Szantaż - Netkobiety.pl

Wbrew temu co tu panowie gadają, nie hukniesz na nią w jakikolwiek sposób i nie wpłyniesz na zmianę jej postępowania, tym bardziej nie stanie się to gwałtownie, z dnia na dzień, bo ona nie widzi problemu w sobie, tylko w czynnikach zewnętrznych.

Byłem u rodziców trochę.
Nic nie gadałem jakie tu akcje są ale się pewnie domyślają.
Tylko że oni widzą to bardziej w kwestii że ona szantażuje ale w życiu nie ucieknie.
A ja przed wyjazdem jeszcze z nią próbowałem gadać.

Skończyło się że musimy znaleźć kogoś by spisać alimenty, widzenia itp i rozwód bez orzekania o winie. Ona jest przekonana itp.
Przy okazji pełno zarzutów, zniszczyłem jej życie itp.
Jest poraniona tak jakby ten związek trwał 20lat. Pamięta każde moje złe słówko, zdanko wszystko. Każde złe zachowanie, brak szacunku, że jej nie kocham itp.
Nie przepraszałem jej czy coś, chce rozwodu to powiedziałem będzie rozwód bo też mam tego dość, bo się wykańczam. I że powiem dzisiaj rodzince wszystko niech wiedzą po co to ukrywać. Wyszedłem z domu, nagle wybiegła jak histeryczka i mi krzyczy na osiedlu że jedz sobie do mamusi do tatusia i tam się drze.

Skończyło się że pojechałem sam do rodziców. Tam to nawet wstyd się przyznać mam normalna rodzinę.. ja po prostu jestem z toksykiem jakich mało. Ja to widzę po mojej babci i mamie nawet ojciec ma serce mówi byśmy się kłócili ok, ale dajcie temu dziecku chociaż dziadków to też rozwój dla tego małego, zresztą nie ma co gadać... I o co mu się właściwie kłócimy ? Bo ciężko to wyjaśnić nawet. Oczywiście nie gadałem dzisiaj z nimi o tej sytuacji, co mnie dodatkowo dobija. Jak powiedzieć nawet normalnym ludziom co tu się odwala.

Ja nie wiem jestem zniszczony psychicznie sam mam już chyba ścianę i chce to rozwiązać.
Z nią nic nie osiągnę... I chyba naprawdę muszę to rozwiązać i serio wziąć na klatę że zniszczyłem życie tym dzieciakom ale w przeciwnym razie sam się wykoncze.
Tak ona widzi tylko to że ja jestem tym toksykiem i wszystko tłumaczy miłością i tym że jej nie mam do niej itp. tymi zranieniami... To jest porażka, jakby nie racjonalnie myślała, nie umiem tego wytłumaczyć.

Nie wysłuchuj jej litanii na temat przeszłosci, jak nie umiesz jej zgasic, wychodź.

Od początku byłam za rozwodem.

Żadnego dogadywania się na gębę. Niech wszystko pójdzie przed sąd i adwokata.
Z nią nie da się normalnie rozmawiać, a ty chcesz takie ważne sprawy wielce omawiać. xD
Nie czekać aż panienka zdecyduje się tylko zaraz po nowym roku uderzać do odpowiednich organów.
Walczyłabym o opiekę naprzemienną na syna, niech ma jakieś kontakty z dziadkami. 

Sposób na zabranie syna do dziadków i rozmowę z nią uważam za najlepszy. Wtedy możecie wyrzygać z siebie wszystko co się nagromadziło.
Ty chyba też potrzebujesz tego upustu emocji. I pomocy psychologa, bo nie wytrzymasz.

pokojowe warunki?

Gdzie ona dąży do pojednania? Nagle będzie miała takie postanowienie  noworoczne?

Jej pokojowe warunki polegają na tym że Feno ma robić to co ona mówi inaczej szuka mieszkań, szuka metod samobójstwa, zdejmuje pierścionki albo odstawia inne sceny które są wcześniej zaplanowane. Na pewno w sądzie nagle będzie wzorowym obywatelem.

Diarmuid napisał/a:

Z nią nie da się normalnie rozmawiać
[...]
Sposób na zabranie syna do dziadków i rozmowę z nią uważam za najlepszy.

Trzeba się na coś zdecydować.

JuliaUK33 napisał/a:

Tak rozwod jest tu najlepszy.  Niech sie rozwioda na pokojowych warunkach dla dzieci plus opieka naprzemienna. Sobie oboje zycie ukladaja od nowa

Julciu ty kompletnie nie znasz kobiecej natury. Jeżeli już dojdzie do rozwodu (w co nie wierzę), to będzie wojna i żona zrobi wszystko, żeby go zniszczyć. Dzieci pójdą jako pierwsze na linię frontu walki.
Żeby tak mniej więcej zrozumieć mechanizm jaki nią kieruje. To zapewne próbowałaś dziecku odebrać jego ulubioną zabawkę? Udało ci się to pokojowo załatwić?

