Gdy ból rozrywa Ci serce - Netkobiety.pl

kiedy ja cierpiałam pisałam pamiętnik, puszczałam sobie muzykę którą lubiliśmy oboje i pisałam np "wiesz dziś nie płakałam pierwszy cały dzień od tygodnia. On się nie odzywał, ja też tego nie mogę zrobić nie mogę bo się cofnę do tyłu. On przecież mnie zdradził a ja mam napisać do niego ?? o nie. Czasem myślę czy ją całuje tak jak mnie, czy dotyka ją tam jak mnie, czy mówi do niej dziubas tak jak do mnie.
zamykam się w pokoju i chowam do szafy płaczę aby rodzice nie słyszeli już i tak mama kładzie mnie znów spać bo się boi że sobie coś zrobię. wiesz głupio mi że oni muszą na mnie patrzeć. kiedy jest źle po prostu wychodzę z domu mimo że jest -6 na dworze. wczoraj byłam w kościele po pracy i prosiłam boga aby zabrał to uczucie ode mnie tak płakałam w ławce że wszystkie starsze panie na mnie się patrzyły. pomogło trochę może to dzięki temu dziś nie płakałam. może nawet normalnie usnę " - cyt z mojego pamiętnika rok 2007/2008

Droga muszko
radzę sobie super chociaż mój następny związek też nie był kwiecistą historyjką. ale ten chociaż mnie nie skrzywdził. po prostu nie dorósł do życia z kimś.
teraz kiedy widzę mojego pierwszego z tą kobietą z którą mnie zdradził, uśmiecham się kiedy dwa razy ich mijałam na ulicy, to on spuszczał głowę i czuł się niezręcznie. to ja kroczyłam piękniejsza od niej silniejsza od nich, i wolna a oni tego nie mają. nie czuje już nic totalnie nic, tylko radość że bóg mi dał jednak trochę lat przy nim i do dziś mogę je przywołać kiedy nie mogę zasnąć albo kiedy pije z przyjaciółkami i bierze nas na wspominki
jest dobrze wiem czego chcę i wiem jaka jestem. jestem mega silną kobietą która czeka na miłość partnerską a nie jednoosobową spółkę z.o.o. bolało mnie przez 8 miesięcy potem poznałam moją drugą miłość facet dał mi przeżyć przy nim mega przygodę poczułam się piękna i więcej warta niż przez te wszystkie lata przy moim eks. Przy nim zwiedziłam inne miejsca o których nawet bym nie siła w tym swoim ogromnym żalu kiedy cierpiałam przez tamtego. proszę uwierz że można kochać wiele razy. i to nawet mocniej

Zazdrosc ja nie chce nikogo unieszczęśliwiać. Wiem ze nie da się zmusić kogoś do miłości.
To że ktoś ma potrzebę kochania jest rzeczą naturalną, jak również to że związek opiera się na miłości dwojga ludzi i chyba każdy czułby się zraniony takim końcem. Nie chcę być z nim na siłę, chcę uporać się ze swoim bólem i zacząć normalne życie. Ciężko jest żyć ze świadomością, ze po tylu wspólnych latach ktoś nie może okazać Ci krzty szacunku, zostawia Cię zabierając połowę Twojej duszy, wyrywając Ci serce.

Szirino podziwiam Twoją siłę, podziwiam że przez te osiem miesięcy dałaś radę. Mnie zabijają myśli, wspomnienia. Po przeczytaniu Twoich wypowiedzi jednak czuję że muszę dać radę. Dałaś mi iskierkę nadziei, ze kiedyś będzie lepiej. Mam nadzieję, ze to okropne cierpienie minie i będę w stanie jeszcze komuś zaufać i pokochać. Mam nadzieję że tak jak Ty okaże się silna. Dziękuję za słowa wsparcia.

