Tak skomplikowane, ze bardziej się nie da... - Netkobiety.pl

Nie tęsknisz za nim, tylko za tą iluzją jego osoby, którą Cię karmił. W rzeczywistości to psychopata i to książkowy, chociaż ten na Twoje szczęście uchylił swoją miłą maskę bardzo szybko. Dobrze zrobiłaś, zrywając kontakt, bo na nich innego sposobu nie ma. Otrząśniesz się z tego i na przyszłość będziesz wiedziała, na jakie znaki ostrzegawcze zwracać uwagę. Póki co odpocznij.

Dziękuje za Wasze odpowiedzi.
Cały dzień siedzę w internecie i czytam o psychopatii o związkach z takimi ludźmi i szczerze to jestem przerażona, bo prawie wszystko się zgadza.
Dorzucę kilka przykładów bo pisząc jest mi łatwiej zwrócić na te szczegóły uwagę.
1. Na moim terenie był wspaniałym mężczyzną. Dodam, że atrakcyjny fizycznie. Każdy kto go poznał twierdził, że pierwszy raz spotkał się z kimś tak otwartym i na swój sposób uroczym. Wszystkich starał się przekonać o swojej dobroci i tym jakie ma zamiary wobec mnie. U siebie kompletny odwrót. Kiedy ja się zderzyłam z jego rzeczywistością, mieszka w biednym popeegerowskim rejonie, gdzie rzeczywiście widać tą biedę. Nie chodzi mi o to, żeby oceniać, tylko zderzyc to ze sobą. Ja pochodzę z normalnej, kochającej się rodziny, moja mama jest wykształcona, ja też, brat ma własną firmę. Radzimy sobie i wspieramy się. U niego nie zauważyłam ani więzi rodzinnych ani zaradności życiowej. I nagle następuje zderzenie, ja się czuję nieswojo, on nie stara się żebym czuła się lepiej. Przeciwnie dzisiaj wydaje mi się, że celowo chciał żebym czuła się gorzej od niego. Niewarta jego uwagi i czasu.
2. Pamiętam jak mówił mi, że dla mnie się zmienił, że chce wreszcie wyprostowac swoje życie. Odłozyć na nasz ślub, mieszkanie, że chce zamieszkać w moim mieście bo odciął się od swoich znajomych, którzy sprowadzali go na złą ścieżkę. Prawda wygląda tak, że w swoim mieście jest spalony. Prawdopodobnie jest konfidentem i doniósł na własnego szwagra w związku z narkotykami. Dlatego siedzi za granicą i rzadko przyjeżdża.
3. Kilkakrotnie słyszałam, że kolejne jego dziewczyny blokowały go na fejsbuku. Niby przypadkiem gdzieś to pojawiało się w rozmowach. Raz mówił że one go zostawiały a innym razem, że on z nikim nie będzie na siłę.
4. Najgorsze jest to, ze on wie gdzie mieszkam. To chory człowiek wiem to już. Teraz nie odzywa się od trzech dni, po tym jak napisał ze mam go nie męczyć. Wydaje mi się, że pierwszy raz trafił na kogoś kto szybko się zorientował i nie do końca dał się pogrążyć. Aczkolwiek i tak już się zaangażowałam i jest mi trudno, ale staram się na każdy sposób sobie pomóc, także pisząc tutaj. Uwierzcie albo i nie ale jak żyję to w coś takiego bym nie uwierzyła. Przez dokładnie trzy dni jakie z nim spędziłam u niego, czułam się tak nieatrakcyjna, tak głupia, brzydka, niedoskonała, niegodna jego uwagi, mądrości dotyku, że aż sama nie wierzę jak to czytam. Dla mnie on był bogiem, mam tak spraną głowę, że to niepojęte.
Mam nadzieję, że to rzeczywiście już koniec.
Tak zdecydowanie muszę odpocząć, naprawdę nie śniło mi się, że ja trafię na psychopatę. Człowieka który jest chory i prawdopodobnie tego nie zmieni.
I tak był podobny do mojego byłego partnera, był czarujący, roześmiany a jednoczesnie taki wstydliwy na początku. I miał jeszcze coś wspólnego o czym dowiedziałam się później, lubił palić i to dużo thc

