12 straconych lat :(((( - Netkobiety.pl

Dopóki nie ma rozwodu i nie ma rozdzielności odpowiadasz np. za długi, które on w tym czasie może zaciągnąć.

Dobrze Ci tu radzą. Zacznij zabezpieczać siebie i swoją rodzinę. Zamki w drzwiach powinnaś wymienić już dawno. Na co Ty czekasz? Liczysz na to,że wróci? Przecież Ty nie masz kluczy do jego mieszkania. Powiedział Ci, że wyjeżdża na miesiąc. Wierzysz w to? A może on chce mieć czas tylko dla siebie. Podejrzewam, że jest w tle jakaś panienka. To co tu o nim napisałaś, to już jest powód do rozwodu z jego winy. Moja znajoma na podstawie takich faktów dostała rozwód. Jej mąż też napisał cuda w pozwie. Ona i jej świadkowie udowodnili tylko, że on nakłamał. Porzucił rodzinę, jakiś czas nie płacił na dzieci, wyprowadził bezprawnie część majątku przed rozwodem i dostał to na co zasłużył. Dostał na piśmie, że rozwód nastąpił z jego wyłącznej winy. Nie daj się zastraszyć. Możesz słuchać co on mówi, ale tylko po to, aby wiedzieć jakie ma zamiary i wykorzystać  to potem do swojej obrony. Przecież to Ty zostajesz z trójką małych dzieci. Na Tobie spocznie ich wychowanie, opieka nad nimi. On będzie dochodzącym tatusiem. Zawalcz o siebie. Jego już nie ma. Nie ustawiaj się w roli ofiary. Nie rozkminiaj jak on mógł, dlaczego to zrobił itp. Zrobił, bo tak chciał. Wszystko sobie zaplanował. A teraz Ty sobie wszystko planuj. Nie ukrywaj swoich problemów. Mleko już się rozlało. Podejrzewam, że wszyscy już o tym wiedzą, tylko głośno nie mówią. Znajomi mogą nawet  coś wiedzieć o jego " drugim życiu". Idż do dobrego, poleconego prawnika. Opowiedz o swojej sytuacji. Z tym, że spisz sobie wcześniej na kartce pytania do niego, a potem już rób to co on powie. I jeszcze jedno. Jak Cię straszy, to zacznij nagrywać te rozmowy.

Co u mnie? Miło mi , że ktoś jeszcze myśli o mnie. Nie chciałam juz ciągnąć tego wątku,  gdyż niektórych forumowiczów juz to nudziło.  U mnie nic się nie układa.  Dostałam pozew z sądu.  W pozwie same kłamstwa.  Jak czytałam to zastanawiałam się czy ja aby na pewno do tej pory żyłam z tym samym człowiekiem. Dowiedziałam się że od 6 lat nasze małżeństwo się rozpadło a od 3 lat już nie istnieje. W ciągu 6 lat urodziłam 2 dzieci i wybudowaliśmy dom. Mieliśmy wspólne plany marzenia. Mąż w pozwie napisał ze rutyna dnia codziennego nas od siebie oddalila.  A ja wiem kiedy to on ode mnie się oddalił.  Teraz znajomi mi mówią ze to bawidamek.  W tamtym roku jak był na 2 miesięcznym kursie to miał jakąś kochankę.  No tak daleko od domu to sobie kogoś przygruchal.  Ja sama z dziećmi w domu. Zawsze mu ufałam i teraz widzę ze nie było to dobre. A pozew mnie rozbawił.  Jak można tak kłamać żeby osiągnąć swój cel. Zastanawiam się co będzie w sądzie bo niestety w odpowiedzi na ten pozew napisałam ze wszystko to jest nieprawdą.

