czy kocha ? - Netkobiety.pl

Giaa. Tumanach...uzgryz sie czasem w jezyk.

Oni 17 lat tak przezyli. Bez spojrzenia w siebie. Pozno ale cos zaczelo uwierac. Dla mnie patrząc z boku facet sie budzi. Wszyscy byśmy chcieli zeby szybciej, wyrazniej, mocniej. Ale ja mam wrażenie że kula sniezna leci nie zatrzyma sie i rosnie. Że juz odwrotu nie ma. Idzie (pewnie z bolem) ku lepszemu

Muqin napisał/a:

Bert44 napisał/a:

Dla mnie patrząc z boku facet sie budzi.

A dla mnie, patrząc z boku facet czyli Michał zaczyna dorastać, z całym emocjonalnym bagażem okresu dorastania.

No i w końcu dorośnie. A wiele lat stal w miejscu

ona też się zastanawia nad różnymi rzeczami. W tym zapewne także nad tym, co oznacza "kochać" i nad tym, co właściwie ja z tobą łączy.

Ja po prostu jestem powalony. Tyle rzeczy byłbym w stanie znieść - naprawdę. Ale nie brak miłości.

Wiedziała, że takie kłamstwo by nie przeszło, skoro my to widzimy, więc ja się nie dziwię.
Mnie bardziej dziwi dobry humor żony, jakby nic się nie stało.
Teraz musisz ochłonąć, obserwować zachowanie żony, wyciągać wnioski, dać sobie czas i nie schodzić z obranej ścieżki.

Halina3.1 napisał/a:

Bert44 napisał/a:

Nie zgodze sie - dla mnie reakcja byla ok

Nie wiem za bardzo o co ci chodzi ale ok.

No chodzi mi o to ze nie znosi pokornie juz tego traktowania.

