Szantaż - Netkobiety.pl

Nie porównuj do małżeństwa swoich rodziców, bo ludzie są różni, jeden się focha drugi nie, ale  Twoja żona  tym fochem próbuje wymusić na Tobie posłuszeństwo, bo takie ma przyzwolenie od początku znajomości.

Nie ma potrzeby kłótni, jak daje się rozmawiać w związku merytorycznie, dąży do kompromisów, albo zostaje się przy swoim zdaniu. Potrzebna jest też dyplomacja, zawsze też więcej można osiągnąć prośbą niż groźbą.

Ale u was wszystko stoi na głowie, bo dałeś się wziąć pod pantofel, bo niby myślałeś, że tak trzeba, a przecież to nie był wzór wyniesiony z domu, więc powinieneś był wiedzieć, że to nienormalne.

Te fochy żony  też wynikają z osobowości i charakteru, poza tym jest to jej sposób na swoje rządy.

Bo taka jest i wie, że Ty to zrobisz. A to tak działa, że jak jedna strona pokazuje, że jej zależy, to druga odpuszcza i odwrotnie.
Sam widzisz, że jak odpuściłeś, to żona się zbliżała.

A powina być równowaga, choć wy jesteście na etapie przeciągania liny, ktora już pęka.

Pokazuje, że jej nie zależy, żeby było jak ona chce, ale to wszystko was niszczy i niedługo nie będzie co sklejać, i zostaną zgliszcza.
Niektórzy dążą po trupach do celu.

Tak prawdę mówiąc to obydwoje nie dorośli do małżeństwa.

Nie z liścia po głowie, tylko pięścią w twarz... Żeby bardziej bolało... myślę że feno nie pierwszy raz oberwał, faceci wstydzą się do tego przyznawać i wcale się nie dziwię...
On to lekceważy, bo niby sprowokował, tak jakby nie wiedział, że nie ma żadnego usprawiedliwienia do takiej agresji.

Walnęła go pięścią w twarz i to wiele razy? Tego nie doczytałam.
Tak na gorąco nie wiem, co napisać, bo jestem w szoku.
Wniosek dla mnie - przeczytać ten wątek bardzo dokładnie, bo najwyraźniej czytałam wybiórczo.
Być może zmienię całkowicie zdanie po lekturze całego wątku.

Dla mnie to wyglada na książkowy przypadek gry o tron pomiędzy żona i teściowa gdzie stawka to wplyw na synalka/ męża.

Zgodzę się na pewno że jesteśmy niedojrzali do małżeństwa i szczególnie do dzieci.

Z matką szło pogadać i tak chciałem w sumie zrobić bo nie mam w naturze od razu walczyć ale przy mnie żona zaczęła na nią krzyczeć no i wtedy odwrotnie matka na nią też swoje jakieś tam argumenty i wybuchła wojna.
Większe oczy to żona zrobiła na mnie w trakcie kiedy babcia jej powiedziała żeby dała spokój i machnęła ręką na teściową a żona do niej zaczęła zadaniami: "ale twoja córka to fałszywa itp. ja z nią nie będę gadać" ja powiedziałem jedno zdanie, ale tylko pogadajmy, jak będę się kłócić to wyjdziemy.
A ona wtedy wzięła dzieciaka i wyleciała z domu i to był ten pierwszy raz. Kiedy po kilku dniach musiałem jechać i się płaszczyć u niej przy rodzicach by wróciła do mnie z dzieckiem..

Dla mnie mogłobyc 50/50 albo więcej winy matki i by się pogodzili i sprawa załatwiona. Ale żona usilnie na złość dalej działała, szczególnie w kwestii dziecka. Szło wyczuć. Była złośliwa. I często złośliwie brała dzieciaka kiedy matka miała być czy coś i udawała że coś miała zaplanowane, jak ja chciałem odwiedzić to nie. Dzieciak był tylko w momencie kiedy trzeba było opieki 2h to dzwoniłem i matka się zjawiła.
I tak minął długi okres kiedy moi rodzice powiedzieli że nie muszą być dziadkami jak nie chce.