Mysle ze to nie watek sam w sobie nudzil forumowiczow tylko Twoja biernosc Autorko w poczynieniu jakichkolwiek krokow. Ty caly czas czekasz na ruchy meza i wedle tych ruchow  reagujesz. Rozumiem ze boli swiadomosc ze niby najblizsza osoba moze zrobic takie swinstwo no ale ilez mozna trwac w tym niedowierzaniu. Pol biedy jeszcze gdybys byla sama, najwyzej tylko Ciebie pusci z torbami ale macie dzieci i ich los i bezpieczenswto rowniez to materialne powinno byc teraz Twoim priorytetem. No chyba ze zamierzasz im powiedziec w przyszlosci ze mamusia zalatwila dla nich tylko marne alimenty i jakas klitke do mieszkania bo byla zajeta rozpamietywaniem podlosci tatusia. Sorry za brutalnosc ale tak to wyglada. Twoj maz wytoczyl wojne a Ty oddajesz poki co pole bez walki.

Tak byłam u prawnika. Na pozew odpowiada mi on. Jutro jadę na rozmowę w tej sprawie bo mam 14 dni na odpowiedz. Mogę wnieść o zabezpieczenie alimentów na czas do rozwodu ale zbieram na razie faktury. Ta sprawa jest rozpatrywana w ciągu 14 dni. Tak wiem w pewnym sensie jestem bierna bo mam za dobre serce. Nie potrafię chyba postępować tak jak mój mąż.  Wiem,  że to się zemsci na mnie. Co do podziału majątku to mój mąż nawet tym straszeniem nie ma racji. Natomiast nie chce z nim wojny bo wydaje mi się ze jest chorym człowiekiem. Rozprawa i tak będzie może pod koniec czerwca albo w lipcu wiec jeszcze wiele może się wydarzyć.

Jeśli jesteś dobra to dobrze - jeśli za dobra to niezbyt dobrze, nie wolno Ci byc dobrą dla kogoś kto pozbawia Cię poczucia bezpieczeństwa, nie wolno Ci być naiwną - po paru rozprawach możesz żałować, że nie byłaś stanowcza i konsekwentna - tutaj dobrze Ci radzą myśl o SOBIE i SWOIM i DZIECI bezpieczeństwie, zamykaj oczy jeśli jeszcze wierzysz, że to ten sam człowiek za którego wychodziłaś za mąż i z którym miałaś wspólne cele - to NIE ten człowiek.

Nie, nie udawać, odzyskać Siebie - nie postrzegać się obok Niego ale bez Niego i poczuć ulgę, że bez niego - dojdziesz do tego i oby bez udawanego uśmiechu.
Trudne - no pewnie, że okropnie trudne - ale zrewiduj swój pogląd na męża - to nie jest TWÓJ kochany mąż : i nie Twój już i nie kochany bo oszukiwał, okradł i straszył Cię przecież. Najlepszy (nie najgorszy) jest brak kontaktu i odnalezienie SIEBIE samotnej i pogodzenie się z faktem, że samotnej.
Trzymaj się prawdziwie i szczerze.

"traktując to jako element zwyczajnej negocjacji i będzie walczył, rozdzierając szaty nad każdym 50 zł"
Facet, który traktuje coś takiego jako "element zwyczajnej negocjacji" zasługuje na to, żeby nagranie z tego rozdzierania szat jego dzieci usłyszały kiedy już będą dorosłe - żeby dokładnie wiedziały kogo mają za tatusia.

"Wiem ze mnie nienawidzi tylko nie wiem za co. ? To jest najgorsze uczucie."
Za co?
Dostojewski był dobrym obserwatorem ludzkiej natury i to on włożył te słowa w usta jednej ze swoich postaci:
"on, co prawda, nic złego mi nie zrobił, ale za to ja zrobiłem mu ohydne świństwo, a jak tylko zrobiłem, zaraz go za to właśnie znienawidziłem."
Za to. On wie, że zrobił Tobie świństwo, ale nie potrafi winić siebie za to, to dla niego za trudne - więc stara się obwinić Ciebie, żeby nie wyjść we własnych oczach na sukinsyna. Klasyka.

