Złamała mi serce. Jutro w nagrodę bierze ślub - Netkobiety.pl

Masz spore problemy z sobą, skoro miesięczny związek wywołał u Ciebie aż taką traumę.

Ludzie rozstają się po kilku latach małżeństwa i są w stanie ułożyć sobie życie, a Ty przezywasz relację, która trwała 1 miesiąc i miała miejsce 2 lata temu? Musisz mieć duże problemy z samooceną i nie potrafisz pogodzić się z odrzuceniem. Moze tez masz jakieś kompleksy z powodu swoich zarobków, skoro tak Cię zabolały czyjeś słowa, ze jesteś za biedny. Tak czy inaczej proponuje psychoterapię. Nikt nie ma obowiązku spędzać z druga osobą reszty życia tylko dlatego, ze spotykał się z nią przez miesiąc. Gdyby tak było, pierwszy związek zawsze byłby tym ostatnim, a rzadko się to zdarza. Po to jest ten okres spotykania przed głębszymi deklaracjami, żeby się lepiej poznać i zobaczyć, czy się do siebie pasuje. Dziewczyna postąpiła dobrze, bo nie zwodzila Cię przez długi czas, a już po miesiącu jasno postawiła sprawę.  Twoja obecna partnerka wie o Twoich rozterkach?

Najgorsze jest to że ona tak mi siedzi w głowie a kryształowa osoba nie jest. Odwołała już jeden ślub bo jej narzeczony rozchorował się na raka. Od mojej relacji ten z którym bierze ślub jest już trzeci. Nieźle jak na 2 lata. Ciekawe czy ten ślub to nie jest kolejna gierka z jej strony.

I taka osoba mnie zafascynowana. Widzicie same jaki jestem głupi i postępuje wbrew zdrowemu rozsądkowi. Oby kiedys mi przeszło.

Wcale nie jesteś głupi.nie mów i nie myśl tak.Wizyta u psychologa wskazana.zebys popracował nad samoocena.Jestem w podobnej sytuacji.tyle tylko ze byliśmy z sobą 2 lata.Wiem.ze na mnie nie zasługuje.nie chcę go już po tym co zrobił.a i tak siedzi mi w głowie.Trzym się.

Obecna partnerka wie o tym że od 2 lat siedzi Ci w głowie inna kobieta i przeżywasz kartusze bo bierze ślub z kimś innym?
I próbujesz nam powiedzieć że jej to nie przeszkadza, co więcej ona to rozumie?

Troszkę to zabrzmiało, jakby Wasz związek na tym się opierał, ze macie podobne traumatyczne doświadczenia i doskonale się rozumiecie, pozwalając sobie na przeżywanie rozterek związanych z Ex. To nie jest zdrowy związek moim zdaniem. Jak czlowiek jest szczęśliwy w obecnym związku, to nie zaprząta sobie głowy rozmyślaniem o Ex partnerach

Jestem szczęśliwy teraz. Ślub jest całkiem realny. Nie chcemy się z tą decyzja spieszyć.

Są po prostu takie rzeczy które zostają w pamięci. Tu jedyny raz w życiu byłem całkowicie bezradny. Dla innych to choroba nałóg itd. Mnie akurat to dotknęło.

To samo mnie zastanowiło, czytając te wypowiedzi.

Wiem. Tylko że to fatalne uczucie powoduje że w sercu nadal czuje żal. Przeklinam dzień w którym los postawił ją na mojej drodze. Wcześniejsze relacje po prostu się kończyły i tyle. Nawet chwilę tego nie żałowalem. A tu taka porażka
Dla niej to nagroda. Niestety taka na którą nie zasłużyła.

Można powiedzieć że Ty też spades na cztery łapy - w końcu ulozyles sobie życie z kimś innym.
Wybacz ale z Twoich postów wynika jakoby te drzwi do końca zamknięte nie były w Twojej głowie......
Dalej do końca nie rozumiem czego oczekujesz po tym wątku.