Szirino nawet nie wiesz jak bardzo chcę aby wszystko się zmieniło. Tylko ze jak pisałam już wcześniej, kiedy myślę ze jest dobrze to znowu przychodzi ból, tak znienacka, to trwa już miesiąc. Staram się, wychodzę do ludzi, uśmiecham się, choć serce w środku krzyczy. Jeżeli chodzi o flirty z facetami to czuję ze nie jestem jeszcze na to gotowa. Chciałabym być tak silna i odważna jak Ty.

Szirino ja próbowałam już wszystkich sposobów na zapomnienie. Obecnie znowu mam etap depresji, wspominania. Kolejny dzień taki sam. Wiesz śniło mi się dzisiaj jak on do mnie wraca, obudziłam się z uśmiechem na twarzy, by zaraz potem zrozumieć że to tylko sen i znowu płakać. Wiem że mój związek był toksyczny, ale rozum mówi jedno, a serce co innego. Mam wrażenie że nigdy nie uwolnię się od tych myśli. Ciągle mam go w głowie, ciągle mi się śni. Jestem już bezradna. Dlaczego po takim okresie czasu ból choć na chwilę się nie zmniejsza??????????

Droga Ano37 biorę leki, korzystam z usług psychologa i tak jak Ty mam silną potrzebę uwolnienia się od tego. Mój umysł już przyjął do świadomości to że to już koniec, tylko serce nie może się z tym pogodzić.
Staram się żyć aktywnie, staram się uśmiechać przez łzy, ale te wspomnienia mnie wykańczają, te sny sprawiają że rano znowu nie jestem w stanie funkcjonować. Nie wiem czy nienawidzę samej siebie czy jego za to wszystko. Siły dodaje mi to forum, wiem że można to przetrwać, wiem że można z tym żyć, ale jak długo???????? Z każdym dniem czuję większą bezradność, bo robię już wszystko żeby tylko nie myśleć, ale kochać jakoś nie potrafię przestać. Wiem że jestem głupia, wiem że ten związek był toksyczny i mnie wyniszczał. Nie wiem dlaczego wciąż się łudzę????Nie wiem dlaczego mimo tych okrucieństw z jego strony nadal kocham??????

Muszko kochana jestem trochę ponad miesiąc jak mnie porzucił dla innej. Ja dla niego wzięłam rozwód, piękne plany, razem wynajęliśmy mieszkanie, myśli o dzieciach o tym że jesteśmy swoimi połówkami, że jestem największa miłością jego życia (a miał ich kilka, łącznie z ex-żoną), sprawił, że uwierzyłam w bajkę, że dostałam skrzydeł, że poznałam co to znaczy prawdziwie kochać...
i... nagle stwierdził, że coś pękło, że on już dłużej nie może, że potrzebuje czasu... zwodził mnie przez miesiąc - 1 dzień przytulał, całował, mówił że kocha, a następne 3 dni nie odbierał telefonu, nie chciał się spotkać i mówił, że wywołuje w nim agresję... dzielnie to znosiła, dałam sie upokarzać, znosiłam krzyki, olewanie, traktowanie jak zużytą szmatę, godzinami płakałam w poduchę - ale to znosiłam...
któregoś dnia jednak to przerwał i powiedział, że jednak mnie nie kocha... że to wszystko moja wina, że za długo na mnie czekał i za dużo się kłóciliśmy
kilka dni później dowiedziałam się że od 2ch miesięcy miał już inną kobietę... wiesz... poczułam złość, wściekłość, że kochał się jednocześnie z nami dwiema, że obu nam mówił te same rzeczy, że tak mnie sponiewierał, oszukał, ze tak kłamał, poniżał mnie itp. ale byłam i dalej jestem w stanie mu to wszystko wybaczyć...
też wysyłałam maile i setki smsów bez odpowiedzi....  to straszne uświadamiać sobie, że jesteś nikim dla kogoś kto jest całym światem dla ciebie
od 3 tygodni jestem na silnych antydepresantach i leczę się psychiatrycznie bo nie dawałam sobie rady ze sobą, nie spalam, nie jadłam, ciągle płakałam, nawet w pracy, w samochodzie, w restauracji... i się na mnie wszyscy dziwnie patrzyli
Leki pomagają.. wyciszyłam się i płaczę już rzadko... zobojętniły mnie na wszystko dookoła, niestety nie na niego.. dalej go kocham, ale już nie piszę do niego, mimo, że bardzo bym chciała, ale wiem, że to nie ma najmniejszego sensu dalej się poniżać przed nim. Mam lepsze i gorsze dni, w te lepsze nawet się już śmieję, ale to za sprawą leków. W te gorsze jest mi nieziemsko smutno i czasami jeszcze poleci łezka.
Też nie mogę zrozumieć, jak można być tak podłym... odpowiedź jest tak naprawdę prosta, tylko, ze jeszcze do mnie nie dotarła.. nigdy mnie nie kochał i miał mnie głęboko w d....
dałam się oszukać, dałam się tak potwornie zranić...

