęta prukwa, to ona - o ile w ogóle list odczyta, to nie zdziwiłabym się gdyby odpowiedzią było krótkie prześmiewcze skwitowanie albo brak odpowiedzi w ogóle.

Ona w jej kierunku zrobił już z 10 kroków, ona może pół i 10 w tył.
List byłby kolejnym dużym krokiem i inicjatywa z jego strony.
Tymczasem główny problem u nich polega na jej braku inicjatywy w komunikację, czym ona świadomie zabija ten związek.
Myślę, że gra na zwłokę albo gra głupią. W sumie jedno i drugie.
Głupia dlatego, że udaje, że nie wie, że jedynym skutecznym narzędziem żeby zacząć rozwiązywać ich problem jest otwarta komunikacja.
Czytając jego opisy ja mam wrażenie, że ona ma wręcz cichą satysfakcje z tego jak widzi jak on się męczy z jej milczeniem i ignorowaniem.
A on jest na tyle słaby psychicznie, że nie potrafi dalej nie żebrać o jej uwagę. Czym z kolei nakręca jej pogardę.

Moim zdaniem jedyny "ratunek" dla tej i tak już chyba martwej (z jej strony) relacji to jego wycofanie inicjatywy, czym albo zmobilizuje ją do działania albo wrócą do tego co było, czyli udawania szczęśliwego związku, bez komunikacji. Bo przecież on nigdy nie odejdzie, musiałby choć trochę siebie lubić.
Ona o tym wie, dlatego nie ma motywacji żeby cokolwiek robi, bo on jest jak "nagroda gwarantowana".

