czy kocha ? - Netkobiety.pl

teraz piszę z tym kumplem , który namówił mnie na squasha - ale nie wiem czy nie pomyśle o innym sporcie.
on chyba za dużo kombinuję i coś mi się nie podoba. Napisał żebym kategorycznie nie mówił  żonie o tym że się zapisałem na ten trening bo jak ona zobaczy tę trenerkę to mnie niby z domu nie wypuści.
czyli ja już czuję kłopoty .   bo oliwy do ognia nie zamierzam dolewać.

Z ciebie to jednak piz*a jest.

bo nie chcę stwarzać dodatkowych problemów to jestem piz..ą no nie wierzę.
znając moje szczęście ostatnio to coś z tego może wyniknąć niepotrzebnego.

Stara a głupia…

Zastanawiam się, w jakiej sytuacji mogłabym uderzyć swojego partnera. Przychodzą mi do głowy tylko dwie możliwości: W obronie własnej - bezwarunkowo, oraz w sytuacji gdy straciłam do niego szacunek. U was obie opcje zadziałały jednocześnie.

Czytanie ze zrozumieniem się kłania Czy ja napisałam, że ma żonę zawozić do kochanka? Nie, on ma się umieć zajmować sobą i przestać skupiać na niej.
Nie zmusisz do niczego dorosłego człowieka.
Dlaczego on ma ją sprawdzać czy pisze z byłym? Przecież ona się z tym nie kryje, zachowuje się tak, żeby on wiedział z kim ona pisze i kiedy i jak długo, bo wie, że go to boli i go prowokuje. I udaje jej się. A on co, ma odstawiać w drzwiach Rejtana i się z dorosłą kobietą szarpać o telefon, jakby mieli po piętnaście lat? To nie jest telenowela brazylijska, tylko życie. Jeszcze kilka takich akcji i autor pęknie. Bo skoro się z nim nie da po dobroci, to ona będzie mu takie akcje wycinać. No to jest mało fajna sytuacja, ale Autor napisał, że się nie chce z nią rozstawać, więc pozostaje mu zacisnąć zęby i robić swoje.
Chyba, że znasz jakieś trzecie wyjście?

dzień dobry ,
wczoraj żona wróciła - przeprosiłem ją za to co zrobiłem , ona również mnie za to ,że mnie uderzyła.  Powiedziała, że sytuacja już tak wygląda, że ona sama nie wie co ma robić i pójdzie na terapię (dziś ma  pierwszą sesję po pracy ).
Jednak kiedy już skończyliśmy o tym rozmawiać ona zaczęła kolejny temat , który już poruszaliśmy : czyli kupno działki . Dobre pół godziny jej zeszło na zrozumienie ,że kontynuowanie tego tematu na nic jej nie przyjdzie ,i w końcu odpuściła.
Jednak zauważyłem jedną dość zabawną rzecz : od kilku dni piszę wiadomości z tym kumplem , takie na temat tego squasha , innych sportów i trochę (ale nie dużo ) na temat żony -  dotychczas byłem znany z tego , że nie lubię smsować tylko zadzwonić i żona o tym doskonale wie ,więc teraz jak widzi mnie leżącego na sofie i piszącego z kimś nie umyka to jej uwadze . Co więcej - przez to ,że czasem coś w tych smsach jest o żonie więc wolę żeby nie widziała i jak się pochylała dać mi buzi ja odkręciłem telefon w drugą stronę - i wtedy co może być zabawne - spojrzała na mnie pełnym podejrzeń spojrzeniem - a ja jakby nic wróciłem do pisania jak tylko odeszła.  i możecie myśleć ,że zacząłem pisać celowo - otóż nie , ale jak już to się dzieję to nie przeszkadza mi to . Trochę to dziecinne wiem ,ale jak kątem oka widzę jak żona zerka na mnie piszącego z kumplem - naprawdę mam ochotę roześmiać się w głos. istnym cudem się powstrzymuję doprawdy.

staram się myśleć jednak pozytywnie . nie mam innego wyjścia coś musimy zacząć robić skoro sami sobie nie radzimy.

dobry wieczór,
żona wróciła bardzo małomówna, przygnębiona i dość zamyślona. Próbowałem spytać czy coś się stało , ale ona tylko poszła wziąć prysznic, nie chciała kolacji i położyła się do łóżka. Raczej nie było to udawane , widziałem ,że była dosyć taka jakby smutna. Jak zapytałem jak było powiedziała , że bardzo , bardzo ciężko. więcej nie wypytywałem..

