Duchowe poszukiwania według de Mello - Netkobiety.pl

Tak po chinsku. Po chinsku to Ty rozumiesz

Ciebie to ja w ogóle nie rozumiem i nie wiem, o co ci chodzi, ani po chińsku, ani w innym języku. :cool
Do mądrości dochodzi się nie poprzez pisanie na forum tylko poprzez działanie - tak uważa De Mello.

Coś dla tych, którym ciężko przystosować się do trudnych zmian w życiu, także i dla mnie.

Jezus głosił Dobrą Nowinę, a jednak odrzuconą ją. Nie dlatego, że nie była dobra, ale dlatego, że była nowa. Nie cierpimy rzeczy nowych, nienawidzimy ich. Im szybciej to sobie uświadomisz, tym lepiej. Nie chcemy wiedzieć rzeczy nowych jeśli nas niepokoją, zwłaszcza jeśli wymagają od nas zmiany nas samych. A najbardziej  nie chcemy ich, gdy wymagają od nas stwierdzenia :"myliłem się". Przebudzenie nie jest rzeczą najbardziej przyjemną. W łóżku jest ciepło i wygodnie. Budzenie nas irytuje. I to jest powód, dla którego prawdziwy guru nigdy nie usiłuje ludzi budzić.
Antoni de Mello, Przebudzenie.

Większość ludzi twierdzi, iż pragnie jak najszybciej opuścić przedszkole. Ale nie wierz im. Nie mówią prawdy. Jedyne, czego naprawdę chcą, to by naprawić im popsute zabawki. „Oddaj mi moją żonę”. „Przyjmij mnie znowu do pracy”. „Oddaj mi moje pieniądze”. „Zwróć mi moją wcześniejszą reputację”. Tego właśnie naprawdę chcą. Pragną, aby zwrócić im dotychczasowe zabawki (życie). Tylko tego, niczego więcej. Psychologowie twierdzą, że ludzie chorzy w istocie rzeczy nie chcą naprawdę wyzdrowieć. W chorobie jest im dobrze. Oczekują ulgi, ale nie powrotu do zdrowia. Leczenie bowiem jest bolesne i wymaga pracy, wyrzeczeń.

Anthony de Mello, Przebudzenie

Czy widzisz ten kamień na środku drogi? Od chwili, gdy tu przeszedłem rano dziesięć osób potknęło się o niego, przeklinając. Ale ani jedna osoba nie zadała sobie trudu usunięcia go, aby inni się nie potknęli.
Anthony de Mello.

Dziś postawiono by znak ostrzegawczy

To jest piekne akurat

To prawda. Ten cytat akurat najbardziej mnie sie spodobal

Gdy brat Bruno modlił się pewnej nocy, w modlitwie przeszkodziło mu rechotanie żaby. Wszystkie próby zignorowania tego dźwięku zawiodły, krzyknął więc głośno przez okno:
— Spokój! Właśnie się modlę.
Ponieważ brat Bruno był święty, jego rozkaz został natychmiast wypełniony. Każde żywe stworzenie zamilkło, aby zapanowała cisza odpowiednia dla modlitewnego skupienia.
Ale wtedy inny dźwięk przeszkodził modłom Brunona — wewnętrzny głos, który rzekł:
— Może Bóg jest tak samo zadowolony z rechotu żaby, jak z psalmów śpiewanych przez ciebie.
— Co może się Bogu podobać w rechotaniu żaby? — pogardliwie odparł Bruno.
Lecz głos nie poddawał się:
— A jak myślisz, dlaczego Bóg wymyślił ten dźwięk? Bruno postanowił się tego dowiedzieć. Wychylił się więc
przez okno i rozkazał:
— Śpiewaj!
Rytmiczne rechotanie żaby wypełniło powietrze wraz ze śmiesznym akompaniamentem wszystkich żab wokół. I kiedy Bruno słuchał ich dźwięku, ich głosy przestały go razić; odkrył, że kiedy już się im nie opierał, to tak naprawdę wzbogaciły one ciszę nocy.
To odkrycie napełniło serce Brunona poczuciem harmonii ze wszechświatem i po raz pierwszy w życiu zrozumiał, co to znaczy modlić się.

Antoni de Mello, Modlitwa żaby.

No, właśnie.

Cieszę się, że wróciłaś Tamiroo

Gdy czytam teksty De Mello niemal zawsze na zasadzie kontrastu kojarzą mi się podobne teksty Paulo Coelho.
Co byś mi odpowiedziała na propozycję, abym co jakiś czas, na zmianę z Tobą, wpisywała tutaj cytaty  Coelho?
Nie chcę Ci niczego narzucać, to Twój wątek i masz prawo do swobodnej decyzji

„Nie zmieniło się nic oprócz mojego nastawienia. Dlatego zmieniło się wszystko.”