więc tak . Poszliśmy na tę terapię.
Terapeutka poprosiła żebyśmy o sobie opowiedzieli , takie wstępne informację - na początek.
Potem zapytała co nas do niej sprowadza.
Żona bardzo ogólnie zaczęła mówić , że po tylu latach '' przestaliśmy się w niektórych kwestiach '' dogadywać .
Ja natomiast opisałem to szczegółowo . Kwestię jej kontaktów z ex. Tego  ,że w ogóle nie angażuję się w nasze życie seksualne , że od roku nie uprawiamy seksu. Opowiedziałem mniej więcej to co pisaliśmy tutaj - że sam postawiłem siebie na pozycji ''jej podnóżka'' - wyjaśniłem szczegółowo o co chodzi  - podawałem przykłady .  Opisałem zachowanie jej ojca . Opowiedziałem , że żona powiedziała o mojej terapii mojemu ojcu -  i jaki to miało wpływ naszą relację później.(mojej i ojca)  Powiedziałem ,że żona zaczęła zabierać córkę sama na wyjścia , które absolutnie zawsze były zarezerwowane  dla naszej trójki. Powiedziałem ,że od ładnych kilku miesięcy próbowałem się z żoną porozumieć / rozmawiać  - wyjaśniałem o co mi chodzi , czego mi brak - że chciałem na terapię iść wcześniej , ale żona odmawiała.
Spojrzałem na żonę : a ona siedziała tam jakby na szpilkach była - już widziałem ,że robi co może żeby tylko mi nie przerwać i zachować spokój.
Wtedy terapeutka spytała co ona sądzi o tym co powiedziałem.
a ona , że z ex nie piszę już - że mnie za to przeprosiła przecież
no i zamiast ustosunkować się do tego co powiedziałem to ona : bo ja nie rozumiem co się mężowi stało , od roku jakby mi go ktoś podmienił - ja muszę wiedzieć co się stało ,że nagle stał się ze mną taki nieszczęśliwy.
a jak wiecie - choćby nie wiem co, nie powiem o  moim kumplu .
Więc powiedziałem , że w końcu obudziłem się z letargu i zaczynam dostrzegać rzeczy , których nie widziałem wcześniej.
a ona : tak nagle?? tego mi nie wmówisz! Oczywiście zaczęła sugestię o kochance - na bank młodszej od niej o 20 lat - jakby już ją sobie wyobrażała.
terapeutka zapytała czy boi się ,że ją zostawię : a ona ze łzami w oczach : od roku tak. 
spytała mnie czy ja mam jakieś obawy względem żony. Chwilę nad tym myślałem i powiedziałem , że mam obawę ,że żona tak naprawdę mnie nie kochała i nie kocha do dziś.
terapeutka pyta żonę : co ona na to , że to dość niepokojące ,że tak myślę.
a ona : tego się nie da nawet komentować.
ja się po cichu zaśmiałem a żona : widzi Pani jak on do tego podchodzi .
komedia.
wyszliśmy stamtąd : ja w poczuciu beznadziei a żona wściekła. Powiedziała ,że ona poprowadzi auto. 
Jak jechaliśmy zaczęła mówić , że ze mną jest coś nie tak ,że takie rzeczy mówiłem o własnej żonie
ja do niej : a czego Ty się spodziewałaś na terapii małżeńskiej?
ona zaczęła ze złości uderzać ręką o kierownicę mówiąc ,że tyle mi dała , tyle lat , tak się dla mnie stara  a ja ją ośmieszam i wymyślam głupoty . (tyle lat a u niej taki wybuch złości pierwszy raz widziałem - zawsze opanowanie i spokój co by się nie działo)
kazałem jej zjechać na pobocze bo takie zachowanie mogło spowodować jakiś wypadek.  Stanęła.
Mówię jej , że to co powiedziałem jest prawdą a nie głupotami, że to co powiedziałem boli mnie ,ale też sprawia ,że nasze małżeństwo idzie ku zatraceniu. 
Że ona mnie nie chcę tak naprawdę ,że jakby ex napisał żeby wracała to by tylko kurz po niej został i taka prawda.
że chciała dziecko - ma je i ja równie dobrze dla niej mógłbym przepaść.
że może kłamać mi w oczy ,ale w sercu wie ,że jakby tylko miała możliwość wyboru : ja albo on - nawet by okiem nie mrugnęła i szła do niego.
Że nie jestem święty ,ale to ona doprowadziła mnie do takiego stanu.
Że nie uprawiamy seksu - że co ona sobie myśli , że jestem jakimś robotem albo psem , którego tylko trzeba karmić i nic więcej? że nie ma w niej poczucia bliskości - ale tak miała i ma  tylko ze mną . że jakim my jesteśmy małżeństwem? i czy tak chcę żyć ? w kłamstwie ?
Że nie chcę od niej nic - tylko jej miłości - prawdziwego uczucia - ale ty mnie nie kochasz prawda  - zapytałem na co ona wyszła  z samochodu ze łzami.
Wyszedłem za nią i  mówię ,że te łzy już na mnie nie działają , że może płakać ile chcę , ale muszę znać prawdę. Musi mi powiedzieć bo inaczej nie ma dla nas ratunku. a ona złapała się za głowę zaczęła tak głęboko oddychać ,
pytam : kochasz mnie czy nie , ale tak szczerze.
cisza.
pytam po raz ostatni .
a ona : Michał ... co mam Ci powiedzieć ... nie wiem ..ciężko powiedzieć..
i tak stałem chwilę , słowa nie mogłem wydusić.
potem ona powiedziała ,że nie chcę mnie ranić ,że jestem ''porządnym facetem i cudownym tatą i tyle mamy (o dziecko chodziło myślę) - Michał pomyśl tylko '' .
te jej słowa to zapamiętałem i mam w głowie do dziś.
ja tak stałem chwilkę . Ona weszła do auta.  Zapaliłem - nawet mi zimno nie było bez kurtki wręcz gorąco.  i śmieszne to trochę , ale pomyślałem wtedy - nie wiem czemu - o tytule postu , który napisałem na forum - czy kocha?  mam już  odpowiedź. tylko nie do końca takiej chciałem - ale jestem ewidentnym przykładem ,że nie wszystko w życiu można mieć -  miłości też.
Prawda jest taka ,że ja mam tylko jedną decyzję do podjęcia : tak bardzo trudną ,że na samą myśl mi słabo...