Poczekaj na jej ruch, sama musi się otworzyć.

hej ,
niby u nas spokojnie , ale od wczoraj coś mnie męczy.
Żona jak wspominałem odkąd poszła na tę terapię - to tak milcząca i zamyślona nie była nigdy. Nawet względem córki - oglądały coś w Tv , córka o coś zapytała a żona jakby w innym świecie dopiero za którymś razem jej odpowiedziała..
Jakaś taka jak nie ona . Wiem , wiem trzeba mnóstwo czasu i ja jej go daje. Już  w piątek na drugiej sesji była - ale nic nie mówi jak idzie itp. Zaczęła jakieś książki czytać psychologiczne.
A wczoraj leżymy w łóżku , prawie zasypiam a ona nagle : wiesz , ciągle myślę o tym co mówiłeś mi podczas tamtej rozmowy , że masz rację , że w naszych życiach potrzeba dużych zmian w głowach przede wszystkim.
a teraz siedzi od południa u przyjaciółek . i zauważyłem ,że unika mojego wzroku i kręci palcami obrączkę jakby jej zaczęła przeszkadzać. albo już sam sobie wkręcam do głowy.

Słów brakuje...
Jedynie rozwód może Cię uratować.

Wszystkie obowiazki domowe niech sobie po polowie podziela

Witaj, napisalam Ci, że jej terapia może iść w takim kierunku, który niekoniecznie Ci się spodoba. Inni tutaj na forum, bardziej doświadczeni rozwodowo, Ci wyjasnią, że jeśli ona szykuje się do rozstania, to będziesz wrogiem nr 1 i takie kwiatki Ci powyciąga, że włos się jeży. Czujesz już podświadomie co się kręci. Ty jako mężczyzna spełniłeś swoje zadanie, czyt. zrobiłeś dziecko i Panu już dziękujemy. Dopóki siedziałeś cicho i niczego nie wymagałeś to byłeś „pożytecznym idiotą”. Takie się popałęta, ale nic nieprzewidywalnego nie zrobi, aż tu nagle zacząłeś odwalać jakieś chore akcje i coś wymagać, więc trzeba Cię wyeliminować. Współczuję Ci, bo to będzie trudne, ale chyba musisz stanąć twarzą w twarz z faktem, Waszego małżeństwa nie ma. Nie rozmawiacie, nie ma intymności, nie ma seksu, dochodzi do aktów przemocy, a ostatnio i agresji.
Ona jest na SWOJEJ terapii i terapeuta ma pomóc jej, nie Tobie poukładać sobie w głowie wszystko. Moze ona doszła już do etapu, że nie chce jej się nic udawać, że teraz chce w końcu zacząć zyć w prawdzie ze sobą. Zauważ, że skoro ona tyle lat trzymała te wszystkie żale w sobie, musi ją rozsadzać od środka. I terapia pomaga jej się z tego uwolnić. A może właśnie dobrze, że Ci o tym teraz mówi, słuchaj jej, nie przerywaj, daj jej przestrzeń na bycie sobą i nawet wykrzyczenie tych wszystkich słów. Wasze małżeństwo przechodzi kryzys i jeśli czegoś nie zmienicie, po prostu się zakończy.
Ty też nie jesteś idealny, jak widać Twoje zachowanie może wkurzać. Bardzo kuleje i kulała u Was komunikacja. Ja np. wolę na bieżąco załatwiać z mężem sprawy nieprzyjemne. Nie kumulować w sobie złości, mówić o tym co mnie rani i denerwuje. Czasami się posprzeczamy, ale za chwilę się godzimy i ze mnie uchodzi para, a on wie na czym stoi. Tylko to trzeba pewne kwestie w sobie przepracować, nauczyć się nazywania swoich emocji i godnie, z poszanowaniem godności małżonka otwarcie nazywać rzeczy po imieniu. Czasem mówię: wiedz, że jestem na Ciebie wkurzona, ale nie chcę teraz o tym rozmawiać, bo mam zbyt dużo emocji. Muszę to przemyśleć i wrócimy do rozmowy. Ale to może dlatego, że nasz związek zaczynaliśmy w kawalerce i nie było gdzie uciekać Musieliśmy się konfrontować i docierać na małej przestrzeni, dlatego dzisiaj, kiedy mały już większy dom łatwiej nam idzie rozwiązywanie problemów, zamiast uciekanie do innego pokoju. Mało tego, powiem Ci, że nawet jak syn przychodzi do nas do łóżka spać i robi się ciasno i niewygodnie, wolę się z nimi gnieździć i przytulać niż iść spać na inne łóżko to taki off top.

