czy kocha ? - Netkobiety.pl

nim2 napisał/a:

Michał, tak z ciekawości, nie złośliwie ani uszczypliwie. Ty zarobioną kasę inwestowaleś, a co z kasą robiła żona, skoro wszystko jest podobno Twoje?

Ja tam nigdy nie wnikałem,  ale można wywnioskować ,że też ma oszczędności duzo ,  a w dodatku ma słabość do bardzo drogich ubrań i butów.  Ja jakbym miał wydać np. 4 tysiące na buty to bym się dwa razu zastanowił (i pewnie nie kupił) a ona ma całą garderobę( dosłownie osobny pokój) butów,  płaszczy i ubran. I jak typowa kobieta (No może nie każda żeby nie urazić) potrafi ustać i powiedzieć: ja to zupełnie nie mam w co się ubrać.
No i mi też kupowała drogie ubrania , nie wspominając o córce. I jakieś obrazy na aukcji czasem kupowała  ,ale ja się nie znam dla mnie to totalne bohomazy a ona mówila że się nie znam kompletnie na sztuce . Wisi ich parę w domu .

Doszedłem do wniosku ,że narazie nie ma sensu zmieniać terapeutki - to ostatnia w okolicy ( a właściwie to i tak dojeżdżam sporo km ). Ta jest naprawdę w porządku,  a zawracać jej głowę, że jest podobna z wyglądu do mojej żony nie ma sensu -  to tak naprawdę jest raczej niezbyt istotne , a czuje się przy niej  komfortowo i tak spokojnie,  nie chce (przynajmniej na razie)nic zmieniać.  Terapia z nią uświadamia mi , jak nienormalny jest mój związek z żoną- i to co sam narobiłem sprowadzając siebie do roli jej "pazia " - to moje wnioski , do których dochodzę po sesjach . Tak nie wygląda normalny ,zdrowy związek.  Żona coraz bardziej mnie drażni i irytuje - te łuski z oczu mi spadają.  Nie mogę sobie zmarnować kolejnych latach życia.

Julia life in UK napisał/a:

netk53521 napisał/a:

Doszedłem do wniosku ,że narazie nie ma sensu zmieniać terapeutki - to ostatnia w okolicy ( a właściwie to i tak dojeżdżam sporo km ). Ta jest naprawdę w porządku,  a zawracać jej głowę, że jest podobna z wyglądu do mojej żony nie ma sensu -  to tak naprawdę jest raczej niezbyt istotne , a czuje się przy niej  komfortowo i tak spokojnie,  nie chce (przynajmniej na razie)nic zmieniać.  Terapia z nią uświadamia mi , jak nienormalny jest mój związek z żoną- i to co sam narobiłem sprowadzając siebie do roli jej "pazia " - to moje wnioski , do których dochodzę po sesjach . Tak nie wygląda normalny ,zdrowy związek.  Żona coraz bardziej mnie drażni i irytuje - te łuski z oczu mi spadają.  Nie mogę sobie zmarnować kolejnych latach życia.

A może się zakochales w tej terapeutce co ?

Julio , z całym szacunkiem doprawdy , ale proszę takich glupot nie wypisywać. To ,że lubię chodzić do niej na terapię nic nie oznacza . Czuć się przy kimś dobrze a zakochać się to dwie różne rzeczy .

Doszedłem do wniosku ,że narazie nie ma sensu zmieniać terapeutki - to ostatnia w okolicy ( a właściwie to i tak dojeżdżam sporo km ). Ta jest naprawdę w porządku,  a zawracać jej głowę, że jest podobna z wyglądu do mojej żony nie ma sensu -  to tak naprawdę jest raczej niezbyt istotne , a czuje się przy niej  komfortowo i tak spokojnie,  nie chce (przynajmniej na razie)nic zmieniać.  Terapia z nią uświadamia mi , jak nienormalny jest mój związek z żoną- i to co sam narobiłem sprowadzając siebie do roli jej "pazia " - to moje wnioski , do których dochodzę po sesjach . Tak nie wygląda normalny ,zdrowy związek.  Żona coraz bardziej mnie drażni i irytuje - te łuski z oczu mi spadają.  Nie mogę sobie zmarnować kolejnych latach życia.