netk53521 napisał/a:

więc tak . Poszliśmy na tę terapię.
Terapeutka poprosiła żebyśmy o sobie opowiedzieli , takie wstępne informację - na początek.
Potem zapytała co nas do niej sprowadza.
Żona bardzo ogólnie zaczęła mówić , że po tylu latach '' przestaliśmy się w niektórych kwestiach '' dogadywać .
Ja natomiast opisałem to szczegółowo . Kwestię jej kontaktów z ex. Tego  ,że w ogóle nie angażuję się w nasze życie seksualne , że od roku nie uprawiamy seksu. Opowiedziałem mniej więcej to co pisaliśmy tutaj - że sam postawiłem siebie na pozycji ''jej podnóżka'' - wyjaśniłem szczegółowo o co chodzi  - podawałem przykłady .  Opisałem zachowanie jej ojca . Opowiedziałem , że żona powiedziała o mojej terapii mojemu ojcu -  i jaki to miało wpływ naszą relację później.(mojej i ojca)  Powiedziałem ,że żona zaczęła zabierać córkę sama na wyjścia , które absolutnie zawsze były zarezerwowane  dla naszej trójki. Powiedziałem ,że od ładnych kilku miesięcy próbowałem się z żoną porozumieć / rozmawiać  - wyjaśniałem o co mi chodzi , czego mi brak - że chciałem na terapię iść wcześniej , ale żona odmawiała.
Spojrzałem na żonę : a ona siedziała tam jakby na szpilkach była - już widziałem ,że robi co może żeby tylko mi nie przerwać i zachować spokój.
Wtedy terapeutka spytała co ona sądzi o tym co powiedziałem.
a ona , że z ex nie piszę już - że mnie za to przeprosiła przecież
no i zamiast ustosunkować się do tego co powiedziałem to ona : bo ja nie rozumiem co się mężowi stało , od roku jakby mi go ktoś podmienił - ja muszę wiedzieć co się stało ,że nagle stał się ze mną taki nieszczęśliwy.
a jak wiecie - choćby nie wiem co, nie powiem o  moim kumplu .
Więc powiedziałem , że w końcu obudziłem się z letargu i zaczynam dostrzegać rzeczy , których nie widziałem wcześniej.
a ona : tak nagle?? tego mi nie wmówisz! Oczywiście zaczęła sugestię o kochance - na bank młodszej od niej o 20 lat - jakby już ją sobie wyobrażała.
terapeutka zapytała czy boi się ,że ją zostawię : a ona ze łzami w oczach : od roku tak. 
spytała mnie czy ja mam jakieś obawy względem żony. Chwilę nad tym myślałem i powiedziałem , że mam obawę ,że żona tak naprawdę mnie nie kochała i nie kocha do dziś.
terapeutka pyta żonę : co ona na to , że to dość niepokojące ,że tak myślę.
a ona : tego się nie da nawet komentować.
ja się po cichu zaśmiałem a żona : widzi Pani jak on do tego podchodzi .
komedia.
wyszliśmy stamtąd : ja w poczuciu beznadziei a żona wściekła. Powiedziała ,że ona poprowadzi auto. 
Jak jechaliśmy zaczęła mówić , że ze mną jest coś nie tak ,że takie rzeczy mówiłem o własnej żonie
ja do niej : a czego Ty się spodziewałaś na terapii małżeńskiej?
ona zaczęła ze złości uderzać ręką o kierownicę mówiąc ,że tyle mi dała , tyle lat , tak się dla mnie stara  a ja ją ośmieszam i wymyślam głupoty . (tyle lat a u niej taki wybuch złości pierwszy raz widziałem - zawsze opanowanie i spokój co by się nie działo)
kazałem jej zjechać na pobocze bo takie zachowanie mogło spowodować jakiś wypadek.  Stanęła.
Mówię jej , że to co powiedziałem jest prawdą a nie głupotami, że to co powiedziałem boli mnie ,ale też sprawia ,że nasze małżeństwo idzie ku zatraceniu. 
Że ona mnie nie chcę tak naprawdę ,że jakby ex napisał żeby wracała to by tylko kurz po niej został i taka prawda.
że chciała dziecko - ma je i ja równie dobrze dla niej mógłbym przepaść.
że może kłamać mi w oczy ,ale w sercu wie ,że jakby tylko miała możliwość wyboru : ja albo on - nawet by okiem nie mrugnęła i szła do niego.
Że nie jestem święty ,ale to ona doprowadziła mnie do takiego stanu.
Że nie uprawiamy seksu - że co ona sobie myśli , że jestem jakimś robotem albo psem , którego tylko trzeba karmić i nic więcej? że nie ma w niej poczucia bliskości - ale tak miała i ma  tylko ze mną . że jakim my jesteśmy małżeństwem? i czy tak chcę żyć ? w kłamstwie ?
Że nie chcę od niej nic - tylko jej miłości - prawdziwego uczucia - ale ty mnie nie kochasz prawda  - zapytałem na co ona wyszła  z samochodu ze łzami.
Wyszedłem za nią i  mówię ,że te łzy już na mnie nie działają , że może płakać ile chcę , ale muszę znać prawdę. Musi mi powiedzieć bo inaczej nie ma dla nas ratunku. a ona złapała się za głowę zaczęła tak głęboko oddychać ,
pytam : kochasz mnie czy nie , ale tak szczerze.
cisza.
pytam po raz ostatni .
a ona : Michał ... co mam Ci powiedzieć ... nie wiem ..ciężko powiedzieć..
i tak stałem chwilę , słowa nie mogłem wydusić.
potem ona powiedziała ,że nie chcę mnie ranić ,że jestem ''porządnym facetem i cudownym tatą i tyle mamy (o dziecko chodziło myślę) - Michał pomyśl tylko '' .
te jej słowa to zapamiętałem i mam w głowie do dziś.
ja tak stałem chwilkę . Ona weszła do auta.  Zapaliłem - nawet mi zimno nie było bez kurtki wręcz gorąco.  i śmieszne to trochę , ale pomyślałem wtedy - nie wiem czemu - o tytule postu , który napisałem na forum - czy kocha?  mam już  odpowiedź. tylko nie do końca takiej chciałem - ale jestem ewidentnym przykładem ,że nie wszystko w życiu można mieć -  miłości też.
Prawda jest taka ,że ja mam tylko jedną decyzję do podjęcia : tak bardzo trudną ,że na samą myśl mi słabo...

