Legat coś naskrobał? - Netkobiety.pl

Twój obraz ze snu i wyobrażeń 
W świetle idealnego kryształu
Niewinnej świętości aureoli
W białej sukni idziesz do mnie
Ten sen zbyt szybko sie kończy
Zmienia sie w ciągłe poszukiwanie
Dzień do nocy podobny kończy się ranem
A sceny znów powtarzają się te same
Dwa ciała złączone w akcie pożądania
Twój grymas rozkoszy na twarzy
Oboje w rytmie do spełnienia dążącym
Patrzę na twoje piersi leżące obok
Trzeźwieje znowu zimny poranek
Ty nie jesteś tą, o której marzę
Miłość miała być pięknym obrazem
Okazała się nagim i spoconym ciałem

W obrazie
Światłem malowanym
Była ze mną
Tak sobie ją wyobrażałem
Lekka i zwiewna
Prawie jak anioł
Film się wreszcie skończył
Wyjechałem
Szukać bez niej nieba
Nie wyszło
Bo wyjść nie mogło
Wróciłem
Ale mój anioł
Z innym czasu nie tracił
Czy taka jest miłość?
Która nie chce czekać
Słowa jak przysięga
Teraz już razem
Nie jest tak samo
Jak w obrazie
Światłem malowanym
Jest inaczej

O jeden rok za długo
A może o jedną godzinę
Trwałam w tej bezsilności
Jak w sennym paraliżu
Dziś już postanowiłam
Ułożę sobie lepsze życie
Bez cieni i bez trosk
Kolejny most przekroczyłam
Za soba gdzieś zostawiłam
Szloch wierzb płaczących
Głos gawronów hałaśliwy
Swoją drogą teraz pójdę
Życzcie mi dużo szczęścia
Idę

Chcę powiedzieć twoje imię
Lecz nie mogę
Zdrada jest ciemnym ogrodem
Idę nim w noc
Ukrywam to co mam w sobie
Znowu dzień
Dobry mąż i wzorowy ojciec
Dobry człowiek
Pomyli się ktoś gdy tak powie
Widzi u mnie
Tą lepszą i słoneczną stronę
Zapytasz
Prawdziwa jest noc czy dzień
Oboje są jednym
A tak różnią się między sobą
Dwa w jednym złączone
Chcę powiedzieć twoje imię
Lecz nie mogę

Słowa wypełniały przestrzenie
Niewiele warte ciężkie jak kamienie
Sztuką każde zgrabnie wytoczyć
Jak Syzyf ciągle się z nimi męczyć
Mówić o szczęściu, gdy go nie ma
Kłamstwa powodują wyrzuty sumienia
Usiądź przy mnie jeszcze dzisiaj
Zamiast słów daj lekkość milczenia
Cisza niech oczyści przestrzenie
Niedobre myśli w spokój zmieni

Dobrze że jesteś

Jak modlitwy niewypowiedziane
Strony zapisanych listów
Przeze mnie nieprzeczytane
Umarły na długie lata
W kopertach jak w trumnach
Czekały na los łaskawy
Aż po latach w ręce wpadły
Wspomnienia w kroplach łez
Oczekiwaniem na twój głos
Jak modlitwy niewypowiedziane
Które straciły swoją moc
Za długo na nie czekałam

Wieczne kochanie
Odnajdywanie lepszego życia
Tam tańcowanie
Gwiazd spadanie
Skoczna muzyka
Bóg da ci męża
Na którego czekasz
Porywy namiętności
Drżeniem ciał złączonych
Spełnienia obietnica
W domu z pereł
Woń kwiatów i herbaty
Wypijmy jeszcze dzisiaj
Ze szczęścia pijana
Do sypialni wracam
Wieczne kochanie
Tam tańcowanie
Zmysłów arkadia

Skąd wiesz, że cię kocham
Czy odpowiedź znalazłaś w moich oczach
Z oddali widziany ogień
Dotknąć go przecież nie możesz
Wstyd na to nam nie pozwoli
Gdzie spotkają się dwie drogi
W wymianie słów o pogodzie
Udawanym na zewnatrz serc spokoju
To brak odwagi, czy splątanie
Obrączek parzących jak słońce
Ogień zwalczyć ciał ogniem
W namiętności o wszystkim zapomnieć
Dziś być w tobie, a jutro umrzeć
Gdyby tak było można uciec
Od siebie, od ciebie, od nas
Zacząć jeszcze raz od nowa
Skąd wiesz, że cię kocham
Odpowiedź znalazłaś w moich oczach

Legat - wklejasz swoje wiersze?

Wiersz odnośnie ostatniego, głośnego wątku

Jak opowiedzieć o miłości
Bez nadziei, bez serca
Ukrytej w namiętności
W ucieczce przed sobą
Karmi się dotykiem
Ciał złączonych ogniem
W czerwieni pościeli
I w czerwieni wina
Wypełnia długie wieczory
Skraca samotne noce
Miłość nie patrzy w oczy
Nie tęskni i nie marzy
W końcu żar się wypali
Odejdzie i zgaśnie
Uśpiona będzie czekać
Ktoś inny ją znajdzie

z lenistwa pisze się wierszem
i z oszczedności baterii, Pakuje się słowa w bagaz podręczny, tylko te potrzebne
Lzęjsze wszystko o zamieszanie w głowie i ego piszącego.
tematy nieopisywalne lirycznie powinny być usuwane

Fajny pomysł masz z wierszami

Chyba walcują każde na inną melodię.:) i A powinno być tak:

https://www.youtube.com/watch?v=BgWD0SJYHyw

Jeden z lepszych Legacie wierszy
wzrusza autentycznie

Nie no błagam Sanatorium Miłości? Leeegat

Chyba zostałeś forumowym bardem tak trochę. Ciekawy pomysł, wykonanie też niezłe.

