czy kocha ? - Netkobiety.pl

Tym lepiej, że się teściowi otwarcie postawiłeś w obecności żony.

Widać, że w jej życiu do tej pory był tylko jeden mężczyzna, któremu pozwoliła sobie wejść na głowę. Jej ojciec. Po tym, co napisałeś, zaczynam ją trochę lepiej rozumieć. Mieszkając z takim człowiekiem, raczej nie ma za wiele przestrzeni, by się uzewnętrzniać. Trzeba robić, co władca rozkaże i siedzieć cicho, bo przecież może się rozgniewać. To by właściwie tłumaczyło jej problemy z komunikacją. 

Wiesz, czy nie było tam może jakiejś przemocy fizycznej?
Ten człowiek niestety brzmi na kogoś, kto mógłby mieć skłonności do bicia.

Oczywiście to tylko teorie z mojej strony, ale może żona nie chciała mieć powtórki z domu rodzinnego. Sam mówisz, że teściowa przy teściu jest jak mysz pod miotłą, stłamszona. Ona oglądała to całą młodość, pewnie czasem współczuła matce, że wzięła sobie na męża takiego despotycznego chama, w oczach którego nikt nie jest wystarczająco dobry. Może dlatego tak bardzo spodobał się żonie mężczyzna, który dla odmiany słucha jej i skupia się głównie na jej potrzebach? Ktoś zupełnie odmienny od ojca.
I może tak jej się spodobało posiadanie kontroli w relacji z mężczyzną, że zaczęła przeginać w drugą stronę?
Zwłaszcza, że przez tyle lat w milczeniu się na to godziłeś.

Choć opisałeś też kilka rzeczy, które świadczą o tym, że ona czasem jest skłonna oddać Tobie stery.
Robi to, gdy widzi, że Ty czegoś nie chcesz i że jesteś przy tym stanowczy. 
Jak z tym wymyślonym na poczekaniu kabaretem, niedzielnymi obiadami, czy ostatnią sytuacją u teściów.
Czyli jak widzi, że nie odpuścisz, to sama to robi i podąża za Tobą.

Daj znać, jak Wam poszło na tej terapii.

Generalnie z moich doświadczeń wynika, że osoby z wszelkich dysfunkcyjnych, toksycznych rodzin dzielą się na dwie grupy:
- tych, którzy powielają wzorzec wyniesiony z domu
- tych, którzy bardzo się starają, by tego wzorca nie powielić

Przy czym zwykle ani jedni, ani drudzy nie mają najmniejszego pojęcia, jak powinna wyglądać zdrowa relacja.
Wiedzą co najwyżej, jak NIE POWINNA wyglądać.
Stają się więc takimi dziećmi we mgle. Czasem nie umieją nawet zbytnio powiedzieć, czego szukają.
Ani ocenić, czy to, co znaleźli, jest właściwym wyborem.
Ma być po prostu INACZEJ.
Ojciec pił? To byle facet nie miał słabości do butelki.
Matka stosowała przemoc? To byle kobieta nie miała takich skłonności.

Potrzeba dużo pracy nad sobą, żeby nauczyć się prawidłowo funkcjonować.
Niektórzy dają radę bez pomocy specjalisty, inni nie mają szans bez porządnej terapii.

EDIT:
Bert, widzę, że nasze myśli zmierzają w podobnym kierunku

Nikt tu nie chce przekreślać łącznie z zainteresowanymi, oby się dogadali, ale autor musi pogodzić się z tym, że żona nie będzie się na niego "rzucała", a jak ma udawać, to chyba nie o to chodzi, nie da się na dłuższą metę.
Trudna sytuacja, w sumie to autor zmienił "konie w czasie jazdy", więc ta wina, jakby jej szukać, leży pośrodku.

Autorze ale czy Ty jej to wszystko powiedziałeś wprost? Czy ona wie i rozumie o co Ci tak naprawdę chodzi w tej całej przemianie?

Dlatego możemy tylko gdybać, ale uważam, że nie ma przełożenia ten przykład, widzę, że żona autora jest emocjonalnie związana z exem, utrzymuje z nim kontakt, jawnie ignoruje męża, nawet nie udaje, żeby zachować pozory, choć teraz zmienia front i dobrze.
Nie da się tego rozwiązać i zachować związek, bez robienia dobrej miny do złej gry.
Staram się być obiektywna i wchodzić w buty obojga, choć to końca się nie da.
Ale nie da się zrozumieć postępowania innych, bo nie wiemy co siedzi w ich głowach.

