Zadośćuczynienie - Netkobiety.pl

Potwierdzam to na własnym przykładzie , że bycie razem po zdradzie, to jest właśnie małżeństwo z rozsądku.
Myślę, że w większości przypadków tak właśnie jest.

To może spójrz z tej strony.
Jeśli coś nie grało, to chyba nie powiesz, że nie było tam też Twojej winy.
To w takim razie dlaczego mąż Cię nie zdradzał??
Przecież miał powód.

A tak poza tym to racjonalizujesz swój romans i umniejszasz tym swoją winę.
Nie różnisz się niczym wśród zdradzaczy....
Niby żałuję, ale to i tak jest wina zdradzonego, bo....... I tu milion powodów, by ulżyć sobie.

Ja wiem czy łatwiejszym wygodniejszym,trochę trzeba się napracować ,na pewno wydaje się być przyjemniejszym sposobem.Emocji z romansowania tych najprzyjemniejszych się nie żałuje ,absolutnie ,wymuszenie na sobie żalu za ten element potencjalnej zdrady czy niewierności to kłamstwo  na życzenie potrzebę zdradzonego ,że na przykład kochanek był słabszy w łóżku,całować nie umiał etc i że w ogóle żal spotkań rozmów seksu bo coś tam ,bzdury nawet jeżeli to na kochanka kochankę zupełnie inaczej się patrzy i widzi co chce widzieć ,seks w krzakach to szczyt Kamasutry - jak to szło w romansie "odżywa się " i to jest fakt a nie żadne cierpienie.
Najpierw wystarczy zagłuszyć szumem sumienie  i z romansu zrobić nie zdradę ,tak przekonwertować momentami myślenie ,żeby z tajemnic ,kłamstw oszukiwania zrobić coś pozytywnego dla dobra męża i żony pod sztandarem szacunku do niego i ochrony przed krzywdą zranieniem ,a samo romansowanie zdradzanie to jak wiele razy pisano jest zarąbiste fajne daje mnóstwo frajdy
do czasu ,bo podwójne życie niektórych męczy i wyczerpuje ,złudzeniem jest czerpanie siły z romansu do trwania w małżeństwie
tak powstaje zależność od nieudanego małżeństwa po to żeby mieć super romans z wszelkimi emocjonalnymi szykanami miewa taka zabawa destrukcyjne konsekwencje ,niemal nałogowe,powstaje stymulacje zależnymi od siebie emocjami  to oczywiście w skrócie .
.Gadanie o rekompensacie odwetem za kiepskie rzeczy w małżeństwie to jeden z elementów racjonalizowania intencji

Nie rozumiem
a w jakiej grupie krwi - to dziedziczne ? Spada coś takiego z nieba na człowieka ?
jeżeli tak to ludzie rodzą się z taką predestynacją ,nie mają wyboru bo muszą zdradzić przez pierwiastek  krwi
wszelkie żale, pretensje o zdradę są niesłuszne jak tak,ból ,cierpienie zdradzonych jest bez sensu albo z niewiedzy ,zdradzający nie mieli wyjścia przez krew są usprawiedliwieni krwią
proste wystarczy zrobić tylko innych, gorszych z nich ,a chyba nie w tym problem .

Uważam Wiem przecież .To "między innymi" jest istotne .:)

Tego Ci życzę. Nie mogę dać Ci odpowiezi, poniewaź ja sama nie odeszłam, zostałam zdradzona i porzucona.

No to teraz pytanie bomba ( albo niewypał )

Kto z Was ma problem z zapamiętywaniem imion obcych ludzi, których poznajemy? Albo w ogóle z zapamiętywaniem imion?

I wypowiedzcie się jeszcze o Swoich drugich połówkach.

Poplułam się ze śmiechu kawą, co za bzdury... Kobieto, a czym się psychologia zajmuje? Poza tym w naturze mało który gatunek dochowuje wierności jednemu partnerowi przez całe życie, z reguły samiec zapładnia samice i się oddala po odchowaniu młodych, to człowiek narzucił sobie sztuczne reguły.

https://7wiatrow.blogspot.com/2015/12/a … ztuce.html
http://7wiatrow.blogspot.com/2020/03/ro … zenie.html
https://7wiatrow.blogspot.com/2016/10/j … zaniu.html

Nie porzucił mnie jak zwierzę, wypraszam sobie. Ty też nie wiesz, jaka decyzja narzeczonego Cie czeka za 1, 10, 20, 30 lat.
Akurat jego decyzję o opuszczeniu mnie popieram i po latach bardzo się z niej cieszę.

