czy kocha ? - Netkobiety.pl

Alkohol połączony z Twoim stanem psychicznym i emocjonalnym zrobił swoje. Sugerowałbym odstawienie wysokich procentów na jakiś czas. Jak widać nie służą ani Tobie ani całej sytuacji. Rozumiem Ciebie, sam pewnie chciałbym napić się będąc w takiej sytuacji.
Jeśli chcesz to napisz co było po tej całej akcji, jak teraz to wszystko wygląda.

Znam takiego jednego, mimo zdrad żony nie rozwiódł się. Tylko przy różnych okazjach, gdy się napije, robi podobne żenujące spektakle przy gościach.
Twoje zachowanie kolejny raz pokazuje, że nie chcesz/nie masz siły, by się rozwieść. Nadal żonę kochasz i od niej nie odejdziesz. Było by dobrze gdyby gach ją zabrał, no ale jakoś mu nie śpieszno przez tyle lat.

Zgadzam się z panią mecenas. Teraz powinieneś skupić się na ścisłej współpracy z nią oraz unikaniu jakichkolwiek podobnych akcji.

Michał, cóż napisać. Stało się - głupio zrobiłeś, ale z drugiej strony żyjesz na takiej bombie emocji, że to musiało kiedyś wybuchnąć.
Słuchaj się pani mecenas - żona pewnie zrobi się bardziej wredna.

Jestem pewny.Ubustwiający żonę mąż codziennie wyzywa ją od kurew w ramach wyznawania uwielbienia.No i te oczy teściowej jak 5- ciozlotówki.Szkoda ,że nie ma monet np.50 złotowych.Ela 210  a skąd Ty wiesz ,że nie było reakcji?Bo Michał jeszcze o tym nie wspomniał?

A ja dalej uparcie twierdzę ,że po tym jak to nazywasz pijackim wybryku teściowa już nie ma wątpliwości co do przyczyn dziwnego zachowania zięcia przez ostatnie tygodnie ,szczególnie jeśli Michał twierdzi ,że to Jego  pierwsza tego typu akcja w życiu.Nie mam powodów aby mu nie wierzyć.Tesciowa i szwagierka raczej też.Podejrzewam też ,że siora żony Michała co nieco wiedziała o podwójnym życiu siostry.

Wieka , być może znów coś napisałem niezrozumiale.  Ja nie powiedziałem żonie o adwokacie (zona nic nie wie narazie ) ja powiedziałem tej adwokat o całej sytuacji- opisałem, że się upiłem i co gadałem.

No cóż Autorze. Ja przynajmniej się uśmiałem czytając Twój opis gdy nawrzucałes zonie. Ok. Przynajmniej wtedy wyrzuciłeś z siebie emocje. A teraz już zastanów się co chcesz osiągnąć. Czy rozstać się z żoną czy ją doprowadzić do stanu w którym poczuje to co Ty teraz odczuwasz. Na pewno już nie pij alkoholu do zakończenia sprawy. Przynajmniej kiedy ona jest w twoim otoczeniu. Może nagrywać i potem użyć przeciwko Tobie.
Radzę Ci pozakładać kamery w domu , gdyby znowu chciałaby Cię uderzyć lub sprowokować. Masz forsę jak.mowisz, to nie nie sciub na zabezpieczenie swojej sytuacji.
Albo też dogadaj się z żoną i wróćcie do dawnego życia. Po co te emocje? Postaw jej jasne granice zachowania i warunki powrotu do wspólnego zyvia: bez jej  spontanicznych pomysłów, psiapsiólek,  telefon zawsze do Twojej dyspozycji  ... .

Przypomniał mi się suchar
Zajączek chciał sobie upiec placki ziemniaczane tylko nie miał patelni. Patelnię miała wilczyca, ale ona chytra była, to pewnie by nie pożyczyła. No ale jak by jej w domu nie zastał tylko wilka, to wilk by pożyczył. No to idzie przez las i co chwila staje. Bo jak będzie wilczyca to nie pożyczy, ale jak będzie wilk to mu da - więc idzie. I tak całą drogą.
Podchodzi do chaty wilka, puka, otwiera mu wilczyca, a on do niej
W dupę sobie wsadź tą patelnię!