Od siebie radzę jeszcze Autorowi jak najszybciej stworzyć listę rzeczy, które chciałby zmienić w małżeństwie.
A potem przedyskutować ją na spokojnie z żoną, aby zweryfikować, czy ona jest skłonna realizować jakiekolwiek z jego potrzeb.
Warto też, by zastanowił się, co zrobi w sytuacji, gdy usłyszy kategoryczną odmowę i to niekoniecznie taką wynikającą ze złej woli.
Może okazać się, że żona po prostu nie potrafi robić pewnych rzeczy inaczej.
Albo się zgodzi dla świętego spokoju i przez chwilę pozmusza, ale koniec końców wróci do starych nawyków. Co wtedy?
Do tej pory z łatwością przychodziła mu rezygnacja z siebie, a czy byłby gotów zrezygnować z żony?

To są trudne pytania, ale lepiej znać na nie odpowiedź.
Żeby za parę tygodni nie okazało się, że ta cała wrzawa, to był jeden wielki straszak.

Mam nadzieję, że przynajmniej poszli dziś na terapię, że żona nie znalazła sobie żadnej wymówki w ostatniej chwili.

I tyle.

O tym także mu już pisałam. Wraz z wieloma innymi użytkownikami.
Na co odparł, że I TAK chce ratować małżeństwo, bo kocha żonę i nie chciałby rozwodu.
W cuda zbytnio nie wierzę, ale jeśli ktoś decyduje się spróbować go dostąpić, to powinien odpowiednio dostosować taktykę.
Jak autor będzie chodził cały czas posępny, obrażony, odnosił talerzyki z ciastem, odpychał ją, we wszystkim był na NIE, a ich rozmowy pozostaną chaotyczne i pełne wzajemnych oskarżeń, to będzie się coraz mocniej oddalał. Od celu i od swojej żony.

Przy czym uważam, że kluczowe w tym całym przedsięwzięciu jest, by on był gotów odejść.
W innym wypadku będzie zapewne tak, jak napisałeś.
Autor trochę sobie pomarudzi, że mu źle, że nie chce tak żyć, że coś się musi zmienić, ale jak żona wyczuje, że to tylko taki straszak i nie ma mowy o żadnych długofalowych konsekwencjach, to pewnego dnia usłyszy z jej ust: nie strasz, nie strasz… i taki będzie finał tej historii.

A zrobienie listy i powiedzenie żonie WPROST o tym, czego by chciał, jakie są jego oczekiwania wobec niej, moim zdaniem jest dobrym pomysłem. Dzięki temu będzie mógł zobaczyć jej reakcję oraz usłyszeć, jakie ma intencje. Jeśli odmówi, wyśmieje go, albo zacznie znów płakać i odwracać kota ogonem, to będzie jasne jak słońce, że nie ma tu żadnego pola do negocjacji. Zresztą są przecież oboje dorośli, pora przestać kluczyć wokół problemu i wyłożyć karty na stół. Inaczej ten taniec może się ciągnąć latami.

Przyznam, że jestem ciekawa, co się wydarzyło przez ten czas, ale oczywiście nie będę naciskać.
Jeśli znajdziesz w sobie wystarczająco sił, by się z nami tym podzielić, to śmiało.
Może i Tobie zrobi się lżej, jak to z siebie wyrzucisz?

A mnie się wydaje, że Autor za dużo sobie wyobrażał a zbyt mało sam miał planów działania.

Bo weźmy np.  ich znajomych. Ma pretensje do żony, że nie lubi jego znajomych i z tego powodu nie ma z nimi kontaktu, a tymczasem okazuje się, że on jej znajomych też nie lubi a żona jednak z nimi kontakt ma  i coś razem organizują. I znowu mi się kojarzą przykłady z życia, że małżeństwa mają te kontakty, które utrzymują żony, bo samym facetom niezbyt chce się specjalnie o kontakty dbać. Więc jak się dba tak się ma.

Niech się pomylę, oby tak było, że Autor sobie terapię wyobrażał tak - pójdzie na spotkanie, powie co ma do powiedzenia, a żona wszystko natychmiast wcieli w życie. Bo przecież on ma dobre chęci i chciałby żeby było jak najlepiej. Dobrymi chęciami piekło brukowane. jak chce się coś osiągnąć to trzeba zawinąć rękawy i wcielać w życie. A nie - to i tamto robię z córką to dbam o rodzinę. A co robi z żoną? No ma dla niej wolne weekendy. I co w związku z tymi wolnymi weekendami? No żona się wtedy nie stara.