witam ,
musiałem córkę zabrać wcześniej ze szkoły - grypa ją złapała , potem szybko do lekarza , apteka itp. Teraz biedna śpi.
do Agnes , jeśli chodzi o ten fragment : Można by pomyśleć, że żona mając więcej czasu dla siebie, gdy Ty jesteś zajęty pracą i nauką,  znajduje sobie zajęcia i czas by Ci się nie narzucać, organizuje sobie i córce czas dając Ci możliwość robienia tego, na co masz ochotę,  nie uwiesza się na Tobie.
żona zabrała córkę do kina po pracy , a o tym ,że w ogóle idą dowiedziałem się przypadkowo od córy - która była pewna ,że idziemy razem (we trójkę) jak zawsze . Tego samego wieczoru miałem pytać żonę o to ,ale wypadła bardzo ważna rodzinna sprawa , i musiałem pojechać do szpitala. ale byłem pewien , że idziemy razem - co jak co ,ale to z córą robiliśmy razem regularnie odkąd skończyła jakieś 5 lat. dotychczas wspólnie konsultowaliśmy kiedy idziemy , na jakie film / bajkę - a ona ''sprytnie'' zabrała ją po pracy.  jak wróciły córka zdziwiona do mnie : o tato , ciebie nie boli głowa?  czyli jej skłamała, że nie poszedłem z powodu bólu głowy. na wycieczkę też pojechała z samego rana , bez słowa - w weekendy nie pracuję (chyba ,że naprawdę muszę co się bardzo rzadko zdarza) i żona o tym wie , ale i tak zrobiła swoje. specjalnie ,żeby zrobić mi na złość.  i uważam ,że to słabe z jej strony - dla dziecka powinniśmy być ponad to , dla jej dobra , my jesteśmy dorośli ,ale ona jest jeszcze mała i nie musi słyszeć takich głupot od matki a potem widzieć moją zdziwioną minę , którą wprawdzie próbowałem ukryć ,ale dzieci myślę  ,że domyślają się więcej niż dorośli myślą ...
ja ze swojej strony skupiam się na córce, jakiś czas temu ''wspólnie '' zrobiliśmy domek dla ptaków (oczywiście ona była małą pomocnicą ,ale twierdzi ,że domek zrobiła prawie sama ) jak również zaraziłem ją miłością do Harrego Pottera - teraz nie odkleja się od książki i co weekend staramy się obejrzeć po części. 
jakie warunki ? to wydaje się proste. idzie ze mną na terapię i razem się staramy walczyć o nasze małżeństwo , o naszą rodzinę. jestem gotów na bardzo wiele poświęceń jeśli chodzi o ratowanie tego związku - ale to nie może już być jednostronne, nie ma mowy. jeśli zgodzi się na terapię i będzie w niej aktywnie uczestniczyć i zrozumie, ze to jak wyglądało nasze małżeństwo wyglądało nie było normalne i zechcę to zmienić - to mamy szanse. wierzę w nas i kocham ją ,ale ja się naprawdę zaczynam już dusić.  Kolejna nieprzespana noc przyniosła kolejne myśli - niby oczywiste ,ale do mnie wiele rzeczy dopiero teraz naprawdę zaczęło docierać -czy chcę żeby tak wyglądało moje życie ? nie będę miał prawa być zły na siebie albo nawet i ją za x lat  jeśli tym razem odpuszczę , bo to już będzie moja wina.  Bo miałem świadomość tego co się działo i znów wróciłem na kolana , do niej. a ona pewnie z łaską jeszcze by mnie przyjęła. to jest poniżej godności . uwłacza mi jako mężczyźnie . tak bardzo cały czas patrzyłem na to jak bardzo JA ją kocham, że nie zauważałem jednego : jak bardzo ona nie kocha mnie.. (do takich wniosków przynajmniej doszedłem).  byłem tak ''zafiksowany'' w ciągłych próbach jej zadowolenia - że już totalnie zagubiłem siebie - został prawie 40letni facet , który wprawdzie ma prace , którą lubi , ale prawie żadnych już kolegów (no nie licząc tamtych od wielkiego dzwonu) żadnych pasji - a kiedyś jako młody chłopak oprócz studiów w domu byłem gościem , jak nie piłka , to klub szachowy albo pływanie czy choćby tenis z moim bratem - i sam sobie to odebrałem - od razu poprzecinałem liny - żeby ona nawet nie  zdążyła unieść brwi w niezadowoleniu . 
bardzo dużo dały mi te 2 spotkania . bardzo. ale najgorszą częścią było - kiedy terapeuta spytał : czy rozumiem ,że żona może powiedzieć nie na terapię , mówię ,że biorę taką możliwość. a on : i co wtedy? to jest kluczowe.  ja zamilkłem. a on zaczął mówić , że muszę zacząć realnie dostrzegać sytuację , jakkolwiek bolesna ona jest ,  że żona choćby od niechcenia może zgodzić się na terapię a tak naprawdę może uczestniczyć w niej biernie i co ja wtedy zrobię?  ja znów zamilkłem. powiedział ,że muszę zacząć wzmacniać się psychicznie, realnie się zmieniać w tempie w którym mi to odpowiada - i brać po uwagę również to , że żonie może (ale nie musi) nie zależeć na ratowaniu związku tak jak mnie  - ale że nic nie wiadomo póki tam nie pójdziemy .
niedawno myślałem o czymś , wtedy jak była podpita i ja do niej podszedłem - po alkoholu człowiek jest ''szczerszy '' pokazała swoje prawdziwe emocje względem mnie , nie hamowała się. Natomiast nie mogę się oprzeć wrażeniu ,że gdyby była trzeźwa - to jednak choćby'' na odwal się'' uprawiałaby ze mną ten seks - bo znów to ja przyszedłem  -  więc mały tryumf dla niej by był , ale nie wyszło.
a już w tę sobotę : wielkie święto rodzinne - imieniny teścia - żona dzwoni i mówi ,że ze swoją siostrą latają po mieście i dopinają sprawy . o dziwo wczoraj żona mi powiedziała , że na znak pokoju jej ojciec mnie zaprasza , ja jej (może bezczelnie ) że wpaść to ja mogę , ale na stypę po nim . pogadaliśmy o córce , a ona nagle : co jako facet mogę doradzić na prezent . ja jej mowie : kup mu krówkę mordoklejkę ode mnie a ona : bardzo śmieszne.
także pewnie wróci koło 20..

