Gdy ona/on opowiada o byłym partnerze...Potrzebuję obiektywnej opinii. - Netkobiety.pl

IMO wygląda to na to iż jesteś chłopakiem na pocieszenie... w zasadzie chce z Ciebie zrobić koleżankę od zwierzeń. Szkoda, że jej źle, ale w takim stanie nie powinna pakować się w kolejny związek. Ale to tylko IMO. To akurat znam z autopsji.
Wciąż IMO, powiedzieć można iż przykro jest Tobie słuchać o byłym kiedy jesteście razem. Są chyba tylko dwa wyjścia, albo "ochłonie" albo będzie szukać dalej "powierniczki".

Opcja 3: zapytanie tejże kobiety o cel opowiadania Tobie o byłym.

Nie zgodzę się z przedmówcą.

Wg mnie ona przede wszystkim nie uporała się z rozstaniem. Nie napisałeś ile jest już "po", ale kobiety dłużej dochodzą do równowagi.
Po drugie, bardzo możliwe, że jesteś jej pierwszym facetem po rozstaniu. Wtedy wszystko niestety wraca, same się rodzą w naszej głowie porównania, ale też podświadomie dajemy sygnały, które rzeczy nam np. nie pasują. Po dwóch spotkaniach nie sądzę, byś wiedział wszystko o jej byłym związku, w czym żyła i jak.

Proponuje dać jej czas.

Napisałeś to kiedy ja "tworzyłam" odpowiedź i nie wiedziałam.

Moim zdaniem o niczym to nie świadczy.  Co to jest 1,5roku? Ja po rozstaniu z mężem jestem dwa lata, rok po rozwodzie. Z nowym partnerem niecały rok. wiesz jak ciężkie były dla mnie te początki? Dla niego również

Czy to że ciężki jest początek ma tłumaczyć paplanie o rzeczach nieistotnych dla tych dwojga?
Z chęcią dałbym czasowi czas - ale jak patrzę na to co czuję - to moje zainteresowanie słabnie za każdym razem , gdy dowiaduję się czegoś nowego o byłym.
Po prostu tak mam.

Miałaś podobną sytuację i możesz o niej napisać?

Owieczko, każdy z nas ma przeszłość. Widzisz, ja mam tak że nie obciążam informacjami z przeszłości, nowo poznanych kobiet o ile mnie o to nie pytają
a i nawet gdy pytają - to nie zawsze odpowiem kierując pytanie "czy zadając to pytanie jesteś pewna że udźwigniesz odpowiedź ?"

Przeszłość nas kształtuje - to oczywiste. Ale do cholery jak budować coś nowego to NOWEGO - czysta tablica dla obojga i rozmowy tylko o nich i ew. dzieciach, rodzicach, znajomych etc.

Jak długo u Ciebie trwała ta "paplanina" o byłym? Kiedy zdałaś sobie z tego sprawę, że to nie fair?

Opcja 1: Tak! Delikatnie, ale tak powiedzieć jej. Masz przecież prawo, to nie przestępstwo, nie powinno jej to zranić.
Opcja 2: Nie! Czemu masz udawać że jest ok jak nie jest? Przeszkadza Ci to to mówisz, nie mówisz to sam siebie karzesz. A po co?

Kobiety mają tak że wirują wokół mężczyzny. Tutaj moje odczucie jest takie, że ona z przyzwyczajenia jeszcze wiruje wokół byłego męża, a nie przestawiła się na wirowanie wokól Ciebie. Im szybciej zacznie wirować wokół Ciebie tym lepiej dla Ciebie, dlatego musisz zrobić wszystko, żeby tamto wirowanie zakończyć. Takimi sposobami jak tu radzą. Np. mówić wprost, że Cie to nie obchodzi kompletnie.

Prawda jest taka, że nie wiemy jakie są przyczyny tej paplaniny.

Jutro mamy się spotkać i ona wie,że chcę o czymś istotnym z nią porozmawiać.
Chciałem to pozostawić na rozmowę w cztery oczy a nie przez telefon, mimo że od wczoraj lekko mnie "struło" ale.... poszedłem na siłownię poćwiczyć i już jest dystans do sprawy tzn. jest lepiej

Zobaczę jak zachowa się podczas tej rozmowy i co mi powie.

Nie chcę skreślać jej tylko z tego powodu bo poza tym jest naprawdę okej - nie będę jednak ani koleżanką powierniczką, ani plastrem - chcę być facetem danej kobiety!