Tamiraa napisał/a:

Terapia z nią uświadamia mi , jak nienormalny jest mój związek z żoną- i to co sam narobiłem sprowadzając siebie do roli jej "pazia " - to moje wnioski , do których dochodzę po sesjach . Tak nie wygląda normalny ,zdrowy związek.

Masz coś mocno skopane w relacji do kobiet.
Kiedy to samo mówił Ci facet, było źle. Od kobiety przyjmujesz gładko.
Po pomóc w typowo męskiej sprawie przychodzisz na forum kobiece.
Twój związek to stawianie kobiety na piedestale, nawet na tym etapie nie umiesz stanowczo odciąć pępowiny.

Pomyśl o tym, z boku dosyć wyraźnie to widać.

dzień dobry ,
wpadłem na pewien pomysł - może by się jakoś spotkać w Majówkę ? zorganizować jakieś spotkanie 'forumowe' - to tylko propozycja z mojej strony - tak pomyślałem ,że może to niegłupia myśl?  bo jak nie macie czasu/ chęci albo inne plany to rozumiem .oczywiście.

wieka napisał/a:

netk53521 napisał/a:

dzień dobry ,
wpadłem na pewien pomysł - może by się jakoś spotkać w Majówkę ? zorganizować jakieś spotkanie 'forumowe' - to tylko propozycja z mojej strony - tak pomyślałem ,że może to niegłupia myśl?  bo jak nie macie czasu/ chęci albo inne plany to rozumiem .oczywiście.

Całą Polskę bierzesz pod uwagę

No myślę ,że jakoś może udałoby się to zorganizować - wiadomo ,że najpewniej spotkałaby się tylko garstka - ja bym mógł nawet po kogoś pojechać / odwieźć .. No tak mi przyszło do głowy , że fajnie by się było spotkać , pogadać - ale w pełni rozumiem ,że raczej się nie uda. A szkoda , bo 'poznałem' tu (dość nieoczekiwanie , przyznam) kilka fajnych i wartościowych osób  - miło by było poznać się na żywo , ale ja naprawdę rozumiem, że z tym ciężko.

wieka napisał/a:

netk53521 napisał/a:

No myślę ,że jakoś może udałoby się to zorganizować - wiadomo ,że najpewniej spotkałaby się tylko garstka - ja bym mógł nawet po kogoś pojechać / odwieźć .. No tak mi przyszło do głowy , że fajnie by się było spotkać , pogadać - ale w pełni rozumiem ,że raczej się nie uda. A szkoda , bo 'poznałem' tu (dość nieoczekiwanie , przyznam) kilka fajnych i wartościowych osób  - miło by było poznać się na żywo , ale ja naprawdę rozumiem, że z tym ciężko.

Pamiętaj, że pozory mylą, za bardzo jesteś ufny Żeby się z kimś spotkać, to musiałbyś chociaż przez jakiś czas rozmawiać przez telefon-wideo, wtedy ta osoba też musi decydować czy ma ochotę na takie spotkanie.
Wątpię, żeby ktoś tak w ciemno chciał się spotykać w sumie nie wiadomo z kim, nie bierz tego do siebie, bo ja mam każdego na myśli łącznie ze sobą, no chyba że ktoś ma potrzebę w taki sposób poznawania ludzi, jak Ty.

A u ciebie wszystko stoi w miejscu?