On sie zachowuje jakby byl jej najstarszym synem i pytal "mamoooo, a czy moge jechac sam do rodzicow? Mamoooo a moge zabrac dziecko"

Czy Twoja żona jeździ do swojej rodziny z dzieckiem bez Ciebie?
Dlaczego Ty robisz rozkminy na miarę Nobla z fizyki kwantowej "czy jechać / nie jechać/ z dzieckiem / z nią"...? Informujesz szanowna małżonkę,że jedziesz z Waszym dzieckiem na świąteczny obiad do swoich rodziców, i pytasz czy również jedzie. Jedzie to jedzie, nie jedzie to nie jedzie.
Ubierasz dziecko, zabierasz co trzeba i jedziesz.
Komplikujesz rzeczy, które z definicji nie są trudne.

Od początku byłam za rozwodem.

Żadnego dogadywania się na gębę. Niech wszystko pójdzie przed sąd i adwokata.
Z nią nie da się normalnie rozmawiać, a ty chcesz takie ważne sprawy wielce omawiać. xD
Nie czekać aż panienka zdecyduje się tylko zaraz po nowym roku uderzać do odpowiednich organów.
Walczyłabym o opiekę naprzemienną na syna, niech ma jakieś kontakty z dziadkami. 

Sposób na zabranie syna do dziadków i rozmowę z nią uważam za najlepszy. Wtedy możecie wyrzygać z siebie wszystko co się nagromadziło.
Ty chyba też potrzebujesz tego upustu emocji. I pomocy psychologa, bo nie wytrzymasz.

Diarmuid napisał/a:

Od początku byłam za rozwodem.

Żadnego dogadywania się na gębę. Niech wszystko pójdzie przed sąd i adwokata.
Z nią nie da się normalnie rozmawiać, a ty chcesz takie ważne sprawy wielce omawiać. xD
Nie czekać aż panienka zdecyduje się tylko zaraz po nowym roku uderzać do odpowiednich organów.
Walczyłabym o opiekę naprzemienną na syna, niech ma jakieś kontakty z dziadkami. 

Sposób na zabranie syna do dziadków i rozmowę z nią uważam za najlepszy. Wtedy możecie wyrzygać z siebie wszystko co się nagromadziło.
Ty chyba też potrzebujesz tego upustu emocji. I pomocy psychologa, bo nie wytrzymasz.

Wniosek o rozwód z orzeczeniem o winie.
Potrwa dłużej, ale rozwiąże po drodze kilka problemów.
Ale wykończy też faceta, dlatego dobry adwokat, wsparcie rodziny i psychologa.

Ale feno się na to nie zdecyduje.
Jego żona zmieni taktykę.
Stanie się uległa, będzie robić wszystko, by nie doszło do rozwodu. Może nawet przeprosi.
Ale ona nie wytrzyma dłużej jak 3 miesiące, a najpóźniej do porodu.
I wtedy dopiero się zacznie

Nazwała męża babcinym, a to znaczy, że ona widząc męża nie widzi tylko jego, ale spoglądające zza jego pleców różne osoby z jego rodziny.
Ona czuje się samotna i przerażona, bo wpadła w gniazdo szerszeni.
Ona chce, żeby jej mąż pokazał jej i swojej rodzinie, że trzyma że swoją żoną i że wszelkie problemy, różne sprawy bedzue załatwiał tylko i wyłącznie z żoną, a rodzina ma usłyszeć to z jego ust w obecności żony.
Autor musi trzymać stronę żony, choćby tylko publicznie, a dopiero w czterech ścianach rozmawiać z nią, a nie przy matce,jego siostrze i babci.

A niby dlaczego z orzekaniem o winie, przecież to i tak nie przejdzie, prędzej ona udowodni winę mężowi, przy nie orzekaniu o winie nie ma przecież  ew. alimentów na małżonka.

ulle napisał/a:

Ambitnie przeczytałam ten wątek, bo skoro napisałam, że przeczytam, tym razem wnikliwiej, to przeczytałam.
Nie była to wielce interesujaca lektura, ale jakoś przebrnęłam.

Jakie są moje wnioski?

Otóż, widzę tu młodego mężczyznę, który żałuje, że się ożenił i nie bardzo wie, jak mógłby wyplątać się z tego, bo co powiedzą ludzie, jak wytłumaczyć się przed swoją rodziną, czym właściwie umotywować swoją decyzję.
Przerosły go po prostu problemy, bo niestety, ale małżeństwo, małe dziecko, drugie w drodze potrafią człowiekowi nieźle dokopać.
A miało być przecież tak cudownie.

