czy kocha ? - Netkobiety.pl

No jak nie chce rozwodu to trudno. Zloz pozew z żądaniem orzekania o winie z powodu romansu i zdrad i zobaczymy ile bedzie chciała "utrzymac" małżeństwo i ciągnąć smród za sobą 

Alternatywnie pociągnij w tym stanie jeszce parę lat

To prawda

Fajnie się czyta, bo widać że wreszcie odzyskałeś jaja i piszesz i mówisz jak facet a nie podnóżek.

Córka ZAWSZE będzie twoja i rozwód NIC tu nie zmieni. Ty rozwiedziesz się z żoną a nie swoim dzieckiem. Żona może zmienić nazwisko, ale córka będzie miała Twoje.

A sam widzisz że jak "wyrwałeś" się z tego szamba to i sen normalny się pojawił i lepiej się czujesz i naprawdę nie ma co do tego wracać.
Zakończyć definitywnie. To że żona mówi że nie da rozwodu ? Od tego jest sąd i nie ma żadnej szansy jak jeden nie chce aby na siłę go zmusić.
Więc te jej gadanie nic nie jest warte.

Na razie nic nie kupuj bo ciągle macie wspólnotę majątkową i to co kupisz będzie wspólne. Dopiero po rozwodzie będziesz naprawde wolnym człowiekiem.

Życie w takim rozkroku jak Ty obecnie jest mocno męczące i dlatego warto sprawę do końca zakończyć i nie przejmować sie tym co mówi żona.
Ona się z tym nie pogodzi mimo że wie że winna rozpadowi jest tylko i wyłacznie ona  i to co zrobiła i robiła nie da się wybaczyć i zapomnieć.

Formalno-prawnie ok. Ale jak Michal ma budować swoje zycie od nowa? Jak to zrobic w separacji?

Przenośnia czyli "budowanie życia od nowa" przekłamuje sprawę, Bert. Życie to proces ciągły, je się przekształca, nie buduje od nowa, to nie działka co przyjeżdżasz z ekipą i planem i tworzysz budynek od zera.
Separacja czy rozwód to są technikalia. Konieczne, potrzebne, niezbędne w jakiejś wersji w procesie przekształcania życia, ale ten proces  jest znacznie rozleglejszy, wieloaspektowy, zindywidualizowany i oczywiście rozłożony w czasie. I u Michała i u każdego.

Zaczynam od nowa w wersji hardcore - biorę kasę i znikam, zawiadamiając na wszelki wypadek fundację "Itaka"  i/lub policję, że znikam dobrowolnie, nic mi nie jest i zaczynam życie w pewnym sensie od nowa. Niedawno pewna para małżeńska podobnie uczyniła, sprawa medialna, może kojarzysz. Dzieciom zostawili liścik ż najlepszymi życzeniami na dalszą drogę życia i  po sprawie, zaczęli od nowa. Tak też można.

Tak jak pisałam, w Polsce separacja od rozwodu różni się niewiele. Gdyby Michał miał żądną ślubu ciężarną kochankę, do której silnym afektem pała jasne, wtedy powiedzmy rozwód byłby dla niego istotny i separacja by była bez sensu z jego punktu widzenia. Ale nic takiego się nie dzieje. On najwyraźniej tym rozwodem chce żonie ( a być może także sobie, że och! już jestem twardym facetem z jajami, nic mnie nie rusza) "pokazać" oraz "udowodnić" czyli psychologia, nie racjonalne myślenie.

To jest sytuacja z gatunku mniej typowych, Bert. Pewien schemat, ale relatywnie nieczęsty czyli zdarza się, ale rzadko. Tu chodzi między innymi o zdradę. Oraz jest w tym straszliwie dużo psychologii. Za to nie idzie o kasę w żadnym chyba aspekcie. Wiele wskazuje na to, że się u żony połączyła psychologia z ideologią (wiarą), to trudna mieszanka i bardzo silna, nie bez powodu ja tak o tym Kościele, katolicyzmie i grzechu piszę. Jak już doczytasz to ewentualnie pogadamy dalej.