Sama prawda. Ja miałam dokładnie to samo. Nienawiść do kogoś, kogo się skrzywdziło to klasyczne zachowanie.
Cssc21 jestem przekonana, że wszystko co nas spotyka dzieje się po coś. Trudne sytuacje rozwijają nas pełniej a Ty potrzebujesz trochę czasu.
Uwierz mi naprawdę lepiej dla Ciebie, że tak szybko się wyprowadził. To trudne, ale milion razy lepsze niż życie w zawieszeniu i iluzji i masz szansę na to, aby szybciej dojść do siebie.
Cały czas myślę ciepło o Tobie

Można znienawidzić, w ten sposób umysł chroni siebie przed stwierdzeniem- jestem dupkiem i krzywdzę najbliższych- jestem tchórzem. Przechodzę przez to samo- mój mąż mnie nienawidzi- ale wciąż ze mną mieszka. Wpominał o wyprowadzce ale albo powstrzymały go zewnętrzne okoliczności, albo po prostu czeka, aż ja to zrobię lub go wyrzucę-wtedy odpowiedzialność spadnie na mnie, jak zawsze... moje dzieci 19 i 14. I uwierz mi, ja Ci zazdroszczę spokoju przynajmniej. I chyba Twojego wieku   Mój mąż nie wie, czego chce, a ja jestem coraz dalej od niego, coraz dalej... Zrób wszystko, by dzieci nie straciły ojca. Jesli chociaż cień podejrzenia padnie nie Ciebie, że w jakikolwiek sposób im to utrudnisz, na Ciebie spadnie złość dzieci, bo Ty będziesz blisko- oberwie Ci się za niego. Ja na Twoim miejscu starałabym się by zajmował się dziećmi nie paredziesiąt godzin co drugi weekend, ale np sob nd i pon. Wtedy nie stracą kontaktu, a Ty będziesz mieć więcej czasu dla siebie. I nie będziesz mieć poczucia, że rozpoczął nowe kawalerskie życie, a Ty jesteś umęczoną matką. Ja trzymam za Ciebie kciuki od początku

w takiej sytuacji warto zachowac sie odwazniej niz tchórz, ktory nas krzywdzi i podjac samej odpowiednie decyzje. tchorz decyzji nie podejmie - ale ja wolalam sama podejmowac decyzje, nawet jesli potem tchorz winil za wszystko mnie. spokoj i poczucie panowania nad swoim zyciem są cenniejsze niz opinia tchórza.

Dlatego łatwiej przy małych dzieciach- bo obwinianie przez tchórza można można mieć gdzieś, a błagania nastoletnich dzieci o zgodę, psychosomatyczne problemy córki to już inna bajka. Wtedy decyzja wcale nie jest taka prosta. Mój mąż akurat nigdy nie lubił podejmować samodzielnie decyzji, wolał mnie w to ubierać, by mieć na kogo zrzucać odpowiedzialność. Nie chcę w to teraz grać. Teraz w domu jest cisza i izolacja - być moze jednak zagram ostatni raz w tę grę- tak postanowiłaś- Twoja wina. a może będę żyć obok jeszcze przez jakiś czas.
Za dziewczyny decyzję podjęli mężowie- nie wiem jak mąż Jessiki- więc dalsze kroki wydają się oczywiste

Hej witaj...

Dokladnie przerabialem ten sam numer z obraczka. rok temu, wszystkiego sie wypiera ,nie chciala terapii itd...
Tylko zobacz w jakiej sytuacji jest facet w takim przypadku.Ja bede musial placic alimenty.Ja nie mam szans na opieke nad dziecmi.zostalem wysterowany na calej dlugosci w swietle naszego pieknnego prawa...a ona odczeka chwile po rozwodzie i swiatu oznajmi jakiego to wspanialego faceta wlasnie poznala.jest rowniez nienawisc jakas dzika. To generalnie norma w takich sytuacjach. Trzeba byc naprawde podlym bydlakiem badz zimna szmata zeby tak sie zachowywac.
Mam nadzieje ze jestes juz jakos poukladana.zycze Ci powodzenia i szczescia.

cssc21 , w chwili obecnej jest Ci z pewnością bardzo ciężko. Daj sobie tyle czasu ile tylko się da na przeżycie wszystkich trudnych emocji, które są na tym etapie naturalne: gniewu, smutku, poczucia przegranej-gama tych uczuć jest z pewnością szeroka.