Widzę też młoda kobietę, która na ten moment jest w ciąży i od dwóch lat jest matką pierwszego ich dziecka.
Kobieta ta, podobnie jak autor, też jest zmęczona tym życiem rodzinnym i ma wszystkiego dość, a w szczególności dość ma wiecznie obecnej w jej życiu matki autora, no całej jego rodziny, bo występuje tu też siostra autora i babcia.

Aktualnie małżeństwo to żyje w konflikcie, który trwa ponad trzy miesiące, a przynajmniej ich konflikt ujawnił się ponad trzy miesiące temu.

Autor jest już tak zdesperowany, że nawet u obcych ludzi z forum szuka argumentów potwierdzających jego negatywne nastawienie do swojej żony.
Oczywiście niektórzy nie szczędzą pióra i doradzają mu, jakby tu załatwić żonę.
Jednym słowem nieźle go podpuszczają.

Autorze, nic Ci nie przyjdzie z tego, że rozwalisz swoją rodzinę.
Wynikną z tego tylko same kłopoty dla Ciebie.
Jakie kłopoty, to Ty doskonale wiesz, bo sam o tym pisałeś i to nad wyraz rozsądnie.
Widać, że nie żyjesz w chmurach.

To co dzieje się między Wami teraz, to nic innego, jak docieranie się.
Musicie nauczyć się ze sobą rozmawiać i przede wszystkim nauczyć się siebie.
Dla Ciebie czymś niepojętym jest, że po kłótni ona milczy, obnosi się ze swoimi pretensjami, a dla niej niepojętym jest fakt, że po kłótni Ty najchętniej już by się pogodził.
Pod tym względem jesteście zupełnie innymi ludźmi.
Trzeba to zrozumieć.
Czy Twoja żona zmusza Cię do tego, żebyś po kłótniach zachowywał się tak, jak ona?
Krzyczy na Ciebie " nie odzywaj się do mnie, milcz teraz przez kilka dni tak, jak robię to ja".
Skoro więc ona nie próbuje na siłę Cię zmieniać, to dlaczego Ty chcesz zmienić ja?
Ona ma być taka, jak Ty byś chciał, ale Ty możesz być sobą?
No super dojrzałe rozumowanie.

Usiądźcie i na spokojnie spróbujcie due dogadać, bo jak na razie nie macie żadnych poważnych powodów do tego, by rozwalać Wasza rodzinę.
Nie z takich konfliktów ludzie wychodzili i potrafili znaleźć wspólna platformę porozumienia.

Dobrze określiłaś warunki ramowe, ale nie weszłaś w szczegóły.

Owszem, on chce się wyplątać, bo żona zaczęła nim manipulować.
Wcześniej mu to nawet nie przeszkadzało, ale przy drugim dziecku poczuł, że pętla zaciska mu się na szyję.

Rodziny autora tak naprawdę nie ma w jej życiu.
Babci nie ma, jego matki też nie widzi (pokłóciły się).

Ulle wiesz jak działają toksycy - odcinają od znajomych, przyjaciół, bliskich.
W jej wizji to ona jest pokrzywdzona, wszyscy wokół są źli - brzmi znajomo?

Konflikt nie jest od 3 miesięcy. Trwa znacznie dłużej, ale wcześniej był łagodzony wymuszanymi przeprosinami.

Osobiście doradzałem mu rozmowę bez dziecka, na spokojnie, ale on nie ma umiejętności, a ona nie ma chęci by naprawiać związek, bo nie widzi w sobie żadnej winy.
To ona zaczęła temat rozwodu, nie on.
I uważam, że lepiej by był przygotowany.

Autor musi trzymać stronę żony, choćby tylko publicznie, a dopiero w czterech ścianach rozmawiać z nią, a nie przy matce,jego siostrze i babci.

I tak robił, bronił jej. Nawet nie woził dziecka do rodziny, bo ona tego nie chciała.
Wyobraź sobie, gdyby synowa tobie nie chciała pokazać wnuka. Byłabyś wyrozumiała?

Nazwała męża babcinym, a to znaczy, że ona widząc męża nie widzi tylko jego, ale spoglądające zza jego pleców różne osoby z jego rodziny.
Ona czuje się samotna i przerażona, bo wpadła w gniazdo szerszeni.

Ona nie ma do niego szacunku, a jego rodzinę traktuje jak wrogów.
Wychodząc za mąż automatycznie stała się częścią jego rodziny (wżeniła się).