Bez sensu z tą separacją.
Takie rzeczy, kiedy jedno jest pewne na 100% że nie chce, się kończy.
Właśnie po to by nabrać oddechu pełną piersią i iść naprzód. Ustawiać sobie życie na nowo można jedynie wtedy, gdy wyjdzie się ze starego.
Coś takiego jak tkwienie w starym, choćby miało wymiar symboliczny, jest jak kula u nogi.

Żeby to dobrze rozegrać, autor powinien zasięgać porad prawników- praktyków a nie kierować się opiniami ludzi, którym się coś wydaje ale nie mają z tym do czynienia na codzień.

Chyba że, Michał, nie jesteś na 100% pewien tego rozwodu. Wtedy separacja może być sposobem by się przekonać czego chcesz naprawdę.

Rozrabiaka, ja akurat z rozgrywaniem takich sytuacji miałam i mam naprawdę dużo do czynienia, ... tak na marginesie marginesów. Możesz nie wierzyć, udowadniać nie zamierzam, dzielę się doświadczeniem własnym w tym wątku. Nie osobistym, doświadczeniem życia.
Kończy się to, co da się skończyć. Relacji z żoną Michał nie da rady skończyć w 100%, bo córka. Musi tą relację przekształcić tudzież ograniczyć. Różnica między rozwodem a separacją w jego sytuacji jest znikoma, symboliczna bardziej niż faktyczna. Rozwód po iluś latach formalnej separacji z zasady jest formalnością.
Naprawdę uważasz, ze uzyskawszy rozwód Michał odetchnie pełną piersią? No to powiedzmy odetchnie, za statystycznie dwa-trzy lata, do tego czasu zaś...co przeżyje to jego, nadal będzie mężem ino w trakcie rozwodu, rozdzielność majątkowa spokojnie trwać będzie do uprawomocnienia postanowienia o rozwodzie... super pomysł. Fantastycznie się biegnie naprzód i pełną piersią oddycha  nadal będąc pełnoprawnym mężem, z nie podzielonym majątkiem dorobkowym, co jakiś czas fundując sobie urocze i jakże miłe sercu emocje na sali sądowej, czytając kolejne pisma w wykonaniu prawnika żony, pomagając własnemu prawnikowi pisać własne pisma w odpowiedzi na te wyprodukowane przez prawnika żony, odpowiadając na na pewno miłe pytania tegoż prawnika żony, omawiając wnikliwie co kto komu kiedy i jak  na sali sądowej w obecności i w towarzystwie sporej liczby całkiem obcych ludzi...  Rozrabiaka., to o czym piszesz to nie jest żadne rozgrywanie, w rozgrywaniu się kalkuluje na zimno, osiąga zamierzony i sprecyzowany cel przy jak najmniejszych szkodach własnych.

@Bouguerau
Muqin jest kobietą. Zarejestrowałam się, zaczęłam tu pisywać  i dopiero potem skojarzyłam, że mój nick może wyglądać na męski, bo się kończy na spółgłoskę, ale przepadło...
Michał nie ma tego, co sąd uznaje za mocne dowody zdrady, przynajmniej w opinii prawników, pisał o tym w którymś momencie. Dowody ma powiedzmy umiarkowane.

Z córką jest fatalnie, bo ma lat 11 i z całą pewnością nijak nie jest w stanie pojąć, czemu się tatuś znienacka wyprowadził, a zrobił to tzw. szybką akcją.
Masz racje, Michał zapętlił się zupełnie, zagubił, nie jest w stanie określić priorytetów... ciąg dalszy obawiam się smutny będzie.

@wieka
skoro potrzebujesz popisać, jaka to żona Michała zła kobieta jest ok, w to nie chce mi się wchodzić.

Naprawdę*

Jeśli rzeczywiście nie widzi szans na bycie razem.

Wolność jest wartością nadrzędną, a Ty chyba masz szklaną kulę, skoro już widzisz przyszłość?

Dlatego napisałem, by sugerował się opinią prawników praktyków, a nie naszą.
W internecie można wszystko napisać, łącznie z tym jak będzie wyglądać czyjaś przyszłość.

