Feministyczne Perełki - Netkobiety.pl

A mało to takich głupich akcji się dzieje? Jest tego tyle, że ciężko się już połapać co jest prawdziwe, a co nie;).

W dobie gynocentryzmu mizoginia nie istnieje, jest wciskana wszystkim na zasadzie mechanizmu obronnego. To jak rzucenie jednego faceta innym na pożarcie. To, że ktoś sobie ponarzeka w necie o niczym nie świadczy. Do kobiet nikt nie strzela. Ba, wszyscy Was na rękach próbują raczej nosić, więc wyluzuj i nie przejmuj się głupotami. Tych akcji jest pierdylion, sam mógłbym zapodać tego mnóstwo, ale nie będę tego robił, bo po co psuć atmosferę, szczególnie na damskim forum.

Ja tam uważam że bardziej psujemy atmosferę na damski forum rzucając co to kobiety niedobrego mężczyznom nie zarzucają nie podając na to żadnych źródeł (sama chętnie zobaczę jeśli jest tak jak mówisz).
Czemu wgl ten wątek ma służyć? Co z niego ma wynikać poza prowokacja i ponarzekaniem sobie ze istnieją głupie przypadki i głupie kobiety. Owszem istnieją tak samo jak głupi mężczyźni. Potwierdzona informacja. Coś jeszcze?

Dość dyktatury kobiet
https://www.youtube.com/watch?v=yNupy_kHD9c
https://www.youtube.com/watch?v=179sai8vCCo

Szkoda że najczęściej faceci dostają rykoszetem od tego feminizmu, więc bym polemizował z tą opozycją.

Nie od "feminizmu" dostają rykoszetem tylko od tych, którzy się pod feminizm podszywają, a celem ich jest skłócenie kobiet i mężczyzn.

Skłóconymi łatwiej się rządzi. Na tym między innymi polega system. W ten sposób wywołuje się wojny, niszczy podstawową komórkę społeczną, czyli rodzinę. Schemat jest prosty i powtarzalny. Wystarczy go widzieć. System działa na szkodę człowieka. Skutecznie.

W naszym kraju prawdziwy feminizm ma jeszcze dużo pracy do wykonania. Przykładem odbiór propagowanych przeze mnie nauk Betty Dodson na tym forum.

A mężczyźni powinni walczyć o swoje, tak jak każdy. Zwłaszcza z postępującą fizyczną i społeczną kastracją, którą ja też widzę i jestem jej przeciwna.

Ale to nie kobiety niszczą mężczyzn, a system.

Duzo.

Wspieranie kobiet w trudnych sytuacjach życiowych, edukacja, rozwój tozsamosci płciowej. Docenienie samych siebie w związkach z mezczyzną. Niektóre kobiety tego potrzebują. Walka z przemocą domową.

Poza tym, polski feminizm się podzielil, nie jest już jedorodny.

No ale przecież to wszystko i tak obecnie jest ogromnie bardziej rozwinięte w temacie płci żeńskiej właśnie. Serio potrzebny tu feminizm?

Szacuje się, że ILOŚCIOWO mężczyzna tej przemocy (domowej) doznaje częściej niż kobieta, ale wiadomo że rzadko kiedy to zgłasza, poza tym to zabawne przecież, że kobieta nęka mężczyznę. Natomiast zauważyłem, że feministki zupełnie tego nie dopuszczają do siebie. Tu na forum są dwie, które z feminizmem bardzo się obnoszą i wydają się być strasznymi mizoandrystkami .

Jak dla mnie, gdzie nie spojrzeć tam fala hejtu tylko i wyłącznie. Gdzie ten właściwy feminizm, który pozostaje w mniejszości? Chętnie poczytam coś.

A nie ma w tym świecie czegoś bez vagina albo penis w nazwie? Jakoś źle mi się to kojarzy na tej płaszczyźnie. A wiecie, ja wrażliwy chłopak jestem ;x.

No właśnie w tym rzecz, że jak sobie znajduję pierwsze większe źródła, to wychodzi na to, że to ten fanatyzm, któremu niby ulegam. Jednak jeżeli trzeba się doszukiwać nie wiadomo gdzie, to znaczy, że coś ewidentnie nie gra.

A patrzyłem przykładowo na fejsbuku. Nie chcę tego reklamować, ale pewne rzeczy bardzo łatwo wyszukać. Nie mam pojęcia zatem na co patrzeć;]. Na pewno ktoś tu coś ciekawego zarzuci, to sobie skorzystam.

Co jest całkowicie sprzeczne z współczesną lewicową narracją. Znaczy używanie słowa "kobieta" i w ogóle podział na płcie. Czysta dyskryminacja i faszyzm. W postępowych krajach zakazano użycia tak stygmatyzujących słów.