Nie wiem, ja się zainteresowałem psychologia i dla mnie bardziej mi pasuje to że sam zajebałem sprawę bo dałem sobie wejść na głowę przez żonę. Podejmowanie decyzji, uzależnienie takie od fochow itp jak pisałem wcześniej, bycie na zawołanie itp...
To jest jedna rzecz a druga to to że chce odwalić moją rodzinę i to w zasadzie powiedziała jasno po pierwszej kłótni co wyleciała z domu.
Powiedziała mi że albo ona albo moja rodzina. A że się nie zgodziłem to dalej wierciła dziurę.

No a teraz ? Co mam przepraszać ? Czy czekać w tym milczeniu i olewaniu się wzajemnym?
Zawsze wytrzymywałem dzień max i zaczynałem cokolwiek. Teraz już tydzień jest milczenie.
Mnie też to męczy bo czuję się w tym związku jakbym w pewnym sensie był jakimś patolem co ciągle coś wywija. A teraz to wgl już nawywial się okazało że mami synek jeszcze.
Mi zależy na niej na dzieciakach, może od początku zależało mi za bardzo na niej. Sam już nie wiem.

Nie przepraszać, ani nie olewać.
Jeśli ty nie wyjdziesz z inicjatywą, to ona będzie sfochowana chodziła i miesiąc.

Ona swoje zachowanie wyniosła z domu i niestety nie widzi w tym nic złego.

Nie wiem jak spędzacie święta, ale po świętach bym poinformował, że dajesz dziecko do swoich rodziców na 1 dzień.
Nie proś, tylko poinformuj.

W ten jeden dzień bez dziecka:
ustal, że chcesz z nią porozmawiać, określ dokładny czas
zrób jedzenie
wyjdź z żoną na spacer/zakupy, gdziekolwiek
zacznij rozmowę (spisz sobie zawczasu  rzeczy, które od niej oczekujesz)
logicznie przedstaw swoje argumenty, na spokojnie, poproś by tobie nie przerywała
spróbujcie ustalić zasady
spiszcie ustalenia

Nie obędzie się bez jej płaczu, agresji, prób manipulacji, narzekania. Na to musisz być przygotowany, ale bez dziecka przy sobie, w obliczu argumentów i rzeczowego podejścia będzie słaba.

I zawczasu odwiedź adwokata.

feno się wydaje, że tam idzie o dzieciaka, a sprawa jest głębsza.

Po co młodzi dostali domek z babcią? Bo mają się babcią opiekować i pomagać w utrzymaniu tego domu. Ogrzewanie jest drogie, remont zrobili to dom w lepszej kondycji, będzie miał kto w niego na bieżąco inwestować i utrzymywać w dobrym stanie. To kosztuje.
Kto jest jego właścicielem? Babcia?
Babcia ma ponad 90 lat, jak umrze, to kto się stanie właścicielem? Matka?Ojciec?

Zrobili remont, zamieszkali z babcią, to kawki i cukierki było mało. Bo ona miała się babcią opiekować! Tak sobie mamusia wymyśliła, że z wdzięczności za dom, który nigdy nie będzie jej, ma całe życie obsługiwać całą rodzinę. Najpierw babcię, a potem wiadomo, kolejnego właściciela.
Dziewczyna nie jest głupia, jak się zorientowała w co chcą ją wrobić to chce z tego domu uciec.
Wcale jej się nie dziwię.
feno dobrze zarabia mogą się z czasem dorobić, mieć coś wspólnego. Ale jego matka nie miałaby wtedy jelenia do obsługiwania rodziny. To zaczynają mieszać, że feno daje sobie wejść na głowę.

Tu nie ma co przepraszać tylko ustalić jakiś plan na wspólne życie z zoną.
Ona nie może całe życie być na czyjejś łasce i jeszcze jej będą dyktować jak ma żyć, kontrolować, rozporządzać dzieckiem.
Na teściową jest zła, uważa ją za fałszywą, to będzie złośliwa, będzie robić jaj na złość. To oczywiste. Naciski  matki na feno, że ma grać z rodzicami przeciwko żonie to jest zwykła manipulacja w tym momencie. Chcą sobie podporządkować synową rękami syna.