Wieka , wiem , rozumiem to w pełni. Ja po prostu bardziej preferuję rozmowę . Po prostu to zaczyna się robić zbyt zawiłe , skomplikowane. Mam czasami tysiąc myśli na minutę . I pewnie sam narobiłem trochę błędów co zdaję się być już moją normą. Ta terapia z jednej strony ma na mnie raczej dobry wpływ a z drugiej to zaczynam się dziwnie czuć.  Dużo pisania - dlatego rozmowa byłaby lepsza ,ale jest jak jest. I tak chyba nadużyłem gościnności tego forum jako facet .

zrobiłeś absolutnie wszystko, by pozbawić się wsparcia w realu.
nie rozmawiasz szczerze z rodzicami, braćmi, nie rozmawiasz wprost tylko robisz jakieś insynuacje po pijaku.
nie chcę byś mi cokolwiek udowadniał, ale ja osobiście wątpię w tego detektywa którego wynająłeś, bo inaczej miałbyś niezbite dowody w ręku.

ale nawet jak byłbyś mężczyzną w ostrym kryzysie wieku średniego i twoje uczucia do żony po prostu by się wypaliły, to byłaby to sytuacja w której MASZ PRAWO się rozwieść bo oboje i Ty i żona macie prawo do szczęścia z kimś, a nie unieszczęśliwiania się nawzajem.
to co pokazujesz do tej pory tu na forum w relacjach z tą kobietą, to albo uwielbienie dla niej,  albo jakieś wojenki i odbijanie sobie na niej tego co sam jej chętnie wcześniej oferowałeś, czyli postawienia jej na piedestale, albo akcje po pijaku,

to wszystko niszczy was oboje i dziwię się Twojej żonie, że sama nie złoży pozwu o rozwód.
czasami mam zresztą takie wrażenie, że robisz to po to, by ona załatwiła sprawę, by to z jej inicjatywy był ten rozwód.
gdyby naprawdę miała romans w sensie kogoś z kim chce sobie układać życie, logiczne ze juz dawno skorzystałaby z tej szansy.
wyprowadz się wreszcie i poukładaj sobie w głowie.
dla wielu osób w podobnej sytuacji to dylemat ekonomiczny, ale dla Ciebie niby jaki?

pomyślałam, że nie robisz tego z 2 powodów, a żaden nie przynosi Ci chwały:
chcesz dręczyć żonę, bo jej skrycie nienawidzisz. i to od jakiegoś czasu, może nawet sobie tego nie uświadamiasz
chcesz by to ona wniosła o rozwód, byś Ty miał czyste sumienie i wyszedł z tej całej sytuacji bez skazy
chyba pora byś dorósł i zachowywał sie jak dorosły mężczyzna

Dobry wieczór,
W międzyczasie żona wpadła w jakiś stan depresyjny , leżała w łóżku całymi dniami, nie szła do pracy  - widząc jak nasza córka się nie 'zajmuję' (drobne rzeczy - herbata czy podanie czegoś, poszedłem do niej i powiedziałem że ma się wziąć w garść choć dla dziecka. ) Atmosfera stała się tak gęsta , że wręczyłem jej pozew. Była w szoku. Parę dni się nie odzywała , chodziła na długie spacery jak była pogoda (czasem nie było jej 4 godziny). W końcu przemówiła i zdziwił mnie jej 'przytomny ton głosu. Stwierdziła ,że już nie wie co ze mną ma robić i jak nas ratować. Że skoro jej nie wierze i nie ufam to ona sama nie da rady nas z tego 'podźwignąć' - przez chwilę myślałem ,że to znów jej jakaś stara śpiewka - ale o dziwo nie. Powiedziała ,że rozwód jest traumatycznym rozwiązaniem dla dziecka , że już jest jej ciężko a co będzie potem. Że swoim 'butnym zachowaniem' ranię przede wszystkim córkę - a przecież o jej dobro nam chodzi. Że wszystko przemyślała  - i że możemy do czasu jej pełnoletności 'żyć obok siebie'  dalej tworząc dla niej dom. Że będzie jej lepiej wtedy  znieść nasz rozwód - że zaraz będzie wchodzić w trudny wiek. Że ona się domyśla ,że mam na nią 'haki'. Mówiła ,że ona nie chcę się o nic szarpać , tylko żebym to przemyślał. Że parę lat wytrzymam z nią a będę mógł robić co chcę - odegrać się na niej .  Spytałem czy to nie jest nędzna próba powrotu do kochasia - stanowczo zaprzeczyła. Zaczęła mówić ,że nie chcę żebym pogarszał sobie relacje w rodzinie

Ela210 napisał/a:

dla mnie dalej jest niejasne, czy rodzina autora ma świadomość tego romansu, czy nie.

witam , nie do końca - chciałem wyznać pełną prawdę braciom - ale koniec końców nie wyszło (wtedy na spotkaniu z nimi ). Wyznanie prawdy - pełnej - zacznie wojnę niemal nuklearną  - nie chcę tego dla naszej córki.