Jak żona mówi, że masz gotować, to nie znaczy, że masz to robić, to by nic nie zmieniło. Za długo byłeś podnóżkiem i się z tego nie wykaraskasz, bo sam nie dasz rady się zmienić.
Waszego małżeństwa już nie ma od dawna, żyjecie jak współlokatorzy, więc czas to przerwać, bo szkoda życia.

Do tego kroku się przygotowuj, bo nie ma ratunku dla waszego związku.

dzień dobry ,
do nim2 - może i mam takie myśli , że to już za daleko wszystko zaszło , ale każdą z nich odpycham , jak najdalej mogę.  Jestem żałosny , wiem , ale kocham ją. Dziś stała przed lustrem spinała włosy w kok to tak pięknie wyglądała  - chciałem jej to powiedzieć ,ale uznałem to za bezsensowne. Co jej po moich komplementach choć szczerych to dla niej niepotrzebnych..  Jak tak stałem to ona mnie wyrwała z zamyślenia : co tak stoisz jak rzeźba , idź do komputera jak zawsze.
Może poprzednio w naszym małżeństwie nie było jakich fajerwerków , wielkiej namiętności , ale czuję się ,że druga połowa chcę spędzać z tobą czas. I ja to szczerze u niej czułem. Może się nie przytulała , ale jak coś robiłem w garażu przychodziła i rozmawialiśmy , mieliśmy dużo tematów , śmialiśmy się , oglądaliśmy razem filmy , jeździliśmy na przejażdżki - czasem sama proponowała -   i nie żeby nie było - nie zmieniam narracji - nie było jakoś super , nie było czułości dużo z jej strony - ale czułem , no nie wiem zaśmiejecie się - że się lubimy nawzajem - nie było tego chłodu - jak jest od prawie roku- że jesteśmy w kuchni i zero słowa do siebie , że ona wychodzi z córką sama , że planuję wyjazd beze mnie - mieliśmy tematy do rozmów . Zawsze po powrocie z pracy i przed wyjściem buziak był obowiązkowy - teraz bez szans - nawet nie chcę mi się podchodzić.. Ja też mam świadomość , że po tylu latach już nie będzie jak kiedyś - choćby pod względem seksu - ale ludzie uwierzcie - jak się zaczęliśmy spotykać , i może jakiś rok po ślubie jeszcze - to seks był nieziemski - naprawdę z obu stron były starania - wchodziłem do mieszkania -jak zamieszkaliśmy razem a ona leży w seksownej bieliźnie , światła pogaszone , jakieś świeczko dookoła - i potem pół nocy mogliśmy z łózka  nie wychodzić .. a później to wiadomo - starania o dziecko , duzo stresu  - ogolnie problem leżał po jej stronie i ona juz prawie w depresje wchodzila , czesto plakala to wspierałem ile mogłem.
do Samby - podział obowiązków - różnie - oprócz tych stałych rzeczy ,że ja prasuje a ona gotuję to ja również odkurzam , wyciągam naczynia ze zmywarki (teraz razem z córką)  , jakieś większe zakupy to też robie , pranie też czasem , ale raz jej wrzuciłem jakaś sukienkę - i się zniszczyła bo to jakiś delikatny materiał był - to raczej unikam segregowania - żona to robi  w sensie oddziela co można razem itp no i ja potem wkładam do pralki , do suszarki .