Po 12 latach wspólnego życia i przy trójce dzieci takie potraktowanie Ciebie przez byłego już męża jest podłe. To mały, prymitywny człowieczek, nie żałuj, że się to skończyło. Może się śmieje, może nie - postaraj się tym nie zaprzątać głowy. Ten człowiek już nie jest częścią Twojego życia. Macie wspólne dzieci i to wszystko.

Nienawiść takiego trutnia wobec osoby pokrzywdzonej to standard-, to próba racjonalizacji własnego skoorwysyństwa, wynajdowanie pierdyliona wad istniejących lub wymyślonych na potrzebę chwili. No przecież niewiele osób przyzna się do tego, że jest zwykłym padalcem. Wklejam link do wątku, gdzie znajdują się odpowiedzi dlaczego tak jest: http://www.netkobiety.pl/t79328.html

W kwestii sądów- one właśnie tak funkcjonują. Wyrok wydaje człowiek. Sędzia sędziemu nierówny. Gra na sali sądowej? Ależ taka szuja sprawdzi się jako aktor doskonale. Przecież to chleb powszedni od jakiegoś czasu, czyż nie?

Można próbować za jakiś czas ubiegać się o podwyższenie alimentów na dzieci. Zawsze warto podjąć próbę.

Ty, Autorko, głowa do góry. Przyjdą jeszcze gorsze chwile, ale w ostatecznym rozrachunku należy się cieszyć, że taki palant to już przeszłość.

Łączna kwota alimentów to 1350 zł. Na najmłodsze dziecko - 2 latka 250 zł. Za rok będę musiała złożyć o podwyższenie bo tyle będzie mnie kosztować przedszkole. Gdyby jeszcze tatuś wykazywał chęci pomocy to mogłabym odpuścić, ale niestety on żyje teraz w innym świecie. Czuję się źle, bardzo źle, czekam aż czas zagoi rany. Pewnie przyjdą i szczęśliwe dni dla mnie.

Nie wiem na jakim świecie żyjesz ale na tym wokół mnie za utrzymanie dzieci odpowiadają oboje rodziców. Łopatologicznie - do tych 1350 zł od ojca matka ma dołożyć drugie tyle (w uproszczeniu nie wdając się w wyliczenia wkładu pracy w opiekę). Zdziwienie?

Jakie to typowe...

Wiadome jest że to osoba wychowująca dzieci ponosi większe koszty w ich utrzymaniu.  Niewiele znam przypadków, by sąd orzekał przyznanie alimentów 50/50. Zazwyczaj jest to nierówny podział, przy czym osoba niebędąca z dziećmi na co dzień, płaci więcej.

Wiem, że zazwyczaj osobą płacącą alimenty jest ojciec i myśli, że jego pieniądze idą na zachcianki chciwej żonki....sorry, ale chyba jesteś w wielkim błędzie.

Nie wiem w jakim świecie Ty żyjesz, ale wkład pracy i opieka jak najbardziej ma zastosowanie.

Dzieląc na trzy wychodzi szatańska liczba...

Odpowiem za siebie:
Wychowuję jedno dziecko, wiem ile kosztuje jej utrzymanie. Wiem jak często muszę kupować jej ubrania, ile kosztują lekarstwa, przybory szkolne, zajęcia dodatkowe itp.
Planując koszty utrzymania dziecka powinno się brać pod uwagę wszystko, od prezentów na urodziny koleżanek, po wyjścia do kina szkolne i poza szkolne, obuwie na lato/zimę, kurtki, czapki...no po prostu wszystko. Wyżywienie jednego dziecka to nie jest problem, ale trójki?

Mnożąc to przez 3 wychodzi całkiem niezła suma.

Niestety Autorka, jak przypuszczam  nie pracuje bo zajmuje się najmłodszym dzieckiem, które ma niecałe 3 lata. Żłobek kosztuje więcej niż przedszkole, drugie dziecko chodzi do przedszkola, średni koszt przedszkola państwowego to ok. 350 zł. Szkoła niby bezpłatna, podręczniki też, ale do przybory, wycieczki już nie są bezpłatne.

Wszystko wydaje się takie proste, jak nie dotyczy nas samych.