Oj, Madziu, dziecko, poplułam się ze śmiechu , tym razem wodą.

MagdaLena1111 - Nigdy nie wiemy, co nas czeka. Kiedyś byłam pewna tak jak Ty dziś ale teraz już mi przeszło. Mój mąż, którego znałam, szanowałam i kochałam odpłynął w romantyczną miłość do koleżanki z pracy i to po 36 latach wspaniałego małżeństwa. Myślał, że nic się złego nie dzieje (pomoc nowej koleżance, wspólne kawy, długie rozmowy), a zakochał się po uszy, a później nie mógł otrzeźwieć przez 2 lata. Dzięki mojej przytomności i zdecydowanym działaniom nie wyszło, to poza zdradę emocjonalną ale jakże bolesną dla mnie, a później dla niego. Choć minęło 4 lata, to ból i niedowierzanie tego szaleństwa nadal pozostał i na pewno nigdy nie minie.
Budowa domu także nic nie znaczy, my wówczas pobudowaliśmy masz drugi nowy piękny dom, więc wszystko zgodnie z twoją tezą powinno być podwójnie scementowane, niestety… zdrada przyszła po pół roku po przeprowadzce do nowego domu i to z dnia na dzień , bez żadnej zapowiedzi, nagle z pracy wrócił obcy wrogi człowiek.
Sama widzisz, że jeżeli, ktoś chce zdradzić, to zdradzi i nic, go nie powstrzyma, ani długoletni staż małżeński, ani budowa domu, ani rodzina… ani nawet kredyty.

Oczywiście, że tak. Chyba zauważyłaś emotkę na końcu mojego zdania.

Przykro mi, ze to Cię spotkało, ale uważam, że aby przekroczyć granicę zdrady, to człowiek jednak musi mieć predyspozycje i to często widać już wcześniej.
Kiedyś tu nawet stworzyłam sobie profil zdradzacza. Zaraz poszukam.

Mam :-)

PROFIL ZDRADZACZA:
Żeby doszło do zdrady potrzebnych jest spełnienie kilku kryteriów:
1. PREDYSPOZYCJE zdradzacza, chociażby niedowartościowanie, bo odrobiny uznania w oczach bliskiej osoby chyba chciałby każdy. Tudzież może być zakompleksienie, czyli niska samoocena, która ma swoje źródło w okresie jeszcze przedzwiązkowym i której w dłuższej perspektywie nikt i nic nie jest w stanie zaspokoić i potrzebne są wciąż nowe „dowartościowacze”.
Kolejny czynnik. Dużą rolę gra tutaj całkowity brak lub niedostateczna empatia, bo jak sobie ktoś nie wyobraża, że i jak może zranić partnera, to oporów brak.
I kolejna kwestia, czyli brak lub niedostateczna rola systemu wartości, w którym uczciwość i lojalność grają ważną rolę i w konsekwencji brak regulującego wpływu systemu wartości.
2. OKAZJA. Hahaha :-D jestem pewna, że wielu marzy się romansik na boku, ale okazji im brak, bo chętnych nie ma :-D
3. BRAK OBAWY PRZED KONSEKWENCJAMI. Wielu mimo tego, źe w pierwszym i drugim punkcie są na tak, to z obawy przed konsekwencjami swojego postępowania powstrzymują się przed zdradą, czyli boją się rozpadu wygodnego, chociaż nudnego/nie dającego satysfakcji związku, albo obawiają się ostracyzmu lub potępienia ze strony rodziny i znajomych, gdy się wyda

Podsumowując: czynniki OSOBOWOŚCIOWE + SYTUACYJNE

A czym jest dla Ciebie rzeczona CHĘĆ ZDRADY?
Wydaje się Tobie, że przeciętny zdradzacz myśli o zdradzie jak o zdradzie?