Może dziewczyna chciała w jakiś sposób się zabezpieczać, żeby nie być całe życie na cudzej łasce, to chciała od feno żeby jej coś dawał z wypłaty, żeby nie została z niczym po latach małżeństwa. Dlatego teraz ma jakieś swoje pieniądze, może się wyprowadzić i żyć z dzieckiem. To tu mu się podpowiada, żeby ją z tych pieniędzy zwyczajnie okradł, bo one nie są jej tylko wspólne. Fajny sposób żeby dziewczyna całe życie robiła za służącą bogatej rodzinki i niczego nie miała.
Ona się nie pisała na małżeństwo z całą familią tylko z jedną osobą, z mężem. Nie chce nic od jego rodziny i nie chce mieć długów wdzięczności u jego rodziny, bo to się wiąże z kontrolowaniem, wyznaczaniem jej obowiązków wobec całej rodziny i dyktowaniem jak ma żyć.

Niech się feno zastanowi jak ten problem rozwiązać i z żoną rozmawia, a nie zawraca jej głowy bólem babci bo wnusia nie widuje. Jak się dogadają i coś wspólnego ustalą - może odkładanie stałej kwoty miesięcznie na wspólny dom żeby coś mieć po 10 latach i zostawić żonie decyzję jak ma sobie układać stosunki z jego rodziną, to w domu będzie spokojnie. Będzie mógł w nocy spać. Książkę o toksycznych rodzicach to feno powinien pierwszy przeczytać, przyda mu się bardzo ta wiedza w pracy nad sobą.

A to, że w małżeństwie są problemy o podział obowiązków to też żadna nowość, nic nadzwyczajnego. Dziewczyna nie może od rana do wieczora być z dzieckiem. Należy jej się odpoczynek i dobre słowo, wtedy ona też będzie inna. Dwa dni w tygodniu po jego przyjściu z pracy powinna mieć dla siebie, żeby mogła odpocząć. Niech on te dwa dni w tygodniu spędza po pracy z dzieckiem przez kilka godzin, a w tym czasie ona może sobie z domu wskoczyć do koleżnki, na zakupy albo co tam chce. Niech przez ten czas nie musi zajmować się dzieckiem.  Dla równowagi on też dwa dni w tygodniu powinien mieć dla siebie na odpoczynek - może sobie wtedy jechać do rodziny, z dzieckiem albo sam, jak już chce. Trzy dni powinni spędzić razem opiekując się dzieckiem i wykonując prace domowe. Ona jest w ciąży, nie może wszystkiego robić sama, pomoc w domu ma mieć, bo żona to nie jest darmowy robot domowy.

Jak rozwiążecie problem odpoczynku i podziału obowiązków oraz zdecydujecie co z mieszkaniem to w domu  się uspokoi. Bo na razie wszystko stoi na głowie. Nie dochodzicie sedna sprawy żeby go rozwiązać, a może raczej feno ucieka od sedna sprawy zasłaniając się jakimiś zastępczymi problemami.

Na ten moment powinien się skupić na żonie i dziecku a nie na pretensjach rodziny. Zadać sobie pytanie czy chce z nią być.
Jak nie chce to się rozstać.
Jak chce  to z nią podjąć jakieś wiążące decyzje jak dzielić obowiązki domowe i z nią ustalić plan zabezpieczenia rodziny na przyszłość.

A większość na mnie nakrzyczała, że wyjazd na tydzień to przesada. Wybrałeś jakieś tam słabe sposoby, po których nie masz animuszu i nie robi to na żonie najmniejszego wrażenia. 

Co do pisania niektórych użytkowniczek. Może też podejdą z takim zrozumieniem do męskiego przemocowca. I czy też będą go tłumaczyć, a bo dziecko małe, a bo dziecko w drodze, a bo teściowa, a bo mu ciężko bo zona go nie rozumie, a bo ogólnie biedny miś taki i nie ma innej możliwości tylko reagowanie agresją. No i oczywiście niech się go trzyma, bo może trafić na gorszego.

No dałeś przepis na zrobienie ciasta

Póki co to feno nie ma nic do powiedzenia w tym związku, a gdzie tu mowa o rządzeniu, tym bardziej o decydowaniu za żonę.
Wymuszaniem niczego się nie osiągnie, to tylko feno poddaję się wymuszeniom.