Wiesz, zawsze się znajdą jakieś wspólne cechy, ale nie napisałaś, że Twój były też był psycholem. A oni szukają, nawet podświadomie, takich skrzywdzonych sarenek i/lub z romantycznymi marzeniami, bo takie bardzo łatwo urobić - okazujesz multum zainteresowania, zapewniasz o jej wyjątkowości, obiecujesz np. dom z ogródkiem i kilkorgiem dzieci (zależy, o czym marzysz) i już jest twoja. A później jest mindfuck, gdy zaczyna z czasem traktować nie jak księżniczkę, a jak g... i się jeszcze druga strona obwinia, że to na pewno jej wina, bo gdyby "była lepsza", to wszystko byłoby w porządku. Ostatecznie ci sobie żyją jak pączek w maśle ze sterroryzowaną kobietą (lub facetem), która zrobiłaby dla niego wszystko i jeszcze przepraszała, że żyje. I tak sobie takie pary żyją albo krótko, jak w Twoim przypadku, albo po kilkadziesiąt lat - a wtedy życie zmarnowane.

Typowe. I widzisz, mimo tego, że to trwało chwilę, Ty i tak masz przemyślenia typu "gdzieś z tyłu głowy pojawia się myśl, a może dlatego, że ty tak na siłe chciałas go zatrzymać, dokładnie jego słowa, choć nigdy tak nie powiedziałam mu". Już Ci zaczął prać mózg. Takie natarczywe myśli ucinaj i olewaj, bo to jest jego wpływ, który nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. Myślałaś, że trafiłaś na księcia, a wyszła żaba - i tyle. Jedyną osobą, która powinna się na serio leczyć, jest on.

Kobiety w bardzo różnym wieku padają ofiarami takich typków. Nieważne jest też wykształcenie czy wygląd. I niestety bez odpowiedniej wiedzy, doświadczeń czy BARDZO mocnego charakteru nie da się za bardzo przed tym uchronić.

No właśnie trafiłam na mój bardzo słaby moment. Kiedy juz zaczęłam godzić się ze sobą, walczyć o siebie a jednocześnie własnie zblizała się pierwsza rocznica śmierci mojego taty. Myślę, że gdzieś tam podświadomie szukałam jakiejś takiej emocji w moim życiu. A jak to zapłonęło tak jak pisał to poleciałam jak ćma, a on teraz szuka kolejnej ofiary.

Dokladnie to samo mialam pisac. Psychopaci szukaja wlasnie takich pokiereszowanych emocjonalnie i slabych przez to ofiar bo takie latwiej omotac.
Autorko rece do Boga skladaj w podziece ze dal Ci rozum i czujnosc bys za wczasu sie ewakuowala z tej znajomosci. Wszelkie proby kontaktu zachowuj i poinformuj typa ze sobie nie zyczysz nekania a jak nie to wzywasz policje. To powinno go ostudzic a jak nie to naprawde to zglos pokazujac wszelkie smsy i proby polaczen tel.

Tylko przeraża mnie, że tak łatwo dałam się zmanipulować. Mój były partner też się okazał pod koniec oszustem i zwichrowanym człowiekiem, ale moge uznać, że po prostu nam nie wyszło. Ten tutaj wyprał mi głowę w tak krótkim czasie, że jest to dla mnie niepojete. I obawiam się, że ta chwilowa cisza jest ciszą przed burzą

Byłam dokładnie z takim samym psycholem. Najpierw zbombardowana przez jego miłość, on wszędzie rozsiewał swój urok, pokochała go moja rodzina i wszyscy znajomi, starsze osoby w moim otoczeniu, a potem zmienił się nie do poznania, zachowania dosłownie jak w filmie; podam pierwszy lepszy przykład jaki teraz mi przyszedł do głowy: wsiedliśmy do samochodu w nocy, on szybko ruszył, gdy chciałam zapiąć pas, trzymał mi dłonią moje ręce i mówił że zginiemy za chwilę razem - sam tez nie miał zapiętych pasów. Tych przykładów było wiele a ja do dziś nie wiem dlaczego wytrzymałam z nim kilka miesięcy, przecież jestem twardą laską i nie daję sobie w kasze dmuchać! Była próba gwałtu z jego strony na mnie, straszenie że moje zwierzęta przybije do drzwi, telefony w środku nocy że połknął tabletki i już umiera, najgorsze słowa o mnie i o naszym seksie (leczyłam się z tego kilka lat i długo nie wierzyłam w siebie). Nawet nie napiszę niektórych rzeczy które mi i mojej rodzinie zrobił, bo mi zwyczajnie głupio i teraz to aż dla mnie abstrakcja, są tak niedorzeczne. Byłam psychicznie zmaltretowana, budziłam się przerażona co dziś zastanę, co mi dziś zrobi. Po rozstaniu dzwonił, pisał, płakał, na zmianę błagał i groził, to był koszmar, ale trzymałam się twardo i nigdy nie odpisałam. Byłam na policji, prosiłam o pomoc, ale nie mogli nic zrobić, doradzili jedynie zmianę numeru telefonu, maila. I tak dzwonił do moich znajomych i rodziny. Odpuścił dopiero po pół roku.