Oczywiście, że czuje się samotna. Siedzi z dzieckiem całe dnie w domu. Jeździ czasem do rodziców i spotyka się z przyjaciółką. Nic więcej.
Ale to "gniazdo szerszeni" to nie jest prawda.
Nikt nie chciał dla niej źle.
Jego rodzina jest bardziej socjalna, trzymają się blisko, są rodzinni, troszczą się o siebie. Ona tego nie znała z domu rodzinnego.

A problem jest z tym (niestety nie dostrzegłaś),

Skoro więc ona nie próbuje na siłę Cię zmieniać, to dlaczego Ty chcesz zmienić ja?

że ona go zmienia od lat. On dopiero teraz zaczął to widzieć.

Farmer napisał/a:

ulle napisał/a:

Ambitnie przeczytałam ten wątek, bo skoro napisałam, że przeczytam, tym razem wnikliwiej, to przeczytałam.
Nie była to wielce interesujaca lektura, ale jakoś przebrnęłam.

Jakie są moje wnioski?

Otóż, widzę tu młodego mężczyznę, który żałuje, że się ożenił i nie bardzo wie, jak mógłby wyplątać się z tego, bo co powiedzą ludzie, jak wytłumaczyć się przed swoją rodziną, czym właściwie umotywować swoją decyzję.
Przerosły go po prostu problemy, bo niestety, ale małżeństwo, małe dziecko, drugie w drodze potrafią człowiekowi nieźle dokopać.
A miało być przecież tak cudownie.

Widzę też młoda kobietę, która na ten moment jest w ciąży i od dwóch lat jest matką pierwszego ich dziecka.
Kobieta ta, podobnie jak autor, też jest zmęczona tym życiem rodzinnym i ma wszystkiego dość, a w szczególności dość ma wiecznie obecnej w jej życiu matki autora, no całej jego rodziny, bo występuje tu też siostra autora i babcia.

Aktualnie małżeństwo to żyje w konflikcie, który trwa ponad trzy miesiące, a przynajmniej ich konflikt ujawnił się ponad trzy miesiące temu.

Autor jest już tak zdesperowany, że nawet u obcych ludzi z forum szuka argumentów potwierdzających jego negatywne nastawienie do swojej żony.
Oczywiście niektórzy nie szczędzą pióra i doradzają mu, jakby tu załatwić żonę.
Jednym słowem nieźle go podpuszczają.

Autorze, nic Ci nie przyjdzie z tego, że rozwalisz swoją rodzinę.
Wynikną z tego tylko same kłopoty dla Ciebie.
Jakie kłopoty, to Ty doskonale wiesz, bo sam o tym pisałeś i to nad wyraz rozsądnie.
Widać, że nie żyjesz w chmurach.

To co dzieje się między Wami teraz, to nic innego, jak docieranie się.
Musicie nauczyć się ze sobą rozmawiać i przede wszystkim nauczyć się siebie.
Dla Ciebie czymś niepojętym jest, że po kłótni ona milczy, obnosi się ze swoimi pretensjami, a dla niej niepojętym jest fakt, że po kłótni Ty najchętniej już by się pogodził.
Pod tym względem jesteście zupełnie innymi ludźmi.
Trzeba to zrozumieć.
Czy Twoja żona zmusza Cię do tego, żebyś po kłótniach zachowywał się tak, jak ona?
Krzyczy na Ciebie " nie odzywaj się do mnie, milcz teraz przez kilka dni tak, jak robię to ja".
Skoro więc ona nie próbuje na siłę Cię zmieniać, to dlaczego Ty chcesz zmienić ja?
Ona ma być taka, jak Ty byś chciał, ale Ty możesz być sobą?
No super dojrzałe rozumowanie.

Usiądźcie i na spokojnie spróbujcie due dogadać, bo jak na razie nie macie żadnych poważnych powodów do tego, by rozwalać Wasza rodzinę.
Nie z takich konfliktów ludzie wychodzili i potrafili znaleźć wspólna platformę porozumienia.

Dobrze określiłaś warunki ramowe, ale nie weszłaś w szczegóły.

Owszem, on chce się wyplątać, bo żona zaczęła nim manipulować.
Wcześniej mu to nawet nie przeszkadzało, ale przy drugim dziecku poczuł, że pętla zaciska mu się na szyję.

Rodziny autora tak naprawdę nie ma w jej życiu.
Babci nie ma, jego matki też nie widzi (pokłóciły się).

Ulle wiesz jak działają toksycy - odcinają od znajomych, przyjaciół, bliskich.
W jej wizji to ona jest pokrzywdzona, wszyscy wokół są źli - brzmi znajomo?