A ja uważam,  że dobrze się stało, że się wszyscy dowiedzieli w końcu prawdy. Do tej pory z boku wygladalo to tak, że jest kochająca wspaniala dobra żona i mąż który stroi fochy i niszczy małżeństwo nie wiadomo dlaczego. Teraz przynajmniej wszyscy sie dowiedzieli, że to nie z autora winy ten kryzys. Wizerunek żony już nie jest taki kryształowy. I dobrze

Witam. 
To ona się próbuję ugadywać.  Ja wiem ,że jej już nie zaufam. Kawalerkę wynająłem od razu na 3 miesiące. Chcę się z nią dogadać,  nie chce się szarpać, ale już bardzo powoli zaczynam mieć dość.  Córka jest dla mnie najważniejsza  ,ale nie chce żyć w taki sposób .
Powtarzam się  ale : nie mam kryzysu wieku średniego,  nie mam kryzysu w związku z wiekiem mojej żony.  Ale Michał który był,  jest już inny i każdego dnia się zmienia .
Nie ufam jej , a ona chyba (?) Nic nie knuje , omawiałem kwestie podsłuchu z Panią adwokat - żona często i otwarcie mówi, że żałuję zdrady, że mnie kocha i chce bym wybaczył (wiec to nie do końca pasuje gdyby założyła podsłuch)
Do legata -  ja kiedyś pisalem ,że nie kocham żony już? Nigdy . Śmiejcie sie jak chcecie , mówcie ze nie kocham jej ,ale ja wiem swoje . Tylko , że ja musze 'wyplemić ' te miłość . Już nie patrze na nią jak kiedyś.  Powoli , bardzo powoli , zaczynam obierac inną perspektywę . I coraz mniej się boję . Już nie mam w sobie irracjonalnego strachu o córkę.  Wszystko inne mogłaby wziąć tylko nie ją .  Nigdy bym na to nie pozwolił .  Tak jak w sądzie bym jej nie udowodnił ,że była złą matką,  tak ona mi nie udowodni ,że nie byłem i jestem  dobrym ojcem.  Ta adwokat jest naprawdę dobra ,  mimo dość młodego wieku "zjadła na tym zęby" . Jest konkretną i bardzo rzeczowa (i droga heh ) . I już mi powiedziała co robić i że nie jest powiedziane ,że żona jest na wygranej pozycji .
Teraz to wiem - jakoś to będzie . Pomału urządzam sobie w kawalerce biuro,  i mentalnie staram się przygotować na to co nadejdzie.   Bo poniekąd jest nieuniknione .
Żona dziś się odezwała pierwszy raz . Chcę iść na ( jej zdaniem ).poważną terapię małżeńska. Ja jej na to powiedziałem, że chce pogadać o córce i podziale majątku - wyszła od razu z salonu . Cóż , siłą jej nie przekonam do rozmów, ale chociaż nie będzie bardzo zdziwiona...

Ona zaczyna chyba co bardziej odczuwać, że jej próby ułagodzenia Ciebie zaczynają zawodzić. Sama wychodzi z inicjatywą naprawy relacji, ale dostaje obuchem w twarz, więc stroi fochy. Teraz powinieneś się zachowywać jak strateg, który, jeśli nie przewidzi dokładnie ruchu przeciwnika, to przynajmniej będzie świadomy tego, może nastąpić.