Widuję go czasami w necie. Znam po prostu miejsca /fora gdzie przebywa i jego specyficzny nick. Widze jak wylewa swoje żale na kobiety, jak pisze swoje wiersze. A dziewczyny się na to łapią. On niestety ma gadane, jest bardzo inteligentny, potrafi wzbudzić emocje. Ale przecież nie będę pisała do każdej jednej dziewczyny "nie zadawaj się z nim", bo to ja wyjdę na idiotkę.

Minęło wiele lat, dziś jestem mężatką, ale ten człowiek to jedyna osoba której szczerze nienawidzę i gdybym miała komuś życzyć śmierci to właśnie jemu. Myślę że w Tobie też zostanie taka nienawiść i złość. Tak czy siak - trzymaj się twardo, nie odpisuj, nie odbieraj od niego telefonów.

To nie jest przypadek, że takich spotykasz. Jest coś w Tobie takiego, że ich przyciągasz, są podobni w jakiś sposób do Ciebie lub sprawiają, że w określony sposób się czujesz przy nich.

Jestem ciekaw czy coś jeszcze on dalej zrobi czy odpuścił? Daj znać jak sytuacja wygląda.

Własnie też przeżyłam z jego strony takie bombardowanie. Po prostu byłam najpiękniejszą, najcudowniejszą kobietą jaką poznał. Że jak go zostawię na się powiesi bo on nie da rady. Również opowiedział mi tyle fantastycznych historii, że dopiero dzisiaj, po kilku dniach spokojnej głowy zastanawiam się jak mogłam w to wierzyć. A to, że rozbił samochód i miał niewładną rękę, a to spadł z wysokości, a to uciekał przed policją, a to  brał udział w wyścigach samochodowych, albo że brał udział w przemytach ciężarówek. Albo, ze jeździł na tirach do Norwegii z towarem. Ma tylko prawo jazdy na C, na E nie skończył. Że kiedyś uwielbiał się bić, co tydzień kogoś sprał, że ma przyjaciół w mafii i hit - ma telefon na podsłuchu przez CBŚ. Poznałam też jego najlepszego przyjaciela, tak mi go przedstawił. Niby były zołnierz, służący na wojnie w Afganistanie, ranny w pierwszym wybuchu łazika. Chłopak, który nie ma w ogóle prawo jazdy, żadnego zdjęcia z Afganistanu, a moje pytanie o to zbył całkiem, jakbym nie istniała.

Kiedy byłam u niego to też wyrażał się o mnie i o seksie jak najgorzej. Wręcz miałam wrażenie, że się mnie brzydzi i nie chce dotknąć. Był tak bezczelny, że potrafił mi powiedzieć, że cieszy się, że nie jęcze tak głośno jak mówię, że się tak rozpychałam w łózku że miał ochotę mi przypierdolić. Zauważyłam też że ma problem z dotykiem jak spi wystarczy, że się ko przypadkowo dotknie to się wzdryga i wciska w najdalszy kąt. Nie ma mowy o przytuleniu.

Od kilku dni cisza. Mam takie podejrzenia, że on znalazł kolejną ofiarę i narazie znów jest zafascynowany i zajęty. Zresztą sam mi napisał, że mam do niego już nie pisać bo go dręcze. Moja bratowa twierdzi jednak, żebym była czujna bo nie wiadomo co mu strzeli do głowy za jakiś czas.