@wieka
żona Michała teraz przewidywalna jest, przez jakiś czas będzie, bo jest w znacznym stopniu sterowana z zewnątrz wedle znanego wzorca.
Jak się zachowa w reakcji na kroki Michała - zależy, jakie on kroki wykona. Dobrze by było, żeby Michał wreszcie ustalił priorytety. Toż teoretycznie on by mógł już tą separację mieć orzeczoną i iść dalej, a na płocie jak siedział tak siedzi.
Jeśli umiejętnie wdroży wersję A to TERAZ jest spora szansa na separację bez specjalnego oporu z jej strony.
Jeśli wdroży wersję B będzie utrudniała rozwód i przedłużała mając w tym silne wsparcie.
To co teraz rzecz jasna może ulec zmianie. Jeśli Michał chce szybko to teraz ma szansę. Jak długo? a tego to akurat nie umiem przewidzieć.

Dobro dziecka rzecz względna. Twoim zdaniem to coś tam, moim coś tam, jeszcze czyimś coś tam a żony Michała - też coś tam i to wcale nie jest uzgodnione, bo to nie tabliczka mnożenia. Poza tym póki co kontaktów z córką nie utrudnia. A że są zmiany w zachowaniu córki - nie muszą wynikać z jakiegoś urabiania dziecka, ta jeszcze przecież mała dziewczynka zwyczajnie nie ogarnia, czemu się tatuś wyprowadził i za bardzo nie idzie jej tego wytłumaczyć. Nawet gdyby z w pełnej zgodzie i porozumieniu z żoną tłumaczyli i tak "mamusia zdradziła tatusia i dlatego tatuś się wyprowadził" w grę nie wchodzi, cala reszta domowego życia zaś z punktu widzenia dziecka była super czyli mała sytuacji nie ogarnia i cierpi. Jakoś się musi do stanu faktycznego ułożyć, a że nie pojmuje...

To, że Michał boi się żony (zakładając, ze się akurat boi) to psychologia, proces zmiany  potrwa. Powtarzanie "przestań bać się żony" zapewne mu nie zaszkodzi

Rozrabiaka, szklanej kuli mi nie trzeba, wystarczy wiedza, jak wygląda rozwód w praktyce. Pewności nie mam, ale ocenić z dużym prawdopodobieństwem jestem w stanie to i owo przewidzieć też.  Wolność wartością nadrzędną - no weź, patos do rozgrywania przeciwnika pasuje słabo. Patos to ewidentnie nie moje klimaty, w tym wątku przynajmniej.
Ja jestem praktyk. Ze stażem. Zostajesz oczywiście  przy swoim zdaniu, że prawnik jest od rozgrywania,  nasza "dyskusja" w tym momencie traci sens, z praktyki i na zakończenie - prawnik to płatna siła fachowa, robi co mu zlecą i oczywiście trzeba go pilnować.

W polemikę się nie wdam, wieka. Kobiety jako takiej nie znam. Oczywiście, ze ona nie chce rozwodu także osobiście oraz psychologicznie, natomiast skoro sprawa się rypła czyli zdrada na wierzch wyszła  to nie jest wykluczone, że popadła w popłoch oraz panikę i poszło w stronę  "jak trwoga to do Boga", a kościół katolicki warto docenić, oni w manipulacji wcale słabeuszami nie są, wersja iż ją wkręcili w koncepcje "rozwód to grzech" też w grę wchodzi.  Poza ocenami moralnymi to żona się znalazła w sytuacji psychologicznie trudnej, a że to ona zdradziła...jeszcze z pewnego punktu widzenia trudniejszej niż Michał, bo w końcu ona postąpiła paskudnie, nie on, i ona na współczucie czy wsparcie ze strony rodziny czy znajomych raczej liczyć nie może.
Powiedzmy, że można sprawdzić to, o czym piszesz,  prostym sposobem - spróbować najpierw wdrożyć wersję A. Jeśli się uda - formalne rozstanie mamy załatwione, szybka separacja na  warunkach Michała.  Jeśli żona stawi opór - wersja B oczywiście pozostaje w odwodzie, trudno się mówi. Po co zaczynać od wersji B jeśli nie ma konieczności?