Wg mnie powinien pokazać, że też mu nie zależy, zobaczy czy żona się wyprowadzi, dopiero dalej będzie myślał.

Czyny się liczą, nie słowa, a żeby rozmawiać, to ona musi chcieć, bo feno zawsze zwarty i gotowy.

No też tak sobie myślę nad przeszłością to w czasie kiedy mieszkaliśmy na mieszkaniu oddzielnie, były też akcje.
Przykładowo nie jestem romantykiem. Strzelała fochy i pełno zarzutów i o ile to że np nie umiem zrobić kolacji romantycznej to jest fakt i prawda ale dyskusja schodziła na kwestie że nie kocham jej i ona się musi zastanowić. Wtedy następował foch i po dniu musiałem jej tam jakoś przetłumaczyć że życia bym nie marnował z osobą co nie kocham...
Bywało że właśnie wstałem lewą nogą ale nie waliłem sprut czy coś a zastałem focha za to gdzie i tak się kończyło moimi przeprosinami heh.

Nie mówię naszych początków bo to byłem z dobre 5 razy przepraszać u niej w domu a ona grała koncert jaka to ona jest skrzywdzona. Fochy minki braki odezwu, na to też jej rodzice patrzyli. Że jej nie kocham coś tam coś tam.

W zasadzie ciągle było coś w moim kierunku, każdy wyjazd cokolwiek jakaś przypierdolka.
Te schematy już były, sam je stworzyłem tym że nie rozumiałem związku trzeba było olać i się nie starać, nie przyzwyczaić.

A teraz tu w obecnej chwili tak naprawdę o co chodzi ? Hah że facet czy pod naciskiem rodziców czy też nie chciał brać dzieciaka do rodziców by trochę miał dziadków ? I usilnie miałem to zablokowanie, nawet kosztem związku i wszystkiego, przez pół roku mam się prosić ?

Tak właśnie powoli myślę muszę jej dać możliwość wyprowadzki a nie blokować na siłę. Ale oczywiście nie wyrzucę.
Spróbuję dzisiaj też zagadać, o rozmowę po prostu.
A kasę jej oddam nie będę w życiu szantażować pieniędzmi.

Myślę, że się nie wyprowadzi, a jeśli nawet to takie rozstanie może wyjść na dobre, chociaż ona jest niezrównoważona emocjonalnie, wie, że może wszystko i może być pewna, że feno za nią poleci.
Jeśliby nawet, to by się przekonał, czy dołączenie do żony wyjdzie mu na dobre.

Tak sobie myślę, że ona była taka miła dla rodziny męża, a przy najlbliższej okazji pokazała na co ją stać i to wprowadziło w błąd teściową i sobie pozwoliła na pretensje.

Druga sprawa to teściowa od początku uzurpuje sobie prawo do widywań z wnukiem, narzuca się z odwiedzinami, a najlepiej jakby wnuk był na wypożyczki.
A jeśli jej na tym zależało, to bym bardziej powinna dobrze żyć z  synową, a nie się z nią "szarpać" , pewnie też nie przewidziała konsekwencji, może myślała, że będzie taka potulna jak syn.

Pomijając teściową, ich relacje małżeńskie są chore od początku.

W zasadzie to odpuściłam sobie ten wątek, jak wyszła taka piękna patologia z tym "zamknij się" i "możesz wyp... z mojego domu", ale teraz muszę się odezwać.

Absolutnie się nie zgadzam z tym, że feno nie ma nic do powiedzenia w tym związku. Przecież on decyduje niemalże o wszystkim, tyle że przy tym jest cichą ciapą, więc łatwiej przypisać głośnej żonie sterowanie małżeństwem. Ona, owszem, może tupać nóżkami, kłócić się i strzelać fochy, ale autor, jeśli czegoś chce (lub nie chce), po prostu robi po swojemu, nie patrząc na żonę. I tak mimochodem stawia na swoim. Nie trzeba wrzasków, żeby wymuszać.