Pudło ,Agnes76.
W wielkim skrócie (ogromnym nawet ) bo nie mam  psychicznie sił na zbyt wiele  ,ale .. doszło między nami do awantury - poza domem , córka nie słyszała.
Ja ''wygarnąłem'' solidnie jej  - ona mi.  I wyszło - jakieś ''uczucia'' to ona do mnie ma , ale czy miłość ?  cytując ją : nie wiem, naprawdę.  Oczywiście ona nie chcę mnie ranić itp. Jak już ochłonęła to próbowała coś tam ''po swojemu naprawiać'' bo prawda choć potworna - potrafi bardzo wiele zmienić - i jak jej się ''wymsknęło'' to zrozumiała swój '' błąd''  - i ''powiedziała to w dużych emocjach''...

Stary, z Twojej strony to też nie wygląda na miłość. Raczej uwikłanie, przywiązanie, niezdolność do samodzielnego funkcjonowania na planie emocjonalnym, strach przed zmianami.
Jak na dojrzałą miłość, to Ty się za bardzo szarpiesz.

Być może ona bez ogródek przyznała przed Tobą to, czego Ty się boisz przyznać sam przed sobą.

Edit
Zresztą, co Ty właściwie rozumiesz przez to słowo?

Ona nie jest pewna czy to miłość, czy Ty nie jesteś pewny, że te "jakieś uczucia" to miłość ?

Każdy może inaczej definiować miłość, ja myślę, że młody chłopak zakochał się bez pamięci i myślał, że to zadziałało w dwie strony.
To żona pozwoliła na to wszystko co się między nimi wydarzyło, też popełniła duży błąd wiążąc się z autorem, tylko dla zostania matką.
Może myślała, młody, głupi nie zorientuje się, jakoś to będzie, teraz to jej się odbija czkawką.
Ona to zrobiła z premedytacją, on nie. Była starsza mądrzejsza, poza tym widziała, że jest z innego świata.
Ja to od początku widzę, dlatego o tym piszę.
Jak potrafię usprawiedliwiać autora, to jego żony nie.

Problem w tym, że tak naprawdę nie wiadomo o co autorowi chodzi, być może on sam nie wie.

Na tę chwilę, wydaje się że zaczął on wymagać od żony niemożliwego (przynajmniej na teraz). Chce czułości wyrażanej przez dotyk. Dokładnie w taki sposób, w jaki jemu jest potrzebny, w jaki sobie wymarzył.
Plus kilka innych, które do tej pory też nie bardzo występowały.

Tyle, że ona nigdy nie była dobra w te klocki, ma inne języki miłości. Autorze, przyswoiłeś temat języków?

Coś się z nim dzieje, wychodzi że starej roli, dorasta. Jednak nie ma nic w zamian, nic dojrzałego.
Na tym etapie łatwo się uwikłać w inne schematy, mysląc że wystarczy pozbyc sie starych.

Tutaj to wybrzmiewa wyraźnie, nawet kiedy ona coś tam próbuje nieporadnie, wyciąga rękę, on ją odrzuca.
Ma być dokładnie po jego myśli, jest strasznie sfokusowany na sobie.

Jednocześnie, nie jest gotowy na niezależność, która jest kluczem do tego by pozbyć się strachu, być ze sobą w wolności.

Szarpią się oboje i jeszcze jakiś czas to potrwa, może terapia trochę jednemu i drugiemu poukłada. Oboje jej potrzebują.

Tam od roku nie było seksu, a kiedy żona autora inicjuje, on ją odrzuca.
Nie wiem skąd powyższe wnioski.

Ja bym tego, panie kolego;) gwałtem nie nazwał.Gdyby tak napisała kobieta, pomyślałbym że to zwolenniczka "mee too", którą gwałci spojrzenie.
Ty takiej postawy nie pokazujesz, tym bardziej dziwi.

Wydaje mi się że wybrzmiało to dosyć jasno-

Odnoszę się do fragmentu, który zwrócił moją uwagę, bo z resztą sie w sumie zgadzam.
Twierdzę, że żadnego zmuszania czy wymuszenia tam nie ma, przeciwnie.
Autor chce autentycznego pożądania a nie wymuszonego seksu, dlatego tak się mota.