To wszystko co opisujesz to książkowy przykład związku z socjopatą narcyzem. Bombardowanie miłością, potem dewaluacja, manipulacje, kłamstwa, pranie mózgu, zrywanie kontaktu bez powodu.  Tacy ludzie nie mają empatii ani nic nie czują poza negatywnymi emocjami jak strach, zazdrość, złość, wszystkie pozostałe emocje jedynie emulują jak aktorzy. Zapomnij o wszystkim co Ci mówił, bo to były kłamstwa i pół kłamstwa. Wszyscy socjopaci zachowują się podobnie według tego samego schematu, więc możesz łatwo przewidzieć co będzie dalej. Najlepiej gdybyś zablokowała jego numer w telefonie aby widział, że wiadomości wracają. Możliwe że odpuści, a jeśli nie to niestety może próbować kontaktować się z Twoją rodziną, znajomymi, współpracownikami z pracy i próbować zniszczyć Ci reputację. Może też próbować odwrócić kota ogonem i to Ciebie oskarżyć o to, że go nachodzisz i skierować sprawę na policję a Tobie będzie trudno się wybronić. Dlatego nie powinnaś nigdy kontaktować się z tą osobą. Powiadom rodzinę jeśli mieli z nim kontakt.

Na szczęście narazie brak jakiegokolwiek kontaktu z jego strony. Ale minęło kilka dni.
Rodzinę poinformowałam, że mają nie reagować jeśli kiedykolwiek spróbuje się z nimi kontaktować.
Przypominam sobie, że jeszcze kiedyś, jak było dobrze powiedział mi, że fajnie bo wie gdzie mieszkam i pracuję i może kiedyś zrobić mi niespodziankę. Mówił to w fazie tzw "miłości" więc oby takiej niespodzianki już nie zrobił.
Widzę dopiero teraz po tych kilku dniach spokoju, że ta relacja męczyła mnie od samego początku i już wczesniej pojawiały się sygnały, że coś jest nie tak np. często pojawiający się temat samobójstwa jego, opowiadał też, że jego była chciała się powiesić w ciąży przez niego. I nieprawdopodobna ilość przytrafiających mu się wypadków. I naprawdę tak mnie zmontował, że bałam się, że autentycznie coś mu się stanie. a on mi powtarzał Kochanie cieszę się, że jesteś i w końcu ktoś się o mnie martwi. A potem było, że jestem przewrażliwiona, opętana miłością do niego, że nie pozwalam mu nawet spokojnie usiąść. Między Bogiem a prawdą nigdy nie dzwoniłam więcej niż dwa razy i to jak rzeczywiście nie odzywał się przez cały dzień. Raz pamiętam zadzwoniłam i zostawiłam wiadomość, która miała brzmieć Przepraszam, że dzwonię, ale czy coś się stało? Nagrało się tylko przepraszam, że dzwonię. I urządził mi awanturę, że znowu się o coś obraziłam, że ciągle mam fochy, ze zachowuję się jak jego była, że on zaczyna się mnie bać, że go przerażam, że ma dość bycia traktowanym jak przedmiot, nie jest niczyją własnością, nie będzie się znowu tłumaczył bo ja nic nie rozumiem, że mi ciągle trzeba w kółko tłumaczyć, on ma tego dość. A kiedy ja próbowałam wydukać słowo przepraszam, to mi rzucił, że mam ciągle nie przepraszać i nie zachowywać się jak histeryczka.
To az niepojęte, że teraz widzę jak to wyglądało i kogo z siebie zrobiłam. Czytając te wszystkie artykuły o socjopatach i narcyzach widzę tu schemat, powiedziałąbym jak spod linijki. Najgorsze, że tacy ludzie się nie zmieniają i ja nie byłam ostatnią offiarą na jego drodze. Szkoda, że dopiero teraz mam taką wiedzę.
Mam cichą nadzieję, że rzeczywiście to ucichnie, bo na szczęście jest zbyt daleko, a po drugie chyba byłam "najbystrzejszą" z jego ofiar, co nie znaczy że nie byłam totalnie zaślepiona. Trochę się zdziwił jak mu powiedziałam, że jak nie załatwi mi powrotu do domu to moi przyjaciele i brat będą tu bardzo szybko po mnie, a ja mam pieniądze na powrót i niczego od niego nie potzrebuję. W ciągu godziny załatwił mi transport i rzucił tekst widzę, że musiałem to załatwić bo sama byś nie ogarnęła.