A tak przy naszej trójce to tyle aż roboty nie ma , córka coraz większa też ją angażujemy w drobne prace .  Takie sprawy jak np. coś się popsuję ona tylko mi mówi i ja już sie zajmuję czy dam radę sam czy trzeba zadzwonić czy zawieźć do naprawy to ogarniam ja . może i to jest ''od święta'' ale  wymiana opon ,naprawy czy auta - czy jak coś się popsuję na codzien np. zmywarka , czy kosiarka - jej to nie interesuję ja to załatwiam .   jakieś sprawy urzędowe to ona najczęściej , i rachunki -ale w dzisiejszych czasach to jest proste większośc jest pobierana z konta i tyle . Ona gotuję i piecze - wyśmienicie to jej muszę przyznać . ma pasję ogrodniczą ,ale coś poprosi pomóc w ogrodzie to ide i pomagam. również takie rzeczy w domu - nie wiem jak to nazwac - takie jakby dekoracyjne - nie wiem zmiana zasłon , nowe meble , jakieś dekoracje , obrazy czy inne pierdoły - no wystrój to ona , ale zawsze pięknie w domu jest i każdy chwali jak wejdzie . 
córkę zawozi do pracy ona - bo i tak zaczyna około 8 i tak się złożyło że przejeżdżała  koło jej przedszkola i szkoły teraz to ją podrzucała - z odbieraniem to jest tak - ona ma swój gabinet stomatologiczny - więc bywa różnie - czasem jakiś pacjent odwoła - to jak pasuje to zabierze córkę do domu czy na jakieś zajęcia jak trzeba - a czasem jej się przedłuży jakoś  -to daje mi znać i ja jadę i jak trzeba to wtedy zrobię zakupy czy coś załatwie na mieście jak trzeba - bywa różnie .
jak się nam córcia urodziła to z początku było ciężko - żona mnie odtrącała od córki, według niej wszystko źle robiłem , ale i z tym daliśmy radę - ale to jest raczej na osobny temat bo to by było bardzo dużo pisania - ale zajmowałem się nią , pomagałem w domu - chodzi mi o to ,że nie była sama . w tym roku jakoś w wakacje słyszałem jak jej przyjaciólka (mniej więcej tak to brzmiało)  mówiła do niej ,że jest coś w stylu ''sama ze wszystkim '' ,ze jej mąż nie kiwnie palcem do niczego a żona jej powiedziała : Brak słów , nie do pomyślenia - czy coś takiego - chodzi mi o to ,ze idealem nie jestem  , moze i wiecej powinienem robic - sam nie wiem , ale wiem jedno - ze ona tyle lat nie czula sie sama , ze czula moje wsparcie i taki najgorszy mąż ze mnie wcale nie jest -  wpisałem w google temat o niegotującym mężu/ partnerze  - to teraz jak poczytałem wypowiedzi - niektóre sprzed lat , niektóre świeże - to czuję się jakbym niedorozwiniety jakiś był...