No i po co Ci te dogryzania?
Jakby mały piesek obszczekiwał teścia.
Nie możesz powiedzieć jak człowiek że nie idziesz do teścia bo Cię nie szanuje i tyle?
Jak dojdzie do rozwodu żoną zrobi z Ciebie idiotę który życzy jej ojcu śmierci.
Coś mi się wydaje że wielka paka mordoklejek Tobie by się przydała.
O ile żona nie jest jedyną dentystką w mieście..

Ta cała rozmowa z żoną na temat jej ojca... co to było? To było słabe. Pięknie strzeliłeś w swoje kolano. Jak tak dalej pójdzie to nie wiem jak długo jeszcze wytrzymają. Oczywiście Twoje kolana.
Tyle było gadania o terapii Twojej i Twojej żony, o Twoich oczekiwaniach, o fatalnych zachowaniach Twojej żony, o Twoich narzekaniach na nią, tylko czemu i komu miało to służyć?
Nie sr.. żarem, bo grozi pożarem. Prawdziwy z Ciebie taki strażak podpalacz w jednym.

dobry wieczór ,
żona wysłała mi zdjęcie - krówki mordoklejki - z podpisem : dla kochanego mężusia - więc może jeszcze nie jest tak źle.
co do relacji z córką- mają bardzo dobre relacje , naprawdę . Żona jest wspaniałą matką - choć ona jest trochę bardziej surowsza - ja do córy mam miękkie serce troszkę  - zawsze w sklepie mnie na coś nakusi - w większości na jakąś grę planszową  albo książkę - na książki nie żal pieniędzy mi nigdy - a ona je pochłania wręcz - więc to zawszy dobry zakup.
ale relację mają super , żona kocha córę z całego serca . też spędzała z nią czas osobno - wiadomo ,że nie zawsze muszę być z nimi - ale kino było zawsze dla naszej trójki i sobotnie wypady .

Giaa juz mu nie dowalaj bo facet i tak jest w czarnej dziurze.

On robil projekcje swojej milosci w nia - wiele mlodych osob tak robi w zwiazkach. Zwiazek jest dysfunkcyjny i to gleboko. On zaczal dojrzewac i wreszcie to zauwazyl. Co mi sie w nim podoba jest ze zaczal dojrzewac emocjonalnie, sam zauwaza pewne rzeczy, zmienia sie i juz sie nie godzi z tym co bylo kiedys. Ta jego milosc do niej juz tez jest inna. To jest dlugi proces i czeka go jeszcze wiele emocji i cierpienia. Jest tez dziecko wiec trzeba te zmiany przeprowadzic z jak najmniejsza szkoda dla dziecka. A ze mu sie czasem chlapnie jak z tym tesciem to trzeba zrozumiec - on przez wiele lat dusil to w sobie to i sie teraz wywala.

Dopiero teraz zaczniesz zauwazac (wspominajac momenty z przeszlosci) ze ona taka dobra zona to nigdy nie byla, tyle tylko ze ty zaslepiony miloscia do niej tego nie widziales. I juz od teraz zacznij uwazac na to co robisz i mowisz bo wszystko bedzie obrocone przeciwko ciebie. Wydaje mi sie ze was juz nie ma jako zwiazku dlatego zaczela wychodzic z corka sama, tak jest jej lepiej, nie musi juz udawac.

mnie tu nikt nie dobija - jak zapowiedziałem tego się trzymam - nie czytam wypowiedzi wspomnianej użytkowniczki - za każdym razem , widząc jej nick - pomijam i ignoruję konsekwentnie i tak będę robił dalej - także nie wiem co ona tam piszę - cokolwiek to jest - śmiało niech piszę dalej - na tym polega wolność wypowiedzi - poza światem wirtualnym byłoby prościej  - po prostu kulturalnie bym od niej odszedł nie chcąc jej słuchać - ale ''Internety'' żądzą się swoimi prawami - i mnie pozostaje to uszanować - jak również fakt ,że piszę na damskim forum - zawsze każdej tu z Pań okazuje szacunek (Panom myślę również) to kwestia myślę kultury i wychowania - przecież mógłbym zniżyć poziom rozmowy , wdawać się w zbędną pyskówkę , obrażać , bronić siebie i zacząć wysnuwać teorie na jej temat - to takie proste  - ale nie mam najmniejszego zamiaru - ani czytać , ani odpisywać - więc wspomniana użytkowniczka bardziej piszę i będzie pisać z Wami / do Was drogie Panie .  Doceniam to ,że mimo ,że macie o mnie ''różne '' zdanie - okazujecie mi szacunek i wsparcie - naprawdę doceniam i dziękuję.
a teraz życzę dobrej nocy i uciekam - czeka mnie trudna rozmowa.
pozdrawiam serdecznie,
Michał.