Zależy co papla i w jakim kontekście waszej rozmowy. Jeżeli są to bardzo luźne wtręty, biorące się prawie znikąd, to skłaniam sie ku opcji, że jeszcze nie poukładała sobie w głowie rozstania i wchodzenia w nowe relacje. Jeżeli informacje o byłym jakoś pasują do kontekstu rozmowy, to być może ona próbuje sobie w głowie i przede wszystkim Tobie pokazać na przykładzie tego co zna, co jej odpowiada w relacji, a co nie. Sam oceń czy ta paplanina ma jakiś sens w waszych rozmowach, czy jesteś w stanie stwierdzić, że były służy za wskaźnik: to dobre, a to złe Czasem kobiety to robią nawet nie zdając sobie z tego sprawy i nie chodzi tu o przywiązanie do byłego, a pokazanie obecnemu jak chce żeby było, a jak nie chce, bo już się sparzyła, konkretne zachowanie z przeszłości bądx obecnie jej nie odpowiada. Sam oceń wasze rozmowy.

"tak i tak traktował psa" w sensie, że w jej odczuciu źle?

Tak, oceniła to negatywnie.

Ale jakie to ma znaczenie? Niech wspomnienia zostaną wspomnieniami!

Więc informacje o byłym i jego zachowaniu są tak naprawdę drogowskazami dla Ciebie. Nie traktuj tego jako "nie obchodzi mnie" bo właśnie pokazuje Ci jak nie chce i jak chce żeby wasza relacja i Twoja z jej psem wyglądała
Na spotkaniu powiedz jej, żeby udzielała Ci wskazówek wprost z pominięciem byłego. Ona być może nie zdaje sobie sprawy, że właśnie tak robi, ale tak robi

Macie za sobą tylko dwa spotkania, a tu tyle wątpliwości. Przecież praktycznie nie znacie się.
Ja także uważam, że nadmierne poświęcanie wspólnego czasu na opowieści o byłych partnerach jest błędem, jednak fakt, że ona jest tydzień po rozwodzie uznałabym za okoliczność łagodzącą.
Ze względu na tę chemię i dobre pierwsze wrażenie, myślę, że warto poznać się lepiej. Powiedz jej po prostu, o tym, co Cie boli, w końcu nie masz nic do stracenia.
Jednak jeżeli już w tym momencie czujesz się aż tak znichęcony, to faktycznie, może nie ma sensu się zmuszać.

Josz, po pierwsze nie ma aż ich tyle.  Po drugie chcę dać tej znajomości szansę, dlatego ta jutrzejsza, szczera rozmowa w tonie porozumienia się a nie zakończenia relacji.

Zakończę relację jedynie gdy nie będzie (ona) widziała nic zdrożnego w swoim zachowaniu i sytuacje będą się powtarzać.

Wspominanie byłego, kiedy nie doszliście jeszcze do takiego etapu, że rozmawiacie ze sobą bez balastu przeszłości, wydaje mi się po prostu nietaktowne. Chyba nietrudno wczuć się w położenie drugiej osoby, w tym przypadku Twoje, aby wiedzieć, że nie jest to najbardziej trafiony z tematów. Zatem pomijając kwestię nie zamknięcia za sobą etapu zakończonego rozwodem małżeństwa, co jak najbardziej może mieć miejsce, widzę tu brak zwykłej związkowej ogłady i empatii. Takich rzeczy się po prostu nie robi.

Jest milion różnych wyjaśnień.  Które jest prawdziwe - nie dowiesz sie, dopóki nie zapytasz JEJ. Lepiej zostaw sobie otwarty umysł, zamiast samoistnie ustalać cudzą motywację.

Ja np. też trochę wpominałam o byłym chłopaku na początku nowego związku. W ten sposób chciałam, paradoksalnie, podkreślić, że poprzedni związek nie ma już dla mnie znaczenia. Dlatego o nim mówiłam - tak jak sie mówi o pogodzie. Podświadomie czułam, ze traktowanie exa jako temat tabu podnosi jego rangę. Przecież nikt nie uznaje za tabu rzeczy nieistonych, prawda? Rzeczy nieistotne służą do paplaniny

Weź też pod uwagę fakt, że nie każdy ma Twój punkt widzenia, Twoje wartości i przekonania. Druga osoba może mieć je zupełnie inne. To, że Ty uważasz wspominanie o byłych za niewłaściwe - ona może tego wcale tak nie odbierać. Dla niej może być to coś całkowicie normalnego i naturalnego, jak plotki o koleżankach. Przecież gdyby powiedziała, że "Zosia źle traktowała psa" to by Cię to zupełnie nie dotknęło. Ona nie musi wiedzieć, że Ty uważasz rozmowy o byłych za niestosowne. Warto, żeby się o tym dowiedziała, zanim Ty ustalisz swoję teorię na temat swojej roli w tej relacji .