jak to mówi mój psychiatra... jedynym sposobem żebym go teraz znienawidziła byłby powrót i wspólne zamieszkanie, a gwarantuje mi, że po tych wszystkich krzywdach, zdradach, kłamstwie nie byłabym sama w stanie z nim wytrzymać... hmmm .... teraz mówię sobie, że zniosłabym to - a jak by było tego nigdy się nie dowiem

mam nadzieje że czas i leki mi pomogą przez to przejść i  że kiedyś będę jeszcze szczęśliwa...
wiem, że być zdradzoną  też nie jest miłym uczuciem, bo chyba do końca życia pozostaje gdzieś tam w głębi obawa, że znowu to zrobi, że znowu powie, że chce przerwy, że znowu przestał kochać...

czkam na ten dzień, aby sobie móc powiedzieć: dobrze, że tak się stało i że nie jesteśmy już razem...
mam nadzieję, że nastąpi ...

Muszko - ja już nie wierzę że się opamięta, skoro nie chce żadnego kontaktu, skoro nie tęskni, skoro całkowicie o mnie zapomniał i wymazał z pamięci...
Chciałabym tak jak i Ty, żeby wrócił, ale to tylko chęć, a nie nadzieja
wierzę w karmę i wierzę że kiedyś go spotka coś podobnego i wtedy zrozumie, że nie wolno bawić się uczuciami innych

Muszko - bo tego się nie da zrobić, jeśli prawdziwie się kochało, po prostu nie da.
Zostawiając męża, to był dla mnie najtrudniejsza decyzja, było mi go strasznie żal, ogromne poczucie winy itp. już wtedy wpadłam w depresję... potem doszło porzucenie.
Ale chodzi mi o to, że z dnia na dzień po prostu nie można przestac kochać, w moim małżeństwie trwało to powoli, jakieś 3-4 lata zanim się zdecydowałam na ostateczny krok...
Dlatego sama po sobie wiem, że nie można przestać ot tak sobie kochać, z dnia na dzień... bo albo już dawno niczego nie było, albo w ogóle niczego nie było...
dysponuję argumentami ale niestety też na razie słabo trafiają do mnie
więc Cię rozumiem (

Muszko moja.. można
mnie też naciskał, żeby wreszcie złożyć pozew, mieliśmy już datę ślubu (on chciał go!!), chciał ze mną dzieci....
a tak naprawdę wszystko okazał się jednym wielkim kłamstwem
po tym forum widzę, że faceci to podłe świnie, bo ja czegoś takiego nie potrafiłabym zrobić

jakoś kochana musimy zapomnieć i iść do przodu - jeszcze nie wiem jak, ale wiem, że cofać się nie mogę.. na razie stoję bezmyślnie i smutna w miejscu...