Bo czy ona może zdecydować, że będą mieszkać sami? Nie, ona może mówić, krzyczeć i się obrażać, a autor się poskarży, że ona wymusza, i zostanie u babci. Kto zdecydował?
Czy ona może zareagować na awanturującą się teściową? Nie, autor powie, żeby nie była bezczelna. W konsekwencji ona znowu jest tą głośną, a on cichym chłopcem, któremu włażą na głowę. Tylko na czyje znowu wyszło?
Czy jej mogą nie odpowiadać wizyty teściowej i babci autora? Jasne, dopiero gdy jej puszczą nerwy, bo inaczej autor palcem nie kiwnie i oczywiście nie załatwi tego normalnie, tylko da babci szlaban na odwiedziny. Znowu żona ta zła, a on stłamszony.
Przecież ta żona nie może nawet zdecydować o zwykłym wyjściu z domu, bo autor co najwyżej może zająć się własnym dzieckiem, a ona - musi. O pieniądze też musi prosić. To co jej zostaje? Jakaś namiastka kontroli w postaci durnych rozgrywek dzieckiem, z których i tak nic nie wynika, bo przecież w normalnej sytuacji też powinna mieć coś do powiedzenia w temacie odwiedzin. No i to, czy się do autora odezwie czy nie. Rzeczywiście, wszystkim rządzi żona, jasne.

PO to chodzą na terapię, żeby te schematy zmienić i to jest do zrobienia. Natomiast żadna terapia nie poprawi sytuacji jeśli będzie konflikt podstawowych interesów.
SaraS doskonale pokazała jak działają Ci wiecznie skrzywdzeni i pełni dobrych chęci ludzie. On od początku ją ustawia, a ona widząc, a raczej czując niesprawiedliwość, wpada w złość.
Niesprawiedliwość rodzi złość.
Dlatego w niej tyle złości i nie potrafi sobie z nią poradzić, traci panowanie.
Trzeba usunąć przyczynę problemów, a nie wychodzić kolejny raz z propozycja rozmowy, z której dla niej nic nie wyniknie, bo nic się nie zmieni.
Bo o czym on chce z żoną rozmawiać? Co konstruktywnego ma jej do zaproponowania? Jak jej sytuacja zmieni się po tej rozmowie?
Obiadek ma zjeść jak on ugotuje - o tym chce rozmawiać jak "wzgardziła"?
O pieniądzach też nie ma co rozmawiać tylko przelać, nie musi jej opowiadać jak to się robi.
Znowu jej opowiadać, że ją kocha i chce dobrze?
Wiec o czym on chce kolejny raz podejmować rozmowę?

Dziewczyna od początku ma do niego wiele pretensji, bo chłopak jest bezwolny. Nie wykazuje większej inicjatywy tylko by tak sobie przy niej był, bo ją kocha. Nie umie zrobić kolacji romantycznej - a chciałby ją zrobić? Jakby chciał to na internecie pełno propozycji na taką kolację. Jemu się nie chce zorganizować kolacji romantycznej. I podobnie z innymi rzeczami.
Ta dziewczyna nie jest idealna. Ja nigdy nie twierdziłam, że zachowuje się właściwie. Nigdy tego nie napisałam.
Naciskam na niego, bo on powinien wiele w sobie zmienić, a zmiana jednego elementu w układzie zmienia cały układ.
Jak na razie widzę powody do jej złości i niezadowolenia. Te powody trzeba rozwiązać w sposób dający zadowolenie obydwu. Bez tego nic się nie zmieni, żadna terapia nie da efektu.
Wszyscy tutaj podnoszą jej agresywność, to prawda, jest agresywna za to szczera. Inna w takim wypadku mogłaby go nieźle wykończyć psychicznie  w białych rękawiczkach podobnie jak teraz robi on - bo on ją wykorzystuje i jeszcze gra ofiarę. Taki dobry, taki biedny a tak doskonale potrafi ją wykorzystywać do swoich celów i jeszcze obciążać całą winą.

To małżeństwo nie jest idealne i żadne z nich nie jest idealne.
Każde z nich ma swoje braki i każde walczy w inny sposób, ale oboje stosują wobec siebie przemoc - ona czynną a on bierną.