Już w kilku krajach zakazali używania słów w stylu matka czy ojciec.

heh, odrobina konserwatyzmu jeszcze nikomu nie zaszkodzila Moze jednak niech kobiety rodzą dzieci, a mężczyznom zostawmy budowanie drzew czy sadzenie domow, albo jakos tak..... ;P

Mam kolejną perełkę:

Ta oto piękna fińska feministka pyta, czy biały heteroseksualny mężczyzna to jeszcze człowiek (wpisz w google by znaleźć cały artykuł)

Z tego co kojarzę to była to sarkastyczna polemika z jakimś autorem, który kwestionował człowieczeństwo osób transseksualnych.  Na polski przetłumaczono fragmenty, nie podając kontekstu wypowiedzi, bo po co on np takiemu Korwinowi, który głębszą myślą nie zgrzeszy. Stary kotlet odgrzany bez kontekstu, bo kontekst jest niepotrzebny przecież gdy chce się krytykować kogoś w czambuł.
Do fińskich gazet, mających ogromną poczytność w Polsce, trzeba się było udać by poszukać kolejnych "kompromatów"...
Poproszę o więcej Kaktusowych Perełek.

Logika jest taka, że burak w imię filozofii Kalego nie wie, że jest burakiem. Gdy jednak postawi się go w odwrotnej sytuacji, to do niektórych buraków dociera jakimi burakami są. Czy muszę Ci tłumaczyć Catlady jak działa sarkazm? Stosowałaś go na forum, więc sądzę że chwytasz na czym polega ta technika. Tu jednak dalej próbujesz udowodnić teorię złej fińskiej feministki i rozumiem, że w jej przypadku stosowanie sarkazmu jest bee. Dobre byłoby tylko wtedy gdyby ostrze sarkazmu i krytyki wymierzone byłoby w nią...

Wysokie obcasy, wywiad z Rachel Cusk aitorką ksiązki "Po. O małżeństwie i rozstaniu" ;

"Powtarza pani w książce, że rozpad małżeństwa obnaża zepsuty mechanizm feminizmu. Co pani miała na myśli?

To, że jeśli wstępujesz w związek małżeński jako feministka, to jest to wejście bez wyjścia. Wchodzisz i udajesz, że jesteś nadal feministką, ale tak naprawdę nie ma możliwości na pozostanie feministką w małżeństwie.

Dlaczego?

Ponieważ małżeństwo to biologia: kobieta ma być w nim kobietą, a mężczyzna - mężczyzną. Inaczej to nie działa.

I uważa pani, że ci, którzy tworzą tradycyjne związki, których łączy coś więcej niż miłość - tradycja, religia itp. - mają większą szansę na to, żeby być szczęśliwymi w małżeństwie?

Co do szczęścia, to nie wiem. Mnie to nie interesuje. Bardziej mnie interesuje słuszność, co działa i dlaczego to działa. Myślę, że małżeństwo funkcjonuje najlepiej wtedy, gdy nie trzeba oszukiwać - siebie ani kogoś.

Dzisiaj mam więcej szacunku, a nawet podziwu dla takich małżeństw, w których kobieta mówi: "Ja zostaję w domu i zajmuję się dziećmi" - chociaż wiadomo, z czym się to wiąże i jaką cenę ona za to płaci.

Ja nie mogłabym tego zrobić, nie potrafiłaby, ale może właśnie to pozwala małżeństwu trwać? Jak pomyślę o tym, ile ja sama musiałam włożyć wysiłku w to, żeby rozreklamować swój "partnerski" układ małżeński...

"Partnerski" to znaczy, że pani zarabiała na dom, a mąż zajmował się dziećmi?

No właśnie. Prawda jest taka, że po to, aby wypromować ten równościowy układ i wkład mojego męża, ja z kolei musiałam udawać, że nie mam macierzyńskich potrzeb i uczuć albo że są one mniejsze, niż były, ale też zbagatelizować swój wkład w funkcjonowanie domu - sprawić, że będzie on niemal niewidoczny. I to się stawało nieznośne.

Pani mąż stał się matką, ale kosztem pani?

Tak. I miałam nadzieję, że kiedy się rozstaniemy, uda mi się tę rolę odzyskać, ale tak się nie stało, bo teraz jestem samotnym rodzicem, jestem i ojcem, i matką jednocześnie - a to jest zupełnie inna historia.

Próbowała pani odzyskać pozycję matki w małżeństwie?

Parę razy podjęłam taką próbę i wtedy wszystko zaczęło się sypać. Kiedy chciałam więcej czasu spędzać z dziećmi, co oznaczałoby, że mój mąż musiałby podjąć próbę powrotu do pracy, za każdym razem natrafiałam na stanowczy sprzeciw.