Boshe..faceci to porazka.. mialam taka sama sytuacje chlopak mnie rzucil po 2 latach nie wiadomo dlaczego..nagle sie odkochal...nie odzywal sie urwal kontakt jakby nigdy nic  Bardzo bolalo .. <okazalo sie ze woli inna> ..Ja go kochalam wiec sie staralam zeby do mnie wrocil... No i wrocil a ja glupia wybaczylam ..ale to nie bylo juz takie samo uczucie.. nie potrafilam mu ufac... nic nie potrafilam...ciagle czulam te blizny na sercu co tak strasznie bolaly..nic nie bylo jak przedtem .. znowu powtorzylo sie to co wczesniej ja glupia znowu wybaczylam ... z czasem przestalam go kochac .. zdradzilam go z jego najlepszym kolega .. Zaluje tego ze z nim bylam zaluje tego ze nie bylam uczciwa rowniez wobec niego ... Wiec mysle ze powinnas odpuscic jezeli on tak robie bo to sie bedzie powtarzac jezeli go odzyskasz a z czasem i ty zaczniesz robic podobnie.. Wiem ze to bardzo boli i jest bardzo ciezko .. Ale wkoncu powinno przejsc... Mam nadzieje ze masz przyjaciol bo ja w tamtym okresie myslalam ze mam a jak przyszlo co do czego to kazdy mnie olal i musialam cierpiec sama ... Musisz poprostu wyjsc do ludzi nie siedziec sama ...Nie lataj zanim ...Aha .. jak chcesz zeby wrocil to uprzedzam ze to bardzo ciezkie jezeli on tego nie chce... A jak ci powiedzial ze ty go nie podniecasz to rob tak zeby uwodzic kolesi i to jak on bedzie w poblizu ... ................. Bo poprostu faceci to sa POLIGAMISCI!!!... znam jeden wyjatek..slodki chlopak ale niedostepny ...

Muszko ja też nie potrafię tak po prostu wyłączyć uczuć  ale jednocześnie powoli do mnie dociera że to był zły człowiek i nigdy nie byłabym z nim szczęśliwa
Mam złe dni, gdy cierpię i tęsknie okrutnie, ale pojawiają się powoli chwile, gdy o nim nie myślę i mam nadzieję, ze czeka gdzieś tam na mnie szczęście
i za chol.... nie dam mu tej satysfakcji i się nie odezwę do niego
wybrał inną, więc niech tam sobie żyją i wzajemnie się oszukują
do mnie powoli dociera, że nie chciałabym być z człowiekiem bez serca i sumienia

Jeżeli  Ty  go  nie  podniecasz?To  znaczy  jedno  posmakował czegos nowego...Uwierz mam duży  staż 30 lat...Dziewczyno  jesteś młoda spotkasz kogoś kto poczuje chemie do  Ciebie super??Może faktycznie  lepiej ze CI  POWIEDZIAŁ...Lepiej  teraz ,gorzej  że  emocjonalnie się zaangażowałaś??ALE  PAMIĘTAJ MUSI BYĆ CHEMIA I  MIŁOŚĆ INACZEJ  NICI ???powodzenia

Tak naprawde nie ,ma recepty na odkochanie sie , badz zapomnienie.Mysli nachodza szczegolnie wtedy gdy jest jakas szczególna data , upamietnijaca szczesliwe momenty.Niestety swoje musisz wypłakac, dla mnie zawsze najgorsze byly pierwsze 2 tygodnie potem bylo juz nieco lepiej.Mysle ze poprostu kto inny jest Tobie przeznaczony, ten ktory da Ci prawdziwa milosc a nie tylko jej namiastkę.Jakiś czas temu tez Ci pisalam jak moj byly mi powiedzial ze go nie podniecam, to jest jak uderzenie w twarz, ale na nieszczesciu szczescia sie nie zbuduje,wiec i oni beda cierpiec....choc ja juz nie czuje urazy nawet teraz powinnam byc mu wdzieczna ze sobie poszedl bo dzieki temu poznalam kogos kto naprawde mnie kocha, tylko mam do niego żal , że okazal sie facetem bez klasy....bo nie odchodzi sie w ten sposób .Po co komuś cos obiecywac a potem wsadzic glowe w piasek i poprostu sie ulotnić....