Jak się z nią rozejdzie to podzieli los takich chłopców jak Włodek, Gman, ChuopskiChłop, Shigamini i im podobni. Bo to ten typ.
Ja mam wokoło masę przykładów tych "spokojnych, dobrych chłopców" którzy rozwiedli się po kilku latach małżeństwa, o ile takim chłopcom udaje się mieć żonę, i potem siedzą samotni albo z żyją z rodzicami i dziadzieją. Jak rodzice umrą to będą starymi dziwakami bez bliskich.
To dlatego staram się go popchnąć do działania, bo obawiam się, że przy takim charakterze, takim nastawieniu do życia i braku jakiejkolwiek inicjatywy pozostanie samotny. On też to przeczuwa, dlatego nie spieszy się z odejściem od żony i dziecka. Boi się tej samotności.

On się z nią nie rozejdzie. Typowy model jest taki że żona odchodzi w 80% i to jest taki przypadek wypisz wymaluj. Tylko rozmawiamy o tym pewnie kilka lat wstecz. Wyprowadzą się w nowe miejsce bez babki za ścianą? Ok na pewno to poprawi sytuację na jakiś czas. Ale rodzina dalej jest ta sama. Teściowie ci sami. Finansowo będzie trudniej. Dalej feno będzie w pracy a ona będzie z dziećmi sama. O ile zgodzę się z większością twoich spostrzezen to w mojej opinii jak jest konflikt tu , to konflikt będzie też tam. To tylko kwestia czasu. Problemy zawsze się znajdą jakieś. Tych w życiu normalnych ludzi nigdy nie brakuje. A trudno je się rozwiązuje. Nie da się zasypać wszystkiego kasą. Bo jej brak. Czasu mało, obowiązków dużo. Doświadczenia i przygotowania odpowiedniego nikt nie ma . I tak wygląda przeciętne małżeństwo. Dlatego średnia długość związku to 7lat.

Zaczęła się odzywać.
Najpierw jakieś pojedyncze słówka ale przed godziną zaczęła gadać bo nie wie jak jutro.
Pytała się mnie czy jadę do rodziców na święta.
Mówiłem że w zasadzie podczas ostatniej kłótni jej przyklepalem że jedziemy do jej rodziców na wigilię.
Ona nie chcę jechać ze mną, że się wykłócałem itp.
No to mówię no trudno, może spędzę sam w domu, pójdę do kościoła w końcu może, pomyśle coś samemu zobaczę. Trochę po mnie to spłynęło.

Potem oczywiście się zaczynała włączać ale ją stopowalem. Mówiłem co chwilę pół tonu ciszej mów bo dziecko obok no i jak rozmawiamy to daj też coś powiedzieć. Może się powinniśmy umówić ty 2 min ja 2 min by nie wchodzić sobie w zdanie.
Zdążyła powiedzieć jaka tam moja matka fałszywa, siostra fałszywa no i teraz po ostatnim ojciec fałszywy no i babcia też wiadomo i ja. No i słowa typu "mam nadzieję że sobie życie ułożysz, że będziesz miał osobę jaką chcesz mieć itp". A no i jeszcze o prezenty czy odsyłać prezenty co były dla mojej rodziny. Powiedziałem odsyłaj mi aż tak nie zależy na prezentach. I ona chce rozwodu chociaż będzie miała ciężej a ja łatwiej coś tego typu.
Oczywiście jak coś chciałem powiedzieć to za dużo nie mogłem bo zaraz jest zdanie anty więc nie gadałem dużo. Przerwałem temat.
A no i było zdanie najważniejsze że babcia do niej dzwoniła i zapytała "czemu nie może raz z tym małym przyjść do niej" w sensie to według niej była zjeba.
Akurat nie wiem czy to jest wgl istotne teraz skoro ona jak twierdzi przelało jej się.
Nie wiem tam, może gra dalej ze mną może nie. Dużo sie nagromadziło. Ja jej powiedziałem mogę przyjąć winę 50/50. A w głębi siebie mam takie coś że ja serio kocham. Ale z drugiej strony nie dam się tym razem. Jak te powody będą kwestia rozstania, bo komuś źle przez pół roku... Choćby mieszkała w melinie itp to nadal bym nie zrozumiał. Pół roku to mało. Szczególnie że tu były 3-4 sytuacje trwające 20-30min? I kilka telefonów.