Dobry wieczór ,
Odbyłem z żoną bardzo szczerą rozmowę. Pewnie nie powinienem , ale skłamałem ,  że jeśli powie prawdę- żadnego 'lania wody' , kręcenia , zmieniania tematu , tylko szczerość , jakkolwiek brutalna i raniąca by była - to wtedy pomyślę nad wybaczeniem i rozważę opcję ratowania naszego związku. Od razu jak tylko usłyszała ,że jest dla nas 'cień szansy' to się delikatnie uśmiechnęła.  Zadawałem pytania , trochę mówiła ona sama. Widać było , że nie jest jej łatwo - tak się przede mną otworzyć po raz pierwszy. A ja szczerze Wam napiszę ,że jak mówiła to znów rozpadałem się na kawałki. Wszystko nagrałem .
A więc :
-kochała go tak mocno ,że wybaczała mu wszystko , ale nie to ,że zmienił zdanie i nie chciał mieć dzieci - zerwała myśląc ,że to go 'otrzeźwi ' - była pewna ,że do siebie wrócą , ale on bardzo szybko (po tygodniu zdaję się) znalazł pocieszenie - potem zjawiłem się ja (reszta to znacie ) - on nawet chciał do niej wrócić ( czekał na nią pod pracą ) ale ona postawiła mu warunek bezwzględny : natychmiast zaczną starania o dziecko - odmówił - więc kontynuowała znajomość ze mną (byłem wtedy dla niej miłym towarzyszem , 'pocieszeniem' - nie traktowała mnie serio przez parę miesięcy)
- kiedy córka nasza miała 2 lata - odnowili kontakt - ona twierdzi ,że to on zaczął pisać - ignorowała go długo - jednak uznała to za 'nieszkodliwe' (mimo ,że ja jej wyraźnie dałem znać ,że to mi się nie podoba' ).  Spytałem czy chciała odejść i wrócić do niego- powiedziała ,że myślała o tym, ale widząc jak mała mnie uwielbia , jak się nią zajmuję i że tworzymy rodzinę - nie chciała tego zniszczyć. (więc kiedy przyłapywałem ją na patrzeniu na mnie 'słodko' jak np. czytałem córce - ona wtedy próbowała się przekonać ,żeby jednak zostać - nie wiecie nawet jakie to uczucie takie coś usłyszeć- człowiek w takiej chwili czuję się jak bezwartościowy rupieć...)
-Rzekomo kilka lat opierała mu się - chciał uprawiać z nią seks - nawet wypisywał jej plan , co miałaby robić , gdzie mnie 'wysłać ' albo jaką brednie wmówić. Nie robiła tego , ale -' w jej głowie zaczęło się źle dziać ' - zaczęła porównywać mnie i jego. No i nie muszę wiele pisać - wyszedłem raczej marnie na tle tego ideału męskiego.  (to nie tak ,że chciała mnie całkiem tą rozmową 'skopać po jajach' ja sam 'ciągnąłem ją za język' ). On ? Dusza towarzystwa - na weselach nie trzeba było wodzireja - zabawiał wszystkich . Poczucie humoru -  każdy mu mówił ,że powinien kabaret założyć - on najzwyklejszą historię tak opowie ,że nie idzie wytrzymać ze śmiechu. Ta charyzma , ten charakter.  Ja? Też się zakochała , ale sądziła ,że z wiekiem mój introwertyzm trochę mi przejdzie , że się 'wyrobię' . Uważa ,że jestem fajnym facetem , ale hmmm. innym. (nie umiała ubrać tego w słowa ) więc zapytałem sam : ale nie jestem nim ? zaprzeczyła ,zaczęła mówić, że z czasem zrozumiała ,że jestem dość cichym , ale 'solidnym facetem' i docenia wiele moich cech. 
Ale w końcu mu uległa. 'zorganizował ' wyjazd za granicę- wszystko przygotował idealnie - powiedział ,że nie ma szans , żebym się zorientował. Nawet powiedziała ,że jak odjechałem z lotniska z córką to się rozpłakała w toalecie i chciała odwołać, ale on ją przekonał.  Nawet w samolocie nie siedzieli obok siebie -  na wypadek gdyby ktoś znajomy też leciał z nimi.  A Kiedy musiałem wyjechać - zawiozła małą do swoich rodziców a sama pojechała by się z nim spotkać . Czuła się ze sobą obrzydliwie , ale - widziała ,że ja jestem szczęśliwy - że daje mi szczęście - i nie była gotowa / nie chciała mnie zranić prawdą... Po jakimś czasie zrozumiała , że źle zrobiła ,że musi to przerwać - i przerwała ,ale on nie chciał , wypisywał do niej - raz po raz - zrywała kontakt wracała , potem znów to samo - ogólnie jej kochaś to bardzo pewny siebie facet i zna się na ludziach - a na mnie w szczególności - powiedział jej ,że jestem w niej tak zakochany - że niczego nie zauważę i nie będę podejrzliwy - a nawet jak się dowiem - to na pewno wybaczę.
Trochę jestem osłupiały - niby człowiek wiedział a jednak się łudził.
W sumie to od kilku dni w głowie mam cytat z filmu '' Chłopaki nie płaczą'' -  zaufałem pewnej kobiecie, wtedy dałbym sobie za nią rękę uciąć. I wiesz, co… I bym teraz, kurwa, nie miał ręki.  (zupełnie nie wiem czemu mi tak wszedł do mózgu i nie chce wyjść)

Nie byłem dzieckiem biorąc ślub - miałem 23 lata .