~Anthony de Mello

Naprawdę się cieszę. Będzie mi bardzo miło.

U Coelho jest wyjaśnienie dlaczego inni chcą urządzać nam życie. Dzieje się tak, bo  nasze życie traktują jak swoje. W związku z tym starają się tak na nie wpłynąć, żeby było im wygodnie.

U De Mello wygląda to tak, że ludzie, na ogół, chcą komuś urządzać życie według swoich zasad.

Zazwyczaj bardziej cenimy to, co przychodzi z zewnątrz, zapominając o tym, co mamy pod ręką. Czasem sami musimy stać się dla siebie obcy. Dopiero wtedy ukryte w duszy światło rzuca blask na rzeczy, których wcześniej nie dostrzegaliśmy.

Paulo Coelho

Z drugiej strony można powiedzieć, że ludzie mają zasady, które pozwalają dobrze żyć jednostce i jednocześnie społeczeństwu z jednostką. Czy zatem nie chcą dobrze?
Czy matka naciskająca na syna by zdobył dobre wykształcenie robi to dla niego czy dla siebie samej?

Mam dwie koleżanki. Jedna ma syna prawnika a syn drugiej jest bezrobotnym alkoholikiem, zatruwającym jej życie we wspólnym mieszkaniu.
Czy egzystencja tych koleżanek może być jednakowa?

O taaak. To prawda. Innymi słowy - "jeśli zmienisz sposób, w jaki patrzysz na rzeczy, rzeczy, na które patrzysz, zmieniają się".

Z książek A.de Mello czytałam tylko Przebudzenie, ale to był wystarczający szok Wracam do niej od czasu do czasu i dalej mnie szokuje treścią. Nie wiem, czy chciałabym być tak "przebudzona" bo to wydaje mi się jakieś takie odarte z...namiętności jaką jest życie. Łatwo jest tym wszystkim mnichom i mistykom prawić o duchowości, gdy siedzą w klasztorach i kontemplują głównie modlitwę. Ja bym umarła chyba. Chcę potrzebować innych ludzi do życia i basta. Z ich wszystkimi zaletami i wadami.

No raczej jest. Pisze, że żyjemy iluzją, potrzebując innych ludzi do szczęścia i wynika to z egoizmu i ze strachu. Koncepcja trochę podobna jak w buddyzmie - możesz być szczęśliwy będąc sam, bez żadnego powodu, bo szczęście nie jest uwarunkowane niczym. Jeśli jest, to będziesz nieszczęśliwy, gdy stracisz, czego potrzebowałeś, aby być szczęśliwym (rzeczy/ludzie). A jeśli kochasz - ok, ale nie przywiązuj się za bardzo, nie oczekuj niczego dobrego, bo ludzie z natury są egoistami.
Cytat: "Tak naprawdę mogę kochać ludzi wtedy, gdy oczyściłem z nich swoje życie". Co ja rozumiem, że nie ma we mnie tej potrzeby, pragnienia, aby mieć kogoś do kochania, żeby być szczęśliwym. Bo potrzeba zawsze wynika z braku. A oświecona postawa jest z pozycji dostatku - nie potrzebuję cię do szczęścia, ale kocham cię. 
Autor też pisze - "Jakże możesz kochać ludzi, jeśli potrzebujesz ich do własnych celów?" A dlaczego potrzebujemy ludzi? Żeby wypełnili nam samotność, żeby nam było raźniej, aby nas kochali, wypełniali jakąś emocjonalną pustkę itd. itp. To jest właśnie wg autora egoizm, który nie ma nic wspólnego z oświeconą miłością. Egoizm przewija się w całej książce. Że jak nie jesteśmy "przebudzeni" to wszystkie nasze działania wynikają z egoizmu i to jest normalne w tym stanie iluzji, ale przynosi też cierpienie. I tak dalej. A rozdział "maskarada dobroczynności" to już w ogóle obnaża nasze pobudki.
Dlatego dla mnie to trochę zbyt wiele. Ja mam warunki, potrzeby i pragnienia, i jestem egoistką. Najwyraźniej "przebudzenie" nie dla mnie, pozostanę w tej zdecydowanie największej grupie "śpiących"

Z rozdziału "Świadomość, która nie ocenia"

"Jak zamierzasz zrozumieć, to, co dezaprobujesz albo co aprobujesz w danej materii? Żadnych sądów, żadnych komentarzy, żadnych nastawień. Po prostu obserwacja, studia, ogląd...bez pragnienia zmiany. Ponieważ jeśli pragniesz zmiany tego, co jest, na to, co powinno być (powinno być wg ciebie) to przestajesz rozumieć.
W dniu, w którym uda ci się takie nastawienie osiągnąć, doświadczysz cudu".