Szukam podtekstów, bo wydaje mi się, że nawet najbardziej niewinne zachowania są czymś podszyte choćby nieświadomie. Wiem, zwariować można. ;d

Woow

<przeciera oczy ze zdumienia>

Co to sie odj...ło

Chyba komuś urosły jaja
Szoke!

bo twardym czeba byc, nie mietkim xd

chodzi o to ,że ja wiem , kto tam mniej więcej będzie i nie mam zbyt wielkiej ochoty iść.
Podejrzewam będzie max 15 osób. Będzie kilka fajnych osób - przyznaję z niektórymi się lubię.
Ale.. parę lat temu byłem o włos od bójki z jednym z mężów tych przyjaciółek - i tak wiem - totalnie nie wydaje Wam się , że mogę być ''skory do bitki '' - ale jak słyszę, od wydawałoby się dorosłego i dojrzałego faceta - na stanowisku i tzw. na poziomie , że oddał swojego psa do schroniska - bo ten zaczął ślepnąć i do czego taki pies - dostałem białej gorączki, Autentycznie gotowałem się w środku i od słowa do słowa doszło do bardzo ostrych słów i jak nie mogłem go sięgnąć to chciałem go walnąć butelką  po piwie .  Po prostu jak ja słyszę takie rzeczy - uruchamiam się . od razu mi się przypomniało jak przed narodzinami córki musieliśmy uśpić naszego psa  - mieliśmy go 16 lat - i mój ojciec kawał chłopa wył jak bóbr - a taki  śmieć jeszcze się śmieje prosto w twarz.   niby po jakimś czasie przyszedł i wyciągnął rękę - ale ja mu jej nie podałem.
wiem , będę dla was dziecinny , albo ,że się nie umiem zachować w towarzystwie - ale do dziś żałuję , że nie rzuciłem jednak tą butelką.
również będzie kilku pieprzonych ''maczo'' - czyli jak się nawalą to znów będzie pokazywanie pornosów/ gołych kobiet jak żony się oddalą , opowiadania o tym jakie to ''zajebiste dupy '' są u nich w pracy a do jakich muszą przychodzić do domów. no i czasem jeszcze pytania w stylu : jak ja sobie mogłem starszą wziąć.
nie zrozumcie mnie opacznie - ja nie jestem taki zniewieściały i ''święty'' ale to jak oni mówią , o czym i w jak obrzydliwym tonie czasem mówią o swoich żonach - a potem zdjęcia z nimi i na fejsa (czasem to i mnie proszą żebym zrobił ) to przekracza wszelkie normy , nie wiem jak wam to opisać nawet naprawdę - ja będąc jeszcze w wieku nie wiem 18stu lat nie byłem tak zboczony jak oni - to chore aż.
i ja wiem , można nie słuchać , można ignorować , ale  jestem raczej typem człowieka  , który woli unikać - minęło parę lat - jak tamten kretyn znów wziął jakieś biedne stworzenie i oddał to nie ręczę za siebie..
i ogólnie nie mam nastroju .
zapisałem nas na 16 w piątek - do kobiety . zobaczymy jak pójdzie.  Powiem żonie ,że jeśli nie będę czuł , że mi  pomaga to trzeba będzie zmienić.