Pazyfae
Wydaje mi się, że moja historia też była podobna. Też po rozwodzie, szukałam akceptacji i uczucia w dziwnych relacjach, które mnie dodatkowo niszczyły. I kiedy w końcu zaczynałam wychodzić na prostą, albo tak mi się wydawało pojawił się on. Wreszcie były emocje, wreszcie poczułam to co Ty, czyli nagrodę za wszystkie cierpienia.. To był także "ideał" pod względem fizycznym i tego, ze wreszcie byłam centrum czyjegoś wszechświata. Było to samo co u Ciebie, kilkadziesiąt wiadomości dziennie, dzwonienie co chwilę, żeby sprawdzić czy wszystko w porządku.
I też pojawił się dysonans, również dopytywałąm, wtrącałam swoje uwagi typu jak to może być, a mówiłeś tak, dlaczego. I wtedy też zaczął się wycofywać, unikać, poniżać. I to znamienne jego nie męcz mnie, daj mi spokój i nie pisz bo napisałam mu, że nie zrobi ze mnie chorej psychicznie, ani maniaczki i nie dam się zmanipulować ani osaczyć i zeby był tego świadomy bo mam duże wsparcie i wiem jaka jestem i jaka jest moja wartość. To było ostatnie co napisałam i nastapiła cisza.
Powolutku dochodzę do siebie, ale prawdą jest też jest dziura tylko nie wiem czy w sercu czy w psychice. Wiem, że to chore ale nadal za czymś tęsknię, pewnie za iluzją, ale i tak wieczorami nie pozwala mi to długo zasnąć.

Uważam, że jestem z mało dojrzała emocjonalnie i dlatego podchodzę do ludzi z naiwną wiarą, że potraktują mnie tak jak ja ich. Chyba mam za mały margines na socjopatów, narcyzów, ludzi zwichrowanych psychicznie lub po prostu złych. Chciałabym, żeby to była dla mnie ważna lekcja i żebym nie dała się temu pogrążyć.

Dzisiaj nastapil taki kryzysowy dzien. Mimo swiadomosci ulgi że jestem bezpieczna to jest mi smutno i przykro. Nie moge tez spac. Snia mi sie dziwne sny jakies strzepki rozmow. Spedzonych razem chwil i kiedy sie budze pierwsze co sobie uswiadamiam to to że to nie wróci, a drugie dopiero dlaczego i kim jest ten człowiek.
Jednak nie oszukuje sie i wiem że tesknie nie za nim tylko za iluzja i tymi emocjami na poczatku.
Staram sie ucinac wszystkie mysli o nim ale one i tak wracają. Te zle ale czesto te dobre.

Wiesz Majalena, to może trwać, może nawet trwać długo. To zależy. Doskonale wiem, co czujesz, jestem w tych samych spodniach. Kilka dni z rzędu jest ok, wracasz do siebie, zapominasz. A później wraca jak bumerang. Najważniejsze, to nie odnawiać kontaktu, choćby Cię strasznie korciło. Uporczywe myślenie w końcu minie kiedyś, ale słowo pisane zawsze zostanie, dlatego choćby dopadł Cię największy kryzys, nie daj mu się ponieść. Masz żałobę po "związku", przeżyj ją i idź do przodu. Nie wdawaj się w żadne pocieszające znajomości, bo to nie pomoże i można natknąć się na jeszcze większą minę. Trzymam kciuki!

Do tej pory mam problem z uwierzeniem w to, co sie stało. Wiem, że ten człowiek sie nade mna znecał psychicznie i probował zrobić ze mnie kolejną, zakochana w nim wariatke. Domyślam sie jakie historie już zaczynaja krąźyć wśród jego rodziny i znajomych i teraz widze analogię we wszystkich historiach. On traktuje i traktował te wszystkie kobiety w taki sposób, a później przekładał to na historię o własnej krzywdzie, źe niby one tak go traktowały. Te historie nie byly kłamstwami on je po prostu przeprojektował na własny użytek.

Jego olałam i wszedzie zablokowałam. Mam problem ze soba i z tym co sie ze mna dzieje. Nie z nim. To chory, nieodpowiedzialny i nienormqlny czlowiek dla ktorego nie ma juz ratunku. Ja sie martwie i siebie i o to co sie ze mna dzieje.