@wieka
dyskutowanie o tym, czy żona ma wsparcie i czyje wydaje się tematem raczej teoretycznym i ewidentnie pobocznym, ja bym się skupiła na wyjściu z kryzysu, jeśli już. I zaraz się skupię.

No właśnie, Bert, jaka droga doprowadzi Michała do stanięcia na nogi?
Odcięcie jak najszybsze tego, co się da i ustawienie tego, czego odciąć się nie da w sposób taki, jaki będzie dobry(najlepszy z dostępnych) dla Michała w jego relacji z córką.
Co się da odciąć?
1. Kwestie formalno- prawne relacji czyli rozwód albo separacja. Separacja jest szybsza. Ja od jakiegoś czasu optuję za szybką separacją w wersji łagodnej dla żony, bo to najszybsze i ma spore szanse się udać. Wad za bardzo nie ma w konkretnej sytuacji Michała. Tylko tu by trzeba podjąć decyzję , zlecić prawnikowi wykonanie całkiem konkretnych rzeczy (sporządzenie wniosku, opracowanie projektu sprawowania opieki nad córką) , samemu coś zrobić (porozmawiać z żoną o konkretach) i wóz/przewóz, uda się albo nie, przynajmniej coś będzie wiadomo. Prawnik swoje robi, Michał odbywa rozmowę i albo wychodzi z podpisanym przez żonę wnioskiem w teczuszce albo wie, że tak się nie uda. W wersji 1 wniosek ląduje w sądzie razem ze sposobem sprawowana opieki w charakterze załącznika, sąd zatwierdza i spokój na odcinku. W wersji B wracamy do prawnika i zastanawiamy się co dalej.
2. Kwestie majątkowe. Podział majątku dorobkowego czyli uzyskanie odrębności w kwestii finansowej można zacząć już teraz i z tym nie ma moim zdaniem na co czekać. To jest do wykonania, tak czy tak, im prędzej tym lepiej. Do tego sąd nie jest konieczny, za to konieczne jest ustalenie, co w skład tego majątku wchodzi i posiadanie koncepcji, jak to mianowicie podzielić. Nie istnieje obowiązek dzielenia 50/50, to wchodzi w grę dopiero, jak jest spór. U Michała sporu może nie być. Ale póki się nie ma żadnej własnej koncepcji podziału, nie da się sprawdzić, będzie ten spór czy nie. Michał na razie odkłada temat na "święty Nigdy" i nie wiem, liczy że się samo zrobi czy czeka, aż żona zdecyduje co sobie z tego majątku wziąć? Majątek istnieje, w tym nieruchomości, cud nie nastąpi i samo się nie wykona, ja bym już teraz zasadziła prawnika do tej dłubaniny. Jeśli Michał chce odciąć szybko to nie ma na co czekać z tym podziałem.

Co się nie da odciąć? sprawowanie opieki nad córką. Tu trzeba relację z żoną ustawić odpowiednio i to jest do przemyślenia "na już" . Czyli Michał powinien już teraz się zdecydować, jakiej wersji ON chce. Ma do dyspozycji opiekę naprzemienną w 2 wersjach albo polski standard, czyli córka mieszka z matką, a on dochodzi. W tej chwili funkcjonuje wersja "polski standard" formalnie nie opisana czyli niejako "na żywioł" , bo on się wyprowadził, ale to nie jest obowiązkowy model. Opieka nad córką może wymagać negocjacji z żoną, ale żeby negocjować to trzeba samemu określić, czego się chce. A Michał tak ogólnie chce, żeby "było dobrze dla córki", co zapewne doprowadzi do realizacji modelu "polski standard". Który wprawdzie da Michałowi mało kontaktów z żoną w związku z opieką nad dzieckiem, ale mocno ogranicza te kontakty i ustawia ojca w pozycji "gościa w życiu dziecka".