Końcówki nie komentuje, bo wiadomo..

Ale cała reszta powyżej.. niesamowicie bezczelne, podłe, wyrachowane i bez grama empatii babsko.
Ja może nie przebieram w słowach, ale nie potrafiłabym tyle lat ranić "bliskiej osoby" , a gdy ta przejrzy na oczy jeszcze próbować ja karcić za prawdę: "Ty mnie ośmieszyłeś jako żonę w oczach terapeutki!?" - co za narcystyczne wstrętne babsko..
I te łzy an pokaz znowu.
Martwi się tylko o siebie.

Na tym zakończę, bo poleciałyby epitety.

Po tym jak ona sie zachowuje, jak ci umniejsza i twoje potrzeby nazywa wymyslaniem, jak sama wybiela to co robila piszac z bylym, jak obraca kota ogonem zamist sie zastanowic nad wami oraz jak wymysla wymowki i wmawia ci kochanke - co jest juz ponizej poziomu dna, to ja podtrzymuje to co pisalam na poczatku, ze ta baba jest totalna toksyczka i narcyzka. Oraz dodam, ze jest emocjonalnie niedorozwinieta. Sorry ale inaczej nie sa sie tego podsuowac, az mi sie na mdlosci zbieralo jak czytalam opis tej wizyty i klotni. Zaslugujesz na kogos o wiele, wiele lepszego niz ten emocjonalny beton co traktuje sie jak scierke do podlogi.

[

No ja tez nie, w pale mi sie nie miesci jej zachowanie. Jak kogos juz sie nie kocha, to trzeba mu dac odejsc, to jest serio resztka przyzwoitosci. Ta baba jest straszliwie okrutna. Mam cicha nadzieje, ze ten watek jest zmyslony i nikt nie musi przechodzic przez cos tak okropnego. Alez ona go musi nienawidzic i nie szanowac. Ale co by nie zrobil, nikt nie zasluguje na to by byc wykorzystanym dla zrobienia dziecka i zyc w bialym zwiazku bo ona sobie ujebala we lbie rodzinke na pokaz i pisanie z exem po katach...

Giaa2 napisał/a:

wieka napisał/a:

Wiedziała, że takie kłamstwo by nie przeszło, skoro my to widzimy, więc ja się nie dziwię.
Mnie bardziej dziwi dobry humor żony, jakby nic się nie stało.
Teraz musisz ochłonąć, obserwować zachowanie żony, wyciągać wnioski, dać sobie czas i nie schodzić z obranej ścieżki.