Od końca zacznę: Co możesz zrobić? To co napisałeś- powiedzieć że:
2) Liczy się to co jest tu i teraz i interesuje mnie tylko ona (oraz jej dzieci) i to wszystko!

Dlaczego to mówi? Nie zgadzam się z tym że nie przetrawiła związku z byłym to 1,5 roku już przetrawione.
Ale zrozum ją- nie chce pewnie powtórki z rozrywki więc tym gadaniem chce wybadać Ciebie.

Weź ją na miły wieczór z winem w tle i powiedz to co w punkcie 2 i jeszcze to, ze teraz macie czas żeby się poznać, szczerze i otwarcie rozmawiać o oczekiwaniach wprost, bez przywoływania byłych.
I zrozumie.

Ja zazwyczaj mowie facetowi o tym co mnie boli od razu uwazam, ze tak jest najlepiej. Jestesmy razem juz dlugo, ale po krotkim czasie jezeli cos by mi nie odpowiadalo to mowilam. Ogolnie duszenie takich rzeczy w sobie jest zle i to zle wplywa tez na psychike. Powiedz jej, nie trzeba ostro wystarczy cos w stylu : "Czuje sie dziwnie i zle, gdy tak duzo mowisz o bylym. Dlaczego tyle o nim mowisz? Rozumiem, ze spedzilas z nim sporo czasu, ale teraz jestesmy razem i to jest najwazniejsze". Wiesz cos w tym stylu, nie powinna sie za to obrazic. Co do rozmowy o bylych ogolnie to ja uwazam, ze to samo nie jest zle, zalezy ile sie gada i co. No bo ja nie jestem tez zwolenniczka podejscia "To nie Twoj interes, nic Ci nie powiem o bylych", bo i z tym sie kiedys spotkalam. Raczej uwazam, ze byli tez mieli na nas pewny wplyw, jak sie rozmawia o nich, ale nie przekracza pewnych granic to dla mnie jest w porzadku. Jak poznalam kogos na kim mi zalezy w tym przypadku mojego faceta to po prostu chcialam o nim duzo wiedziec bez bycia wscibska. No a byle to mimo wszystko tez pewien element zycia, wiec gdy cos i o bylej powiedzial, krotko, ale jednak to wiedzialam, ze oboje czujemy sie z soba swobodnie i rozmawialiamy tez o tym czego nas te poprzednie doswiadczenia nauczyly. Jednak gadanie o tym co lubil byly itp to dla mnie tez przesada. Byc moze ona tego etapu nie zamknela. Moze byc jednak tak, ze to dla niej jeszcze trudny temat, ale juz nic do niego nie czuje. No a pomyslala moze, ze musi Ci powiedziec wszystko i przesadzila. Nie musi miec zlych intencji. Dlatego warto powiedziec wprost, a nie dusic w sobie i kumulowac zle emocje. Wtedy latwiej bedzie dojsc do porozumienia. Jezeli jej na Tobie zalezy to po tym juz sama zauwazy, ze faktycznie nie ma co juz gadac o bylym.

Jeśli ma obawy, to znaczy, że nie jest jeszcze gotowa i zamiast usiłować wchodzić w nowy związek, powinna dać sobie jeszcze trochę czasu. Grą nie fair jest obciążanie drugiej osoby swoją przeszłością, na którą ta nie miała żadnego wpływu.

Tak. Dlatego od samego początku pisałam, że moim zdaniem nie jest gotowa, nie "przerobiła" tamtego związku.

Obawy zostawiajmy w naszych głowach na jakiś czas:)
Wyobraźcie sobie sytuację że nowi ludzie się spotkali i już od pierwszych spotkań wymieniają się obawami? Że co?!  Dokąd to by doprowadziło?

A ja nigdy nie potrafiłam zrozumieć, o co ludziom z tymi bylymi chodzi. O co tyle zamieszania. "obciążanie kogoś"?  przecież ona ci się chyba nie zwierza jak przyjaciółce ze dwóch problemów z nim, licząc na pocieszenie i dobre słowo,  nie opowiada o nim w sposób nacechowany emocjonalnie. Tak jak to ktoś wyżej powiedział - jeśli mówi o tym luźno, bez tabu, to tak jakby rzucila jakims luźnym komentarzem na temat swojej koleżanki - czy gdyby to koleżanka była przedmiotem tej paplaniny, to też byłby dla ciebie problem? Ona wcale nie musi mówić o tym w jakkolwiek emocjonalny sposób, a jako że spędziła z nim zasadnicza cześć swojego życia, to pewnie często kojarzy jej sie coś związanego z nim.

