Samotność osób po 60-tce - Netkobiety.pl

A ja Ci zaraz wyślę zdjęcia moich kociaków leniwców

te kociaczki to jeszcze maluszki chyba, że zdjęcie dawniejsze ?

Elu (Jolu?), piękne kotki. Ja teraz nie mam żadnego zwierzaczka, bo trochę wyjeżdżam, a w przyszłości chcę jeszcze więcej.... Mieszkam sama, więc przydałby się może jakiś piesek... Zresztą, zobaczymy w przyszłości.... Dobrego wieczoru, do następnego . Wracam do sprzątania po malowaniu 1 pokoju

Dobranoc dziewczyny. Zaraz zaczyna się mój seans filmowy. Dzisiaj na TVN Armagedon.Barbara

tak takie sa uroki wsi .....
chociaz i mankament , bo wszedzie daleko .

Witam wszystkie kobietki i nie tylko.Po długiej przerwie zajrzałam do ''klubu''a tu pusto jak zwykle.Moje życie ułożyło się tak,że dzieci mam za granicą,zjeżdżają się do domu w czasie wakacji.Przez prawie dwa miesiące mam rodzinkę w domu,ale po ich wyjeżdzie robi się okropna pustka i muszę się z tym już od kilku lat jakoś uporać. Jeżdżę do nich dość często, jednak w domu jestem sama z psem a czasami chce się pogadać,chociażby popisać.Mam znajomych i całe szczęście bo inaczej trudno byłoby żyć.Czytając tutaj wypowiedzi pań,zorientowałam się,że nie tylko ja mam rodzinę za granicą.Ciekawa jestem jak sobie radzicie z rozstaniem po odwiedzinach,czy jest wam też tak ciężko jak mnie.           Mam ogródek co prawda malutki,ale zawsze jest co robić i nawet to polubiłam,wszystkiego się uczę,bo nigdy się tym nie interesowałam,teraz jest to dla mnie zbawienne zajęcie.    Jesień się zbliża szybkimi krokami i mam nadzieję,że forum się zaludni. Pozdrawiam,życzę dobrego tygodnia.

Dzień dobry ,pozdrawiam wszystkich czytających to forum i mam dalej nadzieję,że jeszcze będzie nas tu więcej piszących,zawsze w grupie weselej.Idą długie,chłodne i pewno deszczowe wieczory,można więc spędzić je na różnych dyskusjach i wymianie poglądów na różne tematy.  Barbaro,Ciebie pozdrawiam ciepło,bardzo chętnie wymienię się z Tobą tel lub mailem,masz rację,że wybór życia samej ma dwie strony,dobrą i złą,ale myślę,że jednak tych dobrych jest więcej,trzeba tylko pogodzić się z tym,bo przecież to był nasz wybór.      Pogoda dzisiaj u mnie deszczowa,ogródek odpada,zostaje spacer z parasolem i psem.Mam też wielką ochotę na ciasto ze śliwkami i chyba sobie upiekę ,osłodzę i rozweselę pochmurny dzień,czytając i zajadając ciacho. Życzę dobrego dnia i wieczoru.

Barbasiu, dziękuję Ci za ten post. Mam trochę mniej lat, ale dość podobne przemyślenia i stosunek do życia.
I marzę o takim domku jak Twój, bo niestety formalnie zaliczam się do bezdomnych. Dodajesz mi wiary, że można to zrealizować.

Witajcie
Pierwszy raz do Was zajrzałam, poczytałam (szczerze przyznam że nie wszystkie posty). Jak widzę problem samotności dotyczy wszystkich niezależnie od wieku. Inne są jedynie jej formy, rady jak z niej wyjść. To również i moja bolączka, choć teoretycznie pracuję i czasami nie wiem w co "ręce włożyć", ale nawet po zabieganym dniu chciałoby się z kimś porozmawiać, pożalić...... Mam 2 synów i nie chcę im przysparzać dodatkowych problemów. Doszłam do smutnego wniosku, że samotność towarzyszy mi chyba od zawsze a wynika to z mojego charakteru, podejścia i nastawienia do życia.......
Pozdrawiam wszystkich

SENIORKO  w/g mojej wiedzy kanny muszą być przechowywane w dodatnich temperaturach ze względu na dużą zawartość wody w kłączach (podobnie jak np.dalie). Raz mojej znajomej "udało się przechować" kilka kłączy na kompoście (po prostu  wyrzuciła je jesienią) za to na wiosnę na kompoście wyhodowała takie jakich w życiu nie miała (z mojego doświadczenia kanny wyjątkowo kochają "jeść"- moje dostają dużo nawozu więc teraz mają po ponad 2 metry wysokości i pięknie kwitną

Witajcie kobietki. Tak już jest seniorko, że są takie chwile, że chciałoby się z kimś drugim, również  samotnym pogadać. Ale cóż jak patrzeć na naze mało aktywne forum to na
spotkanie osoby, z którą by można rozwinąć intensywną znajomość chyba nie ma co liczyć. Miałam nadzieję, że jako samotne osoby wymienimy się telefonami i będziemy dzwonić do siebie w chwilach radości lub smutku albo tylko potrzeby wymiany myśli. Rozczarowałam się i przstaje mnie bawić zaglądanie na tą stronkę.Barbara

Iryd, poczytaj filozofów
Są różne koncepcje.
Moja jest taka, że samotność niepotrzebnie jest demonizowana.