Omotał Cię, wkradł się w Twe życie i świat, zmanipulował, zatruł... To typowe, gdy taki świr upatrzy sobie ofiarę. Niszczy ją. Zwyczajnie. Burzy jej poczucie bezpieczeństwa, poczucie własnej wartości, wżera się...
Bez psychologa chyba się nie obejdzie.
I daj sobie spokój ze "związkami". Ochłoń po rozstaniu, stań na nogi.
Z czasem będzie inaczej.

Będzie lepiej.zobaczysz.Wlasnie wychodzę z takiej znajomości z psychopata.To jest teraz dla mnie niedorzeczne.jak ja lykalam te jego kłamstwa.Oni działają jak narkotyk.czulam się jak na haju

Może nie przeżyłam stricte tego samego, ale miałam do czynienia z facetem, który na początku wyniósł mnie w krótkim czasie na piedestał.. a potem jak coś poszło nie po jego myśli, zmienił się o 180 stopni, że aż zaczęłam się go bać.
Istnieją faceci, którzy potrafią świetnie grać, na obcym gruncie. Na tyle, że wszyscy wkoło (łącznie z tobą) są pod jego zachwytem. Sytuacja się zmienia o 180 st kiedy ty wkraczasz na ich teren i obnażasz, zdzierasz maskę. Wtedy jest agresja i deprecjonowanie twojej osoby. Ważne, by mieć jasny umył, umieć składać fakty do kupy i wyciągać wnioski. I co najważniejsze, pozbyć się naiwności, że ludzie są z natury dobrzy i mają czyste intencje.
Nie Ty jedna, nie ostatnia ...
Ciesz się, że nie masz z kimś takim dziecka, nie jesteś jego żoną....

Wizyta u psychologa chyba pogorszyla moje samopoczucie. Nie spodziewałam sie cudow ale pan potraktował mnie w kategorii cierpiącej po rozstaniu. Uslyszalam wiele regułek odnośnie zajecia się sobą, skutecznej pracy nad sobą i tyle.
Ja już zaczynam wątpić e swoje zdrowie psychiczne

Moje dwie głowy - kup ściągnij nie wiem cokolwiek ale przeczytaj. Z Tobą jest wszystko ok to on jest świrem. Polecam też yt soul GPS kanał zresztą wpisz w yt narcyzm, narcyz ukryty i wyskoczy Ci fajne filmiki. Ja mam z narcysta dziecko - to dopiero jest jazda i zero kontaktu nie można zastosować.

Przede wszystkim dziękuje za wsparcie. I to naprawdę konstruktywne. Do tej pory uwaźałam sie za osóbkę twardo stąpającą po ziemi, a to vo ze mna się wyprawia w ostatnich dniach zakrawa nq jakieś szaleństwo. Dziekuje na skierowanie mnie na kanał na yt soul bo dzidiaj cały dzień słucham i... momentami niedowierzam. Terazszczesliwa współczuje, pamiętam jak on chciał mnie wciągnąc w kampanię przeciw byłej z którą ma dziecko. Przesłał mi nawet skriny z jej numer telefonu bo myślał że jej coś napiszę, a ja mu powtarzałam jak idiotka źe to matka jego
synka i nie powinien reagować na jej zaczepki, a to pewnie on sam je prowokował.
Roxann myślę, że on już jak był ze mną to kogoś miał na oku bo by tak szybko nie odpuścił.

Ale czego nie odpuścił? Pierwsze i najważniejsze, wybij sobie do głowy, że to co on mówił, jak się zachowywał w przypływach swojej cudowności, to były pozory, które stwarzał w określonym celu, a nie z miłości do Ciebie. Socjopaci już w taki sposób funkcjonują. Czytałaś wątek obok, widzisz, że to schemat, którego skutki są niemal identyczne.
Oni nie są w stanie normalnie funkcjonować, tworzyć prawdziwych relacji opartych na więzi, uczuciu... oni są świetnymi manipulatorami. Wyniosą na "ołtarz" najwyżej jak się da... by potem z hukiem cię z niego zrzucić. Wpędzić w poczucie winy, dezorientację... strach.
Albo się całkowicie podporządkujesz, staniesz emocjonalnym wrakiem, z zerowym poczuciem własnej wartości albo... zawalczysz o siebie i odetniesz od toksyka.
Teraz twoje myśli się biją ze sobą i wypierają nawzajem te pozytywne z tymi negatywnymi, w zależności, jakie wspomnienia wracają.
Pomimo, że uległaś jego "urokowi", jesteś inteligentną dziewczyną i zaczęło ci coś nie grać, zaczęłaś zadawać niewygodne pytania dlatego Pan się tak szybko zdenerwował i odsłonił swoją prawdziwą twarz.
Ja też przez długi czas zadawałam sobie pytanie z kim mam do czynienia i jaki on naprawdę jest, taki jak siebie przedstawia, jaki jest z pozoru czy też prawdziwy jest ten facet, kryjący pod maską... bez skrupułów, agresywny i nieobliczalny....