Zostałem skrzywdzony wręcz upokorzony. Ile  na to zdrowia i nerwów straciłem wiem tylko ja.

Ulozylem sobie jakoś sprawy. Ale kosztowało mnie to wiele trudu. I nadal kosztuje.

Zraniony rozumiem ale  w jaki sposób zostałeś upokorzony? Bo ktoś powiedział Ci że nie chce wchodzić z Tobą w związek I po dwóch latach ułożył sobie życie? Czemu to upokarzajace dla Ciebie?
I w dalszym ciągu nie wiem czego oczekujesz po tym wątku? Mamy Cie zmotywować na zasadzie weź się w garść? Czy mamy się nad Tobą pouzalac jak masz ciężko? Czy mamy obsmarowac dziewczynę że śmiała ułożyć sobie życie z kimś innym? Czy mamy dać Ci rady jak zapomnieć o dawnej miłości? Czy też oczekujesz że ktoś przywoła podobna historie z własnego doświadczenia? Dokąd ten wątek ma zmierzać?

Krótka instrukcja obsługi
1. Zajrzyj w głąb i zobacz, jakie uczucia masz do swej miesięcznej dziewczyny. Zobacz i staw im czoła.

2. Odpłacz, odkrzycz, odsmarkaj, odzłość się, it.p.. Pozwól tym uczuciom przeminąć, zamiast - co robisz - pozwalać dalej im żyć.

3. Przestań zajmować się nią, jej życiem, jej wyborami, bo skutecznie odciągają Cię (ale o to też może chodzi) od własnej osoby, własnych wyborów, własnych decyzji i własnej odpowiedzialności.

4. Wybacz jej, bo

5. Zobacz, do czego dotychczasowe myślenie o sobie (w związku z miesięczną znajomością) jest Ci potrzebne, jakie czerpiesz z niego korzyści (gdybyś zysków - nie takich oczywistych na pierwszy rzut oka - nie miał, zrezygnowałbyś z niego w tempie światła).

Co ona takiego złego zrobiła, że nie zasługuje na udany związek, bo nie rozumiem? Zobaczyła, że wasz związek nie rokuje i poinformowała Cię o tym, to dość uczciwe z jej strony. To że uważała że jesteś za mało majętny, no cóż, każdy, ma prawo stosować kryteria doboru partnerów, takie jakie chce. Ktoś woli blondynki, ktoś brunetki, ktoś inny szczupłe, a jeszcze inny wybiera pulchne dziewczyny, to są tak samo dobre kryteria jak wybieranie osób biedniejszych, czy bogatszych.

A ona się po prostu NIE zakochała. W uczuciach nie ma logiki.

Nie rób z siebie ofiary. Widziały gały co brały, sam sobie taką partnerkę wybrałeś i sam zdecydowałeś ile czasu/energii/uczuć chcesz w to zaangażować. Nie ma sensu żebyś teraz zgrywał ofiarę, zabawkę, czy bóg wie co jeszcze. Jesteś dorosłym facetem sam decydujesz co i z jaką kobietą robisz, a że nie zawsze one będą miały wobec Ciebie podobne zamiary... no bywa.. ryzyko zawodowe

RoxiFoxi
Bardzo źle się stało bo sytuacja wymknela mi się spod kontroli. Żałuję że ktoś taki mi się trafił.
Nie ma sprawiedliwości. Rozkochala i zostawiła. Tak się nie robi. Nie wolno dawać komuś nadziei a  potem zostawić. Bez konsekwencji. I powinno ją spotkać to samo. A tu proszę jest zupełnie na odwrót. Nagrodę dostała. Zyczen Szczęścia na nowej drodze życia ode mnie nie usłyszy.