Konflikt nie jest od 3 miesięcy. Trwa znacznie dłużej, ale wcześniej był łagodzony wymuszanymi przeprosinami.

Osobiście doradzałem mu rozmowę bez dziecka, na spokojnie, ale on nie ma umiejętności, a ona nie ma chęci by naprawiać związek, bo nie widzi w sobie żadnej winy.
To ona zaczęła temat rozwodu, nie on.
I uważam, że lepiej by był przygotowany.

Autor musi trzymać stronę żony, choćby tylko publicznie, a dopiero w czterech ścianach rozmawiać z nią, a nie przy matce,jego siostrze i babci.

I tak robił, bronił jej. Nawet nie woził dziecka do rodziny, bo ona tego nie chciała.
Wyobraź sobie, gdyby synowa tobie nie chciała pokazać wnuka. Byłabyś wyrozumiała?

Nazwała męża babcinym, a to znaczy, że ona widząc męża nie widzi tylko jego, ale spoglądające zza jego pleców różne osoby z jego rodziny.
Ona czuje się samotna i przerażona, bo wpadła w gniazdo szerszeni.

Ona nie ma do niego szacunku, a jego rodzinę traktuje jak wrogów.
Wychodząc za mąż automatycznie stała się częścią jego rodziny (wżeniła się).

Oczywiście, że czuje się samotna. Siedzi z dzieckiem całe dnie w domu. Jeździ czasem do rodziców i spotyka się z przyjaciółką. Nic więcej.
Ale to "gniazdo szerszeni" to nie jest prawda.
Nikt nie chciał dla niej źle.
Jego rodzina jest bardziej socjalna, trzymają się blisko, są rodzinni, troszczą się o siebie. Ona tego nie znała z domu rodzinnego.

A problem jest z tym (niestety nie dostrzegłaś),

Skoro więc ona nie próbuje na siłę Cię zmieniać, to dlaczego Ty chcesz zmienić ja?

że ona go zmienia od lat. On dopiero teraz zaczął to widzieć.

Farmer, nie lituj się tak nad nim, bo w razie czego on i tak jest w lepszej sytuacji niż ona.
W którymś poście napisał, że z perspektywy czasu bardzo żałuje, że wybrał ja na żonę, bo gdyby miał wtedy taka wiedzę, jaka ma dzisiaj inaczej wartościowalby kobiety.

On po prostu chce wypisać się z roli męża i być okazjonalnym ojcem.
Myślał, że po ślubie czeka go sielanka, avtymczasem non stop na kupę roboty i kwadratowy łeb od kombinowania i zmartwień.
Ma wymagająca żonę, jeśli chodzi o porządek w domu, no robotę po prostu i w związku z tym musi mieć oczy naokoło głowy, żeby nie podpasc tej kobiecie.
Tu dopiero co wymyta podłoga, a on włazi z buciorami, tu by sobie polezal w wyrku, a trzeba pójść do sklepu, albo zająć się dzieckiem.
Żona nie należy do kobiet, które chodzą wokół męża jak koło jajka, tylko od razu reaguje i goni go do roboty.
Farmer, naprawde nie zauważyłeś z czym autor ma największy problem?

Jak to każdy inaczej widzi problem...

Ulle nawet nie staraj przekonywać do swojej wersji, bo się z nią w żadnej mierze nie można zgodzić , trzeba siedzieć głębiej w tym wątku, bo i problem jest głębszy.

ulle napisał/a:

Farmer napisał/a:

Dobrze określiłaś warunki ramowe, ale nie weszłaś w szczegóły.

Owszem, on chce się wyplątać, bo żona zaczęła nim manipulować.
Wcześniej mu to nawet nie przeszkadzało, ale przy drugim dziecku poczuł, że pętla zaciska mu się na szyję.

Rodziny autora tak naprawdę nie ma w jej życiu.
Babci nie ma, jego matki też nie widzi (pokłóciły się).

Ulle wiesz jak działają toksycy - odcinają od znajomych, przyjaciół, bliskich.
W jej wizji to ona jest pokrzywdzona, wszyscy wokół są źli - brzmi znajomo?

Konflikt nie jest od 3 miesięcy. Trwa znacznie dłużej, ale wcześniej był łagodzony wymuszanymi przeprosinami.

Osobiście doradzałem mu rozmowę bez dziecka, na spokojnie, ale on nie ma umiejętności, a ona nie ma chęci by naprawiać związek, bo nie widzi w sobie żadnej winy.
To ona zaczęła temat rozwodu, nie on.
I uważam, że lepiej by był przygotowany.

I tak robił, bronił jej. Nawet nie woził dziecka do rodziny, bo ona tego nie chciała.
Wyobraź sobie, gdyby synowa tobie nie chciała pokazać wnuka. Byłabyś wyrozumiała?