Nie przypominam sobie, żebym w swoim "Poradniku..." pisała cokolwiek o przemocy w rodzinie. Ale jak widać różne bywają interpretacje.
Poza tym nie był to poradnik, celowo ujęłam to słowo w cudzysłów. Nie czuję się upoważniona do tworzenia poradników. Podzieliłam się jedynie kilkoma przemyśleniami i doświadczeniami. Myślę jednak, że pewne życiowe lekcje każdy musi odrobić na własny rachunek - co również mieści się w sferze rozważań o samotności.
Samotność, wbrew pozorom, jest rzeczą bardzo naturalną. Rodzimy się sami, umieramy sami, nikt nie przeżywa za nas naszego życia. Jesteśmy sami - i całe szczęście

"- Szukaj wsparcia, nie bój się o nie prosić. Jeśli nie bliskich, to instytucje, telefony zaufania itd. Naprawdę pomagają! (Miałam bardzo skomplikowaną sytuację rodzinną, więc i do nich się zwracałam, np. do Niebieskiej Linii czy Kryzysowego Telefonu Zaufania)."

Nie wymyśliłem chyba sobie. Radzisz, że nawet tam można. Czyżby niebieski telefon
służył teraz samotnym, a nie przemocy w rodzinie. Nie korzystałem to może nie jestem na bieżąco.
Nieważne nie to jest istotą sprawy.

Moim zdanie samotność jest demonem a co zrobić by na nią nie zapracować
Ciebie zrozumiałem że trzeba ją polubić.

Co zrobić, by zapracować na samotność?
Przepis jest prosty: zamknąć się w chałupie, spuścić nos na kwintę, a na ludzi patrzeć spode łba. I użalać się, użalać, użalać - jaki to świat zły, a ludzie niechętni nam i niedobrzy.
Sukces gwarantowany

Oczywiście mam na myśli samotność niechcianą, tę demoniczną.

O, pardon, pomyliłam się i przeczytałam: "żeby zapracować"
Żeby nie zapracować? Odwrotność poprzednich sugestii: być ciekawym drugiego człowieka, mieć w sobie życzliwość dla świata i ludzi.
Dodajmy jeszcze, że dla każdego co innego jest samotnością. Ciekawe konfrontacje przeprowadziłyśmy z innymi osobami na "Błędzie w myśleniu". Jeden żeby nie czuć samotności potrzebuje drugiej połowy u swojego boku, innemu wystarczy, że codziennie pogawędzi z panią z warzywniaka.
Ja należę do tej drugiej grupy i dzięki temu samotna się nie czuję, prawie zawsze mam z kim pogadać, nie tylko tzw. dupie Marynie. Niedawno pan spod sklepu na moim osiedlu opowiedział mi historię swojego życia, której wysłuchałam z prawdziwym zainteresowaniem. Inspirują mnie spotkani na życiowej drodze ludzie.
Momenty osamotnienia uważam za nieuniknioną i naturalną część życia. Jest jak jest, czasem dobrze, niekiedy źle. Życie po prostu... samo życie

Przez cały wątek się przewija. Towarzyszy nam po prostu.
C'est la vie.
Kończę tę wymianę zdań, bo ostatnią Twoją wypowiedzią czuję się obrażona. Szkoda czasu na dyskusje z oszołomami. Skoro normalne życie uważasz za głupstwa, to życzę miłego i śmiertelnie poważnego koncentrowania się na samotności.

Gdzieś nawiasem mówiąc, czytałam, że to w życiu masz, co wybierasz.

Akurat ten wątek Twój nie jest, a ponadto forum jest dla wszystkich.
Nie obrażasz się na kobiety z byle powodu? Oj, nie brzmi to jak równouprawnienie
Brakiem życzliwości Ty się wykazałeś nadając swoim wypowiedziom ton sarkastyczny. I po co te uwagi, że na "Błędzie w myśleniu" pisze się o głupotach? Piszemy, o czym chcemy. Mnie akurat samochody nie interesują, więc się na ich temat nie wypowiadam. Po co te kąśliwe uwagi o Niebieskiej Linii? Obyś zawsze miał ten komfort, żeby do nikogo nie musieć zwracać się o pomoc. Życzliwości dla innych mi nie brak, ale do Ciebie sympatią nie zapałałam. Żyj sobie szczęśliwie, ale mnie  mentalnie z Tobą nie po drodze.
Bye!