To jest jeszcze świeża sprawa, więc spokojnie. Potrzeba trochę czasu by wyciszyć emocje, które Tobą wciąż jeszcze targają. W niedługim czasie ten facet dostarczył Ci ich aż nadto i to skrajnych. Od euforii, fascynacji, przez niedowierzanie, rozczarowanie... po strach. Ta adrenalina dopiero z Ciebie schodzi.
Postaraj się w miarę możliwości nie rozpamiętywać. A już na pewno nie praw sobie wyrzutów. I tak Twój instynkt samozachowawczy dość szybko się ujawnił i uciekłaś od toksyka. Teraz tylko konsekwentnie unikaj kontaktu i na spokojnie wróć do równowagi psychicznej.

Moim zdaniem, jeśli zaczął się tak zachowywać z nienacka i bez żadnego powodu to.. bardzo dziwne i źle o nim bardzo świadczy. Powinnaś się wycofać.

Wiesz, u mnie to trwało dłużej choć na szczęście tą jego drugą twarz poznałam na samym końcu (tą agresywną, kiedy zaczęłam go bać).. ale też mi się śniły koszmary...choć nie tak oczywiste... Może wyda się śmieszne co napiszę, ale śnił mi się byk .. a właściwie pastwisko z krowami i z tym bykiem.. i tata powiedział bym je zagoniła (w realnym życiu nie miałam z czymś takim do czynienia). Ale lubię agroturystykę, naturę... Mniejsza o większość... poszłam... i widzę że ten byk wiele krów zabił, że jest niebezpieczny itd. I biegnę do tata.. że nie dam rady, że się boję.. Na co mój ojciec na mnie zdenerwowany... idzie.. ujarzmia byka i zamyka go w klatce. No i nie wiem czemu ja mam go pilnować (wiadomo sen).. ale byk na tyle jest agresywny, że praktycznie rozwala klatkę.. wtedy wchodzi mój tata i przykręca mu łeb... Poważnie taki sen mi się śnił.. Nigdy nie zwracałam na znaczenie znów uwagi ale ten był tak abstrakcyjny i tragiczny? że zaczęłam sprawdzać.. Dzika namiętność + fałszywy przyjaciel... tyle wyczytałam.. zgadza się? Zgadza. Choć w takie rzeczy nie wierzę..

Edit: Czasem nasza sama podświadomość nas ostrzega.. ten sen przyśnił się mi tuż przed tym zanim on odkrył swoją drugą twarz..

Będzie dobrze. Czasem po prostu jesteśmy bardziej podatni czy mniej czujni, bardziej ufni.. Najważniejsze zadbać o siebie.. być niezależnym.
Sama świadomość, że sama dasz sobie radę jest na miarę złota. Każdy chce kochać i być kochanym, ale najgorsza jest zależność...
Każdy zawód, rozstanie boli.. ale mniej kiedy odwracasz się i żyjesz swoim życiem, które masz jedno... inaczej, kiedy nie masz gdzie pójść i za co żyć... i NIKT nie powinien doprowadzić Cię do tego stanu, że zwątpisz w siebie...
Ludzie lubią sobie kogoś podporządkowywać i budować swoje ego czyimś kosztem.. warto wyznaczyć granicę. Miłość miłością... a życie to życie.. a je mamy jedno

I masz odpowiedź na swe problemy. Terapia potrzebna. Jak nic. Jak tęsknisz, za kimś, kto Tobą pomiatał...? To nie jest normalne. Teraz szukaj odpowiedzi - DLACZEGO?

Miałem kogoś takiego w wersji żeńskiej. Jak kleszcz, manipulant, żywiący się kimś...