Dlaczego?

Pewnie z tych samych powodów, dla których kobieta, której zadaniem jest opieka nad dziećmi, czułaby się zagrożona, gdyby mąż powiedział któregoś dnia: "Słuchaj, teraz ja chcę spędzać z nimi więcej czasu, ale ty idź i poszukaj jakiejś pracy". Tak musiał się czuć mój mąż. Zresztą on mi powtarzał od początku: "To ja jestem kobietą w tym związku". Wyobrażał też sobie, że jak się rozstaniemy, to dostanie wszystko to, co należy mu się jako kobiecie w podobnej sytuacji: że będę go nadal utrzymywać i dostanie dzieci.

Powiedziała pani wtedy stanowczo: "Dzieci zostają ze mną".

To nie do końca było tak. Ja tego nie powiedziałam, ja tak poczułam. Nie odmawiałam mu prawa do widywania się z dziećmi, ale kiedy przyszło co do czego, usłyszałam w sobie, nie wiem skąd, taki pierwotny głos: "Dzieci są moje!".

Obudziła się w pani matka?

Przez długi czas wierzyłam, że wizerunek matki jako opiekunki, żywicielki, wiecznie obecnej to kulturowy twór. To jest coś, co się mówi kobietom, żeby je do tej roli przywiązać. Wydawało mi się, że trzeba podkreślać na okrągło, że dziecko zwiąże się z najbliższym opiekunem bez względu na jego płeć, a nawet więzy krwi.

Dzisiaj zastanawiam się, na ile takie myślenie rzeczywiście służy kobietom. Co jest lepsze: to, że matka to jest rola, w którą każdy jest się w stanie wcielić, czy też że to pierwotne prawo - bardzo cielesne i fizyczne?

Pani to prawo odkryła na nowo?

Kiedy patrzę wstecz, mam poczucie, że już wówczas, gdy byłam w ciąży, a potem urodziłam kolejne dzieci, ze strony męża nie spotkałam się z jakimś specjalnym uznaniem, to nie było nic niezwykłego. Teraz wiem, że to dlatego, że on od początku chciał grać rolę kobiety. Dlaczego - w to nie chcę wnikać, to jego historia. Więc pomyślałam: w porządku, pewnie na tym polega równość, skoro to nic takiego wielkiego, to ty się zajmij dziećmi, a ja pójdę napisać kolejną powieść.

Ale kiedy zaczęła się cała procedura rozwodowa, dotarło do mnie, jak bardzo zła jest moja pozycja. I że z tego, iż jestem matką tych dzieci, nic nie wynika. Nie ma jakiegoś "prawa matki" ponad prawem. Gorzej - że z racji roli, jaką mój mąż odgrywał przez ostatnie lata, należy mu się znacznie więcej. W jednej z rozmów z nim usłyszałam, że mnie właściwie nic się nie należy, a mówił to z całym przekonaniem prawnika, bo z wykształcenia jest prawnikiem. Wtedy próbowałam się bronić, powiedziałam: "Ale to ja byłam w ciąży, ja je urodziłam, karmiłam piersią, zajmowałam się nimi tak samo jak ty, a jeszcze dodatkowo pracowałam". I wtedy usłyszałam: "To, co zrobiłaś, to było NIC". Nie włożyłam tego do książki, a powinnam była, bo to jest klucz do wszystkiego: czym w takim razie jest ta kobiecość? Wszystkim czy niczym? Czym?"

Małżeństwo feministki to tragedia dla niej samej, ale i dla osób które są od niej zależne - mąż, dzieci.
Feminizm jest fajny dla singielek....ale nie dla kobiet, które chcą się czuć kobietą i być postrzeganą jako kobiety. Inaczej partner jej kiedyś powie tak jak autorce książki mąż " to co zrobiłaś to było NIC" - NIC dla związku. Może dużo dla ruchu, organizacji ale NIC dla związku...

To znaczy co zrobiła?

Dyskusje na ten temat są bez sensu, zawsze znajdzie się ktoś, kto wyskoczy z durnym filmikiem potwierdzającym jego tezę, a ktoś następny z pięcioma, które tę tezę obalają... Dziwi mnie jednak, że przeciwnicy feministek wciąż próbują używać argumentu "brzydkich kobiet, których nikt nie chce, więc stały się feministkami". To chyba najsłabsza rzecz, jaką można się podeprzeć, tak jakby wszystkie nie-feministki były piękne, zadbane i bez skazy.

Kim są dla Was feministki w obecnych czasach i czy znacie jakieś osobiście?