Olinka już wiele osób pogoniła, aż wieje tu pustką.
Uwagi o niebieskiej linii nie były sarkastyczne tylko znaczyły, że coś innego spodziewałem w czymś co nazwałaś poradnikiem i tyle.
Robisz problem ze słowa głupstwa a chodziło mi tylko że trudno czytać 180 stron gdzie tylko od czasu do czasu coś się mówi o samotności i jak się już zorientowałem to chyba na początku. Poczytałem co tam mówicie.
Mówiąc o wątku nie miałem na myśli tego tu a mojego    Rozmowa o samotności z happy endem.   
Chyba jesteś za nerwowa lub uprzedzona do mężczyzn, ale to nie moja sprawa.
Ale ja nie mam ochoty się kłócić.

Tak sobie przeglądam ten wątek, może interesuje on mnie samą mniej, jednak mam mamę na etapie poszukiwania nowej miłości. I powiem Wam, że swego czasu miałam takie wrażenie, że osoby nawet już po 50-tce nie są zainteresowane nowymi znajomościami. Albo są już w związkach albo po prostu są same. Jednak w ostatnich miesiącach, na przykładzie mojej mamy, zorientowałam się, że to nie jest tak. Że niezależnie od wieku ludzie szukają miłości. I jest to super. Widzę, jak mama jest zainteresowana nowymi znajomościami, jakie zawiera przez mydwoje, jak opowiada o nowych znajomościach, o tym, co czuje do tych nowych znajomości. Super sprawa. A taki wątek na tym forum też moim zdaniem jest ciekawym przypadkiem. Tak więc życzę Wam wszystkim powodzenia i z całego serca trzymam za Was kciuki, abyście po prostu byli szczęśliwi

Jestem tu nowa. Od roku jestem na emeryturze i czasami mam ochotę porozmawiać,  a przez ostatnie lata pracowałam sama w filii firmy to nie mam żadnej serdecznej koleżanki. Chętnie porozmawiam, opowiem o sobie i nie tylko. Jestem z opolskiego. Pozdrawiam

Inka 60 ,bardzo ładnie i składnie napisałaś ,czytałam z wielką przyjemnością i zgadzam sie całkowicie z Twoją wymianą zdania .Mam podobne odczucia i cieszę się ,że  jeszcze ktoś drugi myśli podobnie .

Chciałam przeprosić założycielkę wątku Magdę60. W czasie kiedy tu pisała chciałam się przyłączyć do tego wątku, niestety w tamtym czasie ciężko zachorowała bliska mi osoba. Choroba zakończyła się śmiercią. Nie byłam wtedy w stanie tu pisać.....
Czasami źycie pisze takie scenariusze.....

Ajko
Na pewno takie forum ma większe szanse powodzenia i przetrwania, niż forum otwarte ponieważ mamy możliwość  dzielić  się codziennością, rozwiązywać  swoje sprawy przy obiektywnym spojrzeniu innych, dyskutować na tematy, które nas interesują -  pomagamy sobie psychicznie, a nie dołujemy i nie oceniamy  innych .Jeżeli zbierze  się grupa osób pozytywnych, które naprawdę chcą zawiązać „koalicję solidarności”, a nie osób które chcą wylewać swoją frustrację na innych to jest duża szansa powodzenia.
Depresja ma dwie twarze ta gorsza, która musi być leczona lekami, bo człowiek nie jest w stanie w ogóle egzystować i ta łagodniejsza, wywołana przez różne czynniki miedzy innymi odizolowania od  bliskich, przyjaciół itp. W tej drugiej lekiem będzie drugi człowiek.  Nie wiem czy mogę się z tobą zgodzić, że ktoś lubi się pławić we własnym smutku, mnie się bardziej wydaje, że jest  tak bardzo dobity przez życie, że nie widzi już wyjścia, smutek i bezsensowność egzystencji go przytłaczają coraz  bardziej, a to odbiera ochotę na jakiekolwiek działanie i wchodzimy w błędne koło. Są dwa rodzaje ludzi jedni pod wpływem różnych niesprzyjających czynników zamkną się całkowicie w sobie, drudzy, którzy pod wpływem tych samych czynników będą resztkami sił motywować się do walki , często ponosząc przy tym kolejne porażki - takie  osoby albo będą ciągłe walczyć, albo zostaną pokonane przez życie. Musimy też pamiętać, że depresja jest chorobą , a nie tylko stanem umysłu, Pozdrawiam