To jest moja opinia, mam nadzieję że jasno wyrażona. Jeśli nadal uważasz że wyrywam z kontekstu, ok. Nie chce mi się kruszyć kopii o głupoty.

Było tam coś jesli dobrze pamiętam, że próbowała zbliżenia raz czy dwa. Autor był akurat nie w humorze.

Michał, jak to było? Może Ty będziesz lepiej od nas pamiętał

Ona miała swoje lata, z moich obliczeń wynika że 38 a on 26 i to on bardzo się uparł, że zdobędzie wspaniałą kobietę, która mu cholernie imponowała. Lekarz stomatolog - czyli kasa i życiowe ustawienie plus posągowa uroda stały się celem jego usilnych starań. Sam pisał, że na początku go nie chciała, to on robił wszystko by ją zdobyć. W końcu osiągnął to czego chciał, a teraz ma jakiś żal do nie wiedzieć kogo, że przy nim nigdy nie była taka uśmiechnięta jak na starych zdjęciach, że to inna kobieta. No to po co parł do ślubu?

Taka kobieta,  jak chce mieć dziecko, to nie wychodzi za pierwszego, który chce jej to dziecko zrobić. Nie dajmy się zwariować

wszedłem na forum , napisać parę rzeczy - i zobaczyłem ten wpis Aż się nóż w kieszeni otwiera. Brak słów - to trzeba naprawdę wstydu nie mieć żeby coś takiego napisać. '' z moich obliczeń wynika że 38 a on 26 '' - naprawdę ? ciekawe obliczenia - mam 38 lat  , żona 50 - jestem od 17 lat w związku z żoną a od 15 w małżeństwie to ile oboje mieliśmy lat ? a podobno Agnes76 - czytałaś wszystkie moje wpisy , widzę kłania się nie tylko czytanie ze zrozumieniem, jak również matematyka.
czyli kasa i życiowe ustawienie - no taaak , jestem pasożytem , który tylko polował na panią stomatolog co by mnie utrzymywała i żebym paradował z nią ulicami dumny jak paw, że mi się taka partia trafiła -  równa córce Prezydenta . Wiadome ,przecież po to zakończyłem związek ze studentką architektury - bo nie ma to jak Stomatolog na państwowej posadzie ,której własny gabinet pozostawał w sferze MARZEŃ . Z  wynajmowanej kawalerki przeniosła się do 80m2 mieszkania a potem do 150m2 domu z ogrodem (a potem z mojego mieszkania zrobiliśmy jej gabinet) ze starego Seata przesiadła się po paru latach w naprawdę dobre auta , już nie wspominając jakim autem teraz jeździ - ale to bez znaczenia , bo ja tu tego nie piszę ,żeby wyjść na nie wiem kogo , ale pisano tu o mnie wiele rzeczy - że jestem ''miękiszon'' - spoko , teraz zrozumiałem ,że to prawda (tyle że to we mnie jest rozdział zakończony definitywnie)  ale sugerować takie cos? do mnie ?  że ja poleciałem na kasę i ''pozycję'' żony?  Żebyś Agnes wiedziała jakie ty głupoty napisałaś .. ''a teraz ma jakiś żal do nie wiedzieć kogo, że przy nim nigdy nie była taka uśmiechnięta ''- to zrozumiałaś z moich wpisów ? serio  ?  czy tylko wyrwałaś jakiś fragment żeby dopisać swoją teorie ? ohh tak ja to faktycznie miałem oczekiwania od niej oh - żeby mnie KOCHAŁA i to okazywała...  Góra lodowa nie do pokonania - teraz już wiem ,że z pustego to i Salomon nie naleje..   Parł do ślubu - ja tak pisałem ? co ja żonie pistolet do głowy przyłożyłem przy zaręczynach ? sama z radością się zgodziła i natychmiast zaczęła przygotowania - zaręczyny w Boże Narodzenie - ślub  w sierpniu - wierz mi albo nie  - na przypartą albo zmuszoną nie wyglądała a wręcz przeciwnie..  masz rację -nie dajmy się zwariować takim chorym wpisom..
chodzę od paru dni jak nie ja - ale jak zobaczyłem coś takiego to musiałem się odezwać - pozdrawiam.