Straszak w postaci, jak to Michał określił "zrobienia Armagedonu" istnieje, bezsprzecznie. Ale jest to broń do wykorzystania niczym atomówka - raz się ją da odpalić i ma skutki uboczne. Sam Michał nie jest przekonany, że odpalić chce. A ja go rozumiem w tej sprawie, bo moim zdaniem odpalanie atomówki to ostateczność, a nie opcja z wyboru, jeśli są inne możliwości. U Michała moim zdaniem są, tylko on by musiał zacząć sensownie i planowo działać, póki co tkwi w chaosie oraz emocjach, a, jak napisałeś, życie leci...Czy grozić tym żonie? Mawiają, że grozić ma sens jeśli jest się zdecydowanym groźbę spełnić, inaczej się traci wiarygodność.

Bert, ja nie twierdzę, że to co napisałam to jest dobra droga, to po prostu jest JAKAŚ droga, próba ogarnięcia istniejącego chaosu i wytyczenia jakichś celów do realizacji, wedle opcji Michała "zamknąć jak najszybciej". Taki mam pomysł na to "jak najszybciej". Nie jest to pierwszy kryzys, który ogarniam, zatem jakieś ręce i nogi to, co napisałam ma, nie mylić z patentem na nieomylność, tego nie mam.
Jakiś pomysł jest lepszy niż całkowity brak pomysłu, pomysł istniejący można skrytykować, zmodyfikować, ale przynajmniej jest. 
Małżeństwo zgodnie chcące rozwodu to w ogóle nie musi o ten rozwód walczyć, Bert. Ono musi wykonać ileś czynności oraz odbyć jedną rozprawę.  Jeden warunek - musi to małżeństwo być zgodne NAPRAWDĘ. Wersja zaszantażowania żony żeby dawała zgodę - duże ryzyko. W każdym momencie może się zbiesić.
Skoro żona rzuca teksty "rozwód to grzech i będę rozwód utrudniać" sugeruję na teraz wersję separacji, albowiem separacja to nie grzech, argument żonie odpada. Jest spora szansa, że separacji utrudniać nie będzie, po tym co narobiła. Zwłaszcza, ze separację można znieść w każdej chwili na zgodny wniosek stron. Moim zdaniem warto  utrzymywać żonę w (błędnym) przekonaniu, że do siebie wrócą, że będzie jak dawniej itd. bo im dłużej ona ma tą nadzieję tym dla Michała wygodniej. W tym podejściu należy żonę może nie wprost utwierdzać, ale na pewno nie należy go w tej chwili torpedować. Niech sobie ma złudzenia.
W ramach brania swojego życia we własne ręce Michał powinien wykazać inicjatywę - to odnośnie opieki nad córką. On powinien wiedzieć czego chce. I ma szanse to uzyskać póki żona ma nadzieję oraz póki on ma tą atomówkę w arsenale. Pieniądze w tym małżeństwie są, toż oni nawet mogą iść w opiekę naprzemienną dla bogatych czyli mieszkanie , w którym dziecko mieszka na stałe, a mamusia i tatuś się wymieniają, podobno dla dzieci młodszych jest to niezły pomysł. Mogą, nie muszą - po prostu,  kurczę, Michał póki co czeka, nie wiadomo na co, z tym, co można już robić. 

Wiesz, Bert  - jeśli facet walczy o święty spokój to nie powinien równolegle walczyć z żoną, póki nie musi. Jak jej od razu zacznie odpłacać pięknym za nadobne to czego jak czego, ale świętego spokoju sobie nie zapewni.

Separacja nie jest grzechem w KK tylko w bardzo wąskim spektrum sytuacji, a skoro ona jest wierząca (do tego stopnia) to bez udziału księdza się nie obejdzie. Decyzja o odpuszczeniu grzechu jest albo decyzją BISKUPA, do którego zostanie sprawa skierowana, albo sądu kościelnego.

Separacja (ta prawna, z kodeksu cywilnego czy tam rodzinno-opiekuńczego) nie wymaga udziału księdza, ale skoro rozbija się o grzech to już inna bajka.

Natomiast już samo podejście "będę rozwód utrudniać" jest działaniem pozwalającym na uzyskanie unieważnienia ślubu kościelnego, bo to podpada pod wady zgody małżeńskiej (tu w szczególności - błąd co do osoby).