Nie powiem, trudne

Z rozdziału " Negatywne uczucia wobec innych"
To chyba wzbudzi trochę kontrowersji

"Ilekroć żywisz wobec kogoś negatywne uczucia, żyjesz iluzją.  Coś jest z tobą nie tak.  Nie widzisz tego, co rzeczywiste.  Coś wewnątrz ciebie musi ulec zmianie.
Co jednak zazwyczaj robimy, kiedy te negatywne uczucia nas ogarniają? - on jest winny/ona jest winna. Oni powinni się zmienić. - Nie. Świat jest w porządku, to z tobą nie jest w porządku.
Tym, który ma się zmienić, jesteś ty."

Może nie tyle z uczuć, co z namiętności Życie to dla mnie namiętność. Człowiek to dla mnie namiętność. Ja wszystko przeżywam intensywnie. Radość, smutek, miłość, wszelkie wzruszenia... Te mistyczne koncepcje to dla mnie raczej brak namiętności a takie stonowane uczucia - nie potrzebujemy innych do szczęścia, kochajmy się jak bracia...Nie przejmujmy się niczym, ale bądźmy dobrzy, opanowani, cierpliwi...bo to prowadzi do przebudzenia i prawdy...
Wiesz...coś na zasadzie, jak w Matrixie, gdy Morfeusz daje Neo czerwoną i niebieską tabletkę, gdzie niebieska to iluzja, czyli matrix a czerwona - prawda, czyli rzeczywistość.  
Nie wiem, czy chcę zobaczyć rzeczywistość. Może jestem jak Cypher, który woli matrixa...

O, tu jeszcze fragemncik na temat miłości. Z rozdziału "Niezależność"

"Pomyślcie, jak jesteście zniewoleni przez rozmaite związki. Usiłujemy zmienić świat w taki sposób, aby utrzymać te związki, ponieważ świat ciągle im zagraża. Boję się, że któryś z przyjaciół przestanie mnie lubić ...Muszę  ciągle utrzymywać swą atrakcyjność, bo chcę tą drogą zdobyć jakaś osobę. Ktoś wbił mi do głowy, że koniecznie potrzebuję jej lub jej miłości. Ale w rzeczywistości wcale jej nie potrzebuję. Nie potrzebuję niczyjej miłości, potrzeba mi tylko kontaktu z rzeczywistością. Potrzebne mi jest wydostanie się ze swojego więzienia wdrukowanych mi poglądów i tych wszystkich fantazji. [...] Zbytnio jesteśmy skoncentrowani na związkach emocjonalnych..."

Dalej jest jeszcze gorzej
No sama powiedz. To chyba przepis na życie dla cyborgów Może taka koncepcja kogoś pociąga i czuje się wolny, gratulacje. Ja jednak nie widzę siebie w tym wszystkim...

Tak, tak, ten przepis powinnam była wziąć w cudzysłów Czy tylko zbiór przemyśleń? Hmm, przemyślenia w temacie to ja mogę mieć a ten hinduski jezuita, sądząc po stylu i formie, był chyba przekonany i wierzył w to, co pisał.
Tak czy siak, duchowość w tym stylu jest zwyczajnie trudna w realizacji dla większości ludzi wychowanych w kulturze zachodniej. Niby łączył te dwa światy, ale wyraźnie dominują w jego poglądach koncepcje buddyzmu.

Ja  to rozumiem inaczej
A.de Mello cały czas o tym pisze- o świadomości, czyli przebudzeniu się, ale świadomość to wg niego nie jest myślenie, jakie mamy na myśli to właśnie zaprzeczenie takiego myślenia - czyli zaprogramowania.  Bo myślimy schematami. Świadomość to jest oczyszczenie umysłu z tego całego myślenia i patrzenia przez pryzmat różnych ograniczeń, jakie mamy - wpływ wychowania, doświadczeń, otoczenia w jakim żyjemy, kultury itp.
Przestań myśleć w sposób, w jaki zostałeś zaprogramowany a wtedy będziesz świadomy i zobaczysz rzeczywistość taką, jaka ona jest. O tym on ciągle mówi. Nie myśl, obserwuj, a przyjdzie zrozumienie czyli świadomość

Cyt: "[...]Jedyne, co mogę opisać, to błąd, - abyś mógł go porzucić [...] rzucić wyzwanie twojej wierze i systemowi wierzeń, które cię unieszczęśliwiają. Jedyne, co mogę dla ciebie zrobić to pomóc ci oduczyć się. Oto na czym polega uczenie się duchowości - oduczanie się prawie wszystkiego, czego cię nauczono."