Otóż to . Na rozmowy o obawach przyjdzie czas, kiedy zaczną zapadać poważne/poważniejsze decyzje, one zresztą wcześniej czy później same się ujawnią. Teraz jest etap poznawania się, w tym wyznaczania granic, a przede wszystkim cieszenia swoim towarzystwem. To dlatego, jeśli nie masz ochoty słuchać o jej byłym mężu, nie musisz się na to godzić.

Ale po co w ogóle o tym mówić? Naprawdę nie ma innych, ciekawszych tematów, zwłaszcza, że są to dopiero pierwsze spotkania? 
To nie chodzi o to, żeby kogoś ze swojego życia wyrzucać, wydaje się to zresztą niemożliwe, jeśli jednak tego mężczyzny podczas spotkań i rozmów "jest za dużo", co wywołuje u Autora dyskomfort, to warto zastanowić się nad przyczyną tego stanu rzeczy.

Z moim byłym kiedyś przechodziłam podobną sytuację , tylko ,że to on ciągle gadał coś o byłej- noż w kieszenie się otwiera słuchając o byłych w nadmiarze. Ale powiem Ci jedno ze swojego doświadczenia wiem ze jak ktos gada i gada o byłym to jeszcze nie uporal sie z rozstaniem i nie jest gotowy na cos nowego. A to ze nie sa poltora roku...byc moze dla niej to za krotko.

Chcesz być pocieszycielem? Eliksirem na zapomnienie?  Komukolwiek teraźniejszość miesza się z przeszłością? To oznacza tylko jedno. Kłopoty. I to duże kłopoty.

Marajko, 90% Twojego posta było nietrafione w mojej sytuacji, bo mamy inne doświadczenia i podejście, więc odniosę się tylko do kwestii, które sprowokowały mnie do napisania mojej opinii:

Gdy dwoje ludzi chce coś budować nie ma czegoś takiego jak osobisty problem - bo ten problem już nie jest osobisty tzn. wpływa na obie osoby i dlatego razem powinni to przynajmniej przedyskutować. 
Poza tym nie zapominaj że potrzeba czucia się komfortowo przy kimś nie musi od razu oznaczać problemu w kimś.
Obiektywnie patrząc - a widzisz to po wypowiedziach innych osób - pożądane jest nie omawianie byłych na wczesnym etapie znajomości - bo to nic nie wnosi:)

Ja również mam dziecko i wcale nie oczekuję wyłączności.
Nie zgodzę się też z Twoim uogólnieniem że wszystkie kobiety stawiają dzieci na pierwszym miejscu - bo tak nie jest.
Mądra kobieta nie będzie stawiała ważności swojego faceta względem ważności dzieci na szali, bo to bez sensu.
Mądra kobieta zadba o to aby i facet i dzieci czuły się ważne.

A jeśli miałbym osądzić która z relacji jest ważniejsza dla kobiety - ta z dziećmi czy ta z obecnym facetem, zakładając ze mieszkają już ze sobą?
To odpowiem, że z facetem.
A wiesz dlaczego?
Bo relacja dorosłych ma większy wpływ na życie rodzinne w domu ( atmosfera, to jak czują się dzieci) niż relacja tej kobiety z samymi dziećmi.
Podam przykład:

Sytuacja 1:  kobieta pokłóciła się z jednym z dzieci - czy cała atmosfera w domu pęka?  Niekoniecznie
Sytuacja 2:  kobieta pokłóciła się z facetem (na oczach dzieci) - czy cała atmosfera w domu pęka?  Bardzo prawdopodobne!

A zatem, nawet jeśli ta kobieta nie jest tego świadoma i będzie deklarować że dzieci są u niej na pierwszym miejscu -
- szybko się przekona, że to jej relacja z facetem ma większy wpływ na szczęście rodziny:)

Dzięki Elu za miłe słowa.  Wszystko czytam i biorę dla siebie to co cenne (nie mylić z wygodne), tak jak czytałbym dobrą książkę:)

Do meritum...

Wczoraj spotkaliśmy się i przeprowadziliśmy szczerą rozmowę.