Legacie, dawno nic nie naskrobałeś...

Ja nie wiem co Autor miał na myśli

Legat - wklejasz swoje wiersze?

Legat, serio, skąd Ty się urwałeś?

Drobne światełka tworzą całość
Drogi oświetlić nie potrafią
Chłodu też nie rozgrzewają
Ludzie przynoszą je w pośpiechu
I gdzieś po cichu uciekają
Nie ma czasu na rozpamiętywanie
Ławeczki puste wciąż czekają
Nawet chryzantemy jakieś smutne
Żółtą barwą jeszcze się jaśnią
W szarości zimnej jesieni
Drobne światełka tworzą całość
Jak ciche miasteczko na uboczu
Widzisz je tylko raz w roku
Bez ludzi i ich pamięci wymarłe

Koszmarny kochanek zwiedziony snem
Czarny cień myśli mnie przenika
Nad ranem milczenie jest ciężarem
Zostaje tylko zimowy i mglisty chłód
Budzić się trudno w pustych ramionach
Miłość jak popiół przez noc spopielona
Stracony czas, który mija bez słowa
Koszmarny kochanek za łóżkiem się schował
Dzień znowu wstaje i w milczeniu czeka
Lecz nadziei brak, bo słońca nie ma
Koszmarny kochanek zwiedziony snem
Czarny cień złych myśli i wspomnień
Dzisiaj odkryłem, że jest przecież mną
Sam siebie koszmarnym snem straszę

Miłość ukryła się w posągu
Piękny mój urody ideał
Życie mijało jak w pociągu
Który tylko dla nas jechał

Ale ktoś mi powiedział
W chmurach kłamstw umierasz
To tylko twoje złudzenia   
Wybudzony ze snu teraz

Zapytałem czy mnie kocha
Odpowiedział głos zmieszany
Ona znowu dziś go spotka
Bo przecież są dwa światy

Pierwszy jest codzienny
Jak smarowanie kromki chleba
Drugi kolorowy i odmienny
Odlatuje w nim do nieba

Giną ludzie
W deszczu i w dobrą pogodę
Na drodze i Uniwersytecie
Gdy kat śmierć przyniesie
Zakręci się świat
Przez jedną chwilę
Jak łza w oku się zakręciła
Trzeba iść dalej
Do sklepu, do kina
Bo czas nie chce się zatrzymać
Kwiaty zwiędną i zgasną znicze
Po nocy dzień się zaczyna

Znasz mnie
A ja nie do końca znam ciebie
Nie wiem czyś mi wrogiem
Czy może przyjacielem
Ściskasz za gardło
Pójść nie pozwalasz
Do pięknej dziewczyny
Krzyczysz za oknem zdrada!
Znaki widoczne, czerwone światła
Ciągle przede mną stawiasz
Związane ręce i spętane nogi
Usta boją się mówić
Przecież od lat jesteśmy razem
I dalej o tobie nie wiem
Czy tylko troszczysz się o mnie
Czy jesteś moim więzieniem

Poeci bywają do-skonali gdy dopełnią swoje wiersze skonaniem.
Wtedy będą żyli pośmiertnie już tylko w pamięci potomnych, co jeszcze nie [do]  skonali.

za życia małomówny
raczej milczący
dopiero po śmierci przemówił
i przemawia do dziś

Gdy mnie spotkasz
Nie kochaj
Przed żarem słońca
Uciekaj
W ramiona innego
Się schowaj
Nim deszczem zapłacze
Niebo

Gdy moich słów
Wysłuchasz
I w letni dzień
Odejdziesz
Po łzach rosy
Stąpasz
Przecież jutro już
Zapomnisz

Nooooo, ładny

W uścisku niezgrabnych rąk
Gra muzyka
Bliski i daleki ton
Nas przenika
A gdyby tak
Było między nami inaczej
Gdyby ręce umiały
Kochać zgrabniej

W melodii naszych słów
Nie było zgrzytów
W oczach niedopatrzeń
Wzroku uniku
Mogło by być
Nam idealnie
Ale nie jest
Ręce wciąż się uczą

W uścisku niezgrabnych rąk
Na odległość dotyku
Gdy dzień
Spełnienia nocy szuka
Jak dwie wskazówki
W zegarze
Chodzą za sobą
By spotkać się przez chwilę

p.s pozdro dla wujka Zdziśka!

To zawsze zaczyna się tak samo
Gdy rano wychodzi słońce
Głaszcze mnie po głowie
Daje swoje ciepło
A światu daje kolory
W jego świetle
Pięknie wyglądają topole
Szumią lekko ich liście
Ale zbyt szybko
Przychodzi południe
A po nim wieczór
Budzą się moje demony
Samotność i niepewność
W nocy przypominają
Tą samą historię
Ty z nim na ślubnym tronie
W bieli drwiącej ze mnie
Biją dzwony trwogi
Padają słowa przysięgi
Aż budzę się nad ranem
To zawsze zaczyna się tak samo
Gdy rano wychodzi słońce