Ja znałem, miałem kiedyś sporo znajomych z tego grona, gdy jeszcze nie był to tak medialny temat. Jedno jest pewne, te panie na pewno nie patrzyły łaskawym okiem na panów feministów. Raczej właśnie na tych, którzy mieli je w dupie i brali pod but. Ich poglądy - zawsze takie same niezależnie od osoby, jak klony - to było coś  co określiłbym "chcę mieć przywileje wszystkich możliwych osób, bo mi się należy i tyle". Niemniej filmik powyżej jest dość wymowny i ciekawa jest teza jakoby w dużej mierze współczesnym feministkom zależało na przywróceniu - paradoksalnie - dawnego porządku.

Ale konkret podaj jakieś przykłady zachowań w jakiś sytuacjach, albo poglądy, sposób na życie.
Bo tak ogólnie ciężko coś stwierdzić.
Jak dla mnie dzięki ruchowi feministycznemu mogłam np pójść na studia, mieć dostęp do szerszej edukacji, pracować, a nie być na utrzymaniu rodziców, lub męża (którego nie mam jak już wiecie).
Czyli same plusy. Poza tym mam taką samą stawkę za wykonywaną pracę jak mężczyzna na równorzędnym stanowisku. Są to niewątpliwe plusy.

A filmik? Zerknęłam, nie wiem co on miał na celu, ale jak dla mnie przedstawia zachowanie jakiś zaburzonych, może neurotycznych (nie znam się, nie jestem psychologiem, więc nazwy mogą być błędne) osób, które prowokują czyjeś zachowania w celu wywołannia okreslonej reakcji i na tej podstawie wyrabiają sobie zdanie. Tylko, że do takich praktyk to nie trzeba być feministą, co ma jedno do drugiego?

To z telewizji.
To są specyficzne osoby i specyficzne środowisko.

Pierwsze słyszę z tymi chustami i spotkaniami z arabskimi politykami. Ale jak jest, to znaczy, ze jest coś na rzeczy.

To było w 2017. Jak szwedzka minister od czegoś tam, znana też z działania na rzecz praw kobiet, pojechała do Iranu. Widać kasa od "patriarchalnego, opresyjnego religijnego, antyludzkiego reżimu jest ważniejsza od ideałów".

Widziałem kiedyś też taką książkę  napisaną przez "amerykańską muzułmańską feministkę". Zaraz znajdę okładkę.... Możecie sobie kupić np. na Amazonie

Tak. Tak. Faceci wolą "kury domowe", a nie kobiety robiące karierę, a już nie daj Boże mądrzejsze od nich

Wiele kobiet za odmowę noszenia hijabu laduje w więzieniach i na torturach, wiele kobiet z hijabem walczy. W Iranie kiedyś hijabu się nie nosiło, a potem kobiety zostały zmuszone.

Białe uprzywilejowane feministki w ogóle nie powinny się mieszać do muzułmanek i hijabow jeśli pojęcia nie mają o czym mówią. Jeśli już, to powinny stać po stroni kobiet i ich prawa do wyboru, a nie pajacować, że muzułmanki hijab noszą, bo chcą. Ciekawe co by było jakby jakaś saudyjka przestała nagle chcieć nosić i wyszła z gołą głową? Ile Iranek jest prześladowanych za odmowę noszenia hijabu? Ile kobiet zostało polanych kwasem lub okaleczonych?

Ja serio nie wiem, po czyjej stronie stoją obecne feministki.

CatLady naprawdę nie musisz mnie przekonywać, dlatego użyłam słów NA ZACHODZIE. To co opisujesz w swoim poście to inna para kaloszy i z moją cytowana przez Ciebie wypowiedzia nie ma nic wspólnego.
Swoją drogą osobiście również uważam że kręgi feministyczne powinny bardziej zająć się sytuacja kobiet w islamie w środowiskach i krajach, gdzie ta sytuacja faktycznie jest zła. Tutaj zgoda w 1000%

Kariera do feminizmu ma się tak, że gdyby nie ruchy feministyczne, żadna kobieta robić kariery by nie mogła.
A jako, że ciągle mamy nierówności płacowe ze względu na płeć, wśród osób pracujących na tych samych stanowiskach to śmiem twierdzić, że feminizm ciągle jest potrzebny.
A jak mówimy o Islamie to akurat wszystkie fundacje feministyczne jakie znam (a znam ich wiele) postulują o prawo do wolności dla kobiet również w ramach tejże religii.
Mam wrażenie, że dużo osób szerzących nienawiść w tym temacie cierpi na głęboki brak świadomosci historycznej i nie ma też pojęcia jak rzeczywistość wygląda obecnie („ale koledzy śmieją się, że te feministki takie głupie to ja też się pośmieję”).