Nie wydaje mi się. Najczęściej jest to po prostu sposób na poprawę samopoczucia zdradzacza, co jest dość naturalnym ludzkim dążeniem.
I o ile często zdradzeni odbierają akt zdrady jako cios wymierzony w nich, to zdradzacze najczęściej zupełnie nie myślą o osobie, którą zdradzają. No sorry. Zdrada raczej nie pozostawia złudzeń co do tego, że zdradzony jest myślą przewodnią swojego zdradzacza. Zdradzany jest dla zdrajcy przeźroczysty. Nie liczy się. A jak się nie liczy, nie ma go, to o jakiej zdradzie wtedy mowa? To tylko zdradzonym wydaje się, że cały czas są obecni w myślach swojego zdrajcy.

A nie wydaje Ci się, że pojawiająca się chęć poprawy sobie samopoczucia może jest naturalnym dążeniem ale u żonatego faceta jest sytuacją mocno romansogenną i powinna zapalić się lampka kontrolna właśnie z szacunku do swojego partnera z poczucia lojalności, a nie spontaniczne wchodzenie w romans. Zazwyczaj romans zaczyna się niewinnie, przyjemnie, nikt nie myśli o zdradzie, a czemu ona się pojawia, bo jak zaistnieje chęć romansu, to taka osoba, która tego szukała świadomie lub nie, nie będzie potrafiła się lub nie będzie chciała się wycofać. Na wycofanie się ze zdrady jest zawsze czas, jak kiedyś ktoś dobrze napisał to „nawet majtkom z pęknięta gumką trzeba pomóc spaść”. Zawsze mamy czas na wybór iść w zdradę lub nie i nikt i nic nas do tego nie zmusi.
Właśnie w momencie, kiedy ktoś inny zaczyna mieć dla zdradzającego większe znaczenie niż życiowy partner, zaczyna tylko go widzieć powinien przyjść czas na opamiętanie – zadanie sobie pytania: dlaczego jestem bardziej zainteresowany koleżanką z pracy niż żoną. A jeżeli zdradzający nie chce się nawet nad tym zastanowić, tylko rozwija romans , to po co po jego ujawnieniu nagle okazuje żal i jest gotowy zrobić wszystko aby znowu zaistnieć dla swojego partnera, stać się dla niego kimś najważniejszym, błaga o wybaczenie i o drugą szansę o nowe życie – przecież sam tego chciał, nic nie zrobił aby sytuacja zdrady nie zaistniała. To jest właśnie chęć zdrady, kiedy pozwalamy sobie na brak trzeźwego myślenia i pozwalamy sobie na zaistnienie sytuacji, które nie powinny mieć miejsca. Każdy może robić wszystko, tylko nikt nie uniknie konsekwencji swoich czynów, a konsekwencją zdrady albo jest rozstanie albo próba zadośćuczynienia po zdradzie, co najczęściej jest awykonalne.

A co dokładnie, Madziu, chcesz wiedzieć? Ja podzielam poglądy Noben wyrażone w tym wątku, ale została ona zakrzyczana i jej poglądy uznano za dziwne.

Jasmin Fajnie przeczytać, że mimo wszystko po zdradzie się wszystko ułożyło
Po takich przeżyciach jednak ciężko chyba odbudowac zaufanie a z jego strony, poza szczerym żalem i skruchą, musi być widac na codzień, że jesteś dla niego najważniejsza..

Noben, ja kilka razy napisałam w tym wątku, że podzielam Twoje poglądy, ale może nie zauważyłaś, nie szkodzi.
Nie wiem, czy zakończyłam proces zdrowienia, bo  miałam w zeszłym roku taką sytuację, że przy obcej osobie musiałam sobie przypominać pewne historie z mego życia i rozpłakałam się. Ale na pewno po latach rozumiem mojego byłego męża, po prostu zakochał się i tyle. Dziś czuję do niego sympatię, taką, jaką czuje się do dawnego znajomego, nie jest przyjacielem, ale nie jest wrogiem. Na pewno jest ojcem wspólnych dzieci i jako ojciec sprawuje się znakomicie, tak jak może się zachowywać ojciec niemieszkający z dziećmi.
Oczywiście pełen zakres zachowań w procesie żałoby po związku nie był mi obcy.
Natomiast miałam kiedyś taką sytuację, jak przyniosłam drugie dziecko ze szpitala: to starsze przy noworodku wydało mi sie nagle takie duże, samodzielne i dorosłe, że z miejsca uznałam, że to naturalne dla niego, że traci mamę na wyłączność i w momencie musi pogodzić się z  moim stwierdzeniem, które dla niego jak dla wielu brzmiało tak: "teraz będę miał drugiego współmałżonka, ale ciebie wciąż kocham tak samo".
Nie wiem, czy wyraziłam sie jasno. Mam na myśli to, że dla mojego byłego męża związek zakończył sie w jego głowie dużo wcześniej niż w mojej, ja stanęłam w obliczu jego decyzji i też musiałam ten związek w głowie zakończyć.