Nic nie dostała tylko na nią sobie zasłużyła. Zamiast bujać się w kiepsko rokującym związku, w pierwszej chwili w której jej coś przestało odpowiadać dawała kosza i dzięki temu szybko trafiła na kogoś kto rzeczywiście jej odpowiada i z kim teraz buduje swoją przyszłość takie podejście wymaga dużo odwagi i podjęcia sporego ryzyka, bo wbrew pozorom łatwiej jest marnować czas z kimś z przyzwyczajenia, czy sentymentu.
Ona nic złego Ci nie zrobiła, Ty byłeś w stanie odwzajemnić uczucia każdej kobiety która była Tobą zainteresowana? Szczerze wątpię, sam pewnie dałeś komuś po drodze kosza a teraz się nad sobą użalasz bez powodu.

Dlaczego przyznanie się do winy? Jakiej winy?
Dla mnie wybaczenie w tej sytuacji to byłoby zwyczajnie pójście na przód - nie ma tu zadnej winy która trzeba brac na siebie lub też obarczac druga osobe

Wytłumaczę na przykładzie z życia wziętym o co mi chodzi. Złodziej wlamuje Ci się do mieszkania demoluje je, zabiera najcenniejsze rzeczy i ja mam mu to wybaczyć i powiedzieć że to moja wina?

Wielokropek.
Pięknie piszesz o wybaczaniu. Ale powiedz szczerze czy w życiu zdarzyła Ci się sytuacja ze ktos Cię bardzo skrzywdził niekoniecznie w uczuciach? I czy wtedy stosowalas się do tych słów?
Bo teoria i praktyka rzadko idą w parze.

Kiedyś myślałem podobnie jak Ty. Że wybaczenie to pestka i najprostsza rzecz na świecie. I dziwiłem  się ludziom że nie chcą przebaczać. Życie brutalnie mnie obudziło z tej bajki.

Nie jestem teoretykiem.
Lubię bajki, ale odróżniam je od rzeczywistości i nie o bajkach piszę w swych postach.

Miałam do podjęcia decyzję: albo będę żyć przeszłością, będę robiła z siebie ofiarę ("robieniem z siebie ofiary" nazywam sposób myślenia o sobie - taki, jaki Ty stosujesz), albo przeszłe, także bardzo trudne, sytuacje potraktuję jako lekcję także o sobie i wyciągnę z nich wnioski - przede wszystkim na swój temat. Ten proces nazwałam walką z samą sobą o siebie, walką, bo prostszą rzeczą było zasklepienie się w smutku, złości, rozgoryczeniu, nienawiści i innych uczuciach niosących ze sobą negatywną energię. To decyzja o sposobie życia i widzenia świata: dwie osoby spoglądając na tę samą szklankę mówią, że 'jest do połowy pełna' albo 'jest do połowy pusta'. Zdecydowałam o tym, na co wystawiam swe antenki i... nigdy swej decyzji nie pożałowałam.

W odróżnieniu od Ciebie nigdy nie twierdziłam, że wybaczanie jest prostą sprawą, wiem jednak (także z własnego doświadczenia), że jest możliwą, ale tylko wtedy, gdy nie podejmie się decyzji o trwaniu w zgryzocie. Wiem, o tym napisałam wyżej, że sporo zysków przynosi postawa podobna do Twojej: "jestem skrzywdzoną osobą i nic tego nie zmieni".

Ważnym dla mnie było (i jest ciągle) zdanie

Nic nie rozumiesz z tego co piszemy.
Robisz z siebie ofiarę, desperata. Po co? Cierpisz na własne życzenie.
Nie każdy każdego kocha. Kochasz panią z warzywniaka? A sąsiadkę? Nie? Dlaczego?

Współczuję, że chciałeś zrobić "wszystko" dla kobiety, z którą spędziłeś 30 dni swojego życia.

Risingsun
Tak.
Jestem ofiarą przebiegłej zimnej intrygantki. Nikomu podobnej historii nie życzę bo kto tego nie przeżył nie ma pojęcia o kim mówię

Nie bardzo rozumiem, dlaczego jak ktoś się w kimś nie zakocha, to od razu jest przebiegłą zimną intrygantką. Na siłę się miała zakochać czy co?

Ale może musiała Cie poznac żeby uznać że jednak nie chce z Tobą być. Ty jak kogoś spotykasz to od razu wiesz czy coś z tego będzie?