Wyprowadziłem się. 
Jestem psychicznym wrakiem. Myślałem ,że będzie mi lżej. Zupełnie tak nie jest. Jak Wam pisze - pół godziny wcześniej wróciłem 'spod bramy' - warowałem przez parę godzin pod bramą domu - miałem sny, że ktoś się włamuję , że coś się dzieję złego u nich kiedy mnie nie ma - więc poszedłem na miejsce i kilka nocy tam stałem - żenujące , wiem.  Jestem przeorany. Nigdy już nie będzie dobrze , nawet na chwilę.  Porzuciłem nic nierozumiejące dziecko . Jestem śmieciem.
Na zmianę - żałuję ,że  żonę poznałem , potem żałuję ,że się w ogóle urodziłem..  Sam przebiłem tę 'bańkę szczęścia' - teraz leżę na podłodze - żalę się nieznanym mi ludziom , poczynając pierwsze kroki ku alkoholizmowi - jest lżej choć na chwilę ,lżej zasnąć.
Nie rozumiem czemu kiedykolwiek pisałem ten temat tutaj - i po co mi to było.
Ale cokolwiek będzie - wam dziękuję.

A bracia niby nie zauważyli, że On się wyprowadził?
najbliższa rodzina, małe miasto, biznes rodzinny- i nikt nie zadaje żadnych pytań- nikt nie zapytał "dlaczego"?
pracuje w rodzinnej firmie- nikt, nic.
przyjaciel tez nic.
córka nie pyta gdzie tata, nie rozmawia z babcią, z dziadkiem? jasne..

Ela210 napisał/a:

a co terapeutka na to?
może zrób sobie przerwę i pojedż nad morze? Spotkaj się tam Z Minnie , bo jesteście podobni to siebie zrozumiecie i może pomożecie wzajemnie Wiesz, łatwiej dostrzec żdżbło w czyimś oku niż belkę w swoim

Dokładnie to samo pomyślałam,że autor i Minnie to podobieństwa 

Ela210 napisał/a:

a co terapeutka na to?
może zrób sobie przerwę i pojedż nad morze? Spotkaj się tam Z Minnie , bo jesteście podobni to siebie zrozumiecie i może pomożecie wzajemnie Wiesz, łatwiej dostrzec żdżbło w czyimś oku niż belkę w swoim

Pani Elu , ja nie wiem o co chodzi i o.kogo ? Ja żadnej Mini nie znam ani też z nią nigdy nie pisałem,  nie wiem kto to jest i o kim mowa .,  serio.

https://www.netkobiety.pl/t133142.html

Ela210 napisał/a:

dla mnie dalej jest niejasne, czy rodzina autora ma świadomość tego romansu, czy nie.

witam , nie do końca - chciałem wyznać pełną prawdę braciom - ale koniec końców nie wyszło (wtedy na spotkaniu z nimi ). Wyznanie prawdy - pełnej - zacznie wojnę niemal nuklearną  - nie chcę tego dla naszej córki.