Muszko tak do konca to mi przeszlo po 2 miesiacach.Najgorsze byly pierwsze 2 tygodnie .2 tygodnie placzu , wspomnień , narzekań, wewnetrznego bolu jakby ktoś serce rozrywał....potem bylo juz lepiej ale gdy nachodzily wspomnienia , to przychodzil płacz , ale placz ,,oczyszczal,, negatywna aure.POwiem szczeze że duzo pomogl mi moj obecny chlopak ktory wtedy byl moim takim ,,wirtualnym przyjacielem,,,kiedys poznalismy sie na sympatii.Zaprzyjaznilismy sie duzo rozmawialismy, po 3 miesiacach postanowilismy sie spotkac ,ale rzadne z nas nie robilo sobie nadziei na milosc to mialo byc tylko typowo kolezenskie spotkanie a wyszla milosc :-).Muszko ja mialam wielu partnerow i wiele rozstan i przy tym cierpien , ale dopiero teraz wiem co to znaczy byc kochana,i tego Tobie zycze z calego serca ,zeby ten placZ wkoncu przerodzil sie w promienny usmiech a ten ciezar z serca w milość.:-))

muszko to od ciebie i twojego wewnętrznego nastawienia zależy ILE  potrwa cierpienie. wyleczenie się z miłości to gra myśli to gra wewnętrznego nastawiania się na NOWE.  ja zaczynam terapię myślową. kiedy chce mi się płakać mówię sobie "przestań co ty robisz przecież wszystko będzie dobrze, wszystko się ułoży i będzie znów pięknie" wyobrażam sobie te uczucie kiedy jest wszystko dobrze i ułożone i przestaje mi się chcieć płakać

Kobietki jednak się odezwał się. Napisał do mnie w sobotę, że chciałby porozmawiać i jeżeli ja nie chce to on to zrozumie,bo wie co zrobił. W piątek widziałam jak krąży pod moją pracą. Co ja mam robić????

Nie rozmawiałam z nim w sobotę, żeby nie powiedzieć żadnej głupoty, poza tym nie chce żeby wiedział co ja czuję i żeby myślał że tak łatwo może wrócić.

Sama nie wiem czego chce, już pomału wracałam do normalnego życia...a tu znowu ON i znowu mętlik w głowie.

Muszko... przechodziłam przez to samo kilka dni temu. Też się odezwał, narobił głupiej i niepotrzebnej nadziei by później powiedzieć że jednak chce tylko przyjacielskiego kontaktu. A ja znowu cierpię i przechodzę przez wszystko od nowa. Oszczędź sobie drugi raz tego samego bólu, którego niestety ja znowu doświadczam. Wiem też z doświadczenia że nie warto wchodzić kolejny razy do tej samej rzeki bo to już nigdy nie będzie to samo co kiedyś wiec wyciągnij wnioski na moim przykładzie i trzymaj się dzielnie kochana!

Dorota ? ja mam wrażenie że z każdym dniem tych cegieł mi przybywa a zamiast lżej to jest coraz trudniej i ciężej z tym żyć... Przestało już mi na czymkolwiek zależeć a każda choćby nawet najpiękniejsza chwila nie potrafi ucieszyć. Ciężko uwierzyć że jeden człowiek, jedno uczucie potrafi tak zniszczyć i zmęczyć psychicznie. Ile jeszcze ten marazm potrwa?

I znowu przeżywam wszystko od początku. Nie rozumiem faceta...po co on wogóle do mnie pisał. Ja jak zwykle narobiłam sobie nadziei i znowu nic.
Co prawda jestem z siebie dumna, ze nie odezwałam się w sobotę do niego, ze nie dałam mu tej satysfakcji, ale co z tego jak mnie serce dalej boli. Od soboty się nie odezwał...pewnie to dobrze dla mnie...choć chciałabym żeby choć trochę powalczył. Widac już mu się nie chce

Było już tak dobrze i znowu ból powrócił, znowu gonitwa myśli i ta ciągła tęsknota. Już sama nie wiem czego chcę, nie mogę się cofnąć do tyłu...oby mi to szybko minęło, bo zwariuję. Dlaczego ON jest taki okrutny???