Taka już specyfika forum, raz ci ktoś napisze, że to twoja żona leciała na kasę, raz, że ty leciałeś. Nie wiem po co się tłumaczyć. Też miałam się zapytać skąd Agnes wzięła te wyliczenia, z moich wynika, że miałeś 23 lata jak braliście ślub. To jest wiek tak młody, że odradzałabym każdemu branie ślubu w tym wieku. I z tego co pamiętam twoja rodzina nie była zachwycona. Teraz widzisz dlaczego, po prostu intuicja i doświadczenie życiowe sprawia, że nie patrzy się przez różowe okulary. Jednak co z żoną przeżyłeś dobrych lat, to twoje, teraz bym się chyba starała spojrzeć prawdzie w oczy na twoim miejscu. Że to chyba już minęło. Nie masz nawet 40stki, masz dobrą sytuację, nie szkoda ci życia tkwić w związku gdzie żona wprost ci mówi, że nie wie czy cię kocha? Jakby mi tak mąż powiedział chyba bym zwątpiła. Raczej nie byłoby sensu tego ciągnąć. Tyle różnicy, że nie mam dziecka u was to chyba jedyne co tak naprawdę was trzyma przy sobie. A raczej ja przy tobie. Serio myślisz, że jakby nie córka to ona by jeszcze z tobą była?

Agnes , kończąc tą bezsensowną dysputę.
po krótce - Lekarz stomatolog - czyli kasa i życiowe ustawienie - kto tak napisał Agnes? ewidentnie sugerowałaś , że leciałem na kasę i życiowe ustawienie , nieprawdaż ?
Nigdy nie maiłam Cię za miękiszona, wręcz przeciwnie. Nie przypisuj mi rzeczy, które pisze Ci ktoś inny - przeczytaj jeszcze raz , ale tym razem ze zrozumieniem -   pisano tu o mnie wiele rzeczy - że jestem ''miękiszon'' - piszę ,że Ty to pisałaś czy inni ?
Małżeństwo to nie jest relacja zarządca - podwładny. Oboje muszą się dogadywać  a nie że zona musi Ci we wszystkim ulec bo inaczej to robi Ci krzywdę. - czy Ty czytasz mój wątek w ogóle ? ale tak ze zrozumieniem ? bo zaczynam wątpić..
Jak Ty tak reagujesz na na żonę, bo nie wszystko idzie po Twojej myśli, to daleko nie zajedziesz. - czyli tak - nie spodobało mi się co zasugerowałaś względem mojej osoby - zareagowałem i Ty piszesz ,że jak w ten sam sposób mogę reagować na żonę.
nie potrafisz myśleć obiektywnie tylko z każdej strony czujesz się atakowany. - Agnes - błagam - pisałem to do Ciebie - z jakiej innej strony czuję się atakowany ? to bez sensu.
faktycznie powinienem odpuścić sobie reagowanie na twój post  bo w istocie jest ''oderwany od rzeczywistości'' .  kompletnie.
Niemniej jednak życzę wszystkiego dobrego.

Michale, obserwuję dalej temat, ale póki co się nie wypowiadam, bo wolałabym znać szczegóły.
Ciężko wyrokować, jak poznało się wyłącznie strzępki wydarzeń z ostatnich paru dni.
Na pewno nie było łatwo usłyszeć z ust żony, że nie wie, czy kocha.
Współczuję i rozumiem, jak bardzo mogło to zaboleć i zniechęcić do dalszej walki.
Mam nadzieję, że finalnie uda Ci się poskładać własne życie.
Z żoną, czy bez niej.