Nie chcę otwierać puszki pandory. Nie chcę pokazywać zdjęć , listów - to może wywołać kataklizm - ona ma przy sobie córkę , może z nią robić wszystko . Wolę to wszystko przemilczeć dla dobra dziecka - ja nie wiem do czego żona może być zdolna - mogę później bardzo ,ale to bardzo żałować ,że wytoczyłem pierwszy ciężkie działa przeciw niej.

jak dla mnie to ten kochanek fantasmagoryczny. W całym tym procesie istnieją tylko jego listy- swoją drogą tekst nieoryginalny , gdzieś go już słyszałam.
nie pojawił sie ani w działaniach detektywa, ani w ogóle nie ma go w realnym, życiu kobiety która już mieszka sama.
w ogóle jakiś super facet, chwalony pod niebiosa przez atrakcyjną kobietę i jej rodzinę  jest przez dekady sam i pisze listy

swoją drogą: Stefan Zeromski- "Syzyfowe Prace "
Michał- jesli zamilkłeś na czas pisania matury, to może pora się przyznać?
sama się nabrałam.
cóż dużo w dzieciństwie chorowałam, nie było internetu- chyba z 10 powiesci Żeromskiego w wieku 12 lat przeczytane
natomiast możesz mnie olać jak to nieprawda, wystarczająco wiele osób Cię tu wspiera

W ogóle czytam teraz dużo ich listów. On naprawdę się różni ode mnie. Kto by napisał coś takiego : Gdybyś kiedy we śnie poczuła, że oczy moje już nie patrzą na ciebie z miłością, wiedz, żem żyć przestał... Aż mdli człowieka na samo czytanie.

Dobry wieczór,
cóż mogę Wam pisać - piszę znacznie mniej bo mi wstyd, tak po ludzku.
Sporo piję - 39 lat , idzie 40stka , a ja niemal na każdej imprezie byłem kierowcą. Alkohol był niepotrzebny. Teraz pozwala zasnąć. Wyjątek jest jak przychodzi córa - widzę ją 3 razy w tygodniu - przywozi ją żona , która błaga bym wrócił.
Myślcie co chcecie - ale tylko tu mogę być szczery , na 100% . Zacząłem pisać z moją ex (tą którą zostawiłem dla żony ) - sama zagadała , że jak to możliwe ,że mam fejsa itp. Ma trójkę dzieci, rozwodzi się (mąż hazardzista , dalej mieszkają razem - nadmienię , że jestem w szoku , bo on uczy w jednej ze szkół , udziela się w kościele - przestałem pisać tutaj  , zacząłem z nią , baaardzo dużo rozmów , dużo jej o sobie nie pisałem , tyle lat minęło , do końca nie ufam ...)
Miałem rozmowę z bratem - ale on stwierdził , że nie wie jak było między mną  a żoną  - że widzi tylko łzy naszej matki, że sam kiedyś rozbił rodzinę i ma to dalej w głowie. Że lepiej dla mnie bym wrócił i ugadał się z żoną. A żona? wysyła mi screeny ,jak tamten zaczyna do niej pisać, zapraszać do siebie - nie wiem po co ? Błaga bym wybaczył i żył z nią . Żenująca sytuacja była - koniec roku córki - ona  (córka) chciała pojechać do stadniny pojeździć koniem , więc ją zawiozłem i wróciłem do mieszkania - mija pół godziny - słyszę dzwonek - otwieram ,tam żona z obiadem - ale pech ,że sąsiadka (ja jej pomagałem składać szafkę to mnie zna troszkę) przechodziła , nie chciałem przy niej się sprzeczać/ kłócić więc powiedziałem by weszła .  )
Było po 17 - ona do mnie ,że córkę odbierze jej siostra, że mała będzie u niej nocować ,zaczęła o niej mówić ,że z małą jest źle , opowiadać jak żałuję  ,i że nasza córka zaczęła budzić się w środku nocy z krzykiem (nie wiedziałem o tym) Teraz jest tak - spędzamy czas razem we trójkę : kino , rowery , wizyty  w schronisku dla psów - dla jej dobra - ale nie wiem czy to dobre? chyba niezbyt ? żona mi dała książki , przeczytałem  , o wybaczeniu itp....  To dochodzę do wniosku ,że robię  małej, która drugiego lipca skończyła 11 lat krzywdę.. (równo ja drugiego maja , ona drugiego lipca ) Będą jej 11 urodziny obchodzone jutro , moja cała rodzina będzie , ja się spodziewam ,że będzie dobrze ,że będą się zachowywać - ale psychicznie jestem wykończony ,jeszcze zgubiłem hasło do maila  - może ktoś by chciał się wymienić numerem telefonu ?? Bo gadania od groma, ale jestem w stania też wysłuchać o kimś.. ) -  pozdrawiam serdecznie,  Michał...
(pewnie wielu z Was na wakacjach  -życzę miłego wypoczynku).