Może jest taka silna babka że serio szuka tego jedynego najlepszego co będzie od A do Z wszystko robił idealnie a trafiła na jakiego trafiła...ale czy tak idzie?
Jak tak się okaże to jej pomogę w przyszłości, chociaż pod względem finansowym.
Takie moje przemyślenia.. nie pozostaje mi nic tylko robić swoje

Dokładnie.

To sobie pogadaliście Taka rozmowa jak już powina być w przyjaznej atmosferze, z nie z oskarżeniami. Trudno, żona na prawo wyboru, tak samo jak Ty, nic na siłę.

Czytam wasze komentarze tylko nie ma wszystkie jestem w stanie odpowiadać.

No i pierwsze starcie. Otworzyła się, ale oczywiście z zarzutami.
Pierwsze co to dzisiaj wyjątkowo odzywa się, byłem po zakupy dwa razy bo coś tam piecze, gotuje itp.
Oczywiście dała mi znać że jutro z nią nie jadę, kit nie mam bólu dupy. Splynelo to po mnie jak pisałem wcześniej.

Cały dzień opiekowałem się dzisiaj małym, jeszcze o 22 na super spacer poszliśmy. Fajnie dzień spędziłem z nim.

Jak szedłem po zakupy zadzwoniłem sobie do brata pogadać.
Ona w tym czasie dzwoniła, wróciłem. Pierwsze co atak z kim rozmawiam i o czym.. bo ona dzwoniła chciała mleko jeszcze a było zajęte.
Powiedziałem grzecznie przecież mogę z kimkolwiek i o czymkolwiek, powiedziałaś że jesteś przekonana do rozwodu. Dzisiaj jeszcze utwierdziłaś to w przekonaniu.

To zaatakowała "pewnie z matką gadałeś, i co jakie stosunki masz z nią pewnie super bo mamusia ci w głowie itp." generalnie atak w stronę matki.
Nie zaprzeczałem czy coś. Powiedziałem że nie muszę się tłumaczyć z kim gadam, powiedziałem grzecznie.
Ciągnęła strasznie za język, szczególnie zależało jej na tym czy mam dobre stosunki z matką mimo wszystko.... widać że chce bym tak powiedział matka jest skur** czy coś w tym stylu.
I czy matka zaprosiła nas na święta? Powiedziałem że nie tydzień temu mi już mówiła że ona na siłę nie chce. Żona powiedziała że nie widzisz jak cię szantażuje i manipuluję. Powiedziałem że widzę, czy to szantaż to nie wiem. Twoi rodzice rok temu wgl nie przyjechali mimo wszystko a było dobrze niby i co miałem jakieś zarzuty?
Moja matka powiedziała że "na siłę nie chce robić dla pokazu świat, skoro w normalnym czasie nie chce jej synowa widzieć. Skolei nie chce sytuacji kiedy bym jechał sam z dzieckiem a żona by w domu została."
Kit nie dyskutowałem nie to nie mówię do matki i tyle.

Powiedziałem do żony:  że z matką nie gadam o nas, a stosunki mam normalne nie będę teraz odkreslal wszystkich czy coś, że rozumiem twój ból ale ja się nie kłócę jakoś z matką.. każdy ma jakieś zaszłości i tyle co było to było za nami.
No i dalej cisnęła jaka to matka jest akurwielka itp. i czy będę miał normalne stosunki. Powiedziałem że nie wiem zobaczę co życie przyniesie.
Zaczęła powoli gadać za głośno więc musiałem to uciąć i wyszedłem z małym na spacer, powiedziałem jej że ta rozmowa do niczego nie prowadzi. Bo z jednej strony gada o rozwodzie a z drugiej o mojej matce? I z jednej strony gada że musimy być odpowiedzialni bo dwójka dzieci, że rozstać się w pokoju ?? To pytam to po co ciśniesz temat matki? Odpowiedziała a bo myślałam że coś się zmieniło..
I wyszedłem.