Chyba w twoim, zwiazek i partner nie jest od tego zeby komus zakazywac i nakazywac. Niech idzie sama jak tak bardzo chce ale bardzo dziwnych ona ma znajomych. Moze to kwestia roznic pokoleniowej, osoby po 50 bywaja bardzo specyficzne.

Trudno zeby ona sie odciela calkiem od znajomych, bo on kiedys tam mial jakas siare z jednym z facetem.

Dzień dobry ,
co do Andrzejek - niech idzie sama  , śmiało - ja nie mam z tym problemu. Już parę lat temu poszła sama na wesele ( a nawet dwa ) bo ja nie miałem najmniejszej ochoty siedzieć obok teścia , wysłuchiwać jego jadowitych wypowiedzi i gryźć się w język . Więc poszła sama , ale długo tam nie była z tego co pamiętam.
To nie jest tak , że ja już tak naiwnie patrzę na żonę jak kiedyś . Obserwuję ją i coraz częściej widzę , że .. mną manipuluję , zarzuca mojej mamie takie zagrywki - ale to właśnie ona ma pasywno- agresywne zachowania. Niby nic wprost - ale o coś jej zawsze chodzi.  Dziś rano np. przyniosła mi moją obrączkę - którą zostawiłem u siebie w garażu już parę miesięcy temu - ona tam sama  z siebie dotychczas NIGDY nie wchodziła - chyba, że ja byłem w środku i przyszła pogadać itp.  Swoje auto zostawia w garażu przy domu a mój jest na skraju naszej działki - tak go ustawiłem ,że np. jak coś robię ,to żebym nie hałasował - a od moich wyjazdów do Norwegii pasjonuję się stolarką i coś tam sobie dłubie i nie chcę przeszkadzać. Więc ona pierwszy raz poszła do mojego garażu i wzięła obrączkę. A ja sobie myślę - czy ona oby czegoś tam nie próbowała znaleźć  ? nie wiem , może zaczynam sobie wkręcać.. I daję mi w sypialni tę obrączkę i mówi , żebym nałożył . A ja do niej czy pamięta , że obrączka , którą nosiłem jest symbolem JEJ miłości i wierności  ? ona ,że oczywiście  . a ja ,że no właśnie- bo nie jestem pewny żadnych z rzeczy wymienionych . a ona co ? już łzy do oczu zaczęły napływać. mówię jej ,żeby przestała bo mnie to już nie wzrusza  - że znów płaczę nad sobą a powinna płakać nad nami .  Już sam czasem nie wiem co mam robić i jak z nią rozmawiać. Zapewnia mnie , że już z nim nie piszę i się nie spotyka ,że tylko wtedy jak w sklepie niedaleko jej rodziców go spotkaliśmy a tak to absolutnie nie ma żadnych ''schadzek''- ale nie wiem czy ufam jej słowom. A nie mam już ochoty się z nią szarpać o ten telefon ani jej śledzić.. Powiedziałem jej ,żeby odniosła obrączkę skąd ją wzięła - jak będę chciał to może ją kiedyś nałożę . (ogólnie to już nawet nie zwracam uwagi ,że jej nie mam - to w sumie bez znaczenia ) . Zapowiedziałem ,że na Andrzejki się nie wybieram .  Jak wychodziła do pracy to pyta a co z moimi urodzinami ?  to jej mówię : miałaś lekceważący stosunek jak chciałem coś zorganizować , powiedziałaś, że być może lecisz do Hiszpanii  a teraz pytasz mnie co z twoimi urodzinami - masz tupet naprawdę.  Tak parę sekund stała jakby nie dowierzała - bo pewnie myślała ,że zaraz jak zwykle z entuzjazmem będę wymyślał jej atrakcję - niedoczekanie .