No tak, Symbi.
Ale DLACZEGO się zakochał..czemu doszło do tego, że pozwolił sobie na zbliżenie z kimś, skoro miał żonę? Czemu podjął taką decyzję?
Jak rozkładała się " wina " za to po obu stronach?
To, że się zakochał można zwalić na karb tych " niedorzeczności" o których pisze Noben.
Ona chciałaby, żeby ktoś po zdradzie, pogodzony z sytuacją, nie działający pod wpływem emocji odniósł się do tego.

Oj, tam Bagiennik, ja skrzywdzona obecnie się nie czuję, wręcz jestem wdzięczna byłemu, że odszedł. Z dziećmi wszystko w porządku i wcale się to na nich nie odcisnęło, a było u mnie bardzo dramatycznie.
Adelo, gwoli ścisłości u mnie nie doszło do konsumpcji w czasie małżeństwa, to był romans emocjonalny, najpierw to odkryłam, b. mąż sie wyprowadził, ja wniosłam pozew. Bez orzekania.
Co do przyczyn - a nie myślisz, że lepiej jego byłoby zapytać? Ja naprawdę nie jestem mistrzem świata w telepatii, żeby zgadywać co siedzi w czyjej głowie i co kto ma na myśli używając tej czy tamtej emotikony. Po prostu nie byłam tą jedyną, zakochał sie i ja wydałam się okropna i pełna przywar, do tego sprzeczne charaktery i bariery komunikacyjne, to tak sobie osobiście o sobie myślę. Wyciągnęłam wnioski i w obecnej relacji staram się postępować inaczej, natomiast też fakty są takie, że obecny adorator ma zupełnie inny charakter i moje reakcje na jego zachowania są zupełnie inne.

Toteż Bagienniku napisałam wcześniej, że w JEGO głowie tamten związek zakończył się, to nie MY byliśmy szczęśliwi, to JA byłam szczęśliwa w związku, to w MOJEJ głowie związek trwał. Poza tym, naprawdę po tylu latach to wstydziłabym się wciąż mieć do niego pretensje to tak coś ludzkiego, jak zakochanie. A co on - przez ślub cyrograf na wieczność z diabłem podpisał?

Cyrografu nikt nie podpisuje, ale pzecież nikt się nie spodziewa, że po 1 czy 2 spotkaniach ktoś odleci, i nagle stwierdzi, że się "odkochała" w partnerze a "zakochał" w tym nowym/nowej.
Chyba, że to jakieś szczeniackie zadurzenie i czysty poped..Takie zakochanie ma chyba jakieś głębsze podstawy i roziwja się dlużęj..?

To tylko dlatego Adelo że nie mieszkasz w Warszawie Ty mieszkasz gdzie indziej
jam jest żonaty i nie spotkaliśmy się oko w oko

Pora na krótki odprężający żartobliwy offtop

Czytam Was i nasunęło mi się pewne przemyślenie. Nie chciałabym, aby ktoś w jakimkolwiek stopniu poczuł się dotknięty, że chcę zdradzie ując na znaczeniu.
Życie w związku  nie jest proste  na żadnym jego etapie. Długoletnie związki wymagają czasem większego wysiłku, niż te będące na samym początku, gdy się  dopasowujemy i uczymy siebie nawzajem. Wiele par po latach osiada na laurach, ma coraz mniej radości ze wspólnego życia, wkrada się nuda i proza. I nagle coś złego się zadzieje - zdrada, alkoholizm, narkomania. Po prostu nagle jest ewidentne zło i jest winny tego zła. Czy można na to zło zrzucić całą winę za nieudane życie, utraconą miłość i zrujnowaną przyszłość  ?
A co jeśli po zdradzie para już nie szuka innych powodów  smutku, beznadziei, nudy czy rozpaczy, bo wiadomo, że wszystkiemu jest winne to zło które się stało?
Może to zło jest jak klapki na oczach konia cygańskiego - wyznacza jedną drogę, jeden sposób myślenia, jeden powód dla usprawiedliwienia każdej niedobre rzeczy która im się przydarza, albo wątpliwości, bo tak jest najprościej i najwygodniej?
Może ten schemat sprawia, że ludziom wygodniej jest ciągle rozmyślać o jednym, bo nie muszą martwić się niczym innym. Mają tą jedną rzecz, na którą mogą zrzucić prawie wszystko. Wierzą, że bez tego zła wszystko by się ułożyło i byliby szczęśliwi.
Skąd takie przekonanie, skoro przed zdradą tak wiele rzeczy było niedogranych, niezaspokojonych, niewłaściwych i niedobrych?