Pisales ze dlugo staraliscie sie o dziecko i ze to byla twoja wina. Mieliscie robione badania? Z reguly to kobiety po skonczeniu 35 lat moga miec problemy z zajsciem w ciaze a nie 20paro latek z zaplodnieniem.

Wyglada na to ze zona cie nie kocha a tylko toleruje. Chciala miec dziecko wiec potrzebny byl mezczyzna do zaplodnienia i stworzenia dziecku rodziny. Napisales ze ona jest dentystka - wiec ma wyzsze wyksztalcenie. A ty? Czy ona nie czuje sie powyzej ciebie w sensie statusu spolecznego? Ona wyraznie cie nie szanuje i uwaza ze jestes ponizej w niej w zwiazku.

I pamietaj kochac za dwoje sie nie da. Wydaje mi sie ze te twoje rozwazania o jej wczesniejszej milosci do ciebie moga byc projekcja twoich  emocji milosci i dobrego malzenstwa w nia.

Czy te jej uniesienia seksualne i zachety byly przed urodzenuem sie dziecka czy tez ciagnely sie tez po urodzeniu?

witam ,
ja pisałem , że problem leżał po jej stronie - nie mojej , dlatego wpadała w depresję. Zawsze pragnęła mieć kilkoro dzieci a tak wyszła nam z trudem  '' tylko'' córka.
Ja również mam wyższe wykształcenie , i dobrą pracę  - żona się chwaliła mną i tym ,że niedawno zacząłem pracować na własny rachunek.
Hmmm ... status społeczny - dotychczas o nim nie myślałem - był dla mnie bez znaczenia .  Byłem wcześniej z dziewczyną , która pochodziła z naprawdę biednej rodziny i absolutnie mi czy moim rodzicom to nie przeszkadzało - zwłaszcza mama bardzo lubiła moją byłą i jakiś czas przeżyć nie mogła , że się z nią rozstałem (ale nie żeby jakoś przesadzała - nigdy na głos przy mojej wtedy przyszłej żonie nie robiła uwag czy coś w tym stylu) .  Jakby to ująć , z biednej rodziny nie pochodzę - żona też nie ,ale jak już pisać to moja jest trochę zamożniejsza  , ojciec założył w latach 90 firmę , która bardzo dobrze prosperuję do dziś a w przyszłym roku oficjalnie przejmie ją mój brat bo ojciec już chcę odpocząć . W dodatku ojciec wiele lat temu poczynił bardzo dobre inwestycję zwłaszcza jeśli chodzi o kupno mieszkań także raczej nie ma powodów żona żeby czuła się ''lepsza'' pod tym względem.
Wracając do tematu - żona mi napisała ,że wróci z córką wieczorem - i że wychodzi z przyjaciółką i mam zostać z córką. Ja napisałem ,że nie ma mowy - nie uzgadniała ze mną dzisiejszego wyjścia z małą , nie uprzedziła ,że chcę wyjść dziś wieczorem - więc ja poczyniłem plany i zanim ona wróci mnie nie będzie bo wychodzę z kumplami . I że tak się kończy jej arogancja i ignorowanie mojej osoby. I nie zrozumcie mnie źle - nigdy , nigdy słowem się nie odezwałem jak chciała gdzieś wyjść , jak trzeba było z małą zostać - ale ta jej przyjaciółka (znają się ponad 30 lat ) ma dziś urodziny - więc chyba wiedziała o tym od dłuższego czasu i pewnie coś tam planowały razem - ale nie dała mi znać więc ja za jakiś czas wychodzę z tym moim kumplem  - do pubu i pograć w bilarda - i jeszcze będzie dwóch innych kolegów z którymi nie gadałem i nie widziałem się ponad 10 lat i liczę na udany wieczór. żona odpisała : to jest tak samo Twoje dziecko jak i moje . Baw się dobrze.  a ja do niej : Pamiętam o tym . dziękuję.
żona nie chcę ze mną rozmawiać o swojej terapii .  twierdzi , że teraputka jej to odradza i mam nie naciskać więc tego nie robię.

Autorze. Szkoda życia. Zacznij żyć swoim życiem, opiekuj się córką a w międzyczasie znajdź kogoś na zbliżenia fizyczne. Chyba, że później będziesz miał moralnego kaca to nie rób tego. Ale Twoja żona ewidentnie nie myśli o Was, o Tobie, tylko o tym, że jej życie poszło nie tak jak chciala: nie jesteś jej mężem z miłości tylko z wyboru.  Jak masz forsę do wydania, to zatrudnij detektywa,  niech rozejrzy się wokół niej. Ja na twoim miejscu bym zrezygnował z tych terapii.  Szkoda czasu i kasy.

Szczerze mówiąc, to bardzo Ci współczuję, bo znalazłeś się w nieciekawej sytuacji, ale uważam, że jesteś za nią odpowiedzialny tak samo jak żona. Tak sobie myslę, gdyby mąż tak się do mnie odezwał, to byłoby mi smutno, ale też czułabym ogromną złość. To jest przemoc psychiczna, ona z premedytacją wykorzystuje sytuacje. Nie wątpię, że ją kochasz, ale ona Cię nie kocha. A jej wcześniejsze zaangażowanie (wątpliwe) było spowodowane chęcią szybkiego zajścia w ciążę.
Po tylu latach to w seksie powinniście dosięgać gwiazd, znacie się tyle czasu, wiecie co Was kręci, podnieca, znacie swoje ciała. Kurcze, w łóżku powinien być ogień, a jeśli nie ma, to szkoda mi Ciebie tak po ludzku Rok bez seksu…. Zasługujesz na bliską relację z innym człowiekiem, nie masz potrzeb? Czemu nie dajesz sobie szansy na szczęśliwe życie?
No i spójrz prawdzie w oczy, to już było, teraz jesteście w innej rzeczywistości.