Ona nie ma do niego szacunku, a jego rodzinę traktuje jak wrogów.
Wychodząc za mąż automatycznie stała się częścią jego rodziny (wżeniła się).

Oczywiście, że czuje się samotna. Siedzi z dzieckiem całe dnie w domu. Jeździ czasem do rodziców i spotyka się z przyjaciółką. Nic więcej.
Ale to "gniazdo szerszeni" to nie jest prawda.
Nikt nie chciał dla niej źle.
Jego rodzina jest bardziej socjalna, trzymają się blisko, są rodzinni, troszczą się o siebie. Ona tego nie znała z domu rodzinnego.

A problem jest z tym (niestety nie dostrzegłaś),

że ona go zmienia od lat. On dopiero teraz zaczął to widzieć.

Farmer, nie lituj się tak nad nim, bo w razie czego on i tak jest w lepszej sytuacji niż ona.
W którymś poście napisał, że z perspektywy czasu bardzo żałuje, że wybrał ja na żonę, bo gdyby miał wtedy taka wiedzę, jaka ma dzisiaj inaczej wartościowalby kobiety.

On po prostu chce wypisać się z roli męża i być okazjonalnym ojcem.
Myślał, że po ślubie czeka go sielanka, avtymczasem non stop na kupę roboty i kwadratowy łeb od kombinowania i zmartwień.
Ma wymagająca żonę, jeśli chodzi o porządek w domu, no robotę po prostu i w związku z tym musi mieć oczy naokoło głowy, żeby nie podpasc tej kobiecie.
Tu dopiero co wymyta podłoga, a on włazi z buciorami, tu by sobie polezal w wyrku, a trzeba pójść do sklepu, albo zająć się dzieckiem.
Żona nie należy do kobiet, które chodzą wokół męża jak koło jajka, tylko od razu reaguje i goni go do roboty.
Farmer, naprawde nie zauważyłeś z czym autor ma największy problem?

Tak dokladnie sobie pewnie wyobrazal, ze skoro mieszka u rodziny to sobie bedzie nic nie robil ,a zona bedzie jemu uslugiwac i moze jeszcze babce i tesciowej,  na szczescie kobiety sa z roku na rok coraz madrzejsze

feno1 napisał/a:

mąż jej koleżanki jak byli na wigilii to wyskoczył do swojej matki

Nie możesz takich informacji puszczać mimo chodem. To bardzo ważne. Twoja żona jest pod jej wpływem!!!
Niestety takie koleżanki, potrafią rozwalić komuś małżeństwo. Tylko dlatego, że jej Lucuś jest kiepski.

wieka napisał/a:

Równie dobrze, mogła żona sprzedać bajkę...

Ja bym to sprawdził, bo z tego co on pisze - to żona ciągle z jakąś tam koleżanką rozmawia przez telefon. To ta koleżanka może jej w głowie mieszać i opowiadać takie głupotki, żeby im się małżeństwo rozjechało.

Więc tak, obecnie jestem szarym kamieniem dalej w stosunku do niej jak i ona do mnie.
Na każdą próbę rozmowy to jest tylko:
"matka zła sratka zła itp." "nie widzisz manipulacji, szantaży itp? "
Wczoraj przyszła babcia na 1 min. Od w sumie tygodnia jakoś jej nie było u nas. To żona się nawet na nią nie patrzyła. Omijała wzrokiem i plecami. Ma szczęście że babcia już stara i się tylko śmieje itp bo za młodu też była bardziej cięta na takie coś, nawet jak ja dzieckiem byłem. No ale przecież bierze rozwód ze mną, to nie musi?.. cały czas twardo stoi przy tym, i zauważyłem że puki jej racji nie przyznam to tak będzie.
Nie interesuje się też tak jak ja co się wgl dzieje. Bardziej widzi teraz wszystkich za wrogów i męża który nie ma szacunku do niej - bo jak to powiedziała mąż jej koleżanki jak byli na wigilii to wyskoczył do swojej matki:
" Nie odzywaj się tak do mojej żony, ona ma rację nasze dziecko nie będzie jadło buraczków albo to zrozumiesz albo wychodzimy "
a przypomnę że to ten mąż, który nawet akumulatora nie potrafi naładować w samochodzie. U mnie w rodzinie takich akcji nie było nigdy, by ojciec coś na matke czy na teściową nawalał dlatego moze się tego nie nauczyłem. Zawsze miał szacunek do starszych a jak coś było nie tak to rozmawiali w domu z matką a nie walił jakieś spruty.
Rozmowa z nią jest wręcz śmieszna, ona tak rozmawia jakby nie wiem, sytuacje które miały miejsce z moją matką to był jakiś koszmar horror, jakby nie wiem co jej zrobiła. Ciężko to określić. Stawia tylko zarzuty nic więcej. Nie tylko jej w sumie bo tyczy się to innych osób jak pisałem wyżej. Ja już do końca czasami nie wiem o co chodzi i naprawdę dziwię się jej skoro ma serce i rozum, czemu te dziecko ma mieć taki ciężki kontakt z dziadkami? A już samo dziecko w sobie mówi że chce jechać. Jeszcze no mogę tutaj ręczyć że dziadki są na prawdę ok. Mają wiedzę o życiu, wyższe wykształcenie, mają pojęcie do dzieci, najlepsze jest to że matka moja była przedszkolanką przez pewien okres w życiu. Do mojej matki to przyjeżdża w opiekę chrześniak z chrześniaczką częściej teraz niż sam wnuk w odwiedziny.
A mi już jest wstyd wręcz przed nimi, co tu się dzieje, że dzieciak jest jak w jakieś grze.