Nieprawdopodobnych ? Chyba wręcz przeciwnie - raczej historia znana jak świat - klasyka . Ja ona i on. Albo raczej : Ona i on . I ja.

Wieka - tak , przyzwyczaiłem . Nie mam na nie wpływu . Ja chciałem przecież nawiązać tu kontakt z kimś (np. telefoniczny) - pogadać , może spotkać się , zaprzyjaźnić - ale jak nie to nie. Rozumiem - to jest Internet - jak ludzie mogą mnie i to co pisze odbierać jak chcą tak i ja nie mogę oczekiwać ,że to 'wyjdzie poza forum' - choć w rozmowie byłoby mi lżej - tego jestem pewien. Bo prawda taka jest - że żaden ze mnie pisarz i czasem coś niezgrabnie określę - tak rozmowa oko w oko byłaby lepsza , ale nic na to nie poradzę.
A otoczka?  nic na to nie poradzę , serio. Jest jak jest. 
to w sumie trochę świadczy o mnie - nikomu o tym co się dzieję nie mówię (no z wyjątkiem kumpla - ale on też tak wszystkiego nie wie) a przelewam swoje dni i doświadczenia na kobiecym forum - nigdy bym nie pomyślał, że do tego dojdzie w moim życiu...

Nie jest moim celem dobijać autora. Napisze jedynie, że od początku pisałam - najpierw w miare neutralnie, że nikogo (a w szczególności kobiety) nie da się sobie trwale "wychodzić". Jedynie taka, która nie ma zbyt wielu opcji.
Potem pisałam bardziej wprost, że takie nadskakiwanie i nadmierne staranie o kobietę powoduje, że nawet jeśli z powodów , o których czesto taki gośc nie ma pojęcia (vide: wyznania żony michała w chwili szczerości o tym jak go traktowała), to nie będzie miała do niego za grosz szacunku, a szacunek to jedna z ważnych składowych dla pożadania i miłości: musi ktoś nam w jakims sensie czyms imponować i musimy go szanować. Tak to juz jest.

No nic. Ważne, że sprawa idzie do przodu, a michałowi spadaja klapki z oczu, bo momentami było to nie do strawienia to jego ślepe, nad wyraz infantylne jak na wiek zapatrzenie w żonę. A przede wszystkim powód tego zaslepienia: uroda.

Dzień dobry,
Nieco poza tematem,  ale z okazji Dnia Kobiet,  chciałbym złożyć Wam Drogie Panie Najlepsze Życzenia,  aby zdrowie Wam zawsze dopisywało oraz samych powodów do radości.  Raz jeszcze Wszystkiego dobrego!

niezbyt rozumiem..o co chodzi Ci właściwie?
inni mają wejść do Twojej glowy, domyślić się sytuacji i potępić żonę?
czy o to, by się nie wtrącali, nie pytali? i dlatego po szwagierkach na pogaduszki biegasz?
przecież już podobno jakaś krewna plotkara miała wszystkim rozpowiedzieć?
albo jasno się wyrażaj do ludzi, albo ich unikaj, a nie rob z nich idiotów a z Ciebie cierpiętnika.

Kiedy ja nie chcę żeby ludzie wiedzieli.  To jest dla mnie niewyobrażalne.  Zrobię co tylko mogę żeby utrzymać wszelkie szczegóły w tajemnicy. 
A czy szwagierka jest bezstronna ? skoro mojej matce zaczęło odwalać - to na pewno ma wpływ i na nią - są ze sobą blisko , często rozmawiają. Ona do niej mówi per mamo a matka traktuję ją jak córkę (np, moja żona dopiero od niedawna zaczęła tak mówić do mojej matki - w sesnie per mamo a wcześniej bezosobowo ) . To chyba jakaś zmowa była , ta rozmowa.

Może dla autora jeszcze nie została przekroczona granicą, jakkolwiek to brzmi.
Ale rodzicom naprawdę powiedz, bo tacy ludzie jak Twoja żona obrócą wszystkich przeciwko Tobie,  nawet najbliższych.
Boisz się że ojciec powie: A nie mówiłem?
Może i powie , ale potem się zastanowi i dojdzie do właściwych wniosków.
A będziesz potrzebował realnego wsparcia, 1 kumpel który wie, to za mało, nie udźwignie tego.
Nie bój się,  nikt nie zabierze Ci miłości córki.
Masz pieniądze, a pieniądze to zupełna wolność,  Masz młodość i zdrowie.
I zdolność do kochania,  a to wszystko wystarczy by odbudować swoje życie, bo "zniknie to co jest częściowe "

Zgadzam się z przedmówcami. Nie rozumiem, dlaczego dusisz to w sobie. To ci tylko szkodzi. Nie chodzi o to, żeby wszystkim wokół paplać o tym, ale powiedzenie np. matce by cię wyzwoliło, spadłby ci z ramion ten ciężar, a matka wiedząc, z czym się borykasz na pewno tonowałaby trochę resztę rodziny, by cię nie zamęczali, by nie dręczyli. Wierz mi, trzymanie dla siebie tak wielkiego problemu nie wyjdzie ci na dobre. Coś nawet wspomniałeś, że szwagierka powiedziała ci, że zachowujesz się dziwnie i nieprzyjemnie.
No i naprawdę nie przeszkadza ci, że ludzie to właśnie ciebie posądzają o jakieś lewe akcje? A co mają myśleć?

Nie ma co tu gdybać. Nikt z nas nie zna strategii pani adwokat. A to od niej będzie najwięcej zależeć i od tego, czy Michał będzie bezwzględnie jej słuchać. Nawet pozornie nic nieznacząca okoliczność w rzeczywistości, finalnie może rozwalić całą koncepcję obrony.

Zaskoczyłeś mnie tym co napisałeś.
Nie bardzo rozumiem dlaczego normalna kobieta miałaby się mścić na mężu kosztem dziecka. Zupełnie inaczej to widzę.
Dobro dziecka jest najważniejsze. Jeśli ojciec ma z dzieckiem dobry kontakt i jest "na poziomie", to takie kontakty są w interesie  ojca,  dziecka i matki. Co by jej dało odbieranie mu możliwości kontaktów z córką? Za to na dobrych kontaktach może wiele zyskać.
1. Dziecko w takim przypadku najczęściej korzysta materialnie, bo przy okazji spotkań może dostać dodatkowe prezenty, może wyjechać z ojcem na wycieczki, a to też jest spory koszt, może dostać jakieś potrzebne ubranie.
2.Matka zyskuje czas wolny od opieki nad córką i w tym czasie może beztrosko spędzać go tak, jak jej się podoba. Nowy partner też na pewno nie będzie miał nic przeciwko wolnym dniom bez dziecka.
W zdrowych układach to naprawdę się sprawdza, sama spotkałam się z takimi przykładami.

Nie każda kobieta będzie robić dziecku krzywdę, tym bardziej, gdy dziecko jest z ojcem tak mocno  związane.

Jeśli  ma nie ujawniać jej zdrady, w obawie, że żona odetnie go od dziecka, to na jakiej podstawie powinien wystąpić o rozwód?
Ja nie wiem, czy ta kobieta jest skłonna tak wiele zapłacić za opinię Madonny.
Naprawdę uważasz, że zyska, zatajając w sądzie prawdę? A jak ona nie wyrazi zgody na rozwód? Albo zrzuci na niego winę za rozpad małżeństwa? Jak wiele może wtedy stracić?

Masz bardzo pesymistyczne nastawienie. Mieszkają w tym samym mieście, ludzie go znają, jego rodzinę, córka z wiekiem i tak się zorientuje co było grane.
Znam przypadek kiedy babcia wystąpiła o widzenia z dzieckiem w czasie toczącej się sprawy rozwodowej. Zawsze jakiś dostęp do dziecka będzie, nie ma co zakładać najgorszego jeśli Michał naprawdę będzie chciał ten kontakt z dzieckiem mieć. Za utrudnianie rodzinnych kontaktów sąd nakłada kary. To nie jest całkowicie poza kontrolą, może się odwołać.

Wiesz, to nasze prognozowanie jest trochę jak wróżenie z fusów