...nie było łatwo być kategorycznym patrząc na nią ( tak bardzo mi się podoba, że już żartowałem kiedyś, że jeśli w przyszłości mielibyśmy się kłócić, to będę zamykał oczy bo inaczej nie mam z nią szans)

W zupełnym spokoju powiedziałem jej o swoich odczuciach i to co mi nie odpowiada.
Jednocześnie zapytałem jej o powody dla których sięga do przeszłości i usłyszałem, że na pewno nic już nie łączy ją z tamtym, bo to nie jest już ważne.
Mówiła też, że być może przytaczała go na zasadzie kontrastu, że tu tak jest dobrze i że nie sądziła że tak dobrze można z kimś się czuć etc.

Dotknąłem też tematu "plastrowania" dawnych relacji i sprowokowałem do tego aby będąc sama odpowiedziała sobie, szczerze przed samą sobą - czy na moim miejscu mógłby być ktokolwiek z kim może miło spędzać czas czy też chodzi o to, że mną jest zainteresowana.

Zaznaczyłem na koniec, że niezależnie od tego co wyjdzie z jej przemyśleń to każda wersja będzie dobra, bo szczera i w ten sposób uczciwa dla nas obojga...

Dziś rano otrzymałem dosyć spory list będący jej przemyśleniami, z którego wynika, iż nie zdawała sobie z pewnych rzeczy sprawy i że ma jasność co do tego, że chodzi jej o mnie a nie o kogokolwiek.

Czy tak jest w rzeczywistości? Tylko czas pokaże!

A więc, w zakresie założonego przez mnie tematu - mamy happy end!

Pozdrawiam Wszystkich i dziękuję za pomoc w łapaniu obiektywizmu.

Jest pytanie, jest odpowiedź. Jak dobrze, że nie pozwoliłeś szaleć swej wyobraźni.

Dziękuję.

Mamy finał...relacja ta nie rozwinie się dalej...

Tamta rozmowa niewiele zmieniła...rozmawiasz z nią o tym, a za 5 minut bezwiednie nadal przytacza testy o byłym mężu tak jakby opowiadała o kimś znajomym...
Do tego doszło aroganckie zachowanie w postaci przekleństw...tak jakby to było dla niej zwyczajne.

Obie te kwestie sprawiły, że nie zdecydowałem się rozwijać tej relacji, bo moje zainteresowanie tą osobą odeszło w siną dal..

Wczoraj wieczorem miała miejsce rozmowa.
Poinformowałem ją, że ani ONA ani JA nie jesteśmy źli - powinna tylko poznać faceta z podobnym podejściem do słów co ona...[LUŹNY JĘZYK ]
Poprosiła mnie o to abym dał jej jeszcze szansę uzasadniając to tym, że ona sama w sobie tego nie lubi i chce to zmienić....zgodziłem się.

Poprosiłem ją aby przez noc przemyślała to jeszcze - czy będzie w stanie znieść moją krytykę w tym temacie...jak będzie się z tym czuć...po nocy dostałem pożegnalnego mejla, z informacją, że nie podoła.

Pożegnaliśmy się, życząc sobie powodzenia.

Wnioski na przyszłość dla mnie:

jeśli na pierwszym spotkaniu słyszysz elaborat o byłych partnerach, facetach z którymi ONA się spotykała - uciekaj
nie rób nic za wszelką cenę - lepiej zatrzymać się niż desperacko wchodzić w relację która zniszczy dwie osoby
nikt nie jest zły ani dobry - po prostu trzeba znaleźć partnera o podobnym podejściu do życia, zasadach i kulturze osobistej.

Sofisticato.. ten tego...jaśniej proszę bo nic nie zrozumiałem z  tego co napisałeś

No dobra, a teraz tak szczerze - laska Ci nie podeszła i szukałeś pretekstu, żeby ją spławić
Ja jeszcze nie spotkałem takiej, która by nie trajkotała o byłym i z czasem po prostu się do tego przyzwyczaiłem.
No pewnie, że mnie to drażniło, zwłaszcza gdy się przeciągało i trwało w nieskończoność. Ale tłumaczyłem to sobie tym, że widocznie kobiety
odczuwają jakąś wewnętrzną potrzebę paplania o byłych i najlepiej będzie pozwolić im się wygadać, nie zwracając na to większej uwagi.
Jedno zastrzeżenie jakie zawsze miałem, to wspomnienia związane z seksem, no tego to przyznam, że zdzierżyć nie mogę, ale reszta? Zwis.
To teraz gadaj o co poszło naprawdę. Ja na przykład jedną pożegnałem tylko dlatego, że paliła papierosy i nie mogłem tego znieść.
Przynajmniej taka była moja wersja, bo prawda była całkiem inna, ale jakoś głupio mi było wyjawić jej szczerze o co mi chodzi...