A moze mezczyzni sa prostsi w obsludze niz nam sie wydaje?
Moze wystarczy im pokazac, ze jestesmy piekne, madre krolewny i oni w to uwierza?
A moze jak pokazujemy im, ze jestesmy szmatami to oni traktuja nas jak szmaty?
.. wymieniaja szmate na szmate w poszukiwaniu krolewny. Bo kazda wydaje sie krolewna na poczatku... az do pierwszych upranych skarpetek, albo rozmazanego gila na twarzy gdy placze, bo znalazla list do kochanki.
Ja tez bylam szmata dla siebie... teraz traktuje sie po krolewsku.

Droga Maju masz rację. Sama nie wiem dlaczego ciągle Go idealizuje, ciągle myślę o nim. Wiem podświadomie, że tak naprawdę nie mogę się z tym wszystkim pogodzić. Jestem taka sprzeczna w środku. Choćbardzo chcę zapomnieć, serce moje ciągle protestuje i buntuje się przeciwko temu.
I jeszcze ostatnio napisał, przypuszczam że gdyby nie wszystko byłoby w porzątku...a tak znowu cierpię. Już naprawdę mam dosyć. Chce zapomnieć, nie myśleć, bo już jestem tym wszystkim wykończona. Dlaczego On tak się zachowuje, nie śadzisz, ze to wszystko jest bardzo dziwne?????

Muszko dziwne mysle ze sam nie wie czego chce , badz moze chcial Cie sprawdzic czy moze cos czujesz do niego...idealizujesz go bo zyjesz wspomnieniami jak to bylo wspaniale i cudownie, nie chcesz pamietac zlych momentow bo tak Ci jest latwiej .Ja sama nie raz idealizowalam swojego bylego narzeczonego mimo ze tyle mi przykrosci nie raz wyrzadzil ale kobieta jak kocha bywa baaardzo zaslepiona .Widzisz ile my kobiety musimy przejsc...jak kochamy to potrafimy byc bardzo mocne i walczyc o milosc jak lwice ,tylko nie raz musimy stanac z ,,boku,, i zastanowic sie czy ,,cel jest wart zachodu naszego....

Muszko...
choć to okrutne - pomyśl, czy nie szkoda twojej siły i samozaparcia, żebyś tak naprawdę tylko ty walczyła?
Czy nie szkoda czasu i twojej pokory, którą ktoś nadużywa?
Postaraj się spojrzeć na to z boku... wyobraź sobie, że wy to dwie obce osoby... i co widzisz? Dziewczynę, która się zamartwia, zamęcza... I faceta, który się odezwie, kiedy akurat będzie miał czas albo ochotę... ale nie wtedy, kiedy ona będzie go potrzebować.
Czy masz pewność - a choćby i złudzenie - że nawet jeśli znów bylibyście razem, on będzie przy Tobie? Na razie tak nie wygląda... On po prostu nie dorósł do Ciebie - i nie wiadomo, czy kiedykolwiek dorośnie. Rani Cię, bo jest niedojrzały i przez tę swoją niedojrzałość wykończy Cię psychicznie. Oczekujesz od niego więcej, niż może Ci dać - on tego po prostu nie potrafi i obawiam się, że jeszcze długo umieć nie będzie. Ale Ty mimo to będziesz oczekiwała jego dojrzałości. I to Cię będzie wciąż unieszczęśliwiać.
Ból i pustka są straszne. A szczególnie to, że i ta pustka tak bardzo boli. I na to nie ma lekarstwa lepszego niż czas. To okrutny banał, ale bardzo prawdziwy. I wiem, że tej pustki na razie nie uda Ci się zapełnić.
Moja Mama, w której znalazłam ogromne oparcie (choć mieszka 1000km ode mnie, wspiera mnie jak może) powiedziała bardzo mądrą rzecz - im bardziej związek był intensywny, im bardziej kogoś kochałaś i Ci zależało, tym bardziej rozstanie jest bolesne. A to jest też dość pozytywne - dałaś od siebie dużo, bardzo dużo. A uczucia to nie jest coś, co się wyczerpuje. Możesz mieć pewność, że i w przyszłości będziesz miała co ofiarować.
Dużo siły życzę. Nam obu...