Nie wiem czy chce coś naprawiać, chyba nie ma zamiaru. Nawet raczej nie myśli by może gdzieś oddać małego obgadać coś.
A ja błądzę cały czas jak leci czas. Staram się czytać, szukać itp. ale im dalej w las tym więcej drzew i mniej sił po prostu.

Nie zgodzę się z częsciami komentarzy. Zgodziłbym się te pół roku temu teraz inaczej to widzę.
Dostaliśmy, wręcz bardzo wiele. Dostaliśmy praktycznie dom z ogrodem, babcie nie do opieki a jako osobę, która moze wiele przekazać i nam i dzieciakowi + rachunki na pół, koszty 1/5 co wcześniej mieliśmy. Dostaliśmy możliwość pomocy od mojej matki przy opiece. Czasami dostawaliśmy jakąś kasę dodatkowo, żona też od babki to dostała w zeszłym roku z 5 tyś (pierścionki, obrączki itp). Dostaliśmy jeszcze możliwość pomocy w każdym dowolnym momencie zycia w nocy rano po południu zawsze kiedy trzeba było telefon babcia przyjeżdza opiekuje się. I jeszcze mało, bo mieliśmy dostać dwie działki obok domu moich rodziców. Jedna była do sprzedania jedna do budowy domu. Gdzie jak żonie powiedziałem to już nie chce, bo ona tam nie bedzie mieszkać, nie będzie szczęśliwa itp. a przypomnę że niby tak dobrze żyła z teściową, lepiej niż ze swoją matką. A no i jeszcze to byłby oddzielny dom wiadomo. Mi pasował taki układ bo też w każdej chwili można było odetchnąć, oddać małego trochę wyjść na miasto do znajomych, czy posiedzieć pooglądać film. A jak macie pogląd mnie na kanapie czy w wyrze do 10 godzinie to zły pogląd bo jednak jestem mgr. inż. + własna działalność i sporo kaski będzie dodatkowo potrafię dużo pracować przyjść i zajmować się małym prawie codziennie i tak działałem do tej pory.

A moja żona usilnie chciała mieć kontrolę, i usilnie do tego dąży cały czas. Kontrolę i zamkniętą rodzinę, bez nikogo z zewnątrz. Ewentualnie na pokaz, dwa razy w roku odwiedziny + święta. To jej pasuje właśnie. No i mąż codziennie w domku po 16 godzinie. No taka już jest, nawet nie jestem zły na nią bo rozumiem to w części, ma tak wpojone od dzieciństwa, tak czuje bezpieczeństwo.

Nie jest prawdą że jestem zesrany że dwójka dzieci itp. Ja tam nawet 3 chciałem... Bo tutaj serio inaczej widziałem wszystko, żona dzieci dom czego chcieć więcej? Dobra praca wykształcenie.  Ale jestem przerażony wizją dzieci z nią gdzieś tam a potem gdzieś tam z innym. I tym że naczytałem się o takich paniach i najczęściej się mszczą, są złośliwe i próbują zrobić z byłego ojca tylko bankomat. A małego bardzo kocham.
A ona jest złośliwa, i to ojjj... dopiero to doświadczyłem jaka może być złośliwa jak się zachowywała po tej kłótni, jak teraz się nawet do babci zachowuje. Tego się boję w tym momencie. No i też żerowała na moim strachu dłuższy czas bo to nie pierwsza sytuacja kiedy się klamkuje na rozwód, nie pierwszy raz dzieciaka bierze i ucieka.

A dlaczego mam się klamkować teraz z rodziną na 10 lat w bloku ??? na 10 lat, oby.
Skoro mam wielkie możliwości poprzez osiągnięcia poprzednich pokoleń? Dlaczego nie mogę tego wykorzystać? To że ona nie ma aż takich to trudno, jest nas dwójka.