witam ,
do Rity - dziękuję - muszę przyznać ,że sam siebie zaskoczyłem - nie tylko tym ,że piszę o swoim małżeństwie - jakby nie patrzeć obcym ludziom , ale również tym ,że może nie wiem czy to mi ''pomaga'' - ale ostatnio stwierdziłem, że jest mi lżej. Bo piszę w 100% to co czuję , nie muszę patrzeć na słowa - właściwie teraz to tylko mam to forum i terapeutę - myślę , że mam zbyt ''zawiły'' (lekko to ujmując) problem w małżeństwie - i nie wiem czy byłbym w stanie się otworzyć tak na 100% nawet przed tym moim kumplem..
do wieki - obrączkę rano mi próbowała wcisnąć - a to,że w sypialni to było - to jakoś nie pomyślałem, że ma to znaczenie - raczej myślę przypadkowe.  Już odkąd mnie odtrąciła wtedy to zupełnie na nic nie liczę..
Żona wróciła dziś wcześniej , zrobiła obiad , posiedziała parę godzin z córką - i znów przyjechała po nią przyjaciółka - będą robić zakupy , dekorować salę itp. I nagle mi mówi ,że nie wie  czy się wyrobi jutro na 16 bo będą piec ciasta , gotować itp. Aż wdębiałem.  Pytam ją czy jakieś ciasta są ważniejsze od naszego małżeństwa a ona : nie wyglupiaj się , to taki tydzień jest zajęty. Pytam czy one tam bal dla ministrów urządzają , że ona nie jest w stanie wyrwać się na godzinę , zważywszy , że oprócz niej są tam jeszcze 4 inne kobiety?  westchnięcie i : ja jedno słowo a ty tysiąc.  więc pójdzie  ,ale wiecie .. jednak pierwszy krok do ratowania małżeństwa a pieczenie ciast- no jest różnica...  jakoś jak pomyślę co będzie jutro to mnie aż w żołądku ściska nie wiem czemu...

Dziwię się autorze,że męczyłeś się przez rok i nic w zasadzie z tym nie zrobiłeś.Ona robiła co chciała ,kiedy i z kim chciała a Ty przyjmowałeś wszystko na klatę i cierpiałeś w ramach miłości do kobiety sprzed lat.Sprzed lat bo ona była kimś zupełnie innym,nie tym kogo poznałeś i pokochałeś bezwarunkową miłością.Z jednej strony chwała Ci za to a z drugiej strony trąca to frajerstwem i naiwnością.Ale z tego co widzimy to już przeszłość.Żona jest zszokowana Twoją przemianą i chyba zaczęła się obawiać co możesz zrobić z waszym małżeństwem.Spadła z piedestału i chyba zaczęła Cię szanować znowu.Piszę chyba bo pewności nie masz i wiele dni minie nim ją uzyskasz.Dziwiło mnie to ,że kiedy ona przesiadywała w sypialni sama,robiła co chciała i rozmawiała z kim chciała całymi tygodniami Ty byłeś bierny.Wystarczył jakiś dyktafon czy kamerka i małbyś jakiś pełniejszy obraz na czym stoisz.Może się mylę a Ty nie piszesz na forum,że masz informacje jak wyglądał romans Twojej żony.Tak czy owak Ty decydujesz co zrobisz,decyzję są Twoje.Życzę mądrości i cierpliwości.Pozdrawiam.

Może nie był to klasyczny romans ale moim skromnym zdaniem gospodarz wątku te rozmowy  żony  z exem traktował jako może nie zdradę ale co najmniej dużą nielojalność,bolesną i trudną do przełknięcia.Poza tym na pewno nie wiemy wszystkiego.Poczekajmy na Michała, może coś nam rozjaśni  w temacie.

Ok. Bert44.Ja również im dobrze życzę.Może jestem głupi i staroświecki,tępy i niereformowalny ale jeżeli mam komuś przebaczyć to chcę wiedzieć komu i  za co.Podobnie jeśli mam trzymać kciuki za kogoś i za coś Pozdrawiam.

Nasze chciejstwo to tylko nasze chciejstwo.Moc sprawczą ma Michał,jego żona,terapeuta ,ktoś z rodziny,jakaś psiapsiółka a może ślepy traf.Moze być tak ,że nikt i nic nie da rady.Moim zdaniem małżeństwo bohaterów wątku jest do naprawienia i chyba jak wynika z opisu Michała obie strony tego chcą.Pozostaje nam tylko im gorąco kibicować.Obydwoje mają dla kogo żyć.