dobry wieczór,
kilka dni minęło tylko - ale rozśmieszę Was - dla żony już wszystko jest w jak najlepszym porządku. Wróciło (według niej) do ''normy''  jest przeszczęśliwa , przeradosna, nawet śpiewa przy gotowaniu . Z wielkim uśmiechem na twarzy przygotowuję się do swoich urodzin - i uwaga - powiedziała, że będę jej gościem honorowym - ona jest dla mnie za dobra po prostu , nie kocha ,ale za to jak docenia. Kobieta - skarb. Powiedziała mi , że ta ''awanturka'' była dla naszego małżeństwa oczyszczająca i teraz będzie tylko dobrze.
Michaś wróci na swoje miejsce, będzie się zgadzał, przytakiwał , niczego (a Broń Boże uczucia czy seksu) nie będzie oczekiwał.
Tyle ,że Michaś (jak mnie znów nazywa bo tak rok mówiła Michał) już tego nie chcę. Jestem w dużych emocjach - fakt niezaprzeczalny.
Cieszę się ,że wspieram się terapią - naprawdę nie wiem co bym zaczął wyrabiać , gdyby nie terapia.
a tak co mnie bardzo dziwi - zachowuję spokój. Choć w środku - nie wiem jak to opisać - jakbym miał jakiś balon , który w środku się napełnia , bardzo powoli.
Ja po prostu jestem powalony. Tyle rzeczy byłbym w stanie znieść - naprawdę. Ale nie brak miłości. Przecież to jest podstawa - każdy normalny związek  się od tego zaczyna.
Do wielu wniosków jeszcze dojdę. Ale zrozumiałem jedno - może minąć miesiąc , rok , 10 lat - ale ona mnie nie pokocha. Minęło 17 -  wiem , że ''żar'' ''namiętność'' wypala się w wielu związkach jeśli się nie dba itp. ale miłość?
wiecie , czasem Wam pisałem ,że widzę znajomych dalej się przytulających , śmiejących się po tylu latach ze sobą , po tylu przejściach - czytałem - nie porównuj swojego związku - naturalnie to racja- ale też chodziło mi o to ,że to jest możliwe - po nastu latach dalej się kochać  i okazywać to sobie .
Ja byłem zaślepiony , zakochany .
Ja wiem ,że to nie jest tak ,że ona ''nie wie'' - ona wie ,że mnie nie kocha - tylko już nie chciała wbijać mi noża prosto w serce  - ot , i taki akt łaski z jej strony.
Od kilku dni - na przemian - czuję się bezsilny - a potem jak usłyszę te ''Michasiu'' to za wielkim przeproszeniem naprawdę - ale takie wkur...ienie mnie bierze ,taka furia w środku. nie do opisania.

Ale scen nie będę robił. Ani kolejnych kłótni- ze względu na córkę - nie mam prawa burzyć jej spokoju i dzieciństwa - tej linii nie przekroczę nigdy. Żona raczej też.
Żona po prostu jest w tym małżeństwie bardzo pewna siebie - już dziś zapytała czemu ubrania nie są wyprasowane - bo jak pamiętacie ja tylko prasuję.
Szczerze wam napiszę ,że jak nie ma córki obok to mi się do niej ust nie chcę otwierać - więc wstałem tylko ,poszedłem po żelazko  podałem jej i zamknąłem drzwi do pokoju.
Ona czuję nade mną władzę - to oczywiste.  Ma sobie taką pewność , że Michaś zawsze będzie - że już 4 dni po tym jak rozjechała walcem moją psychikę - przychodzi i pyta czemu nie prasuję jej rzeczy.
Tyle ,że Michaś za jakiś czas wstanie - z pomocą terapeuty - ale wstanie - i wtedy będzie bardzo zdziwiona.
Mrs , Happiness - już parę razy próbowalem napisać co się stało - ale za każdym razem kończy się na tym ,że siedzie przy klawiaturze i po prostu nie umiem w tej sprawie nawet zdania zebrać ,ale coś wyskrobie ..

Powiem Ci tak, sami niszczymy uczucie w małżeństwach, powiedziałabym, że namiętność dłużej zostaje, jeśli dobiorą się temperamentem, choć różnie to bywa. Są małżeństwa, które śpijają sobie z dziubków do śmierci. Są też tacy co udają wielką miłość przed innymi, więc ja bym na tych innych nie patrzyła. I tacy którzy żyją życiem codziennym, zgadzają się, dobrze im ze sobą, nie mają potrzeby zastanawiać się uczuciami drugiej strony, bo to czują. I takie jak teściowie, trzymają się mimo wszystko i pewnie wiele konfiguracji można by tu dodać.

Co z tego, że żona by Cię zapewniała o miłości,
skoro byś tego nie czuł, a w głowie miala exa.
U Ciebie, to wg mnie od początku nie było uczucia z jej strony, tylko wyrachowanie.

Choć mam mieszane uczucia, ale może ta awantura coś faktycznie w niej zmieni, doceni Cię, odetnie się od exa, co pozwoli jej otworzyć się na Ciebie.
Teraz piłka jest po jej stronie.
Może jeszcze jest dla was szansa, więc nie przekreślaj wszystkiego.