Jak czytam opis tego wypadu, to jakbym czytała faceta, który nadrabia zaległości z okresu 20-30 lat, kiedy ludzie robią sobie takie wypady z dziewczynami/żonami.
Ty - na własne życzenie- wskoczyłeś w związek z babką tyle lat starszą i co gorsza, postanowiłeś być z automatu 15 lat starszy, żeby jej "dorównać".

Jak to potem wyglądało to już każdy chyba skomentował: byłeś jej posłusznym podnóżkiem, wdzięcznym że była uprzejma się tobą w ogóle zainteresować.
Z jednej strony mi Ciebie żal, z drugiej.. wydajesz się niereformowalny w swoim podejściu. Tak jakbyś miał z natury osobowość współuzależnionego i tak w to wrosłeś, że nie potrafisz już odróżnić gdzie zaczynasz się Ty a gdzie żona. Chyba każdy Twój dzień zaczyna się od myślenia o tym, co zrobić żeby przypodobać się żonie. Albo czego nie robić żeby jej nie podpaść.
Nawet opis tego wypadu.. 1 zdanie o tym jak było fajnie i 15 odnośników do tego jak to jest z żoną, co ona na to, jak sie spojrzała po Twoim powrocie etc.

Strasznie to niemęskie i takie.. kojarzy mi się z kimś "uwieszonym emocjonalnie", bez swojej osobowości, z kimś "zlanym"  z druga osobą. To na pewno nie wzbudza szacunku, na pewno nie w oczach żony, a na bank ona to czuje, skoro ja czuję to na odległość.

Myślę, że jedyna szansa dla Ciebie to terapia. Długa i żmudna. I mnóstwo pracy ze swoimi wzorcami współuzależnienia.
Bez terapii ja raczej nie widzę żebyś Ty, nawet jak jakiś cudem pozwolisz na rozwód,  nie błagał o jej powrót albo się tym nie załamał. Ty na obecny moment nie wiesz kim jesteś bez żony. Przez tyle lat zamiast skupić się tez na budowaniu siebie, zupełnie siebie olałeś. I taka jest niestety cena tego.

Jest i Giaa - and i missed her sooo much (not ! )
Zwykły wypad z kolegami rozkładasz na części pierwsze  - przeczytałem tylko albo aż tyle ,żeby darować sobie resztę. Ja się bawiłem dobrze - życzono mi tu dobrej zabawy więc napisałem jak było.
Twoje wypowiedzi w mojej opinii niewiele wnoszą i to Twoja sprawa czy będziesz się w tym wątku udzielać -  będę Twoje słowa pomijał .  Ludzie tu różnie piszą , ale twój styl dla mnie jest wręcz odpychający . Nie potrzebuję głaskania po głowie - bywało tu różnie dostawałem kubeł zimniej wody  , konstruktywną krytykę - i za to jestem wdzięczny bo było mi to potrzebne , ale śmiało możesz wykorzystywać swoją wielką mądrość życiową w innych wątkach.
Bić brawo nie mam zamiaru.

Hej
Przeczytałam Twoje posty od początku wątku i tylko Twoje posty - po prostu weszłam w profil i tam je znalazłam po kolei.

Nie przejmuj się wszystkimi wpisami tutaj.
Ponadto jestem pełna uznania dla Twojego opanowania, słownictwa i inteligencji. Jesteś dobrym człowiekiem.

Obraz Twojego małżeństwa dała mi rozmowa z  żoną i jej zachowanie. Ona Cię kocha. Gdyby tak nie było nie byłoby tak przeraźliwego płaczu. Tego nie da się udawać.
Sytuacja z telefonem, chociaż niezbyt poprawna, to jak dla mnie na Twój plus. Czasem kobieta musi zobaczyć, że facet ma siłę i potrafi jej użyć. Byłeś stanowczy i opanowany, nie oddałeś gdy Cię uderzyła, ale też nie pozwalasz sobą pomiatać.