Dziękuję Tamiraa i wzajemnie

Jest to ciekawie zbieżne z, na przykład, pojęciem metapozycji w psychologii procesu.

"W kontekście psychologii procesu, metapozycja oznacza zdolność do przyjęcia perspektywy obserwatora, dystansując się od własnych emocji i przekonań, co pozwala na głębsze zrozumienie siebie i innych, a także na efektywniejsze radzenie sobie z problemami. Jest to kluczowy element w pracy z procesem. Metapozycja może przejawiać się w różnych sytuacjach, np. w umiejętności zauważenia swoich emocji jako przejściowych stanów, a nie stałych cech, w umiejętności rozważania różnych perspektyw w konflikcie, czy w zdolności do refleksji nad własnymi reakcjami w relacjach. Umiejętność wejścia w metapozycję względem siebie prowadzi do większej świadomości, lepszego radzenia sobie z trudnościami, większej elastyczności w zachowaniu i większej wolności wewnętrznej"

W sumie, chyba dobra metoda na radzenie sobie z emocjami. Nie identyfikować się z nimi, tylko spojrzeć z boku jak na coś, co się pojawia i znika. Pozwolić im się przetoczyć, obserwując i tyle.
Nie walczyć, nie karmić, bo urosną w siłę i zeżrą

Bert a co jest stałego na tym świecie? Nic. Wszystko jest tymczasowe.
Czytaj. Może Ci pomóc, kiedy na Twoim błękitnym niebie burzowe chmurki się panoszą. Ale popłyną dalej i miną, znikną, przepadną. I to jest piękne.
Szymborska potwierdzi

czemu ty się, zła godzino,
z niepotrzebnym mieszasz lękiem?
jesteś - a więc musisz minąć.
miniesz - a więc to jest piękne.

p.s nie pamiętam tego hydraulika, skleroza chyba puka do mnie Podczytuję wyrywkowo, po rozdziałach skacząc, może się napatoczę.

Moze to nie był hydraulik a moze to nie ta książka a moze pokrecilem. W skrocie chodzilo o to ze prawnikowi milionerowi  cieknie kran. Wzywa hydraulika on naprawia 15 min i mówi ze należy sie 100 dolców. A milioner prawnik mowi: - panie nawet ja nie zarabiam takich pieniędzy. Na to hydraulik odpowiada: - wiem dlatego jestem hydraulikiem

Tak, tak, mamy to, jeśli zrozumiemy, o co chodziło autorowi.
Tam był jeszcze przykład z dziećmi, którzy byli szczęśliwi dopóki im dorośli nie powiedzieli czego mają wstydzić i od tego momentu przestali cieszyć się szczęściem, bo starali się wypełniać polecenia, by spełnić ich wymagania.
O szczęściu układano traktaty, bo od wieków ludzkość dążyła do osiągnięcia tego stanu.
Najprościej u De Mello szczęście to harmonia, spokój, zadowolenie z siebie.
Porównując do Tuwima:
Usiadłem sobie pod drzewem,
Spokojny jestem i sam -
O, Boże! O, szczęście moje!
Jakże dziękować Ci mam? źródło: https://poezja.org/wz/Julian_Tuwim/190/Szczescie.

"Jedyną pewną rzeczą w życiu jest zmiana"

Słowa dalej aktualne, chociaż ich autor żył prawie 25 wieków temu.

Bezdomni mogą nie płacić podatków

Ja podatkow nie place, a mam gdzie mieszkac

O rozkminianie chodzi z pozycji bezstronnego obserwatora? A po co? Co daje rozkminianie?  Czy to nie angażowanie się i strata energii? Czasem nie jesteś w stanie dojść, skąd się wzięły, bo problem może być tak odległy, że nie powiążesz przyczyny i skutku. Nie lepsza metoda uwalniania wg Hawkinsa - obserwować, nie stawiać oporu, nie oceniać, nie zastanawiać się, zaakceptować? Wtedy uwalniasz. Bez żadnej autodiagnozy.

i tu sie grubo sztywniaro mylisz . Twoje przekonania , Twoj swiat i w nim zyj ! Nie zniechecaj ludzi ....