Oczywiście, że sądy są oderwane od rzeczywistości.
Nie da się utrzymać dziecka za 500-600 PLN, łącznie z mieszkaniem, opłatami, przedszkolem czy żłobkiem.

No proszę, a rodzinne są ponoć zdominowane przez kobiety... Teraz do kwoty zasadzonych alimentów dodaj to co matka ma na nie zarobić, dodaj 500+, a w przypadku trójki dzieci jest to 1000 zl. Moim zdaniem w przypadku jw. jest to: 1350+650+1000=3000. Tyle dzieci. Koszty swojego utrzymania, to już kobiety zmartwienie.

Wiecie tu nie chodzi wyłącznie o pieniądze. Ja sobie dam radę, tylko, że tatuś też zbytnio nie odczuje, że ma dzieci, bo nie wykazuje zbyt dużego zainteresowania. Sędzina była odrealniona bo dziwnie patrzyła jak mówiłam o wydatkach. Były nawet nie potrafił powiedzieć ile kosztują dzieci, twierdził nawet, że nic nie jedzą. To jest śmieszne. Przedstawił jak to on ma źle, nie martwiąc się o to czy ja mam za co żyć. Niestety tak to wygląda. Inaczej sytuacja wygląda jak tatuś wykazuje chęci pomocy a inaczej jak ma centralnie wszystko w du.....Myśli, że alimenty załatwią sprawę. Poszło tak jak on chciał, przecież rozwód był jego priorytetową sprawą. Teraz jest wolnym człowiekiem, bynajmniej tak się zachowuje. Nawet na sali sądowej powiedział, że jest młody i chce sobie życie ułożyć. Dla mnie to kawał chu....., ale cóż musze tego człowieka jeszcze kilkanaście lat jakoś tolerować.

Były oferował ci 1500 zł bez targowania się w sądzie. Miałaś super doradczynie o ile pamiętam, że jak to, tak mało?! Ja ci chyba pisałem, że zdasz się na sąd, to może będzie więcej ale może też będzie mniej. Alimenty nie są od poczucia krzywdy. Są od zabezpieczenia finansowego dzieci. Przykro to pisać ale były był dobrze przygotowany i w zasadzie osiągnął co chciał.

1500 zł to wpisał w pozwie. A w ostatecznej odpowiedzi na pozew napisał 900 zł. Twierdził, że jednak przeanalizował i nie stać go na więcej. Dostał do płacenia i tak więcej niż sam zaproponował, ale to właśnie nie chodzi o pieniądze. Chodzi o to, że zostałam z tym wszystkim sama. A on rozrywkowy tatuś zabierze dzieci do kina i jest super. A matka styrana życiem, czasem nie mam czasu dla nich bo muszę coś ugotować albo dom posprzątać. We dwoje zawsze jest inaczej. ALe cóż takie życie. Pewnie nie ja pierwsza i nie ostatnia.

Witaj cssc21

bardzo Ci współczuję tej sytuacji, trafiłaś na wyjątkowego dupka

Czytam od wczoraj, post po poście. Trzymałam kciuki, abyś wysłuchała tu dobrych rad i sama złożyła wniosek o rozwód z JEGO WINY, bo miałaś ku temu wszelkie podstawy, niestety tak się nie stało. Miękkie masz serce, a on to wykorzystał. Bardzo szkoda, sytuacja Twoja i dzieci wyglądałaby zupełnie inaczej.

Tego się już niestety nie da odwrócić, ale wielkość alimentów możesz na szczęście zmienić, choć łatwe to nie będzie. Dostałaś bardzo mało! Miałaś w ogóle adwokata? Czy też rozliczyłaś się z ex poprzez korzystny dla Ciebie podział majątku? Radziłabym Ci zbierać przez cały czas rachunki i znaleźć naprawdę skutecznego prawnika. Może moje rady wydają się teraz niestosowne, ale przekuj  swój żal i smutek na działanie.

na szczęście 500+ nie liczą się do spraw alimentacyjnych, dziś ten dodatek jest, a jutro go nie będzie, natomiast utrzymanie dzieci będzie kosztowało z roku na rok coraz więcej.