Te wszystkie przejścia mogą sprawić, że zakochacie się w sobie od nowa. Przerwiecie ten marazm, tą nijakość i zaczniecie budować z nową energią. Żona widzi Cię w nowym świetle i jest duża szansa, że nabierze dla Ciebie innego rodzaju uczucia. Moim zdaniem Twoja stanowczość, nieustępliwość i odwaga wobec niej, to pokazanie, że ma za partnera faceta z krwi i kości. To szansa by jej zaimponować jako mężczyzna. Jeśli nie przeholujesz, a wierzę, że tego nie zrobisz, bo masz w sobie dużo opanowania i kultury, to małżeństwo wejdzie na nowe tory.
Trzymam za Was kciuki.
Pozdrawiam cieplutko

Dziękuję za wyrażenie Twojego zdania. A nie, przecież to nie mój wątek, nie dziękuję

Dokladnie kobiecie cale zycie przelecialo przed oczami tez bym wyla na jej miejscu

Mi tam go szkoda. Widac, ze mu zalezy ale ani on ani ona chyba totalnie nie wiedza jak sie ze soba i swoim zwiazkiem obchodzic, pomimo tylu lat razem. Szokda, bo z autora to raczej dobry chlop. Jakby sie troche postarala, to by sobie go ustawila jak chce, bo on w sumie nie chce od niej wiele. To co on che to jest totalny basic w zwiazku.

No właśnie o to chodzi: totalny basic, a chłop żebrze o niego i poniża się.
Widzi wrogów tam gdzie ich nie ma, są za to ostrzejsze słowa, to fakt.
A tam gdzie jest traktowany naprawdę jak gówno przez osobę w teorii najbliższa, tam sie płaszczy, co przyprawia naprawdę o wymioty.

Tak to wyglada momentami. Ale tez nie jest latwo z jego strony postawic na swoim jak od zawsze byl w niej bardziej zakochany i od zawsze stawial ja na piedestale. To co mnie dziwi, to, ze ona jest starsza, bardziej doswiadczona, to powinna byc bardziej cwana. To serio nie byloby trudne okazac facetowi nieco wiecej uczuc, wiec jesli ona zupelnie nie moze sie do tego przelamac, to ciekawe co jest na rzeczy. Czy zwiazek az tak jej zbrzydl, czy zaspokaja te potrzeby gdzies indzien np. telefoniczna relacja z bylym czy jest jakies drugie dno np. spowodowane wiekiem, wygladem, kompleksami itd.

Troche jak dzieci sie zachowujecie. Zamiast robic zonie na zlosc i sie przescigac w tym kto komu bardziej podstawi noge, to byscie poszli razem na terapie. Moze byscie sie nauczyli lepiej dogadywac. Np lepiej rozdzielac obowiazki. Bo to, ze ona jest sfrustrowana wiecznym gotowaniem mozna zrozumiec, ale znowu nie ma za bardzo sensu przyjsc i tupac nozkami, tylko mozna normalnie powiedziec "sluchaj czesiek, ja mam dosc stania porzy garach, musimy wymyslic cos innego, bo nie daje rady". To samo z wozeniem dziecka itd. No da sie to ustalic jak dorosli, bez strzelania focha i robienia sobie na zlosc. To co ona odstawia to jest niedojrzale ale ty nie jestes jej dluzny. Z jednej strony wiadomo, zlosc i wieloletnia frustracja ale serio daleko nie dojdziecie takimi gierkami.
Jak juz sie troche pogodzicie to bym na twoim miejscu np gotowanie wykorzystala do nauki czegos potrzebnego i do zblizenia sie do zony. Niech cie przyuczy gotowac, fajnie sie razem rozpija butelke wina gotujac i gadajac w kuchni. Moj maz lepiej piecze ode mnie, ja lepiej gotuje, to sie uczymy nawzajem, zajebiste takie wieczory. Nie naciskajac na nic, po prostu zaczac od zabaczenia czy wy dalej lubicie po prostu spedzac razem czas w jakikolwiek sposob.

Nie. Nie mam tak. Oboje pracujemy glownie z domu, duzo i jest to bardzo wymagajace. Nie wiem jak wymagajaca jest twoja praca ale traktowanie czyjejs pracy jakby to nie do konca byla praca tylko dlatego, ze pracujesz z domu jest imo wyrazem braku szacunku.

Bo jej nie o to chodziło. Chciała ci dowalić. Pewnie z twoim podejściem niewiele mogła wskazać, no to gotowanie jej przyszło do głowy.