Jeszcze kwestia z tamtymi moimi dziadkami, próbowała mnie wyciągnąć co wiem. Pytała czy z nimi gadałem. Mówiłem że gadałem ale nie o nas.. a gadałem bo przecież to ona zadzwoniła i tam napierdzielanke zrobiła o mojej matce jak związek psuje itp. więc znając ten temat zapytałem, rozumiem że ty nie wygadujesz o naszej sytuacji im tam widząc się z nimi raz w roku czy telefon raz w roku? Nie nie ona nie.

Coś czuję że jutro będzie chciała bym jechał z nią do rodziców. Chociaż na razie do końca niby nie chce, pokazała mi co mam w lodówce itp...
Czuje też że jest to np moment jakich było wiele wcześniej, czyli jakbym teraz przeprosił podstawił się, to byłoby ok. Jakoś wewnątrz zacząłem to czuć dzisiaj. Ale bym musiał gadać jaki to lepszy nie będę itp.. (tak zawsze koło się toczyło).

Tak na razie jestem dalej szara skała.
Byłem sobie z małym u babki dzisiaj pobawił się, jest bystry chłopak szybko łapie, pooglądal sobie stare albumy z czasów II WŚ. Wiadomo że za mały
Jutro nie będę szaleć, mogę sobie w domu zostać niech tam sobie jedzie do rodziców... Takiego numeru jej nie zrobię bo już się umówiła itp.

Wesołych świąt

Zgadzam się mniej więcej

Spokojnych Świąt

W każdym razem dalej gra Ci na emocjach. Tylko szary kamień i nie zaglądaj jej do telefonu, który specjalnie zostawia, dajesz się podejść jak dziecko i ma to na Ciebie tylko fatalny wplyw, nic więcej.

Jak zostawi telefon zaraz wychodź do innego pomieszczenia, żeby wiedziała że nie tknąłeś jej telefonu.

Ja tu niestety widze rozwod czy sie Tobie to podoba czy nie-predzej sie oboje wykonczycie ze soba na wszystkie mozliwe sposoby. Nawet swieta byly u was byle jakie,wiec co dopiero zwykle dni

A co jest zlego w tym ,ze ona rzadzi? Ja tez bede rzadzic jak bede w zwiazku

Zauważ, że rządzi, mówi co masz robić żona, matka, a nawet teściowa, której manipulacji też się poddajesz, więc może ma to po matce.

Wykorzystują Twoje słabości, nawet u psychologa żona potrafi Cię stłamsić, więc powtórzę, pojdź na osobną terapię, bo jest Ci koniecznie potrzebna.

Jedź dzisiaj do swojej rodziny, z dzieckiem czy bez, zacznij rządzić chociaż sobą.

Nie pochlebiaj sobie.
Ty jesteś po prostu, najzwyczajniej w świecie, mało inteligentny.
Pisząc wprost, głupi jak but z lewej nogi. Plus zerowy szacunek do samego siebie.

Ale nie martw się, właśnie życie Cię uczy.

To prawda on ma zero szacunku do siebie. Ja mam szacunek do siebie i dlatego nigdy nikt mna nie rzadzi

Szkoda tępić ryja.
Aż wstyd mnie bierze, że osoba tej samej płci może być tak niezaradną życiowo ofermą.

Mnie tez jest wstyd jak osoba tej samej plci co moja moze byc oferma

Ty i szary kamień? Nie rozśmieszaj nas.
Właśnie jako facet możesz stosować technikę szarego kamienia. To jedna ze skuteczniejszych metod.

Tu pokazałeś kto w zwiazku nosi spodnie.

Ty się boisz swojego cienia?

Ona nie jest skałą, tylko jest nieustępliwa.

A z kim ma rozmawiać?

Dlaczego ona ma wychodzić z inicjatywą?
Ciebie ustawiła, twoich bliskich ustawiła, to po co?
Ona szykuje sobie drogę wyjścia.

To co twoim zdaniem mam zrobić?
Jak zacznę do niej gadać jak człowiek to się nie odezwie. Musiałbym gadać z 3 h teraz by doszło do jakieś rozmowy która nie będzie rozmową. Bo ona rzuca tylko oskarżenia i obelgi na innych.
No i teraz też jest etap przecież że to "ja" wiszę na linie bo przecież ona odchodzi odemnie w zamyśle.

Chyba szybciej będzie szukał grubszej gałęzi.