Dobry wieczór,
cóż mogę Wam pisać - piszę znacznie mniej bo mi wstyd, tak po ludzku.
Sporo piję - 39 lat , idzie 40stka , a ja niemal na każdej imprezie byłem kierowcą. Alkohol był niepotrzebny. Teraz pozwala zasnąć. Wyjątek jest jak przychodzi córa - widzę ją 3 razy w tygodniu - przywozi ją żona , która błaga bym wrócił.
Myślcie co chcecie - ale tylko tu mogę być szczery , na 100% . Zacząłem pisać z moją ex (tą którą zostawiłem dla żony ) - sama zagadała , że jak to możliwe ,że mam fejsa itp. Ma trójkę dzieci, rozwodzi się (mąż hazardzista , dalej mieszkają razem - nadmienię , że jestem w szoku , bo on uczy w jednej ze szkół , udziela się w kościele - przestałem pisać tutaj  , zacząłem z nią , baaardzo dużo rozmów , dużo jej o sobie nie pisałem , tyle lat minęło , do końca nie ufam ...)
Miałem rozmowę z bratem - ale on stwierdził , że nie wie jak było między mną  a żoną  - że widzi tylko łzy naszej matki, że sam kiedyś rozbił rodzinę i ma to dalej w głowie. Że lepiej dla mnie bym wrócił i ugadał się z żoną. A żona? wysyła mi screeny ,jak tamten zaczyna do niej pisać, zapraszać do siebie - nie wiem po co ? Błaga bym wybaczył i żył z nią . Żenująca sytuacja była - koniec roku córki - ona  (córka) chciała pojechać do stadniny pojeździć koniem , więc ją zawiozłem i wróciłem do mieszkania - mija pół godziny - słyszę dzwonek - otwieram ,tam żona z obiadem - ale pech ,że sąsiadka (ja jej pomagałem składać szafkę to mnie zna troszkę) przechodziła , nie chciałem przy niej się sprzeczać/ kłócić więc powiedziałem by weszła .  )
Było po 17 - ona do mnie ,że córkę odbierze jej siostra, że mała będzie u niej nocować ,zaczęła o niej mówić ,że z małą jest źle , opowiadać jak żałuję  ,i że nasza córka zaczęła budzić się w środku nocy z krzykiem (nie wiedziałem o tym) Teraz jest tak - spędzamy czas razem we trójkę : kino , rowery , wizyty  w schronisku dla psów - dla jej dobra - ale nie wiem czy to dobre? chyba niezbyt ? żona mi dała książki , przeczytałem  , o wybaczeniu itp....  To dochodzę do wniosku ,że robię  małej, która drugiego lipca skończyła 11 lat krzywdę.. (równo ja drugiego maja , ona drugiego lipca ) Będą jej 11 urodziny obchodzone jutro , moja cała rodzina będzie , ja się spodziewam ,że będzie dobrze ,że będą się zachowywać - ale psychicznie jestem wykończony ,jeszcze zgubiłem hasło do maila  - może ktoś by chciał się wymienić numerem telefonu ?? Bo gadania od groma, ale jestem w stania też wysłuchać o kimś.. ) -  pozdrawiam serdecznie,  Michał...
(pewnie wielu z Was na wakacjach  -życzę miłego wypoczynku).

Zacznij pracować z żoną nad swoim małżeństwem. Przy okazji, ona powinna stanowczo zamknąć kontakty z tym gachem. Sama z siebie a nie pokazywać ci te wiadomości. Ale może jest w desperacji aby przekonać Ciebie że chce być tylko z Tobą.

A gdzie jest powiedziane, że autor musi rozstać się z żoną? Może akurat taki stan jest wygodniejszy?