muszko moze to byl powod rozstania? moze on juz cos wczesniej podejrzewal?.Tak sobie mysle ze moze on teraz liczy ze bedziesz go wspierac?.Ja bym sie z nim spotkala tylko niewiem czy to jest najlepszy czas dla Ciebie , bo jezeli ta rozmowa nic nie wniesie to znow to zburzy Twoja psychike , znow bedziesz myslec, analizowac kazde jego slowo i znow sie bedziesz meczyc.

wiecie ja tak myśle czy nawet u mnie nie jest to uzależnienie od tego faceta drugi tydzień sie nie odzywa czyli staram sobie pzretłumaczyc że to koniec , ale czuje sie jakby coś odstawili jakąś używke i teraz byc na odwyku poprostu koszmar jakiś a mysli dobijają tak że niech je drzwi ścisną

Miał się odezwać, mija już 5 dni, a ja mam pomału już tego wszystkiego dość, od środka czuję niewyobrażalną złość na tego dupka.
Maju miałaś racje do takich typów trzeba podchodzić z dużym dystansem. Zastanawiam się teraz jak mogłam być z kimś takim tyle lat.
Po co on w ogóle się do mnie odzywał, bo co pisał mi o tej chorobie????????? Nie rozumiem faceta.
Wczoraj już myślałam, ze zrobię największą głupotę...chciałam do niego zadzwonić, chciałam rozmawiać...na szczęście sama jakoś postawiłam się do pionu i powiedziałam dość. Dość czekania, dość myślenia.
Nie wiem po co on wypisuje mi takie rzeczy????????? O co mu chodzi?????????
On chyba sobie myśli, że to ja powinnam prosić go wybaczenie i powrót???? Beznadziejny jest!!!!
Już nawet nie staram się go zrozumieć...mam nadzieję, że da mi wreszcie spokój i pozwoli o sobie zapomnieć.

Szirino tak właśnie robię, staram się nie myśleć o nim i pomału uczę się żyć bez niego. Tyle tylko, że to on skutecznie mnie w tym spowalnia. Każdy kontakt z nim cofa mnie do tyłu. Ale już naprawdę mam tego wszystkiego dość. Od dzisiaj powiedziałam koniec, niech spada na drzewo. Jak jeszcze raz się do mnie odezwie to powiem mu wprost, ze nie chcę go znać i ma przestać się do mnie w ogóle odzywać, bo i tak straciłam na niego wystarczająco dużo czasu i za dużo łez wylałam. Uświadomiłam sobie, że to niedojrzały gówniarz (trochę to zajęło, ale w końcu się udało ). Chyba nigdy go nie zrozumiem. Po co robi taki cyrk????

trzeba zaczac zyc dla siebie , bo w pewnym momencie sie zatracamy w sobie i nie wiemy czego sami chcemy , wiemy lepiej co inni potrzebują niż my sami

Muszko co u Ciebie..?? Jak sobie radzisz??

Droga muszko,

ja również utrzymuję kontakt z NIM.. Spotykamy się, rozmawiamy..Jest dobrze..Ale nie brakuje wątpliwości...Mały brak zaufania..Zranił mnie a to boli..Jestem ostrożniejsza?? Sama nie wiem...Czas pokaże czy popełniłam błąd czy dobrze zrobiłam.. Myślę Droga muszko, że obu nam zweryfikuje nasze decyzje..Nie mniej jednak pozostała odrobina wiary, że Nam się uda... Trzymam za Nas kciuki kochana...I chyba wreszcie mogę zrobić:-)!!!

Pozdrawiam ciepło:-)