Niestety za miękkie mam serce i niestety do końca miałam nadzieję. Wiem wszyscy pisali, że tak nie będzie, ale uwierzcie każdy reaguje i odbiera inaczej. Co do adwokata się nie będę wypowiadać. Również on mnie zawiódł, dodatkowo rozchorował się na sprawę i przyszła jakiś Pani, która nawet nie była wtajemniczona w całą sprawę. Wiem teraz niestety muszę zbierać faktury na wszystko. Czas pokaże może tatuś się obudzi z amoku i zrozumie. Nie wiem. Wiem, że jestem naiwna, ale czasu już nie cofnę. Podziału majątku jeszcze nie było. Oczywiście się okaże jak to wyjdzie. Jeśli się nie będzie chciał dogadać to niestety może być różnie.

W tej historii nie wzburza mnie to, że facet odszedł (bo to nie pierwszy przypadek w dziejach) lecz przeraża to, że teraz jesteś sama i jak tu znaleźć jakiegoś innego faceta dla siebie jak trójka dzieci "na głowie" Pod tym względem to bardzo cięzką sytuację masz.

Nie takie dzieci straszne, jak je malują. Nie ma się co przerażać, jak bedziesz troche starszy- docenisz plusy z wychowywania dzieci, nawet "cudzych"
ale nie.. Jezeli dzieci tatusia który sie wypiął mają dobrego ojczyma, potrafią go docenić i nie sa juz CUDZE, tylko własne.

Zależą także od możliwości zarobkowych, on zdaje się kończył jakieś kursy, nie zwiększyła mu się pensja?
Kredyt ona także musi spłacać, na dom pewno większy, niż na kawalerkę? Poza tym liczą się utracone dochody z kawalerki.
Dlaczego on ma kłopoty finansowe? Zadłużył się na wykończenie tego mieszkania? Mieli cały czas wspólnotę, nie mieli rozdzielności.
Nie miał prawa zabrać jej kluczy do kawalerki, ona nie miała prawa wymieniać zamków  - to formalnie wciąż jest jego dom i jej kawalerka.

Nie chcę drążyć dla samego drążenia i rozdrapywania, co zostało zrobione źle, ale skoro nie ma nadal podziału majątku, a on zaproponował na 3 dzieci śmieszne 900 zł, to znaczy tylko tyle, że jest bezwzględny i trzeba się przygotować dobrze do kolejnego etapu  - czyli do sprawiedliwego podziału majątku.

Zupełnie nie rozumiem, dlaczego się upieracie, że Autorka koniecznie MUSI szukać jakiegoś faceta? A dajcie Jej odpocząć... a ponadto wcale to w realnym życiu nie jest taki problem, jak mówicie, tylko że większość tych facetów, którym dzieci nie przeszkadzają, a wprost przeciwnie, nie siedzi na forach w internecie i nie jęczy.

Autorko, śledzę Twoją historię od początku i trzymam kciuki - może trochę za słabo w kwestii tych alimentów trzymałam... ale jesteś silną kobietką mimo wszystko i dasz radę, bo to widać

Znam 3 takie przypadki, facet własnych mieć nie może, a dzieci kocha   Albo ma je zbyt daleko.

Zresztą w tej chwili to nie jest temat, nad którym warto by się było autorce skupiać.

O to to. Nikt jej nie każe szukać aby mieć i już ale za jeden czy może pięć lat może zechce a trzeba powiedzieć, ze dwójką będzie musiała zajmować się w przedziale 10-15l.

To jest problem bo jest bardzo dużo samotnych matek na necie które szukają. Do mnie już nie raz pisały a nawet ostatnio - kilka dni temu. Małolata - deko ponad 20l jak się okazało ładniutka . Od razu pierwsza fotka którą wysłała to była z dzieckiem aby nie było ściemy Szuka starszego faceta bo ten jej były z którym była kilka lat zostawił ją jak się okazało, że jest w ciąży (chłopak ze 4lata starszy od niej)
Trochę porozmawiałem ale też zakomunikowałem, że nie jestem zainteresowany dzieciatymi