Jest "pod humorkiem", bo jedyne co ja bodzie w tej całej sytuacji to kwestie podziału majątkowego i okołofinansowe pewnie. Opieka nad dzieckiem, te klimaty.. Z rozdartym sercem, a co się z tym wiąże ściśle - depresyjnym nastrojem i humorem, nie ma to wiele wspólnego, dlatego sobie podśpiewuje
Dla niej to nic takiego. W międzyczasie autorowi wali sie świat.

Cóż, może ta historia w bolesny sposób go nauczy, że partnerki na życie nie szuka się na podstawie ładnej dupy i twarzy. Że to  nie jest wszystko.

A mi sie wydaje ze ta historia z jej dobrym humorem to byla koślawa próba zakopania topora wojennego. Powiedzenia no już dobrze nie kłócmy sie

wieka napisał/a:

Ja to inaczej widzę, to ona zostawiła exa, bo nie chciał mieć dzieci, dlatego została przy nim emocjonalnie.
T.

Ona go nie zostawiła, bo nie chciała z nim być. Zostawiła go, bo nie miała innego wyjścia - on nie chciał z nią dzieci.
Wychodzi na to, że mądry chłop, co by nie mowić.

wieka napisał/a:

Ja to inaczej widzę, to ona zostawiła exa, bo nie chciał mieć dzieci, dlatego została przy nim emocjonalnie.
T.

Ona go nie zostawiła, bo nie chciała z nim być. Zostawiła go, bo nie miała innego wyjścia - on nie chciał z nią dzieci.
Wychodzi na to, że mądry chłop, co by nie mowić.

Czyli na to samo wychodzi.

Giaa2 napisał/a:

netk53521 napisał/a:

więc tak . Poszliśmy na tę terapię.
Terapeutka poprosiła żebyśmy o sobie opowiedzieli , takie wstępne informację - na początek.
Potem zapytała co nas do niej sprowadza.
Żona bardzo ogólnie zaczęła mówić , że po tylu latach '' przestaliśmy się w niektórych kwestiach '' dogadywać .
Ja natomiast opisałem to szczegółowo . Kwestię jej kontaktów z ex. Tego  ,że w ogóle nie angażuję się w nasze życie seksualne , że od roku nie uprawiamy seksu. Opowiedziałem mniej więcej to co pisaliśmy tutaj - że sam postawiłem siebie na pozycji ''jej podnóżka'' - wyjaśniłem szczegółowo o co chodzi  - podawałem przykłady .  Opisałem zachowanie jej ojca . Opowiedziałem , że żona powiedziała o mojej terapii mojemu ojcu -  i jaki to miało wpływ naszą relację później.(mojej i ojca)  Powiedziałem ,że żona zaczęła zabierać córkę sama na wyjścia , które absolutnie zawsze były zarezerwowane  dla naszej trójki. Powiedziałem ,że od ładnych kilku miesięcy próbowałem się z żoną porozumieć / rozmawiać  - wyjaśniałem o co mi chodzi , czego mi brak - że chciałem na terapię iść wcześniej , ale żona odmawiała.
Spojrzałem na żonę : a ona siedziała tam jakby na szpilkach była - już widziałem ,że robi co może żeby tylko mi nie przerwać i zachować spokój.
Wtedy terapeutka spytała co ona sądzi o tym co powiedziałem.
a ona , że z ex nie piszę już - że mnie za to przeprosiła przecież
no i zamiast ustosunkować się do tego co powiedziałem to ona : bo ja nie rozumiem co się mężowi stało , od roku jakby mi go ktoś podmienił - ja muszę wiedzieć co się stało ,że nagle stał się ze mną taki nieszczęśliwy.
a jak wiecie - choćby nie wiem co, nie powiem o  moim kumplu .
Więc powiedziałem , że w końcu obudziłem się z letargu i zaczynam dostrzegać rzeczy , których nie widziałem wcześniej.
a ona : tak nagle?? tego mi nie wmówisz! Oczywiście zaczęła sugestię o kochance - na bank młodszej od niej o 20 lat - jakby już ją sobie wyobrażała.
terapeutka zapytała czy boi się ,że ją zostawię : a ona ze łzami w oczach : od roku tak. 
spytała mnie czy ja mam jakieś obawy względem żony. Chwilę nad tym myślałem i powiedziałem , że mam obawę ,że żona tak naprawdę mnie nie kochała i nie kocha do dziś.
terapeutka pyta żonę : co ona na to , że to dość niepokojące ,że tak myślę.
a ona : tego się nie da nawet komentować.
ja się po cichu zaśmiałem a żona : widzi Pani jak on do tego podchodzi .
komedia.
wyszliśmy stamtąd : ja w poczuciu beznadziei a żona wściekła. Powiedziała ,że ona poprowadzi auto. 
Jak jechaliśmy zaczęła mówić , że ze mną jest coś nie tak ,że takie rzeczy mówiłem o własnej żonie
ja do niej : a czego Ty się spodziewałaś na terapii małżeńskiej?
ona zaczęła ze złości uderzać ręką o kierownicę mówiąc ,że tyle mi dała , tyle lat , tak się dla mnie stara  a ja ją ośmieszam i wymyślam głupoty . (tyle lat a u niej taki wybuch złości pierwszy raz widziałem - zawsze opanowanie i spokój co by się nie działo)
kazałem jej zjechać na pobocze bo takie zachowanie mogło spowodować jakiś wypadek.  Stanęła.
Mówię jej , że to co powiedziałem jest prawdą a nie głupotami, że to co powiedziałem boli mnie ,ale też sprawia ,że nasze małżeństwo idzie ku zatraceniu. 
Że ona mnie nie chcę tak naprawdę ,że jakby ex napisał żeby wracała to by tylko kurz po niej został i taka prawda.
że chciała dziecko - ma je i ja równie dobrze dla niej mógłbym przepaść.
że może kłamać mi w oczy ,ale w sercu wie ,że jakby tylko miała możliwość wyboru : ja albo on - nawet by okiem nie mrugnęła i szła do niego.
Że nie jestem święty ,ale to ona doprowadziła mnie do takiego stanu.
Że nie uprawiamy seksu - że co ona sobie myśli , że jestem jakimś robotem albo psem , którego tylko trzeba karmić i nic więcej? że nie ma w niej poczucia bliskości - ale tak miała i ma  tylko ze mną . że jakim my jesteśmy małżeństwem? i czy tak chcę żyć ? w kłamstwie ?
Że nie chcę od niej nic - tylko jej miłości - prawdziwego uczucia - ale ty mnie nie kochasz prawda  - zapytałem na co ona wyszła  z samochodu ze łzami.
Wyszedłem za nią i  mówię ,że te łzy już na mnie nie działają , że może płakać ile chcę , ale muszę znać prawdę. Musi mi powiedzieć bo inaczej nie ma dla nas ratunku. a ona złapała się za głowę zaczęła tak głęboko oddychać ,
pytam : kochasz mnie czy nie , ale tak szczerze.
cisza.
pytam po raz ostatni .
a ona : Michał ... co mam Ci powiedzieć ... nie wiem ..ciężko powiedzieć..
i tak stałem chwilę , słowa nie mogłem wydusić.
potem ona powiedziała ,że nie chcę mnie ranić ,że jestem ''porządnym facetem i cudownym tatą i tyle mamy (o dziecko chodziło myślę) - Michał pomyśl tylko '' .
te jej słowa to zapamiętałem i mam w głowie do dziś.
ja tak stałem chwilkę . Ona weszła do auta.  Zapaliłem - nawet mi zimno nie było bez kurtki wręcz gorąco.  i śmieszne to trochę , ale pomyślałem wtedy - nie wiem czemu - o tytule postu , który napisałem na forum - czy kocha?  mam już  odpowiedź. tylko nie do końca takiej chciałem - ale jestem ewidentnym przykładem ,że nie wszystko w życiu można mieć -  miłości też.
Prawda jest taka ,że ja mam tylko jedną decyzję do podjęcia : tak bardzo trudną ,że na samą myśl mi słabo...

Końcówki nie komentuje, bo wiadomo..

Ale cała reszta powyżej.. niesamowicie bezczelne, podłe, wyrachowane i bez grama empatii babsko.
Ja może nie przebieram w słowach, ale nie potrafiłabym tyle lat ranić "bliskiej osoby" , a gdy ta przejrzy na oczy jeszcze próbować ja karcić za prawdę: "Ty mnie ośmieszyłeś jako żonę w oczach terapeutki!?" - co za narcystyczne wstrętne babsko..
I te łzy an pokaz znowu.
Martwi się tylko o siebie.