Farmer czytałem jeszcze twój ostatni post. Jaka komunikacja ? Jak była okazja do pogadania dwa miesiace temu to ona w celach naprawy małżeństwa wymyśliła spa na dwa dni w celu "odbudowy małżeństwa", oddała małego do swoich rodziców i było spa. A tak wcześniej nie szło tego małego oddać i faktycznie pogadać.

Otworzyła puszkę pandory.

Zawsze mówiono że niektóre kobiety są chodzącą puszką Pandory.  Jeden fałszywy krok i wylewa się siedem czasz gniewu.

Więc tak. Doszło między nami do rozmowy, a to już dużo. Z mojej inicjatywy w końcu zagadałem.

- dzisiaj jej udowodniłem i już mi tego nie wybaczy, sama powiedziała.
Bo dzisiaj pojechałem sobie z małym do rodziców(pierwszy raz nie wiem od ilu 2-3 tygodni..)A nie powinienem bo prawdziwy facet by powiedział że okażcie szacunek mojej żonie inaczej nie zobaczycie tam małego. Przesiedziała dom w samotności, co sprawiło jej widzę ogromny ból, niby przeryczała cały dzień.
- ogólnie jest poraniona, nie wsparłem jej itp. na moim pierwszym miejscu jest mały, potem moja matka i ona na końcu.
- udowodni mi że to nie są szantaże (ma tu za pewne kwestie jej rozwodów i wyprowadzki).
- nie mam do niej szacunku itp.
- nie kocham jej
- samoocenę to ja jej niszczę od początku związku, w związku z tym że np mówię że jej rodzice nie mają choinki prawdziwej tylko sztuczną (tak faktycznie było), co do tej samooceny to faktycznie miałem trochę brzydkich tekstów do niej, głównie o jej rodziców, typu że nie idzie porozmawiać z nimi.
- więcej nie pamiętam, ja już w zasadzie nie wiem o co tu chodzi
- Aaa no i jeszcze że w drugi dzień świąt pojechałem uwaga SAM do rodziców. Gdzie proponowałem jej wyjazd ale chodziła z fochem wtedy jeszcze pod pretekstem rozwodu.
I oskarża mnie że spędziłem święta nie z rodziną a z rodzicami. Gdzie przecież na wigili byłem u jej rodziców....
Teraz mi napisała smsa z łóżka uwaga : "Nie spędzę świąt bez Ciebie..." - właśnie tak je spędziłeś. Spędza się z najważniejszymi, dokonałeś wyboru.
Dobranoc"

No i na to wszystko zapowiedziała z góry że ona już nigdy nie będzie jak była.

Teraz mam powiedzieć z góry matce że nie chce jej widzieć że gdy tu przyjedzie to dla niej drzwi zamknięte, małego może wziąć na spacer czy coś i tyle.

- to co usłyszałem od rodziców ich uczucia wylałem na nią podczas kłótni
- nie podskoczyłem do matki kiedy ona miała jakieś uwagi do niej
- brak asertywności
- czasami problem z podejmowaniem decyzji
- niedojrzałość emocjonalna nad którą staram się ogarnąć i chyba idzie mi lepiej.

W zasadzie ona nie zarzuciła sobie NIC. Co dla mnie już z góry świadczy że to ona jest toksykiem. Teraz jestem po prostu bardziej świadomy ludzi inaczej to widzę.
Dzieciaki powinny mieć z 2 lata w szkole nauki takie uświadamiające trochę życie.

Na to wszystko w telefonie ma wpisane hasła:
- samotna matką a poród
- adwokat
- FB itp.
Oczywiście już mnie jej telefon nie emocjonuje, ale sprawdziłem bo niby ją brzuch bolał..

Z nią nie dojdę do niczego, bo nawet gdybym chciał jej pomóc jak chciałem do tej pory to nie pomogę bo ona widzi tylko problem w każdym innym człowieku i najwięcej we mnie - co mają toksycy.

Skolei jak się odsuwam to jeszcze bardziej ją ranie, i ona się nie interesuje tym jak coś naprawić tylko dlaczego ją ranie. Co ze mną jest nie tak. Teraz się okazuje że to ja jestem niedostępny emocjonalnie. Tak mnie określiła.

JuliaUK33 napisał/a:

Ciekawe jak on sobie z dzieckiem poradzi? Na drugi dzien bedzie dzwonil "ze to za duzo roboty dla niego i, ze on woli juz placic alimenty niz sie zajmowac dzieckiem "

Babcia pomoże. Słaby strzał Julciu.