Symbi, ale dyskusja na zasadzie "mnie śmieszy..." to żadna dyskusja. Fakt, że Cię to śmieszy, nie oznacza, że nie jest możliwe. Każdego coś tam pewnie śmieszy, wydaje się kompletnie pozbawione sensu w wypowiedziach innych, a to dlatego, że doświadczenia mamy zupełnie różne.

Słuchajcie, przed chwilą na fb pojawił mi się post, na psychologicznej grupie, człowieka, który zdradził. Kurczę, jak on by tu pasował. Nie śmiem go cytować, a opowiedzenie własnymi słowami trochę ujmie jego historii i temu, co ten gość przeżywa. To jest idealnie w temacie. Facet zdradził i strasznie teraz cierpi, ale tak poważnie, ma ogromne problemy psychiczne. Kobieta go zostawiła. Cholera, gdybym tylko mogła to tu wrzucić. Opisuje związek jako idealny. Żałuje potwornie. Partnerka jednak nie zastanawiała sie ani chwili, po odkryciu zdrady zerwała z nim kontakt. Ale tak całkowicie, odcięła się kompletnie. A on wariuje. Twierdzi, że już nawet nie chodzi o to, że go zostawiła, ale on potrzebuje jej wybaczenia.

Symbi, ja dopuszczam myśl, że zdrada może też wyniknąć z nagłego zaćmienia umysłu, z ulegnięcia czyimś zabiegom, które przenoszą w inny wymiar, jakiejś nagłej żądzy itp. Czyli że jest to ewidentny błąd, który nie miał w tle wynagradzania sobie czegokolwiek.

Mnie chodzi o to co dzieje się potem. Bo odnoszę wrażenie, że ludzie w zdradzie upatrują jedynej całkowitej winy za rozpad rodziny. A przecież potem, podobnie jak przedtem drażnią nas  niewyniesione śmieci, rozrzucone skarpety, tubka pasty do zębów wyciskana w środku czy co tam kto ma. Nadal dzieci mają kłopoty w szkole, pies coś pogryzie i nie ma kto go wyprowadzić, a teść się spije i drze mordę na cały dom. No życie daje popalić, ale za całe zło świata robi zdrada, i to ona jest winna, że nie wytrzymujemy ze sobą dłużej i "już nie jesteśmy w stanie ze sobą żyć". Dlatego pytam, jak wiele rzeczy zrzuca się na karb zdrady, jak wiele nią tłumaczy i jak łatwo wtedy odejść z tego kieratu, bo znalazło się furtkę, która to odejście sankcjonuje

Symbi No mam takie a nie inne zdanie..Cóż poradzić..

Możę po prostu inaczej odberamy pewne pojęcia czy zjawiska. Owo zakochanie to dla mnei pojęcie zbyt ogólne, płytkie i nie wnoszące nic. Musi coś za tym stać głębszego, ponadto wydaje mi się, że jeśli już ktoś odpłynął, to jest raczej skutek tego, co się wydarzyło a nie przyczyna. Inaczej mówiąc, żeby się zakochać(nie zauroczyć) to potrzeba czasu i sprzyjajaćych okoliczności, które zachodzą, jeśłi zazwyczaj coś się między ludźmi psuje. Zresztą sam, jeśli nawet byłem singlem, zakochiwałem się parę razy w życiu i nie było to po jednym razie, ale jednak coś mnie do tej osoby przyciągnęło.
Zatem zdrada to skutek a nie przyczyna.

Szanuję to Bagiennik.

ha ha, nie szkodzi Życie do Kitu, ja miałam niejedna szóstkę i brałam udział w olimpiadach z polskiego. Nawet tak a propos, sam twój nick - ja uważam, ze życie jest wspaniałe.