Ty tak masz ale inni mogą tak nie mieć.
Naprawdę tak ciężko Ci zrozumieć że spodobales jej się, zaczeliscie się spotykać ale po jakimś czasie uznała że to nie to i zmieniła zdanie?

Gdybym się nie zaangażował zrozumiałbym bez problemu. A tu poszło nie tak bo wpadłem. Stąd ten wielki żal

No ale ona się nie zaangażowała. Zdarza się.
Nie okłamywała Cię, nie wciskała kitu.Więc żal wynika z tego że po miesiącu to urwała,czy dlatego że nie odwzajemniła Twoich płomiennych uczuć?

A cos aktywnie robisz żeby ten żal rozpracowac i się go pozbyć?

I to jest clou całego wątku. To dzieje się w Twej głowie, nie w sercu. Uczucia jednak, z tego co wiem, to domena serca, nie głowy.

Chcesz myśleć o sobie jako o ofierze, to i myślisz i żadne argumenty do Ciebie nie przemówią.

Nie może z Twej głowy odejść to myślenie, bo go nie odpuszczasz i robisz wszystko (także tutaj na forum), by wciąż uważać siebie za ofiarę. Skoro taka Twa decyzja, to znaczy, że masz potężne zyski z takiego stanu. Nikomu też nic do tego, że taką, nie inną, podjąłeś decyzję; rzecz w tym, że to co myślisz na ten temat nie ma nic wspólnego z  bohaterką wątku.

Feniks 35
Żałosna to Ty jesteś. Mam takie same prawo oceniać jej zachowanie jak Ty oceniasz moje. W czym niby jesteś lepsza.  Nie masz pojęcia co ja naprawdę czuje.

Tak. Zacząłem bardzo dużo pracować. I dziś zbieram tego owoce. Za tydzień odbieram nowy samochód. I jestem z siebie dumny bo od tego czasu moje zarobki bardzo wzrosły. Przepraszać za to nie będę.
Bo ciekawe co masz z pouczania innych?

Do psychiatry to Ty się wybierz bo życia nie znasz. Takich pierdol jak w Twoim poście nie powstydzilby się obecny premier słynący z wypowiadania głupot.

Uczepiliscie się tego miesiąca. A przez ten miesiąc wydarzyło się więcej niż u niektórych przez rok. Było dosłownie wszystko. Szczegółów nie napiszę bo to moja sprawa.

Odjechaliscie zupełnie że stwierdzeniem że czerpie korzyści z tego stanu. Naprawdę myślicie że ja to robię specjalnie? Chyba oszalalyscie do końca.

Jeszcze raz pytam. Jakie mam korzyści. Wolałbym jej nigdy nie spotkać niż mieć takie ,,korzyści" miałbym święty spokój i spokojne życie. Zamiencie się że mną na te korzyści. Oddam je od razu z pocalowaniem ręki.

Fatalnie się stało że ją poznałem. Szkoda że nie można czasu cofnąć. Dziś byłbym lepszym człowiekiem

Fakt może lepiej by było jakbyś jej nie poznał.
Ale poznałes I czasu nie cofniesz.
Pytanie zatem co teraz zrobisz z tym fantem zamiast obarczac wyimaginowana wina siebie, ją, los czy Bóg wie co jeszcze.
Czy dopuszczasz do siebie np myśli że ten związek wcale nie byłby taki wspaniały jak myślisz? Miesiąc znajomości to mało, nie da się tak naprawdę człowieka poznać w tak krótkim czasie. Kto wie czy po paru kolejnych miesiącach to Ty byś nie uznał że to totalna pomyłka? Może ta dziewczyna ma jakieś poważne wady które by Ci przeszkadzały. Może ona wgl od początku nie była odpowiednia dla Ciebie. Może ciężko Ci w to uwierzyć ale prawdopodobieństwo takiego scenariusza jest 50/50. Dlatego czy naprawdę warto coś wspominać co miało tak niska szansę wypalic?