Na tym zakończę, bo poleciałyby epitety.

No ja tez nie, w pale mi sie nie miesci jej zachowanie. Jak kogos juz sie nie kocha, to trzeba mu dac odejsc, to jest serio resztka przyzwoitosci. Ta baba jest straszliwie okrutna. Mam cicha nadzieje, ze ten watek jest zmyslony i nikt nie musi przechodzic przez cos tak okropnego. Alez ona go musi nienawidzic i nie szanowac. Ale co by nie zrobil, nikt nie zasluguje na to by byc wykorzystanym dla zrobienia dziecka i zyc w bialym zwiazku bo ona sobie ujebala we lbie rodzinke na pokaz i pisanie z exem po katach...

Halina3.1 napisał/a:

Giaa2 napisał/a:

Tak.
Ale już widać, że autor będzie miał duuuzo do przepracowania żeby ten pomnik "żoneczka" odbrązowić w swojej głowie. Widziałaś jak się na mnie śmiertelnie obraził za kilka słów prawdy o tym babsku.
On ma wbity jakis totalnie chory wzorzec lojalności względem niej. Syndrom sztokholmski bez kitu.

Ja mysle, ze ona bardzo duzo wzorcow powielila od swojego psychicznego ojca despoty i narcyza. Pewnie jest nawet tego nieswiadoma, osoby w jej wieku chyba zadko kiedy sie zastanawiaja nad takimi sprawami i to widac w jej przypadku. Przy ojcu ona zachowuje sie jak jego ofiara, w swoim domu to ona jest toksyczna a autor gra role jej matki, czyli jest jej podlegly. Zeby cokolwiek sie zmienilo to ona najpierw musialaby zdawac sobie sprawe, ze ma problem a jakie ona ma podejscie to juz wiemy...

Nadużywasz słowa narcyz to jednak dość charakterystyczna kategoria

Halina3.1 napisał/a:

O jezu kazdy wie o co chodzi.

No wiadomo, skrót myślowy. Chociaż moim zdaniem ona spełnia większość znamion narcyza - juz w kontekście zaburzeń osobowości stricte.
Ciekawe jakby weszlo na rynek babsko w wieku 52 lat powiedzmy, czyli jak autor da jej odejść w końcu, to czy tak się rzuca na nią o 20 lat młodsi jelenie. Śmiem wątpić

muszę oczywiście na wszystko dać sobie czasu. To wiadome.
Gdyby chociaż nie było dziecka (choć nie zrozumcie mnie opacznie - kocham ją nad życie - nie żałuję ,że ją mam) . Ale jak jest niewinne dziecko pomiędzy to nie do opisania jak jest ciężko .
wczoraj córka z zachwytem patrzyła przez okno na swój domek dla ptaków i powiedziała : tato ,ale za rok zrobimy jeszcze większy !  i chciałem się rozpaść na kawałki - bo co będzie za rok?  przecież jest mała i nic nie rozumie, nie zasługuję na to.  Żadne dziecko nie zasługuję.
Staram się być dla niej jak najlepszym tatą.  Nie chcę myśleć przez co oboje byśmy przechodzili , gdybyśmy nie widzieli się codziennie..  to mnie załamuję , już sama myśl.
a z drugiej strony - co jej będzie z takiego ''domu'' -   przecież już nie powstrzymam/y tego co będzie się dziać.
jeśli zostanę i tak będzie  tylko gorzej.
jak się rozstaniemy - ona ucierpi najbardziej...
ale z żoną widzę ,że nic nie ''ugram'' -  ona gra na swojej połowie , choćbym na głowie stawał - ona chcę żeby to jej było dobrze  a prawda stara jak świat - jak ja nie zawalczę o swoję szczęście to będę dalej tkwił w tym ''układzie'' - zadowalając tylko ją...

"jak się rozstaniemy - ona ucierpi najbardziej..."

Jeśli się między Wami nic nie zmieni i zostaniecie ze sobą  to też ona ucierpi najbardziej

Dacie jej najgorszy możliwy bagaż na zycie - szkodliwe wzorce. Z tego się łatwo nie wychodzi a jak ktoś się nieświadomy to całe życie moze na tym